Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział IX Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : SSO Mariola Łącka/spr/

Sędziowie: SSO Iwona Nowak

del SSR Sonia Lasota-Zawisza

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 09 lutego 2017r. w Rybniku

sprawy z powództwa P. B. ( B.)

przeciwko(...) Spółce z o.o. z siedzibą w Ż.

o zadośćuczynienie

na skutek apelacji powoda P. B.

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu -Zdroju Wydziału IV Pracy

z dnia 04 października 2016 r. sygn. akt IV P 410/13

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Jastrzębiu-Zdroju Wydziałowi IV Pracy pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za II instancję.

Sędzia: Przewodniczący: Sędzia:

SSO Iwona Nowak SSO Mariola Łącka del SSR Sonia Lasota-Zawisza

Sygn. akt IX Pa 92/16

UZASADNIENIE

Powód P. B. w pozwie z 9 października 2013 r. przeciwko (...) Sp. z o.o. w Ż. wniósł o zasądzenie na jego rzecz 20.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za skutki wypadku przy pracy wraz z odsetkami ustawowymi, a także kosztów procesu według norm przepisanych.

Na uzasadnienie powód podał, że w dniu 27 stycznia 2012 r. w trakcie wykonywania powierzonych mu przez przełożonego obowiązków uległ wypadkowi przy pracy. W trakcie podawania przodowemu połowicy drewnianej doszło do niespodziewanego odspojenia się łaty skalnej, która upadając przetoczyła się po rurach w stronę powoda i upadając na spąg uderzyła powoda w lewą stopę powodując jej uraz. Powód wskazał, że przebył operację zmiażdżenia stopy w trakcie której dokonano chirurgicznego opracowania i szycia ran stopy lewej, otwartej repozycji złamania III kości śródstopia oraz paliczka podstawowego V palca i zespolenia ich drutem K.. Stopa oraz palce są wyraźnie zdeformowane, występuje znaczny deficyt w zakresie ruchu palców oraz bliznowiec.

Powód argumentował, że odpowiedzialność pozwanego oparta jest na zasadzie ryzyka, tj. art. 435 k.c.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ż. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwany podał, że prowadzi przedsiębiorstwo usługowe, dlatego też nie można uznać by jego przedsiębiorstwo było wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody, a tym samym, by ponosił odpowiedzialność za wypadek przy pracy, jakiemu uległ powód P. B., na zasadzie ryzyka.

W ocenie pozwanego nie można mu również przypisać winy za wypadek powoda, gdyż przyczyną była niedostateczna koncentracja uwagi na wykonywanej przez powoda czynności, a także zaskoczenie niespodziewanym zdarzeniem.

Z ostrożności procesowej pozwany wskazał, że roszczenie powoda jest znacznie zawyżone, biorąc pod uwagę charakter i skutki urazu, jakiego doznał powód. Wypadku powoda nie można zaliczyć do ciężkich. Dodatkowo orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS nr (...) z dnia 19 września 2013 r. powód nie został uznany za niezdolnego do pracy, ani niezdolnego do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Pozwany podniósł, że kwestionuje także żądanie zasądzenia odsetek ustawowych.

W piśmie z 18 grudnia 2013 r. powód wskazał, że pozwany niewątpliwie prowadzi zakład wprawiony w ruch za pomocą sił przyrody w rozumieniu art. 435 § 1 k.c.

Powód podniósł, że odpowiedzialność pozwanego można oprzeć na zasadach ogólnych. Argumentował, że pracował jako „pomoc dołowa” i nie miał kwalifikacji pozwalających na wykonywanie czynności przy których pracował.

Odnosząc się do stanowiska pozwanego, co do należnych powodowi odsetek to powód wskazał, iż odsetki należą się powodowi od chwili wystąpienia do pozwanego z żądaniem zapłaty.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy w Jastrzębiu-Zdroju wyrokiem z dnia 4.10.2016r. oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 600 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu.

Sąd ustalił co następuje:

Powód P. B. był pracownikiem (...) Sp. z o.o. w okresie od 2 grudnia 2011 r. do 31 stycznia 2012 r. powód pracował jako pomoc dołowa p.z. w pełnym wymiarze czasu pracy. Stosunek pracy powoda ustał na podstawie art. 30 § 1 pkt 4 k.p., tj. w wyniku upływu czasu na który została zawarta umowa o pracę.

Pozwana jest przedsiębiorstwem usługowym. Pozwana świadczyła usługi na rzecz KWK (...) w J. polegające na wykonywaniu prac górniczych.

W dniu 27 stycznia 2012 r. powód P. B. pracował u strony pozwanej, która wykonywała prace górnicze w KWK (...) Ruch (...) na zmianie „C”. Powód został przydzielony do czteroosobowej brygady, której zadaniem był postęp przebudowy nr II w przekopie taśmowym II wschodnim na poziomie 838 m na metrażu wyrobiska 786. Przodowym był G. W., natomiast sztygarem zmianowym J. S.. Około godziny 00:40 po zabudowaniu łuku stropnicy przodowy rozpoczął wykonanie wykładki z siatki ułożonej na zabudowanej obudowie. W tym celu potrzebna była pomoc osób stojących poniżej pomostu roboczego. Na polecenie przodowego P. B. i J. K. podawali ze spągu materiały wsadowe. Przodowy stojąc na pomoście roboczym odbierał materiały wsadowe od poszkodowanego i umieszczał nad obudową w celu zabezpieczenia stropu. Poszkodowany stał po lewej stronie pomostu nad szczelną obudową. W trakcie podawania przodowemu połowicy drewnianej doszło do niespodziewanego odspojenia się łaty skalnej, która upadając przetoczyła się po rurach w stronę poszkodowanego i udając na spąg uderzyła poszkodowanego w lewą stopę powodując jej uraz. Powód i współpracujące z nim osoby nie słyszały, gdy oderwał się kamień z lewego ociosu. Na miejscu zdarzenia udzielona została powodowi pierwsza pomoc, skąd przetransportowano go do kopalnianego punktu opatrunkowego, a następnie przewieziono do (...) nr 2 w J..

W następstwie wypadku przy pracy z 27 stycznia 2012 r. u powoda rozpoznano: uraz zmiażdżeniowy stopy lewej, ranę tłuczoną powierzchni grzbietowej i podeszwowej, złamanie III kości śródstopia lewego, złamanie paliczków podstawnych palców IV i V stopy lewej, pourazowa martwica skóry powierzchni grzbietowej i podeszwowej. Powód tego samego dnia przeszedł zabieg operacyjny: chirurgicznego opracowania i szycia ran stopy lewej, otwartą repozycję złamania III kości śródstopia i zespolenia drutem K., otwartą repozycję paliczka podstawnego V palca i zespolenie drutem K.. W dniu 5 marca 2013 r. przeszedł zabieg operacyjny tenotomii prostowników palców IV i V stopy lewej. `

Całe leczenie powoda trwało blisko 2 lata. Powód był w sanatorium oraz odbywał zabiegi rehabilitacyjne przy ul. (...), a także w (...) nr 2 w J.. Powód nadal odczuwa bóle, jednak nie odczuwa innych dolegliwości. Po przebytym urazie ma blizny i powyginane palce stóp. Nie ma również pełnej ruchomości stopy.

Powód otrzymał jednorazowe odszkodowanie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu wypadku przy pracy w kwocie 8.030,00 zł.

Do wypadku doszło przy zachowaniu przez powoda i pozwaną przepisów i zasad BHP.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie przywołanych wyżej dowodów, dowodów z dokumentów i na zeznaniach świadków G. W., Ł. K. (1), J. S., J. D. i T. K., które uznał za spójne, logiczne, prawdziwe i korespondowały z pozostałym materiałem zgromadzonym w niniejszej sprawie, za wyjątkiem zeznań T. K. dotyczących przyczyn wypadku.

Sąd dał również wiarę powodowi, bo logicznie i szczerze opisywał całą zaistniałą sytuację. Ponadto jego zeznania korespondowały z pozostałym materiałem zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Za przekonywujące sąd uznał opinie biegłego sądowego K. D. (1), jako że były one dokładne, spójne i logiczne.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy uznał, że powództwo P. B. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Za bezsporne w niniejszej sprawie Sąd I instancji przyjął , że powód P. B. był pracownikiem strony pozwanej, a także, iż w dniu 27 stycznia 2012 r. powód uległ wypadkowi przy pracy w okolicznościach jak w stanie faktycznym.

Sporną kwestią zaś było czy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ż. jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody w rozumieniu art. 435 kc, a w związku z tym czy może odpowiadać na zasadzie ryzyka za wypadek powoda.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 435 § 1 kodeksu cywilnego prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Oparta jest na założeniu, że samo funkcjonowanie zakładu wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody stwarza niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody, niezależnie od działania lub zaniechania prowadzącego taki zakład (orz. SN z 19.06.2001r., II UKN 424/2000 OSNP 2003/6 poz. 155).

Zdaniem Sądu Rejonowego nie ulega wątpliwości, iż pozwana świadczyła usługi polegające na wykonywaniu prac górniczych na rzecz KWK (...), a także na terenie tejże kopalni, która jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody. Jednak pozwana nie jest przedsiębiorstwem napędzanym w ruch za pomocą sił przyrody. Pozwana prowadzi przedsiębiorstwo usługowe, które jedynie wykonywało usługi na terenie należącym do przedsiębiorstwa wprawianego w ruch za pomocą sił przyrody a mianowicie KWK (...), należącej do (...) S. A. z siedzibą w J..

Sąd podał, iż strona powodowa nawet nie usiłowała udowodnić, że pozwana jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody, albowiem nie można uznać ograniczenia się do wskazywania orzeczeń Sądu Najwyższego i innych sądów za udowodnienie powyższej tezy, tym bardziej , że przytoczone przez powoda orzeczenia odnosiły się do przedsiębiorstw zajmujących się wydobywaniem kopalin - kopalni.

Sąd I instancji przyjął więc , że pozwana nie ponosi odpowiedzialności na zasadzie ryzyka w niniejszej sprawie, albowiem nie jest przedsiębiorstwem wprawianym w ruch za pomocą sił przyrody, bo takim przedsiębiorstwem jest w niniejszym przypadku KWK (...) należąca do (...) S. A., na której terenie doszło do wypadku.

Odnosząc się do kwestii odpowiedzialności strony pozwanej Sąd Rejonowy wyraził pogląd, iż "pracodawca ponosi na zasadzie winy ( art. 415 k.c. w związku z art. 300 k.p. ) odpowiedzialność za szkodę doznaną przez pracownika wskutek wypadku przy pracy, gdy można uznać, że do zdarzenia doszło w wyniku niedopełnienia ciążących na pracodawcy obowiązków, np. w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy” czy tolerowanie przez dozór niewłaściwych, zagrażających bezpieczeństwu metod pracy .

Sąd Rejonowy uznał, że w rozpatrywanej sprawie stronie pozwanej nie można przypisać winy za wypadek, któremu uległ powód, a zatem nie istnieją podstawy do zastosowania art. 415 k.c. W chwili zdarzenia powód wykonywał czynności związane z zakresem jego obowiązków, został właściwie przeszkolony w zakresie bhp i zapoznany z oceną ryzyka zawodowego.

Powód będąc zatrudnionym u pozwanego został delegowany do wykonywania prac na rzecz KWK (...) a praca w kopalni z zasady nie jest bezpieczna i sama w sobie stanowi zagrożenie, albowiem nigdy nie można ze 100% pewnością przewidzieć wszystkich możliwych wydarzeń. Prace były prowadzone zgodnie ze sztuką górniczą i przepisami bhp, co potwierdził biegły K. D.. Na podstawie art. 415 k.c. nie można więc przypisać winy pozwanej za niniejszy wypadek, albowiem stanowił on w gruncie rzeczy nieszczęśliwy zbieg okoliczności. Kopalnia węgla kamiennego jako przedsiębiorstwo wprawiane w ruch z pomocą sił przyrody odpowiada na zasadzie ryzyka a w warunkach niniejszej sprawy powód pozwał jednak nie przedsiębiorstwo prowadzące kopalnię, a swego pracodawcę - zakład usługowy, który to odpowiada na zasadzie winy.

Sąd orzekł o kosztach na podstawie art. 102 k.p.c. zasądzając od powoda - jako strony przegrywającej proces - na rzecz strony pozwanej (...) Sp. z o.o. w Ż. kwotę 600,00 zł tytułem zwrotu części kosztów procesu, w tym częściowego wynagrodzenia jej pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym ustaloną na podstawie § 6 pkt 5 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U.2013, poz.490). Sąd w oparciu o treści art. 102 kpc zasądził tytułem częściowego wynagrodzenia pełnomocnika kwotę 600,00 zł, mając na uwadze, iż w sprawach związanych z zadośćuczynieniem z tytułu wypadku przy pracy wynagrodzenie to wyniosłoby 1.200,00 zł. Powodem w niniejszej sprawie jest jednak były pracownik, który roszczenie swe wszak wywodził z uszczerbku na zdrowiu doznanego w pracy, którą świadczył na rzecz strony pozwanej. Fakt ten, iż uszczerbek na zdrowiu miał miejsce, stanowi szczególnie uzasadnioną przyczynę dla ograniczenia choć w części kosztów procesowych przyznanych stronie pozwanej na zasadzie art. 102 kpc.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód , zaskarżając go w całości.

Zarzucił :

- obrazę przepisów prawa materialnego, a to art.435 kc przez jego niezastosowanie mimo, że pozwane przedsiębiorstwo świadczące tzw. usługi „ okołogórnicze” powinno być potraktowane tak samo, jak kopalnia na terenie i na rzecz której wykonywało swoje usługi, a tym samym winno być uznane za napędzane siłami przyrody tak jak kopalnia,

- obrazę przepisów prawa procesowego tj. art.217 par.1 i 3 kpc w zw. z art.227 kpc przez niedopuszczenie zgłoszonego prawidłowo dowodu z opinii biegłego chirurga ortopedy na okoliczność powołaną w pozwie, podczas, gdy dowód ten dotyczył okoliczności mających dla sprawy istotne znaczenie, a sporne okoliczności nie zostały wyjaśnione.

Wskazując na powyższe uchybienia skarżący wniósł o uzupełnienie postępowania dowodowego o dowód z opinii biegłego chirurga ortopedy i zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zadośćuczynienia w kwocie 20.000,00 zł

z odsetkami ustawowymi od dnia doręczenia pozwu stronie pozwanej do dnia zapłaty,

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu za obie instancje,

ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania z pozostawieniem mu rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu apelacji wskazano, że nie można zgodzić się z rozstrzygnięciem Sądu, że pozwana nie jest przedsiębiorstwem napędzanym siłami przyrody.

Pozwana prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się między innymi działalnością usługową polegającą na eksploatacji złóż ropy naftowej i gazu, instalowaniu maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia oraz robotami związanymi z budową dróg szynowych i kolei podziemnych. Nie ma wątpliwości, że działalność tego rodzaju przedsiębiorstwa jako całość opiera się na funkcjonowaniu maszyn i urządzeń przetwarzających siły przyrody. Bez korzystania z sił przyrody przedsiębiorstwo pozwanego nie mogłoby osiągnąć celu gospodarczego wyznaczonego przez opisany zakres działalności tego przedsiębiorstwa.

Skarżący powołał się na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 26.04.2016r. sygn. akt I PK 145/15, iż dla uznania , że przedsiębiorstwo wprawiane jest w ruch siłami przyrody nie ma znaczenia , na podstawie jakiego tytułu prawnego pozwany władał urządzeniami i maszynami wprawianymi w ruch za pomocą sił przyrody.

Powód zauważył, że zaskarżone rozstrzygnięcie , gdyby je uznać za słuszne, prowadziłoby do nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji prawnej pracowników kopalni, w której doszło do wypadku i pracowników wspomnianego wyżej przedsiębiorstwa okołogórniczego, w którym pracował powód. Paradoks tego zróżnicowania powodowałby, że pracownik przedsiębiorstwa okołogórniczego, który uległby wypadkowi podczas pracy w kopalni mógłby dochodzić odszkodowania od swojego pracodawcy jedynie na zasadzie winy, natomiast pracownik kopalni pracujący w tych samych warunkach mógłby powoływać się na odpowiedzialność opartą na zasadzie ryzyka bez konieczności udowadniania winy pracodawcy.

Skarżący podniósł nadto, że gdyby Sąd odwoławczy uznał, że stan prawny tej sprawy pozwala na jej merytoryczne rozstrzygnięcie, to należy przeprowadzić dowód z opinii biegłego chirurga ortopedy celem skrócenia postępowania trwającego w tej sprawie kilka lat.

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył, co następuje:

Apelacja powoda zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji przedwcześnie uznał, że strona pozwana nie ponosi odpowiedzialności na zasadzie art.435 kc.

Nie przeprowadził w tym zakresie żadnego postępowania , poprzestając na twierdzeniach strony pozwanej zawartych w odpowiedzi na pozew , choć z odpisu KRS strony pozwanej wynika, że w zakresie jej działalności znajduje się również wydobywanie węgla kamiennego.

Zgodnie z utrwalonymi w nauce prawa poglądami aby uznać ,że przedsiębiorstwo jest wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody konieczne jest ustalenie czy globalny cel pracy przedsiębiorstwa jest uzależniony od użycia sił przyrody i czy korzystanie z takich sił stanowi conditio sine gua non istnienie przedsiębiorstwa w tym sensie, że cała jego struktura, system organizacji i pracy dostosowany jest do sił przyrody , jakimi się ono posługuje.

Zatem znaczenie ma tu ogólna liczba urządzeń, mechanizmów i konstrukcji wprawianych w ruch za pomocą odpowiednio przetworzonych sił przyrody oraz rodzaj i różnorodność wykorzystanej energii , czy też okoliczność, że niektóre urządzenia wchodzące w skład przedsiębiorstwa generują ponadprzeciętne ryzyko wyrządzenia szkody.

Podnoszona więc przez pozwaną kwestia, że są zakładem usługowym sama przez się nie daje podstawy wyłączenia jej odpowiedzialności na podstawie art.435 kc bez zbadania , czy pozwana opiera swoją działalność na pracy różnych maszyn i czy siły przyrody stanowią siłę napędową tego przedsiębiorstwa jako całości , czy też działalność strony pozwanej opiera się w głównej mierze na pracy ludzkiej.

Skoro Sąd nie wyjaśnił tych kwestii to w istocie nie rozpoznał istoty sporu.

Dlatego przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd przesłucha przedstawiciela strony pozwanej celem ustalenia , jaką strona pozwana prowadzi faktyczną działalność , konfrontując to z zapisem przedmiotu działalności w KRS.

Zbada Sąd I instancji również z jakich maszyn i urządzeń , w jaki sposób napędzanych korzysta strona pozwana w swojej działalności , czy też wykorzystuje jedynie pracę ludzi.

W ocenie Sądu Okręgowego konieczne jest również wyjaśnienie stosownie do art.435 par. 2 kc , czy pozwana posługuje się środkami wybuchowymi .

Konieczne jest także ustalenie przez Sąd I instancji jakie rodzaje prac zostały zlecone pozwanej przez kopalnię i czy w związku z rodzajem tych prac skala zagrożenia płynącego ze stanu urządzeń wykorzystywanych w przedsiębiorstwie nie stwarza nadzwyczajnego ryzyka wyrządzenia szkody.

W tym celu należy zobowiązać stronę pozwaną do przedstawienia umów na prace wykonywane przez pozwaną w kopalni i ewentualnie na te okoliczności przeprowadzić inne zawnioskowane przez strony dowody.

Dopiero po poczynieniu tych ustaleń Sąd Rejonowy oceni czy zachodzi odpowiedzialność strony pozwanej za następstwa wypadku jakiemu uległ powód na podstawie art.435 kc.

Wprawdzie powód nie podnosi tego w swojej apelacji , ale zdaniem Sądu II instancji Sąd Rejonowy bezzasadnie przyjął, że prace w trakcie których uległ wypadkowi powód były prowadzone zgodnie ze sztuką górniczą.

Uszło bowiem uwadze biegłego oraz Sądu I instancji, że dokonując ociosu stropu przodowi pozostawili odstający kawałek wielkości jajka, który wydawał im się stabilny i jak zeznał Ł. K. (2) właśnie ten kawałek się urwał , a przy tym nie był przekonany czy ten pozostawiony element został właściwie zabezpieczony.

Z zeznań zaś sztygara J. S. wynika, że każdy pozostały po ociosie element skalny nawet wyglądający na stabilny należy zabudować.

Powstaje więc wątpliwość czy zabudowa dokonana po ociosie była dokonana prawidłowo w świetle zeznań powyższych świadków.

Zatem na wypadek gdyby Sąd badał odpowiedzialność pozwanej na podstawie art.415 kc należy wezwać biegłego do odniesienia się do powyższych zeznań świadków, którzy w tym dniu pracowali z powodem i rozważyć ewentualne uzupełniające przesłuchanie tych świadków.

Gdyby Sąd doszedł do przekonania, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za następstwa wypadku powoda przy pracy , konieczne będzie dopuszczenie dowodu z opinii biegłego lekarza dla oceny skutków zdrowotnych wypadku, poziomu dolegliwości bólowych w trakcie leczenia, a także rokowań na przyszłość.

Skoro Sąd I instancji nie poczynił wystarczających ustaleń dla oceny odpowiedzialności strony za wypadek przy pracy jakiemu uległ powód w trakcie pracy u pozwanej , to nie rozpoznał istoty sprawy.

Dlatego też Sąd na mocy art.386 par.4 kpc uchylił zaskarżony wyrok do ponownego rozpoznania , pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za II instancję.

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Iwona Nowak SSO Mariola Łącka del SSR Sonia Lasota-Zawisza