Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 grudnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie

Przewodniczący: SSR Adrianna Gołuńska-Łupina

Protokolant: st. sek. sąd. Iwona Górska

po rozpoznaniu w dniu 01 grudnia 2016 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko A. Ż. ( poprzednio G.)

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami procesu obciąża powoda;

UZASADNIENIE

Powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko A. Ż. (poprzednio G.) domagając się od pozwanej zapłaty kwoty 10.000 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że dochodzona przez niego wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwaną wierzytelności wynikającej z umowy kredytu ratalnego na zakup pojazdu zawartej w dniu 3 lipca 2007r. pomiędzy pozwaną a (...) Bank S.A. Pierwotna kwota kredytu wynosiła 53.749,40 zł. Z uwagi na rażące naruszenie przez pozwaną umowy w zakresie warunków spłaty przedmiotowa umowa została wypowiedziana i na pozwanej ciąży obowiązek zwrotu pobranych środków. W związku z brakiem spłaty należności wynikających z umowy poprzedni wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny, a po uzyskaniu klauzuli wykonalności wystąpił do komornika z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. Przedmiotowe postępowanie nie doprowadziło jednak do wyegzekwowania całości należności stwierdzonej bankowym tytułem egzekucyjnym. Na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 19 grudnia 2014r. powód nabył wierzytelność wraz z prawem do naliczania odsetek. W niniejszym postępowaniu powód dochodzi części należności, na którą składa się niespłacona kwota kapitału w wysokości 10.000 zł. Poinformowana o zmianie wierzyciela i wezwana do dobrowolnej zapłaty pozwana nie przesłała żadnej odpowiedzi ani nie spełniła świadczenia.

(pozew k. 2-7)

W dniu 18 lipca 2016r. w sprawie o sygnaturze I Nc 321/16 Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

(nakaz zapłaty k. 76)

Pozwana A. Ż. (poprzednio G.) złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa.

Pozwana podniosła zarzut przedawnienia dochodzonego przez powoda roszczenia. Nadto, pozwana zwróciła uwagę, że powód nie wskazał jaka jest całkowita wartość zgłoszonej wierzytelności, nie wykazał, że umowa została wypowiedziana i że z tą chwilą cała wierzytelność została postawiona w stan wymagalności. Jak podniosła pozwana, zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar dowodu obciąża stronę wywodzącą z tego tytułu skutki prawne, tymczasem powód nie wykazał, że dochodzona wierzytelność rzeczywiście mu przysługuje.

(sprzeciw od nakazu zapłaty k. 79-82)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lipca 2007r. pozwana A. Ż. (wówczas G.) zawarła z (...) Bankiem S.A. z siedzibą w K. umowę kredytu nr (...). Na mocy przedmiotowej umowy bank udzielił pozwanej kredytu złotowego indeksowanego kursem (...), stanowiącego równowartość w złotych polskich kwoty 21.445,82 CHF na okres 96 miesięcy. Kredyt był przeznaczony na zakup pojazdu marki V. (...), rok produkcji 2003. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kredytu wraz z odsetkami w miesięcznych ratach w terminach i kwotach określonych w harmonogramie spłat, stanowiącym załącznik nr 1 do umowy. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 7,90 % w stosunku rocznym. W razie opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu ustalonych w harmonogramie bank miał prawo pobierać od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania LIBOR dla 3 – miesięcznych lokat w (...) na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału, powiększonej o 15 punktów procentowanych, z tym zastrzeżeniem, że w żadnym czasie nie może przekroczyć czterokrotności wysokości bieżącej stopy kredytu lombardowego NBP. Zgodnie z treścią § 10a umowy bank był uprawniony do wypowiedzenia umowy kredytu z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia m.in. w razie zwłoki klienta z zapłatą pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim wezwaniu klienta do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania.

(dowód: umowa kredytu nr (...) k. 92-95)

W związku z powstaniem zaległości w spłacie ww. kredytu, pismem z dnia 22 czerwca 2009r. kredytodawca (...) Bank S.A. wypowiedział umowę kredytu z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia. Jednocześnie bank wskazał, że wypowiedzenie nie będzie miało mocy prawnej w przypadku uregulowania w okresie wypowiedzenia całości zaległych należności obejmujących: równowartość w złotych kwoty 691,78 CHF tytułem należności kapitałowej, równowartość w złotych kwoty 497,20 CHF tytułem odsetek umownych, równowartość w złotych kwoty 12,48 CHF tytułem odsetek za opóźnienie naliczonych do dnia 31 maja 2009r. oraz kwoty 80 zł tytułem kosztów monitów i wezwania do zapłaty. Wypowiedzenie zostało pozwanej doręczone w dniu 26 czerwca 2009r.

(dowód: wypowiedzenie umowy k. 96, dowód doręczenia k. 96v-97)

Na mocy umowy przelewu wierzytelności nr (...) zawartej w dniu 19 grudnia 2014r. powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. nabył od (...) Banku S.A. z siedzibą w W. (będącego następcą prawnym kredytodawcy (...) Bank S.A.) m.in. wierzytelność przeciwko pozwanej A. Ż..

(dowód: umowa przelewu wierzytelności nr (...) z dnia 19 grudnia 2014r. k. 12-16v, załącznik do umowy k. 17, odpis pełny z rejestru przedsiębiorców KRS k. 28-38)

Pismem z dnia 19 grudnia 2014r. kredytodawca (...) Banku S.A. z siedzibą w W. zawiadomił pozwaną o przelewie wierzytelności.

(dowód: zawiadomienie o przelewie k. 39)

Pismem z dnia 21 stycznia 2015r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 88.848,18 zł tytułem wymagalnych wierzytelności wynikających z umowy z dnia 3 lipca 2007r. nabytych przez niego na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 19 grudnia 2014r. w terminie do dnia 28 stycznia 2015r.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 40)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w całości na podstawie odpisów dokumentów przedłożonych przez stronę powodową poświadczonych za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika powoda radcę prawnego. W ocenie Sądu ww. dokumenty prywatne stanowią wiarygodny dowód w niniejszej sprawie, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, ani też nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi pismami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych.

W niniejszej sprawie powód (...) Wierzytelności Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W. domagał się od pozwanej A. Ż. (poprzednio G.) zapłaty kwoty 10.000 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP stanowiących wierzytelności z umowy kredytu, które powód nabył na podstawie umowy przelewu wierzytelności od pierwotnego wierzyciela (...) Banku S.A. z siedzibą w W.. W tym stanie rzeczy podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 69 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (tekst jednolity Dz.U.2015.128) w zw. z art. 509 k.c. Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 Prawa bankowego przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Natomiast, jak stanowi art. 509 § 1 i 2 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W ocenie Sądu powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie z uwagi na skutecznie podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia. Zgodnie z treścią art. 118 k.c. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. W wyroku z dnia 2 kwietnia 2008r. w sprawie o sygnaturze akt III CSK 302/07, OSN 2009 Nr B, poz. 37 Sąd Najwyższy wskazał, że „do zastosowania trzyletniego terminu przedawnienia przewidzianego w art. 118 k.c. nie jest wymagane, aby obie strony stosunku prawnego, z którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą. Wystarczy, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością”. Bez wątpienia przedmiotowe roszczenie związane jest z prowadzeniem działalności gospodarczej przez poprzednika prawnego powoda (banku), jak i powoda, który w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się nabywaniem wierzytelności. Stąd też należało przyjąć trzyletni termin przedawnienia dla roszczenia będącego przedmiotem niniejszego postępowania, a wynikającego z umowy kredytu. Według przepisu art. 120 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Z zebranego materiału dowodowego wynika, że poprzednik prawny powoda (...) Bank S.A. pismem z dnia 22 czerwca 2009r. wypowiedział umowę kredytu z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia wypowiedzenia. Stosownie zatem do treści przepisu art. 120 k.c. wymagalność dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia należy wiązać właśnie z wypowiedzeniem umowy kredytowej. Zważywszy, że wypowiedzenie zostało pozwanej doręczone w dniu 26 czerwca 2009r. (co wynika z załączonego zwrotnego potwierdzenia odbioru k. 97), to termin wypowiedzenia upłynął z dniem 26 lipca 2009r., zaś z dniem następnym wymagalna stała się cała kwota kredytu. Biorąc pod uwagę trzyletni termin przedawnienia należy stwierdzić, że roszczenie powoda przedawniło się z dniem 27 lipca 2012r. Pozew w niniejszej sprawie został natomiast wniesiony w dniu 23 października 2015r., a zatem niewątpliwie już po upływie terminu przedawnienia.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podnosił, że doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia wskutek wystawienia przez kredytodawcę bankowego tytułu egzekucyjnego i wszczęcia egzekucji. Zdaniem Sądu powyższe twierdzenia nie mają jednak żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Po pierwsze powód nie wykazał, że jego poprzednik prawny rzeczywiście wystawił przeciwko pozwanej bankowy tytuł egzekucyjny i na jego podstawie prowadził przeciwko pozwanej egzekucję należności wynikających z umowy kredytowej z dnia 3 lipca 2007r. Co prawda powód złożył pismo Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi Widzewa P. P. z dnia 12 lutego 2016r. w przedmiocie wezwania (...) Banku S.A. do uiszczenia opłaty stałej za poszukiwanie majątku dłużnika A. G., niemniej w piśmie tym nie wskazano na jakiej podstawie prowadzona jest przedmiotowa egzekucja w sprawie o sygnaturze I Km 157566/14. Zdaniem Sądu powyższe pismo może równie dobrze dotyczyć wierzytelności powstałych na podstawie innych stosunków prawnych pomiędzy wskazanym bankiem a pozwaną aniżeli umowa kredytu z dnia 3 lipca 2007r. W powyższym stanowisku utwierdza Sąd także data przedmiotowego pisma (12 luty 2016r.). Powstaje bowiem pytanie, skoro doszło do przelewu wierzytelności na rzecz powoda, to dlaczego poprzednik prawny nadal prowadzi egzekucję z majątku pozwanej. Co jednak istotniejsze, nawet gdyby poprzednik prawny powoda wystawił bankowy tytuł egzekucyjny i po zaopatrzeniu go w sądową klauzulę wykonalności prowadził na jego podstawie egzekucję z majątku pozwanej, to powyższe zdarzenia i tak nie miałyby żadnego wpływu na przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia względem powoda. Zważyć bowiem należy, iż zgodnie z aktualnym stanowiskiem Sądu Najwyższego nabywca wierzytelności nie będący bankiem nie może powoływać się na przerwę biegu przedawnienia spowodowaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego w klauzulę wykonalności art. 123 § 1 pkt 2 k.c. (por. uchwała SN z dnia 29 czerwca 2016r., III CZP 29/16, LEX nr 2067028). W uzasadnieniu wyżej wskazanej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że „wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności; nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Nie może umknąć uwadze, że przerwa biegu przedawnienia została spowodowana czynnością banku zmierzającą do egzekwowania roszczenia, podczas gdy nabywcy nie będącemu bankiem miałaby służyć do jego dochodzenia. Nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nawet jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 k.p.c. i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem”. Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela powyższy pogląd prawny. Dlatego, nawet, gdyby doszło do przerwania biegu przedawnienia względem banku wskutek wszczęcia egzekucji na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego (czego powód nie wykazał) to powód nie będący bankiem nie może powoływać się w toku niniejszego postępowania na powyższe zdarzenie. Prowadzenie egzekucji na podstawie (...) nie spowodowałoby przerwy biegu przedawnienia w stosunku do następcy prawnego banku, nie będącego bankiem. Stąd też, na mocy art. 118 k.c. Sąd uznał, że roszczenie powoda w dacie wniesienia pozwu było już przedawnione.

Zatem, z uwagi na uwzględnienie podniesionego przez pozwaną zarzutu przedawnienia, na mocy art. 720 k.c. i art. 509 k.c. stosowanych a contrario w zw. z art. 118 k.c. Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. i zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania obciążył nimi powoda jako stronę przegrywającą niniejszą sprawę w całości, jednocześnie uznając te koszty za uiszczone.