Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI Ca 977/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2017r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Karol Kołodziejczyk (spr.)

Protokolant: st. sekr. sąd. Krystian Kowalik

po rozpoznaniu w dniu 18 stycznia 2017r. w Częstochowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko T. Z.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego T. Z.

od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 30 marca 2016r.

sygn. akt XII C 3795/15

1. oddala apelację;

2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu apelacyjnego.

Sygn. akt VI Ca 977/16

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy uznał apelację pozwanego T. Z. od wyroku Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 30.03.2016 r. za niezasadną.

W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił okoliczności faktyczne istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Ustalenia te znajdują oparcie w zgromadzonym materiale dowodowym, którego oceny Sąd pierwszej instancji dokonał w granicach zasady swobodnej oceny dowodów, z uwzględnieniem zasad logiki i doświadczenia życiowego. Sąd ten wnikliwie i przekonująco ocenił wiarygodność i moc poszczególnych dowodów na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia w sposób kompletny wskazano dowody, na których Sąd się oparł.

W związku z tym, Sąd Okręgowy nie znalazł powodów do zakwestionowania dokonanej przez Sąd pierwszej instancji oceny dowodów i dlatego ustalenia te w pełni zaaprobował, przyjmując je za własne.

Sąd odwoławczy podzielił również ocenę prawną, jakiej dokonał w sprawie Sąd pierwszej instancji, oraz argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. Zbędne zatem wydaje się powtarzanie jej w tym miejscu.

Gdy chodzi o zarzuty apelacji, to koncentrują się one na podnoszeniu – stwierdzonej przez Trybunał Konstytucyjny – niekonstytucyjności przepisów Prawa bankowego. Jednak zarzut naruszenia art. 96 i 97 Prawa bankowego jest chybiony, gdyż – wbrew twierdzeniu apelującego – Sąd pierwszej instancji wcale nie oparł zaskarżonego rozstrzygnięcia na tych przepisach.

Trafnie zwraca uwagę strona powodowa w odpowiedzi na apelację, że Trybunał Konstytucyjny – orzekając wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2015 r. o niezgodności art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, jednocześnie odroczył termin utraty mocy tych przepisów do dnia 1 sierpnia 2016 r. Odroczenie terminu utraty mocy obowiązującej przepisów uznanych za niekonstytucyjne oznacza, że do dnia wskazanego w sentencji wyroku Trybunału Konstytucyjnego przepisy te obowiązują, o ile wcześniej nie zostaną uchylone przez ustawodawcę, a ich obowiązywanie jest równoznaczne z koniecznością ich przestrzegania i stosowania przez wszystkich adresatów, ponieważ w myśl art. 190 ust. 1 Konstytucji, rozstrzygnięcie zamieszczone w tekście orzeczenia Trybunału jest nie tylko ostateczne, ale ma moc powszechnie obowiązującą.

Co jednak bardziej istotne w niniejszej sprawie, Sąd pierwszej instancji nie potraktował wydanego w sprawie bankowego tytułu egzekucyjnego jako obowiązującego tytułu egzekucyjnego ( a to było istotą niekonstytucyjności wskazanych przepisów ), lecz tylko uznał go za dokument bankowy, będący jednym z dowodów wykazujących roszczenie dochodzone przez powoda, co należy uznać za dopuszczalne.

Natomiast, zarzut naruszenia art. 481 k.c. nie został bliżej uzasadniony, poza lakonicznym stwierdzeniem, że powód nie nabył skutecznie przedmiotowej wierzytelności. Sąd odwoławczy w pełni podzielił stanowisko Sądu pierwszej instancji również w tej kwestii.

Z kolei, wniosek o rozłożenie świadczenia na raty na zasadzie art. 320 k.p.c. nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na to, że pozwany nie wykazał w żaden sposób, iż zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, uzasadniający zastosowanie wskazanego przepisu w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności, Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację.