Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2016 r. w Rzeszowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa: (...) z ograniczoną

odpowiedzialnością w R.

przeciwko: M. G.

o zapłatę

na wskutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w Rzeszowie

V Wydział Gospodarczy z dnia 19 maja 2016r , sygn. akt V GC 1895/15

I.  oddala apelację

II.  zasądza od pozwanego M. G. na rzecz powoda
(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w
R. kwotę 600,00 zł ( sześćset złotych )tytułem zwrotu
kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 398/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 grudnia 2016 r.

( sporządzone w trybie art. 505 ¹³ § 2 kpc ).

Wyrokiem z dnia 19 maja 2016 r. sygn. akt V GC 1895/15 upr Sąd Rejonowy w Rzeszowie zasądził od pozwanego M. G. na rzecz powoda (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w R. kwotę 1 594,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 30 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty (pkt I), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 647,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że strony niniejszego procesu zawarły w dniu 9 grudnia 2014 r. umowę, której przedmiotem było wykonanie przez powoda na rzecz pozwanego druku kalendarzy (...) 2015 w ilości 200 sztuk. Powód zrealizował umowę prawidłowo. W dniu 11 grudnia 2014 r. wydał pozwanemu kalendarze. W dniu 15 grudnia 2014 r. wystawił fakturę VAT zgodnie z treścią umowy na kwotę 1864,20 zł z terminem płatności – 29 grudnia 2014 r. Pozwany w dniu 29 kwietnia 2015 r. zapłacił powodowi kwotę 300 zł, w pozostałym zaś zakresie mimo wezwania, nie spełnił świadczenia.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał powództwo za zasadne w całości. Wskazał, że w sprawie bezsporny był fakt zawarcia umowy i jej treść. Pozwany kwestionował wyłącznie prawidłowość realizacji umowy, podniósł, że kalendarze zostały wydrukowane nieprawidłowo, przy czym nie powołał się na żadną z konstrukcji prawnych uzasadniających zgłoszony zarzut. Powołując przepis art. 627 kc wskazał, że przyjmując, iż zarzut pozwanego odnosi się do instytucji rękojmi, brak jest w sprawie podstaw do uznania jego zasadności, w szczególności pozwany nie wykazał wadliwości dzieła, ani też nie wykazał faktu dochowania aktu staranności, właściwych w relacjach pomiędzy przedsiębiorcami, umożliwiających skorzystanie z instytucji rękojmi (art. 563 § 1 kc w zw. z art. 638 § 1 kc),mimo że był do tego zobowiązany z mocy art. 6 kc. W ocenie Sądu brak podstaw, by zarzut pozwanego sformułowany w sprzeciwie odnosić do jakiejkolwiek innej instytucji niż rękojmia. Nie mniej jednak również w przypadku rozpatrywania okoliczności sprawy na gruncie zasady ekwiwalentności świadczeń, żądanie oddalenia powództwa należy ocenić, jako bezzasadne. W toku postępowania Sąd pominął wniosek dowodowy pozwanego dotyczący przesłuchania pozwanego w charakterze świadka, jako niedopuszczalny, strona postępowania nie może być przesłuchana w procesie cywilnym jako świadek. Nadto Sąd pominął wniosek dowodowy określony jako „wadliwe kalendarze”, z uwagi na nieprzydatność okoliczności, które przy pomocy tego środka dowodowego pozwany zamierzał udowodnić „powaga rzeczy osądzonej oraz tożsamość dochodzonych roszczeń”, jak również z uwagi na brak precyzyjnego oznaczenia środka dowodowego i nieprzedłożenie dowodów wraz ze sprzeciwem. Sąd pominął również wniosek dowodowy pozwanego o przesłuchanie stron z uwagi na nieprzydatność okoliczności, które przy pomocy tego środka dowodowego pozwany zamierzał udowodnić „powaga rzeczy osądzonej oraz tożsamość dochodzonych roszczeń” oraz z uwagi na pomocniczy charakter tego środka dowodowego (art. 299 kpc). Wnioski dowodowe powoda dotyczące dokumentów Sąd pominął, jako odnoszące się do okoliczności w sprawie bezspornych. Na podstawie art. 627 kc Sąd uwzględnił powództwo w całości. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 kc. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania Sąd oparł na treści art. 98 § 1 i 3 kpc.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany zaskarżając go w całości. (k. 76-77) Pozwany zarzucił naruszenie przez Sąd I instancji jego prawa do obrony, przez doręczeniem mu z opóźnieniem przez Sąd pisma procesowego powoda z dnia 7 kwietnia 2016 r. , co nastąpiło w dniu 27 maja 2016 r., tj. po terminie rozprawy która odbyła się w dniu 12 maja 2016 r. Pozwany wskazał, że jego nieobecność na rozprawie w dniu 12 maja 2016 r. była spowodowana chorobą, tymczasem Sąd I instancji dopuścił na niej twierdzenia i dowody wskazane w piśmie procesowym powoda z dnia 7 kwietnia 2016 r. czym pozbawił go możliwości odniesienia się do podniesionych w nim twierdzeń i zarzutów.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego za II instancję.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie jest zasadna. W sprawie nie doszło do pozbawienia pozwanego jego prawa do obrony, które skarżący wiązał z opóźnionym doręczeniem mu przez Sąd I instancji pisma procesowego strony przeciwnej z dnia 7 kwietnia 2016 r.

Co do zasady fakt niedoręczenia przez Sąd odpisów pism stronie nie prowadzi do nieważności postępowania z powodu pozbawienia możliwości obrony jej praw (art. 379 pkt 5 k.p.c.). Pozbawienie takie następuje bowiem wówczas, gdy z winy Sądu albo strony przeciwnej, strona w ogóle nie mogła działać i nie miała możliwości podjęcia przed sądem obrony swoich praw. Pozbawienie strony możności obrony swych praw, aby mogło stanowić przyczynę nieważności, musi być całkowite i w sposób bezwzględny wyłączyć możność obrony (tak Sąd Najwyższy min. w wyroku z dnia 11 kwietnia 2003 r., VCK 38/02) Niedoręczenie stronie odpisu pisma procesowego przeciwnika z reguły nie może wywołać takiego skutku (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 października 2002 r., II CKN 463/01).

Sytuacja taka nie zachodzi w rozpoznawanej sprawie. Pozwany został prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 19 maja 2016 r. Przed jej terminem nie zgłaszał żadnych przeszkód w zakresie możliwości stawiennictwa na wyznaczony termin. Jego twierdzenia o niemożliwości udziału w posiedzeniu sądu w tym dniu z powodu choroby pozostają gołosłowne i niepoparte żadnym dowodem. Brak doręczenia pozwanemu powyższego pisma powoda z dn. 7.04.2016 r. przed terminem rozprawy w dniu 19 maja 2016 r. nie miał ostatecznie istotnego wpływu na wynik sprawy. Wskazać bowiem należy, że zasadą wynikającą z art. 217 kpc jest możliwość przytaczania przez strony okoliczności faktycznych i wniosków dowodowych aż do zamknięcia rozprawy. Zatem zarówno powód, nawet gdyby stosownych wniosków dowodowych nie zgłosił w powyższym piśmie procesowym mógł to uczynić na rozprawie na której nie był obecny pozwany. Podobnie pozwany, gdyby się stawił miał możliwość ustosunkowania się do przytaczanych przez powoda okoliczności faktycznych, zgłaszanych przez niego dowodów i bieżącego reagowania na decyzje procesowe sądu.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację pozwanego jako bezzasadną, o czym orzekł jak w punkcie I wyroku.

W przedmiocie kosztów postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 108 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 10 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015.1804) zasądzając od pozwanego na rzecz powoda kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Zasądzając w/w kwotę wynagrodzenia Sąd miał na uwadze przepis przejściowy § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 3.10.2016 r. zgodnie z którym do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia (27.10.2016) stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Apelację wniesiono w czasie obowiązywania przepisów rozporządzenia z dn. 22.10.2015 r. stąd należało zastosować przepisy dotychczasowe.