Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2016 r., 7 lipca 2016 r. oraz 30 września 2016 r.

sprawy z oskarżenia Prokuratury Rejonowej w G. M. L.

przeciwko

S. B. ,

s. D. i I. z d. O., ur. (...) w G., zam. G. ul. (...), przeb. Zakład Karny nr (...) w G., PESEL (...), obywatelstwa polskiego, karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 21 października 2015 roku w G. przy ul. (...) na terenie sklepu odzieżowego (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia leżące na ladzie koszulę tj. koszulę marki P. (...) koloru jasnobrązowego o wartości 325 zł, koszulę marki P. (...) koloru jasnobrązowego o wartości 329 zł, koszuli P. C. 39M koloru beżowego o wartości 199 zł, koszuli P. C. 46 2XL koloru niebieskiego o wartości 379 zł oraz koszuli marki P. (...) koloru niebieskiego o wartości 379 zł tj. przedmioty o łącznej wartości 1611 zł na szkodę Firmy Handlowej (...) T. K. (1) z siedzibą z S., tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

o r z e k a:

stosując na podstawie art. 4 § 1 kk przepisy kk obowiązujące od dnia 15 kwietnia 2016 r.

1.  Oskarżonego S. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj. przestępstwa określonego w art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności

2.  Na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary zalicza zatrzymanie oskarżonego w okresie od 21.10.2015 r. godz. 12:20 do dnia 22.10.2015 r. godz. 12:00, przyjmując jeden dzień pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

3.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. Ł. kwotę 948 złotych (dziewięćset czterdzieści osiem złotych) plus 23 % podatku VAT tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu

4.  Zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

S. B. był osobą bezrobotną, nie posiadającą żadnych dochodów.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. B. (k. 14)

Dnia 21 października 2015 r. około godziny 12-ej w G. S. B. szedł ulicą (...), gdy zauważył przez okno wystawowe, że na ladzie leżą koszule, a ekspedientka znajduje się w innej części sklepu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. B. (k. 14)

S. B. wszedł do sklepu i z lady zabrał koszulę marki P. (...) koloru jasnobrązowego o wartości 325 zł, koszulę marki P. (...) koloru jasnobrązowego o wartości 329 zł, koszuli P. C. 39M koloru beżowego o wartości 199 zł, koszuli P. C. 46 2XL koloru niebieskiego o wartości 379 zł oraz koszuli marki P. (...) koloru niebieskiego o wartości 379 zł tj. przedmioty o łącznej wartości 1611 zł, po czym wybiegł z nimi ze sklepu. Po chwili S. B. został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji. S. B. wydał koszule policjantom.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. B. (k. 14), zeznania świadka H. M. (k. 80, k. 81v.), notatka służbowa (k. 1), protokół zatrzymania rzeczy (k. 2-4), zdjęcie (k. 5), pokwitowanie (k. 6)

S. B. został zatrzymany w sprawie w okresie od 21 października 2015 r., godz. 12:20 do 22 października 2015 r., godz. 12:00.

dowód: protokół zatrzymania osoby (k. 10)

S. B. jest uzależniony od środków psychoaktywnych.

dowód: opinia sądowo –psychiatryczna (k. 31)

Wyrokiem Sądu Rejonowego w G. z dnia 22 lipca 2014 r. S. B. był skazany za przestępstwo określone w art. 280 § 1 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3 lat próby.

dowód: karta karna (k. 20), odpis wyroku (k. 21)

Oskarżony S. B. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i w toku postępowania sądowego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 13-14, k. 86v.). Oskarżony twierdził, że nie wiedział, aby zabrane koszule tyle kosztowały. Sąd w przeważającej części dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego S. B. co do faktu kradzieży koszul, gdyż w tym zakresie były one zgodne z zeznaniami świadka H. M. (k. 79-82, k. 87v.-88). Sąd nie dał natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego co do wartości koszul przez niego zabranych, gdyż w tej części były one sprzeczne z zeznaniami świadka H. M. , która podała, że ceny tych koszul ustaliła z metki kodu kreskowego i w ten sposób określone były to ceny ich sprzedaży. W zakresie ceny koszul Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka T. K. (2) (k. 83, k. 87), gdyż jako właściciel firmy miał prawo nie wiedzieć, czy faktury, na które się powoływał dotyczyły tych koszul zabranych przez oskarżonego, a nadto były one sprzeczne z zeznaniami świadka H. M. , którym Sąd dał wiarę z przyczyn opisanych powyżej. Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd dał wiarę dokumentom zgromadzonym w sprawie, których autentyczności ani prawdziwości żadna ze stron postępowania, ani też Sąd z urzędu nie zakwestionował.

S. B. został oskarżony o to, że w dniu 21 października 2015 roku w G. przy ul. (...) na terenie sklepu odzieżowego (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia leżące na ladzie koszulę tj. koszulę marki P. (...) koloru jasnobrązowego o wartości 325 zł, koszulę marki P. (...) koloru jasnobrązowego o wartości 329 zł, koszuli P. C. 39M koloru beżowego o wartości 199 zł, koszuli P. C. 46 2XL koloru niebieskiego o wartości 379 zł oraz koszuli marki P. (...) koloru niebieskiego o wartości 379 zł tj. przedmioty o łącznej wartości 1611 zł na szkodę Firmy Handlowej (...) T. K. (1) z siedzibą z S., tj. o czyn z art. 278 § 1 k.k.

Oskarżony S. B. w swych wyjaśnieniach przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, choć kwestionował wartość koszul będących przedmiotem zamachu. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało wątpliwości. Wniosek ten wynikał z jego wyjaśnień, jak również z zeznań świadka H. M. , którym Sąd dał wiarę. W zakresie wartości zabranych koszul Sąd odrzucił możliwość ustalenia jej na podstawie subiektywnej oceny oskarżonego, który w wyjaśnieniach twierdził, iż nie myślał, że koszule te są takie drogie. Zdaniem Sądu nie można również było ustalić wartości tych koszul na podstawie kosztów, które poniósł właściciel sklepu na ich zakup. W art. 278 § 1 k.k. chodzi wszakże o wartość majątkową danych przedmiotów, a zatem w przypadku tzw. kradzieży sklepowej wartość rynkową koszul, a więc wartość, za jaką te przedmioty klienci mogli nabyć w sklepie. Kierując się tym kryterium wartość zabranych koszul Sąd ustalił na podstawie cen sprzedaży ustalonych na podstawie zeznań świadka H. M. , która podała, iż ustaliła ceny zabranych koszul skanując metki z kodu kreskowego. Nawet gdyby traktować wyjaśnienia oskarżonego jako błąd co do wartości zabranych rzeczy, to należy uznać go za nieusprawiedliwiony. W świetle zasad doświadczenia życiowego wartość poszczególnych koszul zabranych przez oskarżonego odpowiada ich marce i nie odbiega od cen tych samych rzeczy w innych sklepach. Z tych też względów Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 278 § 1 k.k.

Występek przewidziany w art. 278 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował publiczne miejsce jego działania. W ramach oceny zachowania oskarżonego z punktu widzenia dyrektywy proporcjonalności kary do stopnia winy sprawcy Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował nagły zamiar, z jakim oskarżony popełnił ten czyn, niejako pod wpływem impulsu, bez zastanowienia. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował uprzednią karalność oskarżonego za podobne przestępstwo, a także, że jest on osobą uzależnioną od środków psychoaktywnych. Z kolei na korzyść oskarżonego Sąd potraktował jego trudną sytuację osobistą i rodzinną, w której znajdował się on w październiku ubiegłego roku,

Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 278 § 1 k.k. karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Wymiar tej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako niezbyt znaczny. W ocenie Sądu kara co do jej rodzaju i wymiaru nie przekracza stopnia winy oskarżonego, który należy uznać z kolei za dość znaczny. Sąd wymierzając karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł z przekonania, że jej rodzaj odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia karalność oskarżonego za podobne przestępstwo przemawiała za tym, że czyn, który popełnił oskarżony nie miał charakteru wyjątkowego i stanowił wyraz lekceważenia i nieakceptowania zasad współżycia w społeczeństwie. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie mu kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, a także społeczności, w której znajduje się oskarżony, że kradzież spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości.

Zdaniem Sądu wykonanie tej kary wobec oskarżonego jawiło się w momencie orzekania jako bezwzględnie konieczne, gdyż w świetle art. 69 § 1 k.k. nie zasługiwał on na zastosowanie dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary, gdyż w czasie czynu był osobą karaną za przestępstwo na karę pozbawienia wolności (k. 20-21).

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie I-szym sentencji wyroku.

W punkcie II-gim wyroku na poczet kary zaliczono na podstawie art. 63 § 1 i 5 k.k. zatrzymanie (k. 10), gdyż było to obligatoryjne.

W punkcie III-cim wyroku orzeczono o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu na podstawie § 17 ust. 1 pkt 1, § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 4 ust. 1, ust. 3 oraz § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1801), zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. J. Ł. kwotę 948 zł + 23% podatku VAT.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. Sąd w punkcie IV-tym wyroku zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, zwolnił także go od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania w części go obciążającej, którymi obciążył Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że obecnie oskarżony odbywa karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym.