Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2016 r.

Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział I Cywilny

Przewodniczący : SSR Monika Drzewiecka

Protokolant : st. sekr. sądowy Wioletta Rosołowska

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2016 r. na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego - Subfunduszu (...) w W.

przeciwko: S. B.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego S. B. na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego - Subfunduszu (...) w W. kwotę 6.644,33 zł z odsetkami:

-

ustawowymi maksymalnymi liczonymi od kwoty 1.649,05 zł (jeden tysiąc sześćset czterdzieści dziewięć złotych pięć groszy) od dnia 28 stycznia 2016r. do dnia zapłaty,

-

ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 4.995,28 zł (cztery tysiące dziewięćset dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia osiem groszy) od dnia 28 stycznia 2016r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego S. B. na rzecz powoda (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego - Subfunduszu (...) w W. kwotę 2.067 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 28 stycznia 2016 roku powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty – Subfundusz KI 1 z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego S. B. 6.644,33 zł wraz z odsetkami: ustawowymi za opóźnienie od kwoty 4.995,28 zł i ustawowymi maksymalnymi od kwoty 1.649,05 zł liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty Powód domagał się nadto zasądzenia na jego rzecz od pozwanego kosztów postępowania w kwocie 2.067 zł, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1.800 zł.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 05 grudnia 2007r. pozwany zawarł z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bank S. A. (poprzednikiem prawnym (...) Bank S.A.) umowę kredytu na kwotę 6.191,12 zł. Kwota pożyczki nie została spłacona, wobec czego poprzednik prawny powoda wystawił przeciwko pozwanemu bankowy tytuł egzekucyjny zaopatrzony następnie w klauzulę wykonalności. Prowadzone przez poprzedniego wierzyciela postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do wyegzekwowania całości należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym. Umową przelewu wierzytelności z dnia 22 kwietnia 2015 r. powód nabył wierzytelność wynikającą z wyżej wymienionej umowy pożyczki.

W dniu 04 lutego 2016r. Sąd Rejonowy we Włocławku wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego pozwany wniósł sprzeciw, zaskarżając nakaz zapłaty w całości i wnosząc o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu sprzeciwu, pozwany podniósł m.in. zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwany podniósł również, że spłacił całość dochodzonego roszczenia.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty, powód podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko oraz wniósł o zasądzenie kosztów procesu. Powód podał jednocześnie, że podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia jest bezzasadny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 grudnia 2007r. S. B. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą w K. umowę prostej pożyczki gotówkowej nr (...), na mocy której bank udzielił S. B. pożyczki w kwocie 6.191,12 zł na okres od dnia 05 grudnia 2007r. do dnia 15 grudnia 2009r. Zgodnie z § 3 umowy pożyczki pożyczkobiorca zobowiązał się dokonywać w okresie objętym umową spłaty pożyczki wraz z odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo - odsetkowych, płatnych do 15 dnia każdego miesiąca w wysokości 305,81 zł. Wysokość pierwszej raty jako raty wyrównawczej wynosiła 334,88 zł. Zgodnie z § 4 umowy pożyczka była oprocentowana według zmiennej stopy procentowej wyrażonej w stosunku rocznym, która na dzień zawarcia umowy wynosiła 16,90 % w skali roku. Natomiast zgodnie z § 6 w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat pożyczki zgodnie z postanowieniami § 3, Bank będzie pobierał od niespłaconej w terminie pożyczki podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania WIBOR dla 3 miesięcznych lokat na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału powiększonej o 25 punktów procentowych. Zgodnie zaś z § 10 umowy w razie stwierdzenia, że warunki udzielenia pożyczki nie zostały dotrzymane lub w przypadku, gdy pożyczkobiorca nie ureguluje należności mimo upływu 7 dniowego terminu wyznaczonego w wezwaniu do zapłaty, skierowanym do niego listem ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru, jak również w przypadku braku zapłaty w terminach określonych w umowie dwóch pełnych rat kapitałowo-odsetkowych lub odsetkowych za co najmniej dwa okresy płatności, Bank może wypowiedzieć umowę pożyczki lub zażądać dodatkowego zabezpieczenia pożyczki. Okres wypowiedzenia umowy wynosi 30 dni

dowód: wniosek o udzielenie pożyczki – k. 58; karta informacyjna – k. 58v-59; regulamin – k. 59v; umowa pożyczki – k. 31-62v; dyspozycja uruchomienia pożyczki – k. 63

W dniu 26 sierpnia 2009 r. (...) Bank S.A. w K. wystawił przeciwko S. B. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...). Postanowieniem z dnia 11 września 2009r. w sprawie o sygn. akt I Co 623/09 Sąd Rejonowy w Opocznie nadał klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) wystawionemu dnia 26.08.2009r. przeciwko S. B.. Następnie wierzyciel pierwotny złożył wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko S. B., które postanowieniem z dnia 08 kwietnia 2015r. zostało umorzone wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

dowód: bankowy tytuł egzekucyjny – k. 65-65v; postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności – k. 66-67; postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucji – k. 68

W dniu 4 stycznia 2010 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. nastąpiło połączenie (...) Bank S.A. (spółka przejmowana) z (...) Bank S.A. (spółka przejmująca). Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S. A. wstąpiła z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S. A. Z dniem 1 czerwca 2012 r. na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h nastąpiło przeniesienie całego majątku (...) Bank S. A. z siedzibą w W. (spółka przejmowana) na (...) Bank S. A. z siedzibą w W. (spółka przejmująca). Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. (...) Bank S. A. wstąpił z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki (...) Bank S. A. Z dniem 1 czerwca 2012 r. (...) Bank S. A. zmieniła nazwę na (...) Bank S. A.

dowód: okoliczności bezsporne

Umową z dnia 22 kwietnia 2015r. (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przeniósł na rzecz (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. przysługujące mu wierzytelności wskazane w Wykazie Wierzytelności wraz z zabezpieczeniami, w tym wierzytelność względem S. B. w wysokości 6.494,78 zł wynikającą z umowy pożyczki zawartej dnia 05 grudnia 2007r.

dowód: umowa przelewu wierzytelności – k. 16-18; wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy sprzedaży wierzytelności – k. 30

Pismem z dnia 22 kwietnia 2015r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawiadomił S. B. o sprzedaży przysługującej mu wierzytelności na rzecz (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Subfunduszu KI 1 i wezwał go do spełnienia świadczenia na rzecz aktualnego wierzyciela.

Pismem z dnia 05 maja 2015r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wezwał S. B. do zapłaty kwoty 6.524,15 zł w nieprzekraczalnym terminie do dnia 12 maja 2015 r.

dowód: zawiadomienie – k. 31; wezwanie do zapłaty – k. 32

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest zasadne i tym samym zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Okoliczności faktyczne, na których powód oparł swoje żądanie były bezsporne. Pozwany nie kwestionowała zawarcia umowy prostej pożyczki gotówkowej, jednakże kwestionował wysokość roszczenia we wskazanej w pozwie kwocie, twierdząc, że dokonał spłaty zadłużenia w całości. Pismem procesowym z dnia 21 lipca 2016r. powód przedłożył zestawienie należności i spłat rat kredytu zaciągniętego przez pozwanego, które to dokumenty nie zostały przez pozwanego zakwestionowane. Nadto wskazać należy, iż pozwany nie przedstawił żadnych dowodów dotyczących podnoszonego faktu, spłaty zobowiązania, co winien zrobić w myśl art. 6 kc.

Wobec powyższego Sąd przyjął za prawdziwe twierdzenia powoda co do okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie.

Powód wywodził swe żądanie z umowy cesji wierzytelności, zawartej w dniu 22 kwietnia 2015r. z (...) Bank S.A. w W. obejmującej wierzytelność wynikającą z zawartej pomiędzy pozwanym a pierwotnym wierzycielem umowy prostej pożyczki gotówkowej. Podstawą prawną tak sformułowanego żądania jest art. 509 § 1 k.c., który stanowi, że wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W myśl zaś § 2 powołanego uregulowania wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Zastosowanie do wskazanej umowy pożyczki znajdują unormowania - obowiązującej w chwili zawierania umowy - ustawy z dnia 20 lipca 2001r. o kredycie konsumenckim (Dz.U.2001.100.1081 z późn. zm. dalej jako:”u.k.k.”). Zgodnie z art. 2 ust. 1 u.k.k. przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę, na mocy której przedsiębiorca w zakresie swojej działalności, udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu w jakiejkolwiek postaci, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się w szczególności – stosownie do art. 2 ust. 2 pkt 1 u.k.k.- umowę pożyczki. Podkreślenia wymaga również, że zgodnie z art. 78a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe, w brzmieniu obowiązującym w chwili zawierania umowy (Dz.U. Dz.U.2002.72.665 - tekst jednolity z późn. zm.) przepisy tej ustawy stosuje się także do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ostatniej ustawie.

Zgodnie z art. 3 k.p.c. obowiązek przedstawienia dowodów ciąży na stronach, w myśl zaś art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. W tej konkretnej sytuacji, to na powodzie spoczywał obowiązek udowodnienia zarówno zasadności, jak i wysokości roszczenia w stosunku do pozwanego. Podkreślić należy, że fakty te mogą być wykazywane przez każdy środek dowodowy przewidziany kodeksem postępowania cywilnego, a jego przyjęcie zgodnie z ogólnymi regułami procesowymi, może opierać się również na konstrukcji domniemań faktycznych (art. 231 k.p.c.) czy też na tzw. faktach niespornych (art. 229 k.p.c.), czy niezaprzeczonych (art. 230 k.p.c.) które nie wymagają dowodu (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 9 lipca 2009 r., V ACa 245/09, LEX nr 551987).

Zatem na powodzie spoczywał obowiązek wykazania okoliczności określonych w art. 509 k.c. i art. 510 § 1 k.c. dotyczących elementów przedmiotowo istotnych umowy przelewu wierzytelności, jej ważności oraz skuteczności, a nadto do wykazania, że pomiędzy pozwanym a poprzednikiem prawnym powoda doszło do zawarcia umowy pożyczki będącej przedmiotem przelewu wierzytelności.

W tym miejscu należy zauważyć, że powództwo jest zasadne, bowiem powód wykazał w sposób prawidłowy fakt zawarcia umowy prostej pożyczki gotówkowej przez pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda, będącej przedmiotem przelewu wierzytelności, a także wykazał, że doszło do skutecznego przelewu wierzytelności należnej od pozwanego wobec pierwotnego wierzyciela. Z załącznika do umowy przelewu wierzytelności złożonego do akt sprawy wynika, że przedmiotem tej umowy była m. in. wierzytelność wobec S. B. wynikająca z umowy prostej pożyczki gotówkowej z dnia 05 grudnia 2007r. Pozostała dokumentacja, którą przedstawił powód, pozwala na przyjęcie w sposób uzasadniony i jednoznaczny, że istnieje stosunek prawny, z którego wywodzi się zbyta na rzecz powoda i przez niego dochodzona wierzytelność, a tym samym, że powodowi przysługuje od pozwanego roszczenie w dochodzonej w sprawie wysokości. Pozwany nie kwestionował faktu zawarcia umowy pożyczki, zakwestionował wysokość zadłużenia, wskazując, iż pożyczkę spłacił w całości. Fakt, ten został zakwestionowany przez powoda, który pismem procesowym z dnia 21 lipca 2016r. przedłożył zestawienie należności i spłat rat kredytu zaciągniętego przez pozwanego, których to dokumentów pozwany nie zakwestionował, nie przedłożył również żadnych dokumentów na potwierdzenie podnoszonych przez siebie okoliczności, co winien zrobić w myśl art. 6 kc.

Roszczenia majątkowe (...) Bank S.A. z siedzibą w W. w stosunku do pozwanego, wynikające z opisanej powyżej umowy pożyczki gotówkowej są roszczeniami związanymi z jej działalnością gospodarczą, a tym samym przedawniają się w terminie trzech lat. Zgodnie bowiem z przepisem art. 118 kc, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Zgodnie z przepisem art. 123 § 1 pkt 1 kc, bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. W przedmiotowej sprawie, na skutek podniesionego zarzutu przedawnienia, powód przedłożył dokumenty wskazujące na czynności, które spowodowały przerwanie biegu terminu przedawnienia, w postaci bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 26 sierpnia 2009r., postanowień o nadaniu klauzuli wykonalności z dnia 11 września 2009r. na rzecz (...) Bank S.A. w K. i z dnia 07 maja 2010r. na rzecz (...) Bank S.A. z siedzibą w W., oraz postanowienie z dnia 08 kwietni 2015r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego, które zostało wszczęte w 2011r. Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd uznał, że przedmiotowa wierzytelność nie jest przedawniona, zatem pozwany nie mógł uchylić się od zaspokojenia roszczenia powoda.

Mając zatem na uwadze powyższe, należało uwzględnić żądanie pozwu w całości i zasądzić od pozwanego S. B. na rzecz strony powodowej żądaną kwotę wraz z roszczeniami odsetkowymi, w myśl art. 481 kc, o czym Sąd orzekł w pkt. 1 wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 2 ust. 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804), z uwzględnieniem wniosku powoda dotyczącego zasądzenia od pozwanego kwoty 2.067 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwoty 1.800 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, którym to wnioskiem Sąd był związany w całości.