Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Andrzej Janowski

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Strzelec

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Doroty Krzyny

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 01.03, 14.04, 27.09, 24.11, 22.12.2016 roku i 19.01.2017 roku sprawy:

1.  P. K. (1) – syna J. i D. zd. K., urodzonego (...) w W.

2.  M. B. (1) – syna L. i B. zd S., urodzonego (...) w W.

oskarżonych o to, że:

w dniu 05 lipca 2014 roku w sklepie (...) przy ul. (...) w S., woj. (...)- (...) wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia dwóch sztuk rękawic piłkarskich marki (...) o wartości 49,99 zł za sztukę, dwóch sztuk ochraniaczy piłkarskich marki (...) o wartości 69,99 zł za sztukę, zabawki dziecięcej – samochodu o wartości 99,99 zł, dwóch sztuk żelu do prania (...) o wartości 44,99 zł za sztukę, sześciu sztuk kremu do twarzy dla mężczyzn (...) o wartości 35,99 zł za sztukę, czterech sztuk kremu do twarzy dla kobiet (...) o wartości 26,99 zł, sześciu sztuk dezodorantu dla mężczyzn (...) o wartości 12,59 zł za sztukę, czterech sztuk balsamu do ciała (...) o wartości 21,99 zł za sztukę, dwóch sztuk żelu do kąpieli (...) o wartości 13,99 zł za sztukę, dwóch sztuk żelu do kąpieli „ (...)” o wartości 9,59 zł za sztukę, czterech sztuk szamponu do włosów (...) o wartości 14,99 zł za sztukę, dwóch sztuk perfum (...) o wartości 21,49 zł za sztukę, dwóch sztuk żelu do twarzy (...) o wartości 13,99 zł za sztukę, czterech sztuk dezodorantu dla kobiet (...) o wartości 11,59 zł za sztukę powodując straty o łącznej wartości 1.141,59 zł na szkodę sklepu (...) przy ul. (...) w S.

tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

I. oskarżonych P. K. (1) i M. B. (1) w ramach zarzucanego im czynu uznaje za winnych tego, że w dniu 05 lipca 2014 roku w sklepie (...) przy ul. (...) w S., wspólnie i w porozumieniu dokonali zaboru w celu przywłaszczenia jednej sztuki rękawic piłkarskich marki (...) o wartości 49,99 zł, dwóch sztuk żelu do prania (...) o wartości 44,99 zł za sztukę, trzech sztuk kremu do twarzy dla kobiet (...) o wartości 26,99 zł za sztukę, dwóch sztuk dezodorantu dla mężczyzn (...) o wartości 12,59 zł za sztukę, dwóch sztuk balsamu do ciała (...) o wartości 21,99 zł za sztukę, dwóch sztuk żelu do kąpieli (...) o wartości 13,99 zł za sztukę, dwóch sztuk żelu do kąpieli „ (...)” o wartości 9,59 zł za sztukę, dwóch sztuk szamponu do włosów (...) o wartości 14,99 zł za sztukę, czterech sztuk dezodorantu dla kobiet (...) o wartości 11,59 zł za sztukę powodując straty o łącznej wartości 413,60 zł na szkodę sklepu (...) przy ul. (...) w S., czyn ten kwalifikuje jako wykroczenie z art. 119 §1 k.w. i na podstawie art. 5 §1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 §1 k.w. postępowanie umarza;

II. na podstawie art. 29 ust 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze (tj Dz.U. 2002r., nr 123, poz. 1058 z późn. zmian.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata A. J. w S. kwotę 336 (trzysta trzydzieści sześć) złotych oraz podatek VAT w kwocie 67,20 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

III. na podstawie art. 118 §2 k.p.w. kosztami postepowania obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżeni P. K. (1) i M. B. (1) w dniu 5 lipca 2014 r. ok. godz. 12:45 przyjechali samochodem O. (...) o nr rej. (...) na parking przed sklep (...) w S.. Wymienieni wzięli stojący na zewnątrz wózek i weszli z nim do sklepu. Tam chodzili między półkami i zamiennie wkładali do niego różne produkty. Oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu zabrali z półek i włożyli do wózka : jedną sztukę rękawic piłkarskich marki (...) o wartości 49,99 zł, dwie sztuki żelu do prania (...) o wartości 44,99 zł za sztukę, trzy sztuki kremu do twarzy dla kobiet (...) o wartości 26,99 zł za sztukę, dwie sztuki dezodorantu dla mężczyzn (...) o wartości 12,59 zł za sztukę, dwie sztuki balsamu do ciała (...) o wartości 21,99 zł za sztukę, dwie sztuki żelu do kąpieli (...) o wartości 13,99 zł za sztukę, dwie sztuki żelu do kąpieli „ (...)” o wartości 9,59 zł za sztukę, dwie sztuki szamponu do włosów (...) o wartości 14,99 zł za sztukę oraz cztery sztuki dezodorantu dla kobiet (...) o wartości 11,59 zł za sztukę, o ogólnej wartości 413,60 zł.

Po zapakowaniu tych rzeczy wymienieni skierowali do bramki wejściowej, którą weszli do sklepu. M. B. (1) pchał przed sobą wózek, zaś P. K. (1) otworzył mu bramkę, po czym o godz. 12:57 obaj, nie płacąc za zabrany towar, wyszli ze sklepu z wózkiem i udali się na parking w stronę samochodu, którym przyjechali.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujące dowody :

- zeznania świadków W. B. k.90; S. B. k.54-56,169v,41-41v; L. J. (1) k.56-57v,182v-184,47v; A. W. (1) k.57v59v, 182v-184,44-45,; O. D. k.59v-60v,49v; R. J. k.170-170v; G. W. k.61,51v i W. K. k.60v-61;

- dokumenty : protokół zatrzymania rzeczy - płyty CD k.7 akt sprawy; spisu i opisu rzeczy k.8 akt sprawy; protokół oględzin rzeczy – płyty CD z zapisem monitoringu k.56-57 akt sprawy; fotografii wydrukowanych z płyty CD k.116-120 akt sprawy; częściowo spisu skradzionych rzeczy k.53 akt sprawy.

Oskarżony M. B. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Podał, że nie rozpoznał siebie na zapisach monitoringu (k.158,184v).

Oskarżony P. K. (1) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. On także podał, że nie rozpoznał siebie na zapisach monitoringu (k.101,184v).

Sąd zważył , co następuje:

Dowody przedstawione Sądowi przez oskarżyciela dały podstawę do uznania oskarżonych P. K. (1) i M. B. (1) za winnych kradzieży dokonanej w sklepie (...) w dniu 05 lipca 2014 r.

Sprawstwo obu oskarżonych potwierdzone zostało materiałem video z monitoringu ze sklepu. Na nagraniach tych jednoznacznie widać oskarżonych, którzy razem wchodzą do sklepu z wózkiem na zakupy, razem chodzą po sklepie, ładują do wózka różne towary, poczym omijając kasy i nie płacąc, wychodzą ze sklepu bramką wejściową na parking.

Jeden z oskarżonych, M. B. (1), jako sprawca kradzieży rozpoznany został także przez W. B. (k.90,22), naocznego świadka zdarzenia, który widział obu oskarżonych jak wychodzą ze sklepu z załadowanym koszem bramką wejściową, poza linią kas. Z zeznań wymienionego wynika, że wymienieni udali się na parking przed sklepem, gdzie jeden z nich wsiadł do zaparkowanego tam samochodu. Świadek zapisał numer rejestracyjny tego pojazdu i kartkę z zapiskiem przekazał pracownikowi ochrony sklepu, świadkowi S. B., z zeznań którego wynika z kolei, że informację o numerze rejestracyjnym przekazał Policji. Samochodem tym był O. (...) koloru czarnego o nr rej. (...), co potwierdziła także świadek O. D., której wychodzących ze sklepu oskarżonych wskazał W. B. i która widziała jak jeden z nich wsiada do tego samochodu. Funkcjonariuszem Policji, któremu S. B. przekazał informację o pojeździe sprawców był świadek R. J., który zeznał, że tego samego dnia sporządził notatkę z interwencji. Z notatki tej wynika, że właścicielem pojazdu jest ojciec oskarżonego P. K. – J. K. zamieszkały w W..

Tego samego dnia ok. godz. 17:00 obaj oskarżeni, poruszający się wyżej wskazanym samochodem, zatrzymani zostali przez patrol Policji w W. na ul. (...). Z zeznań kontrolujących ich policjantów, świadków G. W. i W. K., wynika, że w bagażniku tego pojazdu znajdowały się kosmetyki. Wprawdzie nie przedstawiono Sądowi dowodów wskazujących jakich konkretnie marek i jakiego rodzaju były to kosmetyki ani ich ilości, tym niemniej powyższe, w okolicznościach sprawy, jest bardzo wymowne i potwierdza sprawstwo oskarżonych.

Oskarżyciel zarzucił oskarżonym kradzież 2 sztuk rękawic piłkarskich marki (...), 2 sztuk ochraniaczy piłkarskich marki (...), zabawki dziecięcej – samochodu, 2 sztuk żelu do prania (...), 6 sztuk kremu do twarzy dla mężczyzn „L., 4 sztuk kremu do twarzy dla kobiet (...), 6 sztuk dezodorantu dla mężczyzn (...), 4 sztuk balsamu do ciała (...), 2 sztuk żelu do kąpieli (...), 2 sztuk żelu do kąpieli „ (...)”, 4 sztuk szamponu do włosów (...), 2 sztuk perfum (...), 2 sztuk żelu do twarzy (...) i 4 sztuk dezodorantu dla kobiet (...) - opierając się na zeznaniach kierownika sklepu, świadka A. W. (1), sporządzonego przez nią spisu skradzionych rzeczy (k.53 akt sprawy), a także na zeznaniach pracownicy działu kosmetycznego, świadka L. J. (1).

Tymczasem jak wynika z zeznań A. W. (1), była ona w sklepie w dniu kradzieży w sobotę 5 lipca 2014 r., jednakże miała wtedy dzień wolny, była prywatnie na zakupach i nie wgłębiała się wówczas w to co się stało. W poniedziałek w pracy z kolei najpierw zajęła się swoimi sprawami, a dopiero później tego dnia po kontakcie z funkcjonariuszem Policji, przeglądnęła monitoring ze zdarzenia. Natomiast spis skradzionych rzeczy (k.53 akt sprawy) sporządziła dopiero po telefonie od policjantki, która ją o to poprosiła i zrobiła to nie wcześniej niż w środę. Sporządziła go przy udziale L. J. (1) oglądając monitoring oraz przeprowadzając tego dnia cząstkową inwentaryzację. Podkreślenia wymaga, iż wskazała ona przy tym, że na tej podstawie mogła stwierdzić co zginęło jedynie w 95% oraz że nie były wówczas w stanie porównać stanu księgowego ze stanem faktycznym. Ponadto świadek ta wskazała, że w sklepie często dochodziło do kradzieży, w związku z czym przeprowadzając inwentaryzacje cząstkową na danym produkcie ciężko było precyzyjnie ustalić czy cały brak pochodził z kradzieży zarzuconej oskarżonym. Co istotne także, nie była w stanie wykluczyć, że między sobotą a środą miały w sklepie miejsce inne kradzieże.

Z zeznań świadka L. J. (1), pracującej w dniu zdarzenia w sklepie, wynika z kolei, iż nie była w stanie stwierdzić co dokładnie i ile zginęło z półek, gdyż kiedy ochroniarz S. B. poinformował ją o kradzieży sprawdziła wprawdzie półki, ale było to przed 14:00, kończyła już tego dnia pracę i zaczynała urlop. Co prawda świadek ta wskazała jakiego rodzaju produkty zginęły (żele do prania, dezodoranty kremy do twarzy, balsamy do ciała, ochraniacze, rękawice, perfumy), ale z zeznań jej wynika, że uczyniła to przede wszystkim w oparciu o monitoring i jedynie mniej więcej tylko wskazała co mogło zginąć. Po obejrzeniu monitoringu nie była w stanie powiedzieć ile było konkretnego asortymentu przed kradzieżą, a ile było po. Odnosząc się zaś do sprawdzania półek nie wykluczyła, że zanim je sprawdziła niektóre produkty z nich mogły zostać zakupione w między czasie przez innych klientów, czego nie sprawdzono. Ostatecznie wskazała, że nie była w stanie stwierdzić beż żadnej wątpliwości ile asortymentu i jaki sprawcy zabrali.

Z pisma pokrzywdzonego spółki (...) wynika, że spis towarów (inwentaryzacja) będących przedmiotem zdarzenia z dnia 05 lipca 2014 r. był przeprowadzony w dniu 02 października 2014 r. (k.198).

W związku z powyższym musiała nastąpić weryfikacja relacji tych świadków oraz powyższego spisu przed Sądem w oparciu o nagrania monitoringu. Na rozprawie w dniu 24 listopada 2016 r. (k.182-184) w obecności A. W. i L. J. odtworzono zapisy monitoringu ze zdarzenia. Z zeznań świadków złożonych wówczas wynika ponad wszelką wątpliwość, że oskarżeni dokonali zaboru 1 sztuki rękawic piłkarskich marki (...), 2 sztuk żelu do prania (...), 3 sztuk kremu do twarzy dla kobiet (...), 2 sztuk dezodorantu dla mężczyzn (...), 2 sztuk balsamu do ciała (...), 2 sztuk żelu do kąpieli (...), 2 sztuk żelu do kąpieli „ (...)”, 2 sztuk szamponu do włosów (...) i 4 sztuk dezodorantu dla kobiet (...), tj. przedmiotów o łącznej wartości 413 złotych.

Są to bowiem jedyne produkty, które w oparciu o zgodne zeznania tych świadków, dały się pewnie i jednoznacznie zweryfikować i zidentyfikować - zarówno co do ich rodzaju jak i ilości.

Zestawianie tych informacji ze sporządzonym spisem (k.53 akt sprawy) oraz wartością poszczególnych produktów, dały z kolei podstawę do ustalenia, że łączna wartość zagarniętego przez oskarżonych mienia wynosiła 413,60 zł.

Ustawodawca od 9 listopada 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 1247) w miejsce dotychczasowego odgraniczenia kwotowego przestępstwa od wykroczenia wprowadził odgraniczenie, które jest pochodną minimalnego wynagrodzenia za pracę, przyjmując, że wartość skradzionej rzeczy ruchomej z art. 278 §1 k.k. musi przekraczać 1/4 minimalnego wynagrodzenia w rozumieniu ustawy z 10.10.2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz.U. Nr 200, poz. 1679 ze zm.). W przeciwnym razie jej kradzież jest wykroczeniem (art. 119 §1 w zw. z art. 47 §9 k.w.). Z kolei z orzecznictwa SN wynika, że „przy orzekaniu w sprawach o czyny przeciwko mieniu, wobec których od dnia 9 listopada 2013 r. kryterium uznania takiego zachowania za przestępstwo albo za wykroczenie stanowi określony w Kodeksie wykroczeń wskaźnik minimalnego wynagrodzenia za pracę, należy mieć na uwadze minimalne wynagrodzenie z daty orzekania w przedmiocie odpowiedzialności za taki czyn, a nie z daty jego popełnienia" (zob. wyr. SN z 6.8.2015 r., II KK 209/14, Biul. PK 2015, Nr 8, s. 10–13; wyr. SN z 9.2.2016 r., IV KK 413/15, Legalis).

W niniejszej sprawie w czasie wyrokowania minimalne wynagrodzenie wynosiło 2.000 zł (rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2017 r. z dnia 9 września 2016 r., Dz.U. z 2016 r. poz. 1456), tym samym 1/4 minimalnego wynagrodzenia to kwota 500 zł.

Wartość zaś skradzionych przez P. K. i M. B. rzeczy wynosiła łącznie 413,60 zł, tym samym czyn oskarżonych zakwalifikować należało jako wykroczenie z art. 119 §1 k.w.

Zgodnie z art. 45 §1 k.w. karalność wykroczenia ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynął rok, a jeżeli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu.

Czyn przypisany oskarżonym popełniony został w dniu 05 lipca 2014 r., w dniu 09 lipca 2014 r. wszczęto postępowanie, zaś akt oskarżenia wpłynął do Sądu dnia 25 września 2015 r. Tym samym z chwilą ustalenia przez Sąd wyrokiem w dniu 19 stycznia 2017 r., że czyn oskarżonych wypełnia znamiona wykroczenia, a nie przestępstwa, jego karalność już ustała (z dniem 05 lipca 2016 r.).

W związku z powyższym Sąd w oparciu o art. 5 §1 pkt 4 k.p.w. postępowanie umorzył.

Sąd wskazuje, iż omyłkowo przyznał adwokatowi A. J. jedynie kwotę 336 zł oraz podatek VAT w kwocie 67,20 zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu P. K. z urzędu w postępowaniu przed Sądem.

Do wynagrodzenia obrońcy zastosowanie miały bowiem przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1348, tj. z dnia 25 lutego 2013 r. Dz.U. z 2013 r. poz. 461), zgodnie z którymi za 7 terminów rozpraw przysługiwało obrońcy wynagrodzenie w łącznej kwocie 924 zł oraz podatek VAT w kwocie 212,52 zł.

O kosztach postępowania orzeczono w oparciu o art. 118 §2 k.p.w. obciążając nimi Skarb Państwa.