Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział
w Ł. odmówił C. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na brak udowodnionego 5 letniego okresu składkowego i nieskładkowego w 10 – leciu przed datą powstania niezdolności do pracy.

Odwołanie od powyżej decyzji C. W. złożył w dniu 30 czerwca 2015 roku, podnosząc, iż jest niniejsza decyzja jest dla niego krzywdząca i nie uwzględnia jego wszystkich okresów składkowych i nieskładkowych wskazując na zatrudnienie w latach 80-tych i 90-tych .

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi

ustalił co następuje:

C. W. urodził się w dniu (...). Posiada wykształcenie średnie zawodowe, z zawodu jest technikiem mechanizacji rolnictwa, pracował w charakterze dyspozytora lokomotywowni (...), ostatnio prowadził władną działalność gospodarczą ( okoliczność bezsporna).

Z dniem 28 lutego 2015r. wnioskodawca zakończył pobierać świadczenie rehabilitacyjne. Niespornym jest, iż w okresie dziesięciolecia przed tą datą posiada udowodniony okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 2 lata 7 miesięcy i 27 dni, zaś w okresie dziesięciolecia przed data złożenia wniosku 2 lata 8 miesięcy i 3 dni ( zestawienie okresów zatrudnienia k.21-23 akt rentowych).

W dniu 26 stycznia 2015 roku C. W. złożył wniosek o rentę
z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-4 akt ZUS).

W toku postępowania ubezpieczony został zbadany przez Lekarza Orzecznika ZUS, który rozpoznał u niego organiczne zaburzenia nastroju typu depresyjnego, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, jaskrę i stan po embolizacji tętniaka tętnicy kręgowej i orzekł, że wnioskodawca jest osobą częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 marca 2016 roku, zaś owa niezdolność do pracy powstała w czasie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego oraz, że niezdolność nie powstała w okresie od 31.12.1998r. do 28.06.2000r. (protokół badania i orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS k. 20 akt ZUS).

Wobec przywrócenia terminu do wniesienia sprzeciwu przez wnioskodawcę ubezpieczony w dniu 1 czerwca 2015 roku został zbadany przez Komisję Lekarską ZUS, która zdiagnozowała u niego organiczne zaburzenia nastroju typu depresyjnego, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, jaskrę obu oczu bez danych na istotne upośledzenia funkcji narządów wzroku, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa i stawów kolanowych bez istotnego ograniczenia sprawności ruchowej i uznała, iż C. W. jest osobą częściowo niezdolną do pracy do dnia 31 marca 2016 roku, zaś częściowa niezdolność do pracy powstała w czasie pobierania świadczenia rehabilitacyjnego nie powstała natomiast w okresie od 31.12.1998r. do 28.06.2000r. (protokół badania i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 36-37 akt ZUS).

Zaskarżoną decyzją z dnia 15 czerwca 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na brak udowodnionego 5 letniego okresu składkowego i nieskładkowego w 10 – leciu przed datą powstania niezdolności do pracy (decyzja k. 40 – 41 akt ZUS).

W toku postępowania sądowego wnioskodawca został zbadany przez biegłych sądowych lekarzy okulistę, kardiologa, ortopedę, psychiatrę i neurologa.

Z zakresu schorzeń okulistycznych rozpoznaje się u wnioskodawcy jaskrę prostą obu oczu, astygmatyzm krótkowzroczny małego stopnia. Po korekcji istniejącej wady ostrość wzroku do dali i bliży każdego oka jest pełna, widzenie obuoczne zachowane, ciśnienie śródoczne na lekach unormowane, pole widzenia bez ubytków obwodowych. Istniejące u wnioskodawcy parametry widzenia ani obecnie ani w przeszłości nie uzasadniają niezdolności do pracy z powodu stanu narządu wzroku ( opinia biegłego okulisty k.19-22).

Ponadto kardiologicznie stwierdza się nadciśnienie tętnicze kontrolowane lekami, nie stwierdza się istotnych patologii układu krążenia, które uzasadniałyby stwierdzenie u wnioskodawcy niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Ewentualne zaostrzenia chorobowe winny być realizowane w ramach czasowego zasiłku chorobowego ( opinia biegłego kardiologa k.36-39).

Występująca u wnioskodawcy choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego lewego oraz stan po częściowym usunięciu łąkotki przyśrodkowej nie powoduje u wnioskodawcy niezdolności do pracy (opinia biegłego ortopedy k. 46 – 48 ).

Wnioskodawca jest natomiast osobą częściowo niezdolną do pracy do września 2018 roku z powodu zaburzeń depresyjnych nawracających, która to niezdolność do pracy powstała w dacie złożenia wniosku o rentę ( opinia biegłego lekarza psychiatry k.56-58).

Występują u wnioskodawcy także okresowe bóle głowy w przebiegu nadciśnienia tętniczego i zaburzeń depresyjnych. Ponadto stwierdza się stan po operacyjnym leczeniu ( embolizacji i założeniu stentu) z powodu niepękniętego tętniaka tętnicy kręgowej w lipcu 2015roku . Schorzenia te łącznie powodują częściową niezdolność do pracy w okresie i od daty określone w orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS ( opinia biegłego neurologa k.85-86 verte).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności dokumenty załączone do akt rentowych ubezpieczonego, które nie były kwestionowane przez żadną ze stron. W poczet materiału dowodowego została również zaliczona opinia biegłych sądowych lekarzy, których specjalizacje odpowiadają schorzeniom, na które cierpi wnioskodawca. Niniejsze opinie są spójne, jasne, logiczne i rzetelnie opisuje stan zdrowia ubezpieczonego. Biegli zgodnie podali, iż C. W. z racji występujących u niego schorzeń jest osobą częściowo niezdolną do pracy, zaś owa niezdolność powstała w co najwyżej w dacie złożenia wniosku o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Strony procesu nie zgłosiły żadnych zarzutów do treści opinii biegłych lekarzy sądowych.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

zważył co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawcy nie jest zasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku (Dz. U. z 2004 roku
Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu,
który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy

⚫

oraz niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57
w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Natomiast z treści art. 57 ust. 2, powołanej ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, wynika, iż przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 cytowanej ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że C. W. jest osobą częściowo niezdolną do pracy od września 2018 roku, co zostało potwierdzone przez Lekarza Orzecznika ZUS, Komisję Lekarską ZUS oraz biegłych sądowych lekarzy psychiatrę i neurologa. Jednakże przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż odwołująca się nie posiada wymaganego normatywnie 5 – letniego okresu składkowego i nieskładkowego w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

W realiach niniejszej sprawy nie można również zastosować regulacji z art. 57 ust. 2 przywołanej ustawy, bowiem C. W. nie posiada ponad 30 – letniego stażu pracy, oraz nie został on uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy w Łodzi Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie wnioskodawcy w pkt.1 wyroku, potwierdzając tym samym prawidłowość decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z dnia 15 czerwca 2015 roku.

W zakresie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd orzekł jak w pkt 2 wyroku stosownie do treści § 11 ust.2 rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1349) tj. z dnia 25 lutego 2013 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 490)

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi wnioskodawcy.