Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. wraz z synem K. K. (2) byli współwłaścicielami samochodu marki P. (...) nr rej. (...) . W październiku 2008 roku samochód ten przekazany został oskarżonemu K. Ś., który miał go użytkować w celu przewozu swoich pracowników do Belgii , pojazd ten miał być zwrócony w II połowie grudnia 2008 roku.

Kierowcą tego pojazdu po przekazaniu go oskarżonemu był M. K. , samochód ten uczestniczył w kolizji drogowej na terenie Belgii , został częściowo uszkodzony jednak w dalszym ciągu mógł być użytkowany, w grudniu 2008 roku M. K. przyjechał tym pojazdem do Polski i przekazał go wraz z dokumentami oskarżonemu.

Pomimo upływu terminu oskarżony nie zwrócił pojazdu , w dalszych miesiącach telefonicznie kontaktował się z pokrzywdzonym zapewniając, iż dokona zapłaty za użytkowanie samochodu co jednak nie nastąpiło. Do chwili obecnej samochód nie został zwrócony, jego wartość wynosi 14.000 zł .

/dowód : zeznania świadków J. K. k . 252-252 ; 287, 456 odwrót;

K. K. (2) k . 264-265; 284;

M. K. k 290-291;

kserokopie dokumentów dotyczących pojazdu k 256-257/

Nieustalonego dnia w II połowie 2008 roku oskarżony K. Ś. zaproponował P. J. (1) aby ten na swoje nazwisko zawarł w banki umowę pożyczki, pieniądze miały być przekazane oskarżonemu, który również zobowiązał się do spłaty powyższej pożyczki.

W dniu 04 sierpnia 2008 roku P. J. (1) udał się do oddziału Banku (...) w N. celem zawarcia umowy pożyczki. W/w posłużył się wnioskiem o pożyczkę zawierającym stwierdzające nieprawdę oświadczenie dotyczące zatrudnienia i wysokości zarobków osiąganych w firmie (...) , które to okoliczności zostały przez oskarżonego potwierdzone własnoręcznym podpisem oraz naniesieniem pieczątki firmowej. W oparciu m.in. o powyższy dokument zawarta została umowy pożyczki gotówkowej w wysokości 20.000 zł. nr (...), kwota pożyczki w większej części została przekazana niezwłocznie oskarżonemu K. Ś..

W dniu 5 sierpnia 2008 roku oskarżony wystawił dokument potwierdzający, iż w/w pożyczył od P. J. (1) kwotę 20.000 zł , z zobowiązaniem do spłaty do końca października .

P. J. (1) jest osobą ze stwierdzonym stopniem niepełnosprawności oraz niezdolnością do pracy , otrzymuje z uwagi na stan zdrowia rentę , nigdy nie był zatrudniony u oskarżonego K. Ś. na podstawie umowy o pracę.

Początkowo oskarżony spłacał raty kredytu, dowody wpłat przekazywał P. J. (1) , jednak w późniejszym czasie zaprzestał regulowania należności, obecna kwota zadłużenia to 26.419,55 zł.

W związku z przedmiotowym zdarzeniem P. J. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 26.10.2010 roku sygn. akt IIK 38/10 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności.

/ dowód: zeznania świadków: częściowo P. J. 437-476, 488;

B. S. k 36-37; 456-457;

kserokopia wniosku k 2-3;

kserokopie dokumentów k 4-7;

kserokopia umowy pożyczki k 8- 9;

kserokopia oświadczenia k 26;

odpis wyroku k 427;

kserokopie dowodów wpłaty k. 453-455;

pismo (...) Bank (...) k 510 /

Oskarżony K. Ś. był uprzednio karany za przestępstwa karno skarbowe.

/dowód: informacje z K. k 429/

Oskarżony K. Ś. stojący pod zarzutem popełnienia czynów z art. 284§2 kk oraz z art. 286§1 kk i z art. 297§1 kk i z art.271§2 kk i art. 273 kk w zw. z art. 11§2 kk nie przyznał się do winy , w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił , iż P. J. (1) był u niego zatrudniony potwierdził, iż na okazanym mu wniosku o udzielenie pożyczki znajduje się jego podpis oraz pieczątka jego firmy.

W toku rozprawy głównej oskarżony nie przyznał się do winy, odmówił składania wyjaśnień oraz skorzystał z prawa do odmowy udzielania odpowiedzi na pytania sądu i stron.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego odnośnie zarzuconych mu czynów w kształcie jak to przyjęto w części dyspozytywnej wyroku nie budzi wątpliwości.

Odnośnie czynu opisanego w pkt I

W zakresie czynu z art. 286 §1 kk wskazać należy, iż dla przypisania sprawcy popełnienia czynu z art. 286 §1 kk konieczne jest ustalenie, że w celu osiągnięcia korzyści majątkowej poprzez wprowadzenie w błąd pokrzywdzonego doprowadza on inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem, przy czym w sytuacji popełnienia przestępstwa przez dwie lub więcej osób nie jest konieczne aby każdy ze współsprawców realizował znamię czasownikowe przedmiotowego czynu, natomiast niezbędne jest ustalenie, że każdy z współsprawców podejmuje działania , które łącznie wypełniają ustawowe znamiona danego czynu ,osoby te aprobują wspólnie podjęty zamiar popełnienia czynu zabronionego, a nadto działania poszczególnych osób podejmowane są w ramach uprzednio uzgodnionego , choćby z sposób dorozumiany , podziału ról.

Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości , iż oskarżony podjął działania, które miały bezpośrednio doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez bank , był inicjatorem podpisania umowy pożyczki , na wniosku poświadczył nieprawdę co do faktu zatrudnienia P. J. (1) i uzyskiwanych przez niego dochodów, jako strona umowy figurował P. J. (1) , przy czym od początku kwota uzyskanych pieniędzy była w większości przeznaczona dla oskarżonego, początkowo oskarżony również pożyczkę tą spłacał.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania P. J. (1) w zakresie w jakim podał powyższe okoliczności , przy czym podjęta przez świadka próba zmiany treści swoich wyjaśnień zaprezentowana na rozprawie w sposób oczywisty pozostaje w sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym . Składając wyjaśnienia w toku postępowania przygotowawczego w sprawie, która przed sądem toczyła się pod sygnaturą IIK 38/10 P. J. (1) wyjaśnił, iż to oskarżony poprosił go o zawarcie umowy pożyczki na swoje nazwisko, pieniądze od początku miały być w większej części przeznaczone dla oskarżonego, na wniosku o pożyczkę oskarżony umieścił oświadczenie o zatrudnieniu P. J. (1) co było niezgodne z rzeczywistym stanem rzeczy. W toku rozprawy (k. 477) P. J. (1) podtrzymał odczytane wyjaśnienia , jednak w dalszej części wskazał, iż pożyczkę wziął dla siebie a dopiero później pieniądze przekazał K.Ś., świadek potwierdził też , że nigdy nie był zatrudniony na umowę u oskarżonego. Podobnie w toku rozpoznania niniejszej sprawy świadek potwierdził wszystkie odczytane mu zeznania mimo , iż zawierają one sprzeczności, ostatecznie wskazał, iż to oskarżony był inicjatorem zawarcia umowy pożyczki i dla niego były przeznaczone pieniądze. Zdaniem Sądu sposób składania zeznań przez świadka wynika z jego właściwości osobistych , poziomu intelektualnego przy czym wskazać należy, iż wersja mająca ekskulpować oskarżonego jako współsprawcę jest zupełnie nielogiczna a nadto pozostająca w całkowitej sprzeczności z zebranym materiałem dowodowym.

Wskazać należy, iż P. J. (1) został skazany na karę pozbawienia wolności za przedmiotowy czyn jako współsprawca, nadto świadek B. S. (2) w złożonych zeznaniach potwierdziła, że jej syn P. J. (1) nigdy nie był zatrudniony u oskarżonego i nie osiągał wskazanych dochodów a przedmiotowa pożyczka miała być przeznaczona dla K. Ś..

Nie ulega więc wątpliwości, iż zachowanie oskarżanego wyczerpało ustawowe znamiona występku z art. 286§1kk i z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk albowiem bank został wprowadzony w błąd co do osoby dla której faktycznie przeznaczone były pieniądze, w toku formalności zostało przedstawione stwierdzające nieprawdę co do okoliczności mających wpływ na udzielenie pożyczki oświadczenie, doprowadziło to pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem , przy czym oskarżony działał niewątpliwie w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wskazać należy, iż dla bytu tego przestępstwa nie ma znaczenia fakt, że początkowo raty kredytu były spłacane albowiem decydujące znaczenie ma fakt niekorzystnego rozporządzenie mieniem będące wynikiem wprowadzenia w błąd co do okoliczności mających wpływ na udzielenie pożyczki.

W zakresie przedmiotowego czynu Sąd wyeliminował z jego kwalifikacji art. 272§1kk i art. 273kk albowiem działanie polegające na posłużeniu się stwierdzającym nieprawdę dokumentem w celu uzyskania pożyczki stanowi ustawowe znamię występku z art. 297§1 kk .

Odnośnie czynu opisanego w pkt II

Z zeznań J. K. i K. K. (2) wynika, iż przedmiotowy pojazd został przekazany oskarżonemu do użytkowania z ustalonym terminem zwrotu z którego oskarżony się nie wywiązał , do chwili obecnej samochód nie został zwrócony jak również nie została zwrócona jego równowartość , przy czym z zeznań M. K. wynika jednoznacznie, iż po przyjeździe z Belgii pojazd ten przekazany został do dyspozycji oskarżonemu .

W tej sytuacji nie ulega wątpliwości, iż K. Ś. dokonał przywłaszczenia powierzonego mu mienia w postaci samochodu marki P. i zachowaniem swoim wyczerpał ustawowe znamiona występku z art. 284§2kk.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał oskarżonego K. Ś. za winnego popełnienia :

- czynu z art. 286§1kk w zw. z art. 297§1kk w zw. z art. 11§2kk i za to na podstawie art. 286§1kk w zw. z art. 11§3kk wymierzył mu 1 rok pozbawienia wolności

- czynu z art. 284§2kk i za to na podstawie tego przepisu wymierzył mu 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Za zbiegające się przestępstwa Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił uprzednią karalność oskarżonego, stopień społecznej szkodliwości czynu, wysokość wyrządzonej szkody.

Na podstawie art. 69§1 kk i art. 70§1 pkt 1 kk Sąd zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej kary pobawienia wolności tytułem próby na okres lat trzech uznając, iż odnośnie oskarżonego można postawić pozytywną prognozę, co do jego zachowania w przyszłości i będzie to wystarczające dla osiągnięcia celów kary oraz zapobiegnie powrotowi do przestępstwa.

Nadto Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem z art. 284§2kk poprzez zobowiązanie do zapłaty na rzecz pokrzywdzonych kwoty 14.000 zł w terminie 6 miesięcy od daty prawomocności wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 kpk.