Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny-Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. P.

przeciwko (...) W.

o nakazanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

z dnia 8 października 2015 r., sygn. akt VI C 1451/15

oddala apelację.

SSR del. Tomasz Niewiadomski SSO Piotr Wojtysiak SSO Waldemar Beczek

Sygn. akt XXVII Ca 1894/16

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 8 czerwca 2015 roku do Sądu Rejonowego dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie powód M. P. wniósł o nakazanie przez Sąd wykonania remontu mieszkania socjalnego nr (...) przy al. (...) w W., do którego przeprowadzenia zobowiązał się Wydział Zasobów Ludzkich dla dzielnicy Ś. (...) D. Ś. w piśmie nr (...).R. (...).201.2014. (...) z dnia 13 listopada 2014 roku. Ponadto powód wniósł o zwolnienie w całości od kosztów sądowych oraz zasądzenie na rzecz podwoda kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż Sąd Rejonowy dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie, w sprawie o sygn. akt I C 345/09, wydał w dniu 20 lipca 2012 roku wyrok nakazujący m.in. M. P. opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ul. (...) i wydanie go (...) W. ustalając jednocześnie, iż powodowi przysługuje prawo do otrzymania lokalu socjalnego. W dniu 5 listopada 2014 roku Zarząd D. (...) W. podjął uchwałę nr (...) w sprawie skierowania powoda do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego nr (...) w budynku przy ul. (...). (...), informując jednocześnie, że zapewniony powodowi lokal zostanie wyremontowany i przygotowany do zasiedlenia. W piśmie z dnia 7 kwietnia 2015 roku powód otrzymał pismo, w którym został poinformowany, iż lokal został wyremontowany i jest gotowy do zasiedlenia. W trakcie oględzin lokalu socjalnego powód stwierdził, iż wykonane w nim prace były jedynie powierzchowne, zaś mieszkanie nie spełnia wymogów lokalu socjalnego nawet o obniżonym standardzie, nie nadaje się do zamieszkania. Wobec powyższego powód wezwał niezwłocznie Urząd miasta (...) W. do rzetelnego i rzeczywistego przeprowadzenia remontu lokalu. Sprawę zarejestrowano w rep. C pod sygnaturą VI C 1451/15.

W odpowiedzi na pozew z dnia 18 sierpnia 2015 roku strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, iż roszczenie M. P. pozbawione jest podstaw faktycznych i prawnych. Podkreślono, iż żaden z przepisów prawa nie nakłada na pozwanego obowiązku wykonania remontu lokalu socjalnego, lokal taki ma się jedynie nadawać do zamieszkania z uwagi na wyposażenie i stan techniczny. Zaznaczono także, iż powód nie precyzuje w swoich żądaniach jakiego rodzaju prace powinny być wykonane, i z jakiego powodu lokal nie nadaje się do zamieszkania. Ponadto pozwany wskazał, iż po wystawieniu skierowania do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego, w lokalu nr (...) przy al. (...) został przeprowadzony remont, wskazując zakres wykonanych prac. Wskazano także, iż w dniu 03 lipca 2015 roku została zawarta z powodem umowa najmu lokalu socjalnego i protokół stanu technicznego. Zaznaczono, także, iż powód nie dokonuje na rzecz powoda, żadnych wpłat związanych z zajmowaniem lokalu socjalnego.

Wyrokiem z dnia 8 października 2015 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy -Śródmieścia w Warszawie oddalił powództwo i odstąpił od obciążenia powoda kosztami procesu ( wyrok k. 82). Podstawę w/w rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

Wyrokiem z dnia 20 lipca 2012 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy -Śródmieścia w Warszawie Wydział I Cywilny nakazał M. P., O. P., G. R. opuszczenie i opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) w budynku przy ul. (...) w W. i wydanie go (...) W.. W punkcie II sentencji wyroku ustalono, iż M. P., O. P. oraz G. R. przysługuje uprawnienie do otrzymania lokalu socjalnego. Opróżnienie lokalu zostało wstrzymane do czasu przedstawienia przez gminę oferty umowy najmu lokalu socjalnego.

W dniu 05 listopada 2014 roku Zarząd D. (...) W. podjął uchwałę nr 13835/14 w sprawie skierowania M. P. do zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego nr (...) przy al. (...) w W.. O powyższym poinformowano M. P. w piśmie datowanym na dzień 13 listopada 2014 roku, w którym wskazano jednocześnie, iż przedmiotowy lokal zostanie wyremontowany i przygotowany do zasiedlenia.

W piśmie z dnia 19 listopada 2014 roku Administracja (...) nr 3 przy ul. (...) wezwała M. P. do stawienia się w biurze Administracji w celu przygotowania umowy najmu.

W piśmie z dnia 08 grudnia 2014 roku M. P. zwrócił się do (...) W. Wydziału Zasobów Lokalowych dla dzielnicy Ś. o wskazanie przewidywanego terminu wykonania remontu i przygotowania lokalu socjalnego do zasiedlenia.

W lokalu socjalnym nr (...) przy al. (...) w W. przeprowadzone zostały prace remontowe, które zostały odebrane przez Zakład (...) dzielnicy Ś. w W. protokołem z dnia 11 marca 2015 roku, jako zgodne pod względem technicznym.

W piśmie z dnia 17 marca 2015 roku Administracja (...) nr 3 przy ul. (...) wezwała M. P. do stawienia się w biurze w celu podpisania umowy najmu lokalu socjalnego nr (...) w budynku przy al. (...) w W.. Wskazano także, że przedmiotowy lokal został wyremontowany i gotowy do zasiedlenia.

Pismem z dnia 07 kwietnia 2015 roku M. P. wezwał Wydział Zasobów Lokalowych dla dzielnicy Ś. do wykonania remontu lokalu mieszkalnego nr (...) przy al. (...) w W. wskazując, iż lokal nie spełnia wymogów określonych przez stosowne ustawy i rozporządzenia.

W dniu 4 maja 2015 roku w przedmiotowym lokalu przeprowadzono oględziny. W protokole oględzin stwierdzono, że lokal został wyremontowany zgodnie ze standardami dla lokali mieszkalnych (zadłużonych).

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 07 kwietnia 2015 roku, w piśmie z dnia 7 maja 2015 roku Zakład (...) nieruchomościami poinformował M. P., iż przedmiotowy lokal został wyremontowany, zgodnie z obowiązującymi standardami dla lokali socjalnych. W piśmie wskazano także zakres wykonanych prac remontowych. W dniu 22 czerwca 2015 roku komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Śródmieścia w Warszawie - E. M. wszczęła egzekucję o opróżnienie lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w W.. W dniu 3 lipca 2015 roku została zawarta pomiędzy Zakładem (...) w D. Ś. (...) W. a M. P. umowa najmu socjalnego lokalu mieszkalnego nr (...), której przedmiotem był lokal mieszkalny nr (...) położony przy al. (...) w W.. W protokole stanu technicznego lokalu M. P. zamieścił zastrzeżenia co do niewykonania prac remontowych.

W tak ustalonym stanie faktycznym w ocenie Sądu Rejonowego brak było podstawy prawnej do wystąpienia z żądaniem zgłoszonym przez powoda. Podstawę powództwa stanowić miało bowiem pismo pozwanego z dnia 13 listopada 2014 roku. Tymczasem treść tego pisma nie kreowała po stronie powodowej roszczenia o nakazanie pozwanemu wykonania remontu. W ocenie Sądu a quo brak jest również przepisów prawa, które mogłyby stanowić podstawę prawną roszczenia opartego na takiej podstawie faktycznej, jak wskazano w pozwie.

Dalej podkreślono, iż pozew w niniejszej sprawie został złożony jeszcze przed zawarciem pomiędzy stronami umowy najmu lokalu socjalnego, którą to strony zawarły dopiero w lipcu 2015 roku. Zatem w momencie wniesienia pozwu, stron nie łączył żaden stosunek zobowiązaniowy. Podstawa faktyczna pozwu, którą Sąd jest związany, co odnosić się miała również do okresu sprzed zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd I instancji wskazał, iż na gruncie niniejszej sprawy brak było jakiejkolwiek podstawy prawnej dochodzonego roszczenia, stron nie wiązała także żadna umowa z którego wynikałoby takie zobowiązanie. Wobec tego żądanie powoda dotyczące wykonania remontu w przedmiotowym lokalu socjalnym należało uznać za pozbawione podstawy prawnej.

Na podstawie art. 102 kpc. Sąd odstąpił od obciążania powoda kosztami procesu z uwagi na to, iż ma on 67 lat, jest osobą z orzeczonym umiarkowanym stopniem niepełnosprawności, nie pracuje i utrzymuje się z emerytury z ZUS, z której potrącane są zaległości powoda. Nie posiada on żadnego majątku i mieszka w mieszkaniu socjalnym ( uzasadnienie k. 85 - 89).

Apelację od pkt I w/w wyroku wniósł powód. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1. naruszenie prawa materialnego w postaci niezastosowania przepisów prawa - Uchwały Nr LVIII/1751/2009 Rady Miasta (...) W. z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu (...) W., przepisów § 44 ust. 2 zdanie 2, jako obowiązującego strony prawa miejscowego;

2. naruszenie art. 233 § 1 kpc przez wadliwą i dowolną ocenę materiału dowodowego prowadzącą do stwierdzenia, że Sąd doszedł do przekonania, iż brak jest podstawy prawnej do wystąpienia z żądaniem zgłoszonym przez powoda.

W uzasadnieniu wskazano, iż generalna myśl oddalenia powództwa była taka, że nie ma podstawy prawnej, żeby wystąpić z takim żądaniem jakie zgłoszono w tym postępowaniu. W ocenie apelującego był to wynik wadliwie przeprowadzonej przez Sąd analizy (rekonstrukcji stanu faktycznego?) materiału dowodowego, przedstawionego jedynie przez strony postępowania. Sąd miał nie dopuścić do przeprowadzenia postępowania dowodowego, odrzucił wszystkie wnioski dowodowe, w tym uniemożliwił przeprowadzenie dowodu o kapitalnym znaczeniu - opinii bezstronnej biegłego sądowego z profesjonalną wiedzą z zakresu budownictwa. W efekcie Sąd nie przeprowadził merytorycznego rozpoznania sprawy.

W ocenie powoda rozstrzygając sprawę Sąd Rejonowy powinien był oprzeć się na przepisach prawa miejscowego, przepisach zawartych w uchwale Nr LVIII/1751/2009 Rady Miasta (...) W. z dnia 9 lipca 2009 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali mieszkalnych wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu (...) W. – w szczególności § 44 ust. 2 zdanie 2 w związku z § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 w/w uchwały.

Wskazano, iż zgodnie z § 44 ust. 2 (...) umowa najmu lokalu może zostać zawarta po przeprowadzeniu remontu, o którym mowa w ust. 1 i po przedłożeniu protokołu stwierdzającego przeprowadzenie tego remontu.

Wobec powyższego, Sąd I instancji dopuścić się miał naruszenia prawa materialnego poprzez brak zastosowania uchwały nr LVIII/1751/2009 zgodnie z którą na pozwanym ciąży obowiązek dokonania remontu przed zawarciem umowy najmu lokalu socjalnego. W związku z tym wniesiono o uchylenie w/w wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania istoty sprawy ( apelacja k. 97 - 100).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i dlatego podlega oddaleniu. Sąd Okręgowy przeanalizował cały materiał dowodowy zgromadzony toku niniejszego postepowania. Wziął pod uwagę dowody z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz zapoznał się dogłębnie z zarzutami i argumentami zawartymi w apelacji.

Po dokonaniu powyższego badania Sąd Okręgowy uznał, iż rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego oparte zostało na właściwie i szczegółowo ustalonym stanie faktycznym, co poprzedzone było wnikliwą i zasadną oceną materiału dowodowego zgromadzonego w aktach niniejszej sprawy. Na podstawie tak ustalonego stanu faktycznego Sąd Rejonowy wydał w pełni poprawny wyrok, mający odzwierciedlenie nie tylko w treści obowiązujących przepisów prawa, ale odpowiadający także stanowisku ugruntowanemu w judykaturze. Z tych względów argumentacja zawarta w uzasadnieniu kwestionowanego wyroku zasługuje na akceptację, a tut. Sąd w pełni podziela ją i przyjmuje za własną.

Należy przypomnieć, iż podstawę merytorycznego rozstrzygnięcia każdej sprawy cywilnej stanowi materiał procesowy (tzn. fakty i dowody) zebrane w toku postępowania, o czym przesądza treść art. 316 § 1 i art. 328 § 2 ustawy z dnia 17 listopada 1964 roku – Kodeks postępowania cywilnego (tj. Dz. U. z 2016 roku, poz. 1822, powoływany dalej w skrócie jako kpc). Jednak zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 1964 roku – Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2016 roku, poz. 380, powoływany dalej w skrócie jako kc) oraz art. 232 kpc to strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższe przepisy stanowią normatywną podstawę zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania, do nich należy gromadzenie materiału i wreszcie to one ponoszą odpowiedzialność za jego wynik ( vide: uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 roku, I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6–7, poz. 76, z glosą A. Zielińskiego, Palestra 1998, nr 1–2, str. 204; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 marca 1997 roku, II CKN 70/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 113).

Zdaniem Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie powód nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku wykazania zasadności roszczenia o nakazanie pozwanemu wykonania remontu lokalu socjalnego nr (...) przy Al. (...) w W.. Podstawę powództwa miało bowiem stanowić pismo pozwanego z dnia 13 listopada 2014 roku ( pismo k. 6). Tymczasem treść tego pisma w żadnym wypadku nie kreuje po stronie powodowej roszczenia o nakazanie pozwanemu wykonania remontu.

Wbrew argumentacji zawartej w apelacji, podstawy prawnej żądania pozwu nie mogły stanowić postanowienia uchwały Rady miasta (...) W. nr (...) z dnia 9 lipca 2009 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu (...) W. (Dz. Urz. Województwa (...) Nr 132, poz. 3937 ze zm.). Zgodnie z powołanym przez powoda § 44 ust. 1 i 2 w/w uchwały zarząd dzielnicy, po uzyskaniu opinii rady dzielnicy, może wydzielić spośród lokali zwolnionych lokale wymagające remontu i przeznaczyć je do wynajęcia jako lokale socjalne osobom objętym dzielnicowym programem wychodzenia z bezdomności. Po spełnieniu wymogów określonych w w/w programie, uprawnione osoby są kwalifikowane przez zarząd dzielnicy do zawarcia umowy najmu, a skierowania do zawarcia umowy najmu wydaje burmistrz dzielnicy lub osoba przez niego upoważniona. Umowa najmu lokalu może zostać zawarta po przeprowadzeniu remontu, o którym mowa w ust. 1 i po przedłożeniu protokołu stwierdzającego przeprowadzenie tego remontu.

Analiza § 44 ust. 1 i 2 w/w uchwały wskazuje, iż reguluje on zasady przyznawania lokali socjalnych osobom objętym dzielnicowym programem wychodzenia z bezdomności. Tymczasem powód nie uzyskał prawa do lokalu socjalnego w związku z objęciem go programem wychodzenia z bezdomności, ale na mocy pkt 2 wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy - Śródmieścia w Warszawie z dnia 20 lipca 2012 roku, sygn. akt I C 345/09 ( kopia wyroku k. 5). Tym samym należy wskazać, iż powołane w apelacji postanowienia w/w uchwały w ogóle nie mają zastosowania w realiach niniejszej sprawy, nie dotyczą sytuacji powoda i nie stanowią źródła jego uprawnienia do żądania nakazania pozwanemu wykonania dalej idącego remontu lokalu socjalnego nr (...) przy Al. (...) w W.. Powód uzyskał prawo do lokalu socjalnego w zupełnie innym trybie niż uregulowany w analizowanym wyżej przepisie.

Nie uszedł także uwadze Sądu Okręgowego fakt, iż pozew w niniejszej sprawie został złożony jeszcze przed zawarciem pomiędzy stronami umowy najmu lokalu socjalnego, którą to strony zawarły dopiero w lipcu 2015 roku. Zatem w momencie wniesienia pozwu stron nie łączył żaden stosunek zobowiązaniowy.

Analiza akt sprawy wskazuje także, iż remont w/w lokalu został przeprowadzony i ukończony już w marca 2015 roku ( protokół końcowy k. 58). W jego trakcie wymieniono instalację elektryczną, odmalowano sufit i ściany, wycyklinowano i polakierowano podłogi. Położono także gładzie w kuchni i łazience, wstawiono drzwi od łazienki, odmalowano stolarkę okienną i drzwiową, zamontowano nową baterię zlewozmywakową i wannową, nowy zlew i nową kuchenkę ( protokół oględzin lokalu k. 59). Należy również wskazać, iż powód przesłuchany na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 roku potwierdził fakt wykonania remontu, nie był natomiast w stanie wskazać, jakich dalszych prac się domaga i na czym miałby polegać żądany przez niego remont ( protokół k. 139). Zakres żądanego remontu nie został sprecyzowany ani w apelacji, a w żadnym piśmie procesowym powoda.

Za bezzasadne należało też uznać podniesione w apelacji zarzuty dotyczące naruszenia przez Sąd I instancji przepisów postępowania cywilnego dotyczących prawidłowości oceny dowodów (art. 233 § 1 kpc). Dokonana przez niego analiza dowodów była w pełni prawidłowa, oparta na regułach logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów. Z kolei argumentacja strony powodowej zaprezentowana w tym względzie, wskazująca na rzekomą nieprawidłowość owej oceny, stanowiła jedynie polemikę z argumentacją Sądu. Należy wskazać, iż samo stwierdzenie o wadliwości dokonanych ustaleń faktycznych, odwołujące się do stanu faktycznego, który w przekonaniu skarżącego odpowiada rzeczywistości, nie jest wystarczające. Konieczne jest bowiem wykazanie, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, gdyż tylko takie uchybienie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (podobne uznał Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 19 grudnia 2013 roku, I ACa 868/13, LEX nr 1416146). W realiach niniejszej sprawy tego rodzaju okoliczności powód w żaden sposób nie wykazał.

Reasumując należy wskazać, iż zaskarżony wyrok jest prawidłowy, a argumenty podniesione w apelacji nie zasługują na uwzględnienie. Powód w toku procesu nie wykazał istnienia jakiekolwiek podstawy prawnej swojego powództwa. Z tych względów, na podstawie art. 385 kpc, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

SSR Tomasz Niewiadomski (del.) SSO Piotr Wojtysiak SSO Waldemar Beczek

(...)