Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23.06.2016r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

w obecności Prokuratora Marcina Skowronka

po rozpoznaniu dnia 23.06.2016r sprawy

K. S.

urodz. (...) w Z.

s. J. i M. z d. G.

oskarżonego o to , że :

I. w dniu 9 listopada 2015 roku w Z., rejonu (...), dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej na podstawie umowy cywilnej zawartej w dniu 9 listopada 2015 roku nr 23/11/2015 - nr potwierdzenia wypożyczenia sprzętu, z przedstawicielem firmy (...) SP. z o.o. w postaci młota pneumatycznego marki H. (...) nr seryjny (...) koloru czerwonego wraz z osprzętem w postaci szpicu oraz łopatki wraz z walizką którego to sprzętu nie zwrócił w ustalonym terminie o łącznej wartości 6000 złotych na szkodę firmy (...) Sp. z o.o.,

to jest o przestępstwo z art. 284§2kk

II. w dniu 12 maja 2015 roku w S., rejonu (...), dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej na podstawie umowy najmu zawartej w dniu 12 maja 2015r. w miejscowości S. z (...) .H.U. (...) w postaci młota pneumatycznego marki M. (...) koloru niebieskiego-czarnego wraz z walizką koloru niebieskiego, którego to sprzętu nie zwrócił w ustalonym terminie o łącznej wartości 2800 złotych na szkodę S. W.,

to jest o przestępstwo z art. 284§2kk

III. w dniu 16 października 2015 roku w Z., rejonu (...), dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej na podstawie umowy cywilnej zawartej w dniu 25 sierpnia 2015r. numer wypożyczenia (...)/2015/08/6, w postaci młota udarowego marki B. (...) ( (...)) wraz z dwoma dłutami i szpicem, którego to sprzętu nie zwrócił w ustalonym terminie o łącznej wartości 2549 złotych na szkodę firmy (...),

to jest o przestępstwo z art. 284§2kk

I.  uznaje oskarżonego K. S. za winnego popełnienia zarzucanych mu wyżej w pkt I i III czynów, z tym tylko, że przyjmuje, iż popełnił je w warunkach ciągu przestępstw, co stanowi przestępstwo z art. 284§2kk w zw. z art. 91§1kk i za to na mocy art. 284§2kk w zw. z art. 91§1kk wymierza mu karę 8 ( ośmiu ) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na mocy art. 46§1kk orzeka oskarżonemu obowiązek naprawienia szkody w całości, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonej firmy (...) sp. z o.o. kwoty 6.000 (sześciu tysięcy) złotych i na rzecz pokrzywdzonego K. D. kwoty 2.549 ( dwa tysiące pięćset czterdzieści dziewięć) złotych;

III.  uznaje oskarżonego K. S. za winnego popełnienia opisanego wyżej w pkt II czynu stanowiącego występek z art. 284§2kk i za to na mocy art. 284§2kk wymierza mu kare 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  na mocy art. 46§1kk orzeka oskarżonemu obowiązek naprawienia szkody w całości, poprzez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego S. W. kwoty 2.800 (dwa tysiące osiemset) złotych;

V.  na mocy art. 85§1kk i art. 86§1kk w miejsce wymierzonych wyżej jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeka oskarżonemu K. S. karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

VI.  na mocy art. 29 ust.1 Ustawy z dnia 26.05.1982r prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. M. kwotę 1.033,20 (tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złote w tym 23% podatku VAT , tytułem wynagrodzenia za wykonywanie obrony z urzędu,

VII.  na podstawie art. 627kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1.691,20 (tysiąc sześćset dziewięćdziesiąt jeden 20/100) złotych, w tym kwotę 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 235/16

UZASADNIENIE

Wyroku Sądu Rejonowego w Zakopanem

z dnia 23 czerwca 2016 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W przekonaniu Sądu całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, w szczególności treść wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków M. Ś., S. W., K. D., A. C., K. B. i E. C., a także zgromadzona w sprawie dokumentacja, prowadzi do wniosku, że oskarżony K. S.:

- w dniu 9 listopada 2015 roku w Z., dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej na podstawie umowy cywilnej zawartej w dniu 9 listopada 2015 roku nr 23/11/2015 - nr potwierdzenia wypożyczenia sprzętu, z przedstawicielem firmy (...) SP. z o.o. w postaci młota pneumatycznego marki H. (...) nr seryjny (...) koloru czerwonego wraz z osprzętem w postaci szpicu oraz łopatki wraz z walizką którego to sprzętu nie zwrócił w ustalonym terminie o łącznej wartości 6000 złotych na szkodę firmy (...) Sp. z o.o., czym zrealizował znamiona przestępstwa z art. 284§2kk

- w dniu 12 maja 2015 roku w S., rejonu (...), dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej na podstawie umowy najmu zawartej w dniu 12 maja 2015r. w miejscowości S. z (...) .H.U. (...) w postaci młota pneumatycznego marki M. (...) koloru niebiesko-czarnego wraz z walizką koloru niebieskiego, którego to sprzętu nie zwrócił w ustalonym terminie o łącznej wartości 2800 złotych na szkodę S. W., czym zrealizował znamiona przestępstwa z art. 284§2kk

- w dniu 16 października 2015 roku w Z., rejonu (...), dokonał przywłaszczenia powierzonej mu rzeczy ruchomej na podstawie umowy cywilnej zawartej w dniu 25 sierpnia 2015r. numer wypożyczenia (...)/2015/08/6, w postaci młota udarowego marki B. (...) ( (...)) wraz z dwoma dłutami i szpicem, którego to sprzętu nie zwrócił w ustalonym terminie o łącznej wartości 2549 złotych na szkodę firmy (...), czym zrealizował znamiona przestępstwa z art. 284§2kk.

Oceniając stopień winy oskarżonego należy zauważyć, że jest on osobą dojrzałą, od której można oczekiwać odpowiedniego poziomu rozwoju intelektualnego i która winna zdawać sobie sprawę z tego, że przywłaszczanie cudzego mienia i uzyskanie dla siebie jednocześnie korzyści majątkowej stanowi przestępstwo i nie może zasługiwać na pobłażliwość, zwłaszcza ze strony Sądu.

Rozważając kwestię stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonej, sąd miał na uwadze wskazania ustawodawcy zawarte w przepisie art. 115 § 2 kk. W przedmiotowej sprawie stopień społecznej szkodliwości czynu niewątpliwie jest znaczny z uwagi na rodzaj i stopień naruszenia normy prawnej oraz na umyślność działania sprawcy, wielość osób pokrzywdzonych, a także wysokość poniesionej przez pokrzywdzonych szkody.

Co do wymiaru kary

Sąd uznając oskarżonego K. S. za winnego popełnienia zarzucanych mu w pkt I i III aktu oskarżenia czynów, przyjmując, iż popełnił je w warunkach ciągu przestępstw, co stanowi przestępstwo z art. 284§2kk w zw. z art. 91§1kk, na mocy art. 284§2kk w zw. z art. 91§1kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Ponadto uznając oskarżonego K. S. za winnego popełnienia opisanego w pkt II aktu oskarżenia czynu, stanowiącego występek z art. 284§2kk, Sąd na mocy art. 284§2kk wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu wymierzone oskarżonemu K. S. kary pozbawienia wolności za w/w czyny, adekwatne są do stopnia społecznej szkodliwości czynu i zgodne z wymogami, o jakich stanowi art. 53 kk. Wymierzając je Sąd wziął pod uwagę aby dolegliwość kar nie przekraczała stopnia winy oskarżonego, cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie mają wobec niego osiągnąć, a nadto potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej w kontekście ogólnospołecznym.

Za okoliczności obciążające sąd uznał wysokość wyrządzonej działaniem oskarżonego szkody, tj. wartość przywłaszczonego mienia, okoliczność, że wyrządzona szkoda nie została naprawiona oraz to, że oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z realnym pokrzywdzeniem innych podmiotów. Za okoliczność obciążającą uznano także, uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego w tym za przestępstwa podobne. Ponadto przy wymiarze kary Sąd miał na względzie okoliczność łagodzącą tj. fakt, przyznania się oskarżonego do winy, którego jednak nie można nadmiernie przeceniać bowiem w świetle zebranych dowodów jego wina nie budziła wątpliwości.

Sąd na mocy art. 85§1kk i art. 86§1kk w miejsce wymierzonych wyżej jednostkowych kar pozbawienia wolności orzekł oskarżonemu K. S. karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzając oskarżonemu karę łączna Sąd zastosował zasadę częściowej absorpcji.

W ocenie sądu oskarżony jest osobą niepoprawną i społecznie pożądane cele kary mogą zostać wobec niego zrealizowane jedynie przez wymierzenie mu bezwzględnej kary pozbawienia wolności. Oskarżony był już uprzednio skazany na kary pozbawienia wolności zarówno z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, które jednak nie przyniosły w stosunku do tego oskarżonego pożądanego efektu, a K. S. po raz kolejny popadł z konflikt z prawem. Sąd uznał, że nie zachodzą przesłanki z art. 69 § 1 i 2 kk, pozwalające na zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Podstawową przesłanką stosowania warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary jest przekonanie Sądu, że takie orzeczenie kary jest wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. W ocenie sądu z uwagi na fakt, iż oskarżony był już uprzednio karany w tym za przestępstwa podobne, a orzeczone wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, nie przyniosły pożądanego efektu, w obecnej sytuacji jedynie wymierzenie oskarżonemu bezwzględnej kary pozbawienia wolności pozwala na przyjęcie, iż orzeczona kara osiągnie swoje cele i wpłynie na zmianę postępowania oskarżonego. Zdaniem Sądu jedynie wymierzając oskarżonemu bezwzględną karę pozbawienia wolności można przypuszczać, że oskarżony zrozumie naganność swojego postępowania i będzie w przyszłości zachowywał się zgodnie z prawem, a w szczególności nie popełni kolejnego przestępstwa. Kara ta winna oskarżonemu uzmysłowić naganność i społeczną szkodliwość działania skutkującego wyrządzeniem szkody innym osobom, jego bezprawność oraz utwierdzić w przekonaniu, że działania godzące w dobra innych osób, powodujące bezprawne i nieuczciwe bogacenie się kosztem osób trzecich, spotykają się ze stosowną represją.

Ponadto mając na uwadze elementarne zasady sprawiedliwości Sąd, w związku z popełnieniem przez oskarżonego ciągu przestępstw z art. 284§2 kk w zw. z art. 91§1 kk oraz wobec faktu, iż swoim działaniem wyrządził realną szkodę w mieniu dwóch podmiotów, na mocy art. 46§1kk zobowiązał oskarżonego K. S. do naprawienia szkody w całości przez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonej firmy (...) sp. z o.o. kwoty 6.000 złotych i na rzecz pokrzywdzonego K. D. kwoty 2.549 złotych.

Natomiast w związku z popełnieniem przez oskarżonego przestępstwa z art. 284§2 kk oraz wobec faktu, iż swoim działaniem wyrządził realną szkodę w mieniu innej osoby, na mocy art. 46§1kk zobowiązał oskarżonego K. S. do naprawienia szkody w całości przez uiszczenie na rzecz pokrzywdzonego S. W. kwoty 2.800 złotych.

Podejmując rozstrzygniecie w powyższym zakresie Sąd miał na uwadze fakt, że naprawienie szkody poprzez wyrównanie wyrządzonej szkody, należy do podstawowych norm postępowania karnego, a sprawca przestępstwa winien oddać osobie pokrzywdzonej materialną wysokość szkody, którą doznała ona na skutek działania oskarżonego. W ocenie Sądu wymiar naprawienia szkody w całości na rzecz pokrzywdzonych jest społecznie pożądany, a nadto stanowi dla oskarżonego odpowiednią dodatkową dolegliwość, która powinna być odbierana jako kolejny sygnał dla niego, iż oszukańcze działania, na skutek których inne osoby ponoszą szkody materialne, pociągają za sobą szereg realnych dolegliwości i zasługują na potępienie.

Na mocy art. 29 ust.1 Ustawy z dnia 26.05.1982r prawo o adwokaturze Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. M. kwotę 1.033,20 (tysiąc trzydzieści trzy 20/100) złote w tym 23% podatku VAT, tytułem wynagrodzenia za wykonywanie obrony z urzędu.

Natomiast na mocy art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego K. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1.691,20 złotych, w tym kwotę 180) złotych opłaty sądowej. Zdaniem Sądu oskarżony może ponieść koszty postępowania bez wyraźnego dla siebie uszczerbku finansowego, natomiast przesłanki mogące skutkować zwolnieniem go od ponoszenia kosztów sądowych, a o jakich stanowi art. 624 § 1 kpk, nie zachodzą.