Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 czerwca 2016 roku.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

PrzewodniczącySSR Przemysław Chrzanowski

Protokolant stażysta Patrycja Wielgus

po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania B. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)w W.

o jednorazowe odszkodowanie

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)roku znak: (...)w ten sposób, że przyznaje odwołującej B. W. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku z dnia 15 kwietnia 2014 roku w wysokości w sumie 44 % (słownie: czterdzieści cztery procent) stałego uszczerbku na zdrowiu,

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. na rzecz B. W. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI U 247/15

UZASADNIENIE

B. W. wniosła odwołanie od decyzji organu rentowego z dnia (...)roku, znak (...)- (...)- (...), na mocy której Zakład Ubezpieczeń Społecznych ustalił 15 procent uszczerbku na zdrowiu. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona podniosła, że zaskarżona przez nią decyzja nie jest zgodna ze stanem faktycznym, z uwagi na rażące zaniżenie wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 15 kwietnia 2014 roku.

(odwołanie – k. 1)

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu swego stanowiska organ rentowy stwierdził, że na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej ZUS ustalono u ubezpieczonej 15 % uszczerbku na zdrowiu.

(odpowiedź na odwołanie – k. 21).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

B. W. w dniu 15 kwietnia 2014 roku miała wypadek w pracy, na skutek którego doznała uszczerbku na zdrowiu.

( dowód: akta organu rentowego, okoliczność bezsporna)

Sporna w niniejszej sprawie pozostawała wysokość przedmiotowego uszczerbku na zdrowiu – organ rentowy ustalił ją w zaskarżonej decyzji na 15 %, z kolei odwołująca domagała się 44 % uszczerbku ustalonego przez biegłych.

Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych w zakresie:

1.  chirurgii,

2.  ortopedii,

3.  rehabilitacji medycznej oraz

4.  psychiatrii

celem ustalenia, czy wskutek zdarzenia z dnia 15 kwietnia 2014 roku odwołująca B. W. doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości wyższej od ustalonej przez organ rentowy w wysokości 15 %.

( dowód: postanowienie – k. 23, k. 78)

Biegli sądowi w zakresie chirurgii dr med. J. P., ortopedii K. K. oraz rehabilitacji medycznej prof. nadzw. dr hab. n. med. P. M. stwierdzili w sumie 39 % stałego uszczerbku na zdrowiu B. W.. W tym zakresie ustalenia biegłych sądowych nie były kwestionowane przez strony, które to strony wyraźnie zgodziły się z ustaleniem w sumie w zakresie w/w specjalności 39 % uszczerbku.

(dowód: opinia w zakresie chirurgii dra med. J. P. – k. 74 – 2 % plus pokrywające się ze sobą opinie w zakresie ortopedii K. K. – k. 38 – 27 % oraz rehabilitacji medycznej prof. nadzw. dr hab. n. med. P. M. – k. 93 – 37 % - w sumie: 2 % plus wyższa wartość 37 % = 39 %)

(dowód: brak kwestionowania opinii: k. 83, k. 106, k. 116v, k. 135, k. 139-140)

Jedynie ustalenie dodatkowych 5 % uszczerbku przez biegłą z zakresu psychiatrii M. L. było kwestionowane przez organ rentowy.

(dowód: opinia z zakresu psychiatrii M. L. – k. 54 oraz k. 124)

(dowód: zarzuty organu rentowego – k. 62-63)

Powyższy stan faktyczny, w tym ustalenie 44 % uszczerbku, Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy i organu rentowego oraz w oparciu o sporządzone opinie biegłych w zakresie:

1.  chirurgii dra med. J. P.,

2.  ortopedii K. K.,

3.  rehabilitacji medycznej prof. nadzw. dr hab. n. med. P. M. oraz

4.  psychiatrii M. L..

Sąd swoje rozstrzygnięcie oparł na rzetelnych i przekonywujących opiniach biegłych sądowych. Opinie są jasne, spójne i logiczne, a także zbieżne ze sobą. Zostały sporządzone przez specjalistów z zakresu schorzeń odwołującej, w tym biegli ustosunkowali się do żądania odwołującej po dogłębnej analizie całej dokumentacji medycznej oraz dodatkowo po przeprowadzeniu przez biegłych badań lekarskich. Biegli szczegółowo uzasadnili swoje stanowisko zawarte w opinii w zakresie uszczerbku na zdrowiu, jak również dodatkowo biegła sądowa M. L. odniosła się do zarzutów organu rentowego.

W konsekwencji zdaniem Sądu niezasadne jest kontynuowanie procesu i zasięganie kolejnej opinii. Tym bardziej, że po złożeniu opinii uzupełniającej z karty 123, organ rentowy nie zgłaszał już żadnych wniosków dowodowych (k. 131-132, k. 145). Wielokrotnie też Sąd Najwyższy stwierdzał, że potrzeba powołania innego biegłego powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z sa­mego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (4 sierpnia 1999 r., l PKN 20/99, OSNAPUS 2000, nr 22, poz. 807, z dnia 14 maja 1997 r., II UKN 108/97, OSNAPUS 1998, nr 5, poz. 161, z dnia 18 września 1997 r., II UKN 260/97, OSNAPUS 1998, nr 13, poz. 408 oraz z dnia 10 grudnia 1997 r., II UKN 391/97, OSNAPUS 1998, nr 20, poz. 612).

W ocenie Sądu zastrzeżenia organu rentowego do opinii jednego sądowego M. L. nie wskazują na uchybienia opinii. Są jedynie polemiką z ustaleniami biegłego. Należy podkreślić, że biegła ta ustosunkowała się do zarzutów oraz podała punkt tabeli uszczerbkowej i wskazała na istnienie objawów z zakresu psychiatrii uzasadniających ustalenie 5 % uszczerbku.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Sądu wszystkie okoliczności dotyczące sprawy zostały wyjaśnione treścią 5 opinii biegłych. Dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii nie było zatem celowe i konieczne.

Ponadto niezasadny jest wniosek organu rentowego z 2 czerwca 2016 roku o przekazanie mu sprawy do rozpoznania (wniosek: karty 131-132; oddalenie: karta 145).

Zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu, jeżeli podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, Sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku Sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

Z treści dwóch opinii z zakresu psychiatrii niezbicie wynika, że B. W. cierpi na zaburzenia psychiatryczne od czasu wypadku (k. 53-54, k. 123-124).

Zatem błędne jest twierdzenie, że nowe okoliczności dotyczące stwierdzenia uszczerbku na zdrowiu z przyczyn psychiatrycznych powstały po dniu złożenia odwołania od zaskarżonej decyzji. W konsekwencji wniosek o uchylenie tej decyzji, przekazanie sprawy do rozpoznania organowi rentowemu i umorzenie postępowania nie podlegał uwzględnieniu. Tym bardziej, że w zakresie niespornym, dotyczącym 39 % uszczerbku, organ nie wydawał żadnej zmieniającej decyzji i nie wypłacił za to odpowiedniego odszkodowania, narażając się na zwłokę. W tej sytuacji uchylenie decyzji również i z tego powodu prowadziłoby do przewlekłości.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W przedmiotowej sprawie spór dotyczył kwestii ustalenia, czy na skutek zdarzenia z dnia 15 kwietnia 2014 roku odwołująca B. W. doznała uszczerbku na zdrowiu w wysokości wyższej, od tej ustalonej przez organ rentowy w wysokości 15 %.

W toku postępowania Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych w zakresie chirurgii, ortopedii, rehabilitacji medycznej oraz psychiatrii celem ustalenia, czy B. W. doznała stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości wyższej od ustalonej przez organ rentowy.

Biegli w zakresie chirurgii, ortopedii, rehabilitacji medycznej oraz psychiatrii w sposób szczegółowy i logiczny wykazali, że B. W. doznała w sumie 44 % stałego uszczerbku na zdrowiu w związku ze zdarzeniem z dnia 15 kwietnia 2014 roku, tj. 2 % ustalone przez biegłego w zakresie chirurgii plus 37 % ustalone przez biegłego w zakresie rehabilitacji medycznej plus 5 % ustalone przez biegłego w zakresie psychiatrii.

Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Treść powyższego przepisu uzależnia prawo do jednorazowego odszkodowania od zaistnienia łącznie dwóch przesłanek, tj. wypadku przy pracy lub choroby zawodowej oraz doznania stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. B. W., zdaniem biegłych sądowych, których opinie Sąd uznał za wiarygodne, doznała 44 % stałego uszczerbku na zdrowiu. W ocenie Sądu te opinie biegłych nie budzą wątpliwości z punktu widzenia metodologii, poprawności, rzetelności i prawidłowości rozumowania.

Przedstawione powyżej opinie biegłych Sąd uznał za miarodajny dowód w sprawie, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia.

W świetle poczynionych powyżej ustaleń faktycznych, w tym na podstawie w/w opinii, w ocenie Sądu należało zmienić zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)w W. z dnia (...)roku znak: (...) i przyznać odwołującej B. W. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku z dnia 15 kwietnia 2014 roku w wysokości w sumie 44 % stałego uszczerbku na zdrowiu.

Ponadto Sąd zasądził na rzecz B. W. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z uwagi na wniosek strony i treść obowiązującego w niniejszej sprawie § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokatów oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2013 poz. 461).