Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Agata Trawka

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2017 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółdzielnia (...) w D.

przeciwko (...) .H.P. (...) C. W., (...) spółka jawna w D.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej (...) .H.P. (...) C. W., (...) spółka jawna w D. na rzecz powoda (...) Spółdzielnia (...) w D. kwotę 4.152 (cztery tysiące sto pięćdziesiąt dwa) złote i 48 (czterdzieści osiem) groszy z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 lipca 2016 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.317 (jeden tysiąc trzysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt XI GC 1569/16

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Dnia 11 października 2016 roku powódka (...) Spółdzielnia (...) w D. wniosła przeciwko (...) .H.P. (...) C. W., (...) spółce jawnej w D. pozew o zapłatę kwoty 4 152,48 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 15 lipca 2016 roku do dnia zapłaty, a także złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że wydzierżawiła pozwanej obiekt handlowy położony w D.. W związku z powstałymi zaległościami w zapłacie czynszu za ponad trzy pełne okresy rozliczeniowe, powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 28 177,36 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Następnie strony podpisały ugodę pozasądową, w której pozwana zobowiązała się spłacić wyżej wymienioną kwotę. Należność nie została uregulowana- niniejszym pozwem powódka dochodzi części zadłużenia wynikającego z faktury za czerwiec 2016 roku.

Dnia 24 października 2016 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, zgodnie z żądaniem powódki.

W przepisanym terminie pozwana złożyła sprzeciw, w którym wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazała, że w dniu 11 lipca 2012 roku niespodziewanie zmarł wspólnik pozwanej spółki – (...). Umowa spółki nie przewidywała, że w jego miejsce wstąpią spadkobiercy. Wspólnik J. K. złożył wniosek o przyznanie prawa do przejęcia majątku spółki, sprawa została zakończona w dniu 24 lutego 2016 roku. Powyższe oznacza, że czynności zawierane w imieniu pozwanej spółki w okresie od dnia 11 lipca 2012 roku do dnia 24 lutego 2016 roku przez jedynego wspólnika są z mocy prawa nieważne. Dalej wskazano, że w dniu wydania nakazu zapłaty pozwana nie miała zdolności sądowej oraz do czynności prawnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 22 stycznia 2001 roku powódka (...) Spółdzielnia (...) w D. (wydzierżawiający) zawarła z A. K., J. K. oraz C. W. (dzierżawcy) umowę, której przedmiotem była dzierżawa obiektu handlowego o powierzchni 268 m ² położonego w D. przy ulicy (...). Umowa została zawarta na czas nieokreślony, strony ustaliły miesięczną stawkę dzierżawną na kwotę 2144 złotych plus należny podatek VAT, płatną z dołu do 10-go dnia następnego miesiąca (§1 i 2 umowy). Dzierżawcy byli obowiązani do ponoszenia kosztów faktycznego zużycia energii elektrycznej, gazu, usług telekomunikacyjnych, wodno-kanalizacyjnych, ogrzewania oraz podatku od nieruchomości i podatku gruntowego w wysokości naliczonej w odpowiednich przepisach wykonawczych (§3 umowy). Od dnia 1 stycznia 2002 roku czynsz za powierzchnię mógł być podwyższony o stopień inflacji ogłoszony przez GUS za ubiegły rok (§5 umowy). Umowa spółki nie przewidywała, że w miejsce zmarłego wspólnika do spółki wstąpią jego spadkobiercy.

Dowód:

-umowa dzierżawy, k. 14-16

Tytułem czynszu za czerwiec 2016 roku, w dniu 30 czerwca 2016 roku (...) Spółdzielnia (...) w D. wystawiła pozwanej (...) .H.P. (...) C. W., (...) spółce jawnej w D. fakturę VAT na kwotę 4152,48 złotych, zakreślając termin płatności na 14 dni.

Dowód:

-faktura VAT, k. 17

Pismem z dnia 21 kwietnia 2016 roku powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 28 177,36 złotych wraz z ustawowymi odsetkami, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania. Wezwanie zostało doręczone pozwanej w dniu 28 kwietnia 2016 roku. W dniu 2 czerwca 2016 roku powódka i pozwana zawarły ugodę pozasądową, w której pozwana zobowiązała się do spłaty całości zadłużenia w terminie do dnia 30 grudnia 2016 roku, w siedmiu ratach, każda po 4025,34 złotych wraz z odsetkami ustawowymi, płatnych z góry do 15-go dnia miesiąca.

Dowód:

-wezwanie do zapłaty wraz z dowodem doręczenia, k. 18;

-ugoda sądowa, k. 19.

Pismem z dnia 18 lipca 2016 roku powódka rozwiązała z pozwaną umowę dzierżawy, ze skutkiem natychmiastowym.

Niesporne

W dniu 11 lipca 2012 roku zmarł C. W.. J. K. złożył pozew o przyznanie prawa do przejęcia majątku spółki. W dniu 23 stycznia 2013 roku J. K. wystawił pełnomocnictwo do reprezentowania (...) .H.P. (...) C. W., (...) spółki jawnej w D.. Postanowieniem z dnia 25 marca 2014 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie zdecydował o wykreśleniu C. W. z listy wspólników. W dniu 24 lutego 2016 roku zostawała zawarta ugoda sądowa, w której J. K. oraz E. W. wyrazili zgodną wolę co do przyznania J. K. prawa do przejęcia majątku przedmiotowej spółki.

Dowód:

-ugoda sądowa, k. 28;

-postanowienie, k. 30;

-pismo wyjaśniające, k. 32;

-pełnomocnictwo, k. 34

Sąd zważył, co następuje.

W niniejszej sprawie niesporny był stan faktyczny. Pozwana nie kwestionowała, iż strony łączyła umowa dzierżawy obiektu handlowego o powierzchni 268 m ² położonego przy ulicy (...) w D. oraz wysokości kwoty dochodzonej pozwem, zarówno co do kwoty głównej, jak i odsetek. Również dokumenty przedstawione w postępowaniu nie były kwestionowane przez żadną ze stron, nie budzą również wątpliwości Sądu co do swej prawdziwości i wiarygodności.

Zasadnicza kwestią sporną była okoliczność, czy w związku ze śmiercią jednego z dwóch wspólników pozwanej spółki– (...), czynności zawierane w imieniu spółki przez J. K., przed wyrażeniem zgody na przejęcie przez niego majątku rzeczonej spółki, są prawnie skuteczne i wiążące. Innymi słowy, czy spółka jawna może funkcjonować w obrocie prawnym w składzie jednoosobowym. Stanowisko pozwanej, mianowicie, że spółka utraciła zdolność sądową oraz do czynności prawnych nie mogło zostać uwzględnione.

Zgodnie z treścią art. 58 pkt. 4 k.s.h., rozwiązanie spółki jawnej powoduje śmierć wspólnika. Art. 60 k.s.h. zezwala wspólnikom, aby w umowie spółki postanowili, że w razie śmierci wspólnika spółka będzie nadal istnieć, z tym że w miejsce zmarłego wspólnika wstąpią do spółki jego spadkobiercy. W takim przypadku spadkobiercy mogą pozostać w spółce, która trwać będzie nadal (S. Sołtysiński, J. Szwaja, Kodeks spółek handlowych- Tom I. Komentarz do artykułów 1-150, Warszawa 2012). W niniejszej sprawie niesporne było, że umowa spółki takiej możliwości nie przewidywała.

Błędnie natomiast przyjmuje pozwana, że wystąpienie przyczyny rozwiązującej spółkę równoznaczne jest z utratą przez nią osobowości prawnej i zdolności sądowej. Takiego poglądu nie da się wyprowadzić z treści wyżej przywołanych przepisów (podobnie Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z dnia 16 styczna 2009 roku, sygn. akt V CSK 240/08).

Dodatkowo jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28 listopada 2012 roku w sprawie III CZ 79/12 Byt prawny spółki jawnej ustaje z chwilą wykreślenia jej z rejestru przedsiębiorców, po przejściu majątku na drugiego wspólnika. Taka sytuacja, do chwili orzekania nie zaszła.

Należy przy tym zauważyć, że stosownie do treści art. 67 § 1 k.s.h., jeżeli zachodzi przyczyna rozwiązania spółki jawnej, odbywa się jej likwidacja, chyba, że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki. Samo tylko zaistnienie takiej przyczyny nie powoduje, że spółka przestaje istnieć. Mało tego, zgodnie z treścią art. 68 k.s.h., w okresie likwidacji do spółki stosuje się przepisy dotyczące stosunków wewnętrznych i zewnętrznych spółki. Skoro więc spółka istnieje w okresie likwidacji, przysługuje jej zdolność sądowa oraz do czynności prawnych, to tym bardziej, istnieje przed wszczęciem postępowania likwidacyjnego.

Należy również zwrócić uwagę na art. 17 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, zgodnie z którym domniemywa się, że dane wpisane do rejestru są prawdziwe. Zgodnie z informacją odpowiadającą odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców pozwanej, brak jest wpisów o likwidacji bądź rozwiązaniu lub unieważnieniu spółki (Dział 6, rubryka 1 i 2). Powyższe domniemanie jest wzruszalne, jednak w toku niniejszego postępowania pozwana go nie obaliła, to znaczy nie wykazała, że spółka w rzeczywistości przestała istnieć. Również Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie postanowieniem z dnia 25 marca 2014 roku zdecydował o wykreśleniu C. W. z listy wspólników, a nie o rozwiązaniu samej spółki.

Kończąc, należy zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję stanowiska pozwanej, mianowicie z jednej strony twierdzi, że okresie od śmierci wspólnika do momentu wyrażenia zgody na przyznanie prawa do przejęcia majątku pozwanej spółki, spółka ta nie posiadała zdolności sądowej, a zawierane przez nią czynności były prawnie nieskuteczne, zaś z drugiej przedkłada pełnomocnictwo procesowe do reprezentowania pozwanej, wystawione w tym okresie przez pozostałego jedynego wspólnika – do działania w imieniu spółki.

Z unormowania kodeksowego dotyczącego umowy dzierżawy (art. 693 § 1 k.c.) wynika, że zasadniczym obowiązkiem dzierżawcy jest zapłata wydzierżawiającemu umówionego czynszu. Mając powyższe na względzie, Sąd w punkcie 1 wyroku zasadził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 4 152,48 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 lipca 2016 roku do dnia zapłaty.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Zgodnie z tym przepisem strona przegrywająca jest obowiązana zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Wobec uwzględnienia powództwa w całości, zwrot kosztów należy się powódce

Na koszty celowego dochodzenia praw składały się w przedmiotowym postępowaniu: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika procesowego powódki będącego radcą prawnym w wysokości 1200 zł oraz należna opłata od pozwu w wysokości 100 zł. Zatem łącznie koszty poniesione przez powódkę wyniosły 1247 zł i taką też kwotę należało zasądzić na jej rzecz od pozwanej.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...) I. P.;

4.  (...)