Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2013 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Bożenna Zalewska

Protokolant: st. sekretarz sądowy Ala Pilewska-Grabowska

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2013 r. w Gdańsku

sprawy K. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania K. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 26 marca 2013 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje wnioskodawcy K. S. (1) prawo do emerytury od dnia 01 marca 2013 roku,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz wnioskodawcy kwotę 60 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 117,01 złotych tytułem zwrotu kosztów dojazdu na rozprawę z M. do G., a w pozostałym zakresie oddala wniosek.

Sygn. akt VII U 1512/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 marca 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. odmówił ubezpieczonemu K. S. (1) prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, przewidzianych przepisami ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153 poz. 1227 ze zm.), tj. nie wykazanie 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych, a jedynie 9 lat i 5 miesięcy.

Organ rentowy nie uwzględnił ubezpieczonemu do stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Wojewódzkim Zakładzie (...) od 1 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r. na stanowisku kierowcy, ponieważ przełożone świadectwo pracy z dnia 3 września 1974 r. potwierdza, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku kierowcy, natomiast z przełożonej dokumentacji osobowej z archiwum (...) sp. z o.o. ustalono, iż powierzono obowiązki kierowcy samochodu na samochód ciężarowy, lecz brak danych dotyczących marki pojazdu i jego ładowności.

Nadto organ nie uwzględnił do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w (...)” w P. od 15 października 1974 r. do 31 grudnia 1975 r., ponieważ na podstawie świadectwa pracy z dnia 13 września 1983 r. oraz dokumentacji osobowej Zakład stwierdził, iż ubezpieczony był zatrudniony od 15 października 1974 r. na stanowisku kierowcy bez określenia jakiej ładowności pojazdem kierował, a następnie od 13 sierpnia 1975 r. został zatrudniony na stanowisku operator spycharki, co zostało potwierdzone w umowach o prace, przeszeregowaniach i innej przedłożonej dokumentacji.

W ocenie organu rentowego do stażu pracy w warunkach szczególnych nie można było również zaliczyć okresu pracy w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 1 stycznia 1976 r. do 15 czerwca 1981 r., ponieważ w świadectwie pracy z dnia 15 czerwca 1981 r. podano, iż ubezpieczony był zatrudniony na stanowisku maszynisty, natomiast z przełożonej dokumentacji osobowej z archiwum wynika, iż sprawował obowiązki maszynisty, pomocnika maszynisty, operatora. W zaświadczeniu dotyczącym wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 12 września 2012 r. wystawionym przez archiwum wskazano prace na stanowisku operator sprzętu ciężkiego – maszynista spycharek. Przełożone dokumenty nie wskazują jednoznacznie, na jakim stanowisku ubezpieczony był zatrudniony i czy stale wykonywał pracę maszynisty.

Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do emerytury zgodnie z wnioskiem z dnia 21 marca 2013 r. tj. od dnia 1 marca 2013 r. oraz o uznanie, iż w spornych okresach od 12 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r., od 15 października 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. i od dnia 1 stycznia 1976 r. do 15 czerwca 1981 r. wykonywał pracę w warunkach szczególnych. Nadto, ubezpieczony, reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu ubezpieczony podał, że w okresie od dnia 31 sierpnia 1974 r. do 31 sierpnia 1974 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego – cysterny do przewozu mleka o ładowności znacznie przekraczającej 3,5 tony w Wojewódzkim Zakładzie (...), następnie od dnia15 października 1974 r. do 13 sierpnia 1975 r. w Przedsiębiorstwie (...) w (...) w P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy był kierowcą pojazdu marki S. (wywrotka W-28, co jednoznacznie wynika z wniosku o przyjęcie do pracy) o dopuszczalnym ciężarze całkowitym pow. 3,5 tony, oraz w tym samym zakładzie pracy do dnia 31 grudnia 1975 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy był operatorem spycharki. Od dnia 1 stycznia 1976 r. do dnia 15 czerwca 1981 r. odwołujący się w Przedsiębiorstwie (...) w P. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace na stanowisku operatora sprzętu ciężarowego – maszynista spycharek (K. S. (1) wykonywał pracę m.in. na spycharce typu DT 75, spycharce typu S 100 i maszynie do drenarki typu (...)), a następnie od dnia 20 lipca 1981 r. do 31 maja 1991 r. stale w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace operatora sprzętu ciężkiego (spycharki). Z nieznanych odwołującemu się przyczyn ZUS uznał okres pracy w warunkach szkodliwych przed tym okresem.

Na okoliczność wykonywania w spornym okresie pracy w szczególnych warunkach, w sposób ciągły w pełnym wymiarze czasu pracy, rodzaju świadczonej pracy, obsługiwanych urządzeń, ich ładowności i przebiegu zatrudnienia, ubezpieczony wniósł o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków S. K., K. S. (2), K. G. oraz S. G..

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonego pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

W piśmie procesowym z dnia 12 listopada 2013 r. ubezpieczony przedstawił spis kosztów na dzień 12 listopada 2013 r. oraz wniósł o ich zasądzenie w orzeczeniu kończącym postępowanie ponad koszty zastępstwa procesowego w wysokości 360 zł. Wskazał, iż poniesione koszty powstały w następstwie dojazdu pełnomocnika na rozprawę z dnia 12 listopada 2013 r. w wysokości 117,01 zł.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. S. (1), urodzony dnia (...), w dniu 21 marca 2013 r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. wniosek o emeryturę w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach.

Ubezpieczony nie jest członkiem Otwartego Funduszu Emerytalnego, a wymagany wiek 60 lat ubezpieczony ukończył w dniu 3 marca 2013 r.

Okoliczności bezsporne, vide: wniosek ubezpieczonego o emeryturę – k. 125-130 akt emerytalnych,

W toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony udowodnił według stanu na dzień 01 stycznia 1999 r. staż sumaryczny 26 lat, 10 miesięcy i 26 dni oraz 9 lat i 5 miesięcy okresu pracy w warunkach szczególnych (od dnia 1 stycznia 1982 r. do 31 maja 1991 r.)

dowód: karta przebiegu zatrudnienia ubezpieczonego – k. 139 akt emerytalnych,

Zaskarżoną w sprawie decyzją z dnia 26 marca 2013 r. pozwany organ rentowy odmówił ubezpieczonemu K. S. (1) prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnym warunkach z uwagi na niespełnienie warunków nabycia tego prawa, tj. wobec nie udowodnienia wymaganego 15–letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

Organ rentowy do stażu pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył ubezpieczonemu okresu zatrudnienia:

- w Wojewódzkim Zakładzie (...) od 1 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r.,

- w Przedsiębiorstwie (...) w (...) w P. od 15 października 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. oraz

- w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 1 stycznia 1976 r. do 15 czerwca 1981 r.

dowód: decyzja pozwanego o odmowie prawa do emerytury z dnia 26 marca 2013 r. – k. 141 akt emerytalnych, odwołanie – 2-5 akt sprawy,

Ubezpieczony od dnia 27 listopada 1973 r. posiada prawo jazdy kat. C uprawniające do prowadzeniu samochodów o dopuszczalnym ciężarze całkowitym pow. 3,5 tony z wyjątkiem autobusów. Nadto, od 25 kwietnia 1976 r. posiada uprawnienia na spycharki i ciągniki do 100 KM, a od 22 października 1981 r. na koparki jednonaczyniowe do 0,8 m3

dowód: karta ewidencyjna – k. 77 akt rentowych, protokół rozprawy z dnia 12 listopada 2013 r. –(...)akt sprawy,

W pierwszym spornym okresie od 1 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r., ubezpieczony był zatrudniony w Wojewódzkim Zakładzie (...), na stanowisku kierowcy samochodowego, a od dnia 1 listopada 1973 r. kierowcy (...).

dowód: świadectwo pracy z dnia 3 września 1974 r. - k. 9, życiorys – k. 71 akt rentowych,

W trakcie powyższego okresu ubezpieczony pracował jako kierowca samochodu ciężarowego cysterny S. (...) lub 29. Samochodem tym zwoził mleko z punktów skupu do mleczarni w N.. Mleko zwoził każdego dnia, również w niedziele, co zajmowało mu 8-9 godzin. Były to samochody ciężarowe o tonażu powyżej 5 ton. W zakładzie przy obsłudze cystern zatrudnionych było 12 kierowców.

dowód: zeznania świadka S. K. oraz ubezpieczonego – k. (protokół CD) akt sprawy,

W kolejny okresie od 15 października 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. ubezpieczony pracował w Przedsiębiorstwie (...) w (...) w P.. Początkowo ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy wywrotki S. (...). Z dniem 13 sierpnia 1975 r. ubezpieczonemu powierzono obowiązki pomocnika maszynisty spycharki.

dowód: świadectwo pracy z dnia 13 września 1983 r. - k. 11, angaż z dnia 15 sierpnia 1975 r. – k 95, pismo ubezpieczonego – k. 83, skierowanie do pracy – kk. 85, karta obiegowa – k. 87 akt rentowych,

Następnie ubezpieczony pracował w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 1 stycznia 1976 r. do 15 czerwca 1981 r. Początkowo ubezpieczony został zatrudniony na stanowisku pomocnika maszynisty, od dnia 1 kwietnia 1976 r. na stanowisku operatora, a następnie na stanowisku maszynisty.

dowód: świadectwo pracy z dnia 15 czerwca 1981 r. – k. 13, zaświadczenie z dnia 12 września 2012 r. – k. 21, umowa o pracę – k. 97, angaż z dnia 30 marca 1976 r. – k. 105, wypowiedzenie z dnia 23 listopada 1977 r. – k. 107 akt rentowych,

Ubezpieczony początków wykonywał prace pomocnika operatora, a po ukończeniu kursu operatora spycharki i ciągniki do 100 KM w dniu 25 kwietnia 1976 r., powierzono mu obowiązki maszynisty sprzętu ciężkiego o ładowności powyżej 3,5 tony – maszynisty spycharki, które wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Jako operator sprzętu ciężkiego (m.in. spycharka typu (...) i spycharka angielska, samochód ciężarowy marki S. i J., koparka) przeważnie pracował przy kopaniu rowów i zasypywaniu wodociągów, które były w nich układane. Były to przewody wody kanalizacyjnej zaopatrujące wieś w wodę. Ponadto, równał drogi po terenie PGR pod płyty drogowe do utwardzanych dróg polnych, a zimą jeździł do odśnieżania wiejskich dróg.

dowód: zeznania świadków S. G., K. G. i K. S. (2) oraz ubezpieczonego – k. (protokół CD) akt sprawy,

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach niniejszej sprawy oraz aktach ubezpieczeniowych pozwanego organu, których prawdziwość i rzetelność nie była przez żadną ze stron kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw do podważenia jej wiarygodności z urzędu.

Podstawę ustaleń stanu faktycznego stanowiły także zeznania świadków S. K., S. G., K. G. i K. S. (2), bowiem jako osoby obce, nie zainteresowane wynikiem postępowania, a jednocześnie zatrudnione w spornych okresach w tych samych zakładach pracy, w ocenie Sądu zasługują na walor wiarygodności, tym bardziej, że ich zeznania razem z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym zeznaniami ubezpieczonego, tworzą zwartą i logiczną całość.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W świetle poczynionych ustaleń faktycznych odwołanie skarżącego K. S. (1) jest zasadne i z tego tytułu zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania była kwestia ustalenia prawa ubezpieczonego do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Wyniki przeprowadzonego przez Sąd postępowania dowodowego wykazały, że wnioskodawca legitymuje się wymaganym 15–letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, co sprawia, iż stanowisko organu emerytalnego odmawiające wnioskodawcy prawa do wcześniejszej emerytury, nie jest słuszne.

Ogólne zasady nabywania prawa do emerytury dla ubezpieczonych urodzonych po 1948 r. zostały uregulowane w treści art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 nr 153 poz. 1227 ze zm.), dalej: ustawa, zgodnie z którym ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. spełniają łącznie następujące warunki:

1)legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobiet,

2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej: 25 lat dla mężczyzn, 20 dla kobiet,

3 ) nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Podkreślenia wymaga, iż art. 184 ust 2 powyższej ustawy zmieniony został przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 11 maja 2012 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2012 r. nr 637) z dniem 01 stycznia 2013r., co skutkuje tym iż od 01 stycznia 2013 r. celem uzyskania uprawnienia do emerytury w warunkach szczególnych nie ma konieczności spełniania przez ubezpieczonych przesłanki rozwiązania stosunku pracy.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ustawa, jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Stosownie do treści § 4 tego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W wykazie A – prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego – stanowiącym załącznik do rozporządzenia w dziale VIII (W transporcie i łączności) pod pozycją 2 wskazano prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów.

Wskazać również należy, iż zgodnie z przepisem § 2 ust 1 i 2 powołanego wyżej rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy natomiast, o których mowa w ust. 1, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy (§ 2 ust. 2).

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z utartą praktyką i orzecznictwem w postępowaniu przed sądem okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze mogą być ustalane także innymi środkami dowodowymi niż dowód z zaświadczenia z zakładu pracy (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 r., III UZP 6/84 oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 września 1984 r. III UZP 48/84), a więc wszelkimi dopuszczalnymi przez prawo środkami dowodowymi.

Bezspornym jest, iż ubezpieczony K. S. (1) w dniu 3 marca 2013 r. osiągnął 60 rok życia, nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego i na dzień 1 stycznia 1999 r. udokumentował okres składkowy i nieskładkowy w wymiarze 25 lat (26 lat, 10 miesięcy i 26 dni) oraz 9 lat i 5 miesięcy okresu pracy w warunkach szczególnych (od dnia 1 stycznia 1982 r. do 31 maja 1991 r.)

Przedmiotem sporu pozostawało ustalenie, czy wobec podniesionych w zaskarżonej decyzji z dnia 26 marca 2013 r. przez pozwanego zarzutów, iż z przełożone dokumenty nie wskazują jednoznacznie, na jakim stanowisku ubezpieczony był zatrudniony i czy stale wykonywał pracę maszynisty - za zatrudnienie w szczególnych warunkach uznać można było sporne okresy zatrudnienia ubezpieczonego w Wojewódzkim Zakładzie (...) od 1 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r., w Przedsiębiorstwie (...) w (...) w P. od 15 października 1974 r. do 31 grudnia 1975 r. oraz w Przedsiębiorstwie (...) w P. od 1 stycznia 1976 r. do 15 czerwca 1981 r.

Wskazać należy, że z treści zgromadzonej w niniejszej sprawie dokumentacji z akt rentowych pozwanego przełożonych w toku niniejszego postępowania wynikało, że od 1 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r. był zatrudniony w Wojewódzkim Zakładzie (...), na stanowisku kierowcy samochodowego, a od dnia 1 listopada 1973 r. kierowcy (...).

Charakter pracy ubezpieczonego w spornym okresie został jednak jednoznacznie ustalony w oparciu o treść zeznań przesłuchanego w sprawie świadka S. K., z których wynikało, że K. S. (1) pracował jako kierowca samochodu ciężarowego cysterny S. (...) lub 29 o tonażu powyżej 5 ton. Samochodem tym zwoził mleko z punktów skupu do mleczarni w N.. Mleko zwoził każdego dnia, również w niedziele, co zajmowało mu 8-9 godzin.

Następnie, w oparciu o treści zgromadzonej w niniejszej sprawie dokumentacji z akt rentowych pozwanego przełożonych w toku niniejszego postępowania wynikało, że od 1 stycznia 1976 r. do 15 czerwca 1981 r. ubezpieczony pracował w Przedsiębiorstwie (...) w P. - początkowo na stanowisku pomocnika maszynisty, od dnia 1 kwietnia 1976 r. na stanowisku operatora, a następnie na stanowisku maszynisty.

Charakter pracy ubezpieczonego w spornych okresach został jednak jednoznacznie ustalony w oparciu o treść zeznań przesłuchanych w sprawie S. G., K. G. i K. S. (2) , z których wynikało, że ubezpieczony w okresie od ukończenia kursu operatora spycharki i ciągniki do 100 KM w dniu 25 kwietnia 1976 r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał obowiązki maszynisty sprzętu ciężkiego o ładowności powyżej 3,5 tony – maszynisty spycharki. Do tej daty był z kolei zatrudniony jako pomocnika operatora.

Do obowiązków ubezpieczonego należała obsługa m.in. spycharka typu (...) i spycharki angielskiej, samochodu ciężarowego marki S. i J. oraz koparki, którymi w przeważającym zakresie pracował przy kopaniu rowów i zasypywaniu wodociągów, które były w nich układane. Ponadto, równał drogi po terenie PGR pod płyty drogowe do utwardzanych dróg polnych, a zimą jeździł do odśnieżania wiejskich dróg.

Podkreślenia wymaga, że wszyscy przesłuchani w niniejszej sprawie świadkowie S. K., S. G., K. G. i K. S. (2), posiadają odpowiednią wiedzę na temat charakteru wykonywanej przez ubezpieczonego pracy, byli zatrudnieni wraz z ubezpieczonym w podobnych okresach i w tych samych zakładach pracy. Ich zeznania były logiczne i spójne, a nadto korespondowały z treścią zgromadzonej w sprawie dokumentacji i treścią zeznań ubezpieczonego. Strony nie kwestionowały treści zeznań świadków, toteż tym bardziej Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw by kwestionować ich wiarygodność.

Nadto podkreślenia wymaga, że ubezpieczony od dnia 27 listopada 1973 r. posiada prawo jazdy kat. C, uprawniające do prowadzeniu samochodów o dopuszczalnym ciężarze całkowitym pow. 3,5 tony z wyjątkiem autobusów, co wskazuje, iż już w powyższych okresach mógł prowadzić tego rodzaju pojazdy.

Nadto, na podstawie zgromadzonych dowodów, a w szczególności świadectwa pracy z dnia 3 września 1974 r. oraz życiorysu, Sąd ustalił, iż również w okresie od 15 października 1974 r. do 12 sierpnia 1975 r. ubezpieczony, zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w (...) w P., wykonywał pracę na stanowisku na stanowisku kierowcy wywrotki S. (...). Od dnia 13 sierpnia 1975 r. ubezpieczony pracował z kolei na stanowisku pomocnika maszynisty spycharki, co koresponduje z faktem, że dopiero od dnia od 25 kwietnia 1976 r. posiada uprawnienia na spycharki i ciągniki do 100 KM.

W ocenie Sądu dokumentacja, wskazująca na tę okoliczność, jako nie zawierająca sprzeczności oraz przejrzyście ilustrująca przebieg zatrudnienia i charakter pracy, jest wiarygodna, a zatem stanowi miarodajny środek dowodowy w sprawie.

Biorąc zatem pod uwagę wnioski płynące całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy stwierdził, że ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu wykonywał prace na stanowiskach wymienionych w wykazie A - prac w szczególnych warunkach, których wykonywanie uprawnia do niższego wieku emerytalnego - stanowiącym załącznik do rozporządzenia w dziale VIII (W transporcie i łączności) pod pozycją nr 2 w okresach od 1 listopada 1973 r. do 31 sierpnia 1974 r., od dnia 25 kwietnia 1976 r. (od daty uzyskania uprawnień) do 15 czerwca 1981 r. oraz od 15 października 1974 r. do 12 sierpnia 1975 r.

Należy także podkreślić, że sporne nie były okresy pracy w w/w przedsiębiorstwach – okresy te zostały bowiem uwzględnione w ogólnym okresie zatrudnienia ubezpieczonego.

Nadmienić należy również, że zgodnie z treścią art. 100 ust.1 ustawy emerytalnej prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 129 ust. 1 cytowanej ustawy wskazano z kolei, że świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, z uwzględnieniem ust. 2.

Biorąc pod uwagę ustalony stan faktyczny i argumenty podnoszone powyżej, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i cyt. wyżej przepisów, w punkcie I wyroku, zmienił zaskarżoną decyzję organu ubezpieczeniowego i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach od dnia 1 marca 2013 r.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku, na podstawie art. 98 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) uznając udział, iż nakład pracy pełnomocnika nie uzasadniał zasadzenia tych kosztów w stawce wyższej niż podstawowa. Nadto, na podstawie art. 98 § 3 k.p.c. Sąd Okręgowy za zasadne uznał zasądzenie od pozwanego na rzecz ubezpieczonego kwoty stanowiącej równowartość wykazanych kosztów nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony w wysokości 117,01 zł. Mając na względzie przytoczoną powyżej regulację, w ocenie Sądu, żądanie zasądzenia wyższej kwoty tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, było pozbawione podstaw, zatem wniosek w pozostałym zakresie podlegał oddaleniu.

SSO Bożenna Zalewska