Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Niemczyk

Protokolant: starszy sekretarz sądowy M. K.

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 roku w Słupsku

na rozprawie

sprawy z powództwa G. K.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda G. K. kwotę 55.627,90 zł (pięćdziesiąt pięć tysięcy sześćset dwadzieścia siedem złotych i 90/100) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26.03.2014 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w 95,05%, których szczegółowe wyliczenie pozostawia referendarzowi sądowemu.

sygn. akt I C 362/11

UZASADNIENIE

Powód G. K. reprezentowany przez radcę prawnego, wniósł pozew przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 58.521,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 24.07.2008 roku do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 22.06.2008 roku w okolicy L. doszło do kolizji trzech pojazdów, samochodu A. (...) nr rej. (...) stanowiącego własność powoda, samochodu marki M. (...) o nr rej. (...) oraz samochodu V. (...) o nr rej (...). Winnym spowodowania kolizji został R. W. (1), kierujący pojazdem V. (...), na którego został nałożony mandat karny. Jako przyczynę zdarzenia wskazano niezachowanie bezpiecznej odległości przez sprawcę zdarzenia. Sprawca zdarzenia (R. W. (1)) posiadał ważną polisę odpowiedzialności cywilnej w związku z ruchem pojazdu wystawioną przez pozwanego. Kolizja została zgłoszona przez powoda telefonicznie w dniu 23.06.2008 roku.

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany dokonał oględzin uszkodzonego auta i rzeczoznawca pozwanego wydał opinię techniczną, zgodnie z którą nie wykluczył zaistniałej kolizji drogowej w podanym zgłoszeniu szkody miejscu i czasie oraz stwierdził, że uszkodzenia tyłu samochodu M. wskazują, iż powstały w czasie jego hamowania i najechania na niego pojazdu A., uszkodzenia przodu A. wskazują, ż powstały w wyniku uderzenia w czasie hamowania w tył M., a uszkodzenie tyłu A. wskazują, iż powstało od uderzenia przodu V., po wcześniejszym uderzeniu A. w M.. Pozwany odmówił przyjęcia odpowiedzialności i wypłaty odszkodowania za przedmiotowe zdarzenie, powołując się na brak związku przyczynowo – skutkowego z opisanym przebiegiem zdarzenia. Od powyższej decyzji odwołał się pełnomocnik powoda i wezwał ubezpieczyciela do zapłaty odszkodowania. Ubezpieczyciel podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Pozwany Towarzystwo (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów wyciągu KRS /k. 70 – 74/.

W uzasadnieniu podniósł, iż pojazdy uczestniczące w kolizji drogowej z dnia 22.06.2008 roku uczestniczyły przed tą datą w innych kolizjach, które zostały zgłoszone w towarzystwach ubezpieczeniowych. W ocenie pozwanego okoliczności zdarzenia wskazane w zgłoszeniu szkody z dnia 27.11.2007 roku, jak też zakres uszkodzeń pojazdu potwierdzony przeprowadzoną po zdarzeniu oceną techniczną, a także materiał zdjęciowy są analogiczne do skutków kolizji z dnia 22.08.2008 r. Pozwany wskazał, że istnieje prawdopodobieństwo, iż zachowanie uczestników kolizji z dnia 22.06.2008 r. wyczerpało znamiona przestępstwa określonego w art. 286 § 1 k.k., a tym samym nie doszło do zdarzenia, za którego skutki pozwany ponosi odpowiedzialność gwarancyjną.

Z ostrożności procesowej pozwany zakwestionował wysokość roszczenia, argumentując, iż wysokość świadczenia niezbędna do przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed zdarzenia drogowego nie powinna przekroczyć kwoty wynikającej z kalkulacji naprawy TUZ/EL/278/08-OC opiewającej na kwotę 30.600,89 zł. W ocenie pozwanego ocena zasadności spornych roszczeń oraz konieczność podjęcia czynności procesowych możliwych do dokonania jedynie w toku niniejszego postępowania wskazuje, iż odsetki winny być liczone począwszy od dnia wyrokowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. K. był właścicielem pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) w dniu zdarzenia, tj. 22.06.2008 roku.

(bezsporne)

W dniu 22.06.2008 roku w okolicy miejscowości L. doszło do kolizji trzech pojazdów: marki M. (...) o nr rej. (...), marki A. (...) o nr rej. (...) i marki V. (...) o nr rej. (...).

Kierujący pojazdem M. (...) jadący w kierunku L. trasą S. - C., był w trakcie manewru hamowania i zamierzał skręcić w lewo na parking znajdujący się po lewej stronie drogi. Za nim jechał jako kierujący samochodem marki A. G. K.. Obaj kierowcy razem wybrali się w trasę do Ł..

Za pojazdem marki A. jechał samochód marki G., którym kierował R. W. (2). Pojazd marki V. (...) uderzył w tył pojazdu marki A., który zatrzymał się za pojazdem marki M., sygnalizując manewr skrętu w lewo.

W wyniku uderzenia pojazdu marki V. w tył pojazdu marki A., pojazd marki A. z kolei uderzył w znajdujący się przed nim pojazd marki M. (...).

Uszkodzenia przedniej i tylnej części samochodu marki A. były następstwem uderzenia samochodu V. (...), co spowodowało najechanie pojazdu marki A. na tył pojazdu marki M..

(dowód: notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k. 9, zeznania świadka R. W. (2) złożone na rozprawie w dniu 19.03.2012 roku k. 121 – 123, zeznania powoda G. K. złożone na rozprawie w dniu 19.03.2012 roku k. 123 – 124, opinia pisemna biegłego sądowego J. Z. k. 332 – 465, k. 398 – 403, opinia ustna biegłego sądowego J. Z. złożona na rozprawie w dniu 24.11.2016 roku, czas nagrania 00:02:29 - protokół k. 442)

Na R. W. (2) został nałożony mandat karny. W notatce informacyjnej o zdarzeniu drogowym Naczelnika Sekcji Ruchu Drogowego KPP w B. z dnia 3.07.2008 r. wskazano niezachowanie bezpiecznej odległości przez sprawcę zdarzenia.

(dowód: opinia pisemna biegłego sądowego J. Z. k. 332 – 465, k. 398 – 403, opinia ustna biegłego sądowego J. Z. złożona na rozprawie w dniu 24.11.2016 roku, czas nagrania 00:02:29 - protokół k. 442; notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k. 9)

R. W. (2) był ubezpieczony z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...) z siedzibą w W..

(bezsporne: pismo pozwanego z dnia 6.05.2013 roku k. 219)

G. K. zgłosił szkodę u pozwanego w dniu 23.06.2008 r.

(dowód: zgłoszenie szkody k. 4)

Po zdarzeniu z dnia 22.08.2008 roku pojazd powoda poddano oględzinom, z których został spisany protokół i wykonano zdjęcia.

(dowód: protokół oględzin pojazdu z dnia 1.07.2008 roku k. 10 – 15, kopia zdjęć k. 16 – 27)

W toku postępowania likwidacyjnego rzeczoznawca powołany przez Towarzystwo (...) z siedzibą w W. wydał opinię techniczną. We wnioskach opinii wskazał, iż uszkodzenia tyłu A. wskazując, iż powstały po uderzeniu przodu V. po wcześniejszym uderzeniu A. w M..

(dowód: ocena techniczna k. 28 – 35)

W piśmie z dnia 27.10.2008 roku pozwany odmówił G. K. wypłaty odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) wskutek kolizji z dnia 22.06.2008 r. wskazując na brak związku przyczynowo – skutkowego z opisanym przebiegiem zdarzenia.

(dowód: pismo z dnia 27.10.2008 r. k. 36)

G. K. odwołał się od powyższej decyzji i pismem z dnia 12.06.2009 roku wezwał ubezpieczyciela do zapłaty bezspornej kwoty 30.600,89 zł wraz z należnymi odsetkami z tytułu uszkodzenia tyłu pojazdu marki A. (...).

(dowód: pismo z dnia 12.06.2009 roku k. 37 – 41)

W dniu 6.08.2009 roku pozwany zawiadomił Prokuraturę Rejonową W. M. w W. o możliwości popełnienia przestępstwa polegającego na oszustwie i próbie wyłudzenia odszkodowania na niekorzyść Towarzystwa (...).

Postanowieniem z dnia 12.10.2009 roku zostało wszczęte dochodzenie.

W postępowaniu powołano biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego.

Postanowieniem z dnia 12.04.2013 r. postępowanie zostało umorzone wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa.

(dowód: zawiadomienie k. 1 – 7, postanowienie z dnia 12.10.2009 roku k. 77, postanowienie z dnia 22.06.2011 roku k. 702 – 703, postanowienie z dnia 12.04.2013 roku - w aktach sprawy Prokuratury Rejonowej w Słupsku 3Ds 938/13/VIII, kserokopia zawiadomienia k. 77 – 80, kserokopia postanowienia z dnia 22.06.2011 roku k. 81 – 82)

W sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Słupsku, sygn. akt I C 529/09 (następnie I C 1249/13) pozwem z dnia 11.12.2009 roku A. K. (1) właściciel pojazdu marki M. nr rej. (...) wniósł o zasądzenie od Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwoty 18.107,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi z tytułu odszkodowania za uszkodzenie pojazdu marki M. nr rej. (...) w dniu 22.06.2008 r. Jako sprawcę zdarzenia wskazał kierującego pojazdem marki V. (...) nr rej. (...) R. W. (2), ubezpieczonego z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

Postanowieniem z dnia 3.06.2013 r. sąd podjął zawieszone postępowanie z udziałem następców prawnych zmarłego A. T. K., B. K., A. K. (2) i K. K. (2).

W pkt. I wyroku z dnia 13.02.2014 roku Sąd Rejonowy w Słupsku zasądził od pozwanego na rzecz powodów kwoty po 4.343,96 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 31.07.2008 r. do dnia zapłaty.

Wyrok jest prawomocny od dnia 25.03.2014 roku.

(dowód: pozew k. 2 – 4, postanowienie z dnia 3.06.2013 roku k. 248, wyrok z dnia 13.02.2014 roku k. 435, uzasadnienie k. 438 – 445, zarządzenie k. 454 - w aktach sprawy Sądu Rejonowego w Słupsku I C 1249/13)

Koszt przywrócenia uszkodzeń przodu i tyłu pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) do stanu sprzed kolizji drogowej z dnia 22.06.2008 roku wynosi 55.627,90 zł.

(dowód: opinia pisemna biegłego sądowego M. S. k. 269 - 297)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporny w sprawie był fakt ubezpieczenia R. W. (2) z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego jak również przysługujący powodowi tytuł prawny do pojazdu marki A. (...) i fakt zgłoszenia szkody po zdarzeniu z dnia 22.06.2008 roku pozwanemu. Sporna w sprawie była odpowiedzialność R. W. (2) za uszkodzenie pojazdu powoda jak i wysokość szkody odniesionej przez powoda w związku z uszkodzeniem pojazdu marki A..

Ciężar wykazania tego, że do zdarzenia z dnia 22.06.2008 roku doszło z przyczyn leżących po stronie R. W. (2) i w związku z tym odpowiedzialność za naprawienie szkody ponosi pozwany spoczywał na powodzie. Powód temu obowiązkowi sprostał.

W sprawie został przeprowadzony dowód z opinii trzech biegłych sądowych z zakresu rekonstrukcji zdarzeń drogowych i kosztorysowania szkód samochodach.

Sąd nie oparł się na opinii sporządzonej przez biegłego T. O. albowiem biegły nie sporządził opinii w pełnym zakresie.

Biegły sądowy M. S. nie sporządził opinii w części dotyczącej analizy kolizji drogowej uzasadniając stanowisko jakością materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Opinia sporządzona przez biegłego sądowego J. Z., pozwoliła na ustalenie, że za zdarzenie z dnia 22.06.2008 roku ponosi odpowiedzialność kierujący pojazdem marki V. (...) R. W. (2).

Biegły sądowy J. Z. odniósł się do zgłoszonych przez stronę pozwaną zarzutów do opinii i szczegółowo uzasadnił stanowisko zgodnie, z którym wyzwolenie poduszki w pojeździe powoda mogło nastąpić po uderzeniu przez pojazd marki V. (...), a następnie zderzeniem pojazdu powoda z poprzedzającym go pojazdem marki M.. Opinia ta koresponduje z dowodem z dokumentu tj. opinią sporządzoną w sprawie I C 529/09 przez biegłego R. S. (k. 195 – 207), w którym wskazano, że najpierw doszło do uderzenia pojazdu marki V. (...) w tył pojazdu marki A. (...), a następnie pojazd marki A. (...) uderzył w tył pojazdu marki M..

Opinia biegłego J. Z., który odniósł się do zakresu uszkodzeń pojazdów, pozwala na przyjęcie, że do zdarzenia z dnia 22.06.2008 roku doszło w okolicznościach podanych przez powoda, a w związku z tym odpowiedzialność za to zdarzenie ponosi kierujący pojazdem V. (...). Dowody z dokumentów korespondowały z zeznaniami świadka R. W. (2) i przesłuchaniem powoda. W sprawie nie został przeprowadzony dowód pozwalający na poczynienie odmiennych ustaleń. Kierujący pojazdem marki V. (...) powinien był zachować ostrożność i odpowiedni odstęp z poprzedzającym go pojazdem marki A. (...), aby uniknąć zderzenia z tym pojazdem.

Podkreślić przy tym należy, że w materiale dowodowym sprawy znajdują się wyłącznie kserokopie zdjęć sporządzonych w postępowaniu likwidacyjnym. Brak oryginałów zdjęć obciąża pozwanego, który powinien zadbać o zachowanie materiału dowodowego z postępowania likwidacyjnego.

Jednoczesne zgłoszony przez pozwanego wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii kolejnego biegłego sądowego nie mógł zasługiwać na uwzględnienie. Biegły sądowy J. Z. sporządził opinię na podstawie całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz jasno i logicznie uzasadnił wnioski w niej zawarte. Za pozwanego nie stawił się nikt na posiedzenie, na którym była składana przez tego biegłego opinia ustna. Uznać zatem należy, że dopuszczenie dowodu z kolejnej opinii biegłego sądowego zmierza jedynie do przedłużania postępowania.

Ustalając koszt przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed zdarzenia z dnia 22.06.2008 roku, sąd oparł się na opinii sporządzonej przez biegłego M. S., która to opinia nie była kwestionowana przez stronę powodową. Koszt przywrócenia pojazdu powoda zgodnie z opinią biegłego sądowego M. S. jest niższy od kosztów podanych przez biegłego J. Z.. Strona powodowa wniosła o rozliczenie szkody w oparciu o opinię sporządzoną przez biegłego J. Z., ale nie zarzuciła aby wycena sporządzona przez biegłego M. S. była nieprawidłowa. Uznać należy, że powodowi należy się odszkodowanie w kwocie wynikającej z opinii biegłego sądowego M. S. albowiem jest to kwota niższa, a jednocześnie pozwalająca na naprawienie wyrządzonej szkody.

Przyjąć należy, że skoro przód pojazdu powoda uległ uszkodzeniu w wyniku zderzenia z pojazdem M. wywołanym uderzeniem pojazdu marki V. (...), odszkodowanie należne powodowi obejmuje uszkodzenia przodu i tyłu pojazdu.

Na pozwanym ciążył obowiązek wykazania, że pojazd powoda przed zdarzeniem z dnia 22.06.2008 roku posiadał wcześniejsze nienaprawione uszkodzenia. Pozwany temu obowiązkowi nie sprostał.

Jak stanowi przepis art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Na mocy przepisu art. 9 ust. 1 i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124, poz. 1152) umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub właściwości (naturze) danego rodzaju stosunków.

W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Na mocy przepisu art. 19 ust. 2 pkt. 3 ustawy z dnia 20.06.1997 roku Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. nr 98 poz. 602) kierujący pojazdem jest obowiązany utrzymywać odstęp niezbędny do uniknięcia zderzenia w razie hamowania lub zatrzymania się poprzedzającego pojazdu.

Pozwany również w sprawie prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Słupsku sygn. akt I C 1249/13 (IC 529/09) kwestionował, że do zdarzenia doszło w okolicznościach podawanych przez uczestników zdarzenia drogowego. W sprawie sygn. akt I C 1249/13 wydany wyrok jest prawomocny od dnia 26.03.2014 roku. Przyjąć więc należy, że nawet wcześniejsze wątpliwości co do przebiegu zdarzenia i odpowiedzialność pozwanego zakładu ubezpieczeń za skutki tego zdarzenia ustały z upływem terminu do zaskarżenia wyroku wydanego w sprawie IC 1249/13.

Zasadne jest zasądzenie odsetek od dnia 26.03.2014 roku, albowiem z upływem terminu do wniesienia apelacji pozwany zgodził się z wydanym wyrokiem i stanowiącym jego podstawę ustaleniem, że za zdarzenie drogowe odpowiedzialność ponosi R. W. (2).

Mając na uwadze powyższe sąd na podstawie przepisu art. 822 § 4 k.c. w zw. z art. 9 ust. 1 i art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 22.05.2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. nr 124, poz. 1152) w zw. z art. 481 § 1 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 55.627,90 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 26.03.2014 roku do dnia 31.12.2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1.01.2016 roku do dnia zapłaty, o czym orzekł w punkcie pierwszym sentencji wyroku, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

Powód wygrał sprawę w 95,05%.

Pozwany nie poniósł żadnych kosztów w sprawie.

Na podstawie przepisu art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda zwrot kosztów procesu w 95,05%, których szczegółowe wyliczenie pozostawił referendarzowi sądowemu, o czym orzekł w punkcie trzecim sentencji wyroku.