Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Sajtyna

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

po rozpoznaniu w dniach 26 września i 31 października 2013 roku

sprawy K. G.

oskarżonej o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżoną i jej obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 4 kwietnia 2013 roku sygn. akt IX K 414/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla orzeczenie o nawiązce (punkt II wyroku);

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata G. M. oraz na rzecz adwokata W. M. kwoty po 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za II instancję.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Sajtyna

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

po rozpoznaniu w dniach 26 września i 31 października 2013 roku

sprawy K. G.

oskarżonej o przestępstwo z art. 212 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżoną i jej obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach

z dnia 4 kwietnia 2013 rokusygn. akt IX K 414/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla orzeczenie o nawiązce (punkt II wyroku);

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata G. M. oraz na rzecz adwokata W. M. kwoty po 619,92 (sześćset dziewiętnaście 92/100) złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za II instancję.

Sygn. akt IX Ka 1042/13

UZASADNIENIE

K. G. oskarżona została o to, że:

w dniu 2 kwietnia 2012r. na rozprawie sądowej w sprawie sygn. akt VII C 485/10 prowadzonej w Sądzie Rejonowym w Kielcach formułowała w zeznaniach nieprawdziwe informacje zniesławiając oskarżycielkę prywatną i dokonując jej pomówienia w ten sposób, że zeznała, że J. K. miała doprowadzić swoim zachowaniem do śmierci G. B., że w Komisariacie Policji w B. toczyło się postępowanie o gwałt z udziałem oskarżycielki prywatnej i G. B., ponadto nazwała oskarżycielkę prywatną oszustką, a także, że zdewastowała wynajmowane mieszkanie, zalegała z opłatami za media, czynsz oraz poinformowała Sąd , że W. Ż. została zastraszona oblaniem kwasem i wypaleniem oczu za udzielenie jakichkolwiek informacji o jej osobie, że zdewastowała i okradła mieszkanie W. Ż., nie wnosiła opłat za czynsz i media, jak również, że ukradła zlew z szafką i ławę,

tj. jest o przestępstwo z art. 212 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 4 kwietnia 2013r. w sprawie sygn. akt IX K 414/12 orzekł:

I. w ramach czynu zarzucanego w akcie oskarżenia, ustalił, że K. G. w dniu 2 kwietnia 2012r. w K., publicznie, podczas rozprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym w Kielcach, w sprawie sygn. akt VII C 485/10 z powództwa J. K. przeciwko K. G. o zapłatę, pomówiła oskarżycielkę prywatną J. K. o takie postępowanie, które może poniżać ją w opinii publicznej, stwierdzając, że J. K. jest oszustką, że zdemolowała wynajmowany od niej dom, nie płaciła za ten najem oraz, że zdemolowała wynajmowane od G. B. mieszkanie, nie płaciła za to mieszkanie, biła tego mężczyznę oraz posądziła go o dokonanie na niej gwałtu, które to zarzuty są nieprawdziwe, przy czym w czasie dokonania tego czynu miała ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność do rozpoznania znaczenia czynu oraz ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do pokierowania swoim postępowaniem, co wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 212 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk i na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk w zw. z art. 67 § 1 kk postępowanie karne warunkowo umorzył na okres próby wynoszący 2 lata;

II. na podstawie art. 67 § 3 kk orzekł wobec oskarżonej K. G. nawiązkę na rzecz J. K. w kwocie 2.000 złotych;

III. na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. prawo o adwokaturze (tj. Dz.U. z 2002 Nr 123 poz. 1058 ze zm.) w zw. z § 19 pkt 1 i § 14 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (DZ.U. z 2000 Nr 163 poz. 1348 ze zm.) zasądził od Skarbu Państwa ( Sąd Rejonowy w Kielcach) na rzecz adw. G. M. kwotę 797,04 zł. oraz na rzecz adw. W. M. 531,36 złotych z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu;

IV. na podstawie art. 629 kpk w zw. z art. 628 pkt 2 kpk zasądził od oskarżonej K. G. na rzecz Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy w Kielcach) kwotę 800 złotych z tytułu kosztów sądowych, w ty, 60 zł. z tytułu opłaty oraz na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżona od ponoszenia kosztów sądowych w pozostałej części.

Powyższy wyrok zaskarżyli oskarżona oraz jej obrońca.

Oskarżona w osobiście sporządzonej apelacji nie sprecyzowała żadnych zarzutów, ani też nie podniosła w uzasadnieniu żadnych argumentów odnoszących się merytorycznie do zaskarżonego wyroku. Ze stwierdzenia zawartego w apelacji: „ Ja G. K. zostałam na rozprawie wyrok nieprawomocny 2 tyś dla niej i 800 kosztów. Pisze że 1 grosza nie zapłace boby się cały świat ze mnie śmiał bo one mi powinny zapłacić” (pisownia oryginalna) należy wnioskować, że skarży wyrok w całości.

Na rozprawie odwoławczej wniosła o uniewinnienie.

Obrońca oskarżonej zaskarżył wyrok w całości i na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 2,3 i 4 kpk wyrokowi temu zarzucił :

1.  obrazę następujących przepisów postępowania art.4,5 § 2, 7 i 410 kpk mającą wpływ na treść wyroku, polegającą na przyjęciu przez Sąd , że zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, iż oskarżona K. G. dopuściła się czynów opisanych w prywatnym akcie oskarżenia, w sytuacji gdy na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego niemożliwe jest jednoznaczne stwierdzenie, iż postępowanie oskarżonej wyczerpywało znamiona przestępstwa , określonego w art. 212 § 1 kk;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na tym, że Sąd Rejonowy w Kielcach uznał za wiarygodne w całości zeznania oskarżycielki prywatnej oraz świadków;

dodatkowo z ostrożności procesowej

3.  niesłuszne zastosowanie środka karnego w postaci nawiązki.

Na podstawie art. 427 § 3 kpk skarżący wnosił o:

dopuszczenie dowodów z zeznań świadków Ł. K. i B. B. na okoliczność wiarygodności zarzutów podnoszonych przez oskarżoną K. G. podczas rozprawy toczącej się przez Sądem Rejonowym w Kielcach w sprawie sygn. akt VII C 485/10.

Mając na uwadze postawiony wyżej zarzut, na podstawie art. 427 § 1, § 2 i § 3 kpk, art. 437 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 2,3 i 4 kpk skarżący wniósł o:

zmianę zaskarżonego wyroku i odmienne orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie oskarżonej K. G. od popełnienia zarzucanych jej czynów, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja o tyle zasługiwała na uwzględnienie, że doprowadziła do zmiany wyroku w części, poprzez uchylenie orzeczenia o nawiązce.

Zarzuty obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych należało jednak uznać jako oczywiście bezzasadne. Stanowią one wyłącznie polemikę ze swobodną ocena dowodów dokonaną przez Sąd I instancji. Argumentacja zawarta w skardze apelacyjnej, a także analiza treści depozycji świadka B. B., o który to dowód Sąd Odwoławczy uzupełnił przewód sądowy, w żadnym razie nie dają podstaw do przyjęcia twierdzeń apelującego o prawdziwości zarzutów podnoszonych przez oskarżoną wobec oskarżycielki prywatnej podczas rozprawy w dniu 2 kwietnia 2012 r. w K.. Ocena dowodów dokonana przez Sąd I instancji i przedstawiona w uzasadnieniu wyroku jest pełna i wszechstronna, nie zawiera żadnych błędów natury faktycznej i logicznej, a przez to pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k.

Sąd Okręgowy natomiast uznał, iż konieczne jest uchylenie orzeczenia o nawiązce. Przy czym nie z powodów wskazanych przez apelującego, eksponującego niewspółmierność środka karnego lecz z uwagi na obrazę przepisów prawa materialnego. Sąd Rejonowy mianowicie wskazał, iż podstawą orzeczenia nawiązki jest przepis art. 67 § 3 k.k. i została ona orzeczona tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

W tym miejscu trzeba zaakcentować, że przepis art. 67 § 3 k.k. nie stanowi samodzielnej podstawy do orzeczenia nawiązki. Zakres orzekania o nawiązce w sytuacji warunkowego umorzenia postępowania nie może być szerszy aniżeli w sytuacji skazania. Nawiązkę w wyroku warunkowo umarzającym można orzec tylko wtedy, gdy przewiduje to inny przepis w sytuacji skazania za przestępstwo. Są to w szczególności przepisy art. 47 i 48 k.k. Nie jest takim natomiast art. 46 § 2 k.k., albowiem w tym przypadku nawiązkę można orzec wyłącznie zamiast obowiązku określonego w art. 46 § 1 k.k., a ten może być zastosowany wyłącznie w razie skazania. Wynika to ze szczególnej regulacji w art. 67 § 3 k.k. in principio, która wyklucza stosowanie środka karnego z art. 46 k.k. w sytuacji warunkowego umorzenia postępowania.

Z tych też powodów uchylono orzeczenie o nawiązce (punkt II wyroku). W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 456 k.pk. w zw. z art. 437 § 1 i 2 k.p.k. orzekł jak w dyspozytywnej części wyroku.

O kosztach procesu za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k.

Wynagrodzenie na rzecz adw. G. M. i adw. W. M. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej przed Sądem Okręgowym zasądzono w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 16 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. „w sprawie opłat za czynności adwokackie …”

SSO Krzysztof Sajtyna