Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Brzesku II Wydział Karny w składzie :

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Brzesku: ---

po rozpoznaniu dnia 19 stycznia 2017 r. w B.

sprawy:

D. O. (1)

s. M. i B.

ur. (...) w B.

oskarżonego o to , że :

w dniu 24 sierpnia 2016 roku w miejscowości P., powiatu (...), województwa (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując po drodze publicznej samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania poruszającej się na rolkach w tym samym kierunku jazdy i przy prawej krawędzi jezdni małoletniej W. M. (1) nie zachował należytej ostrożności i bezpiecznej odległości w wyniku czego potrącił W. M. (1) prawym przednim narożem kierowanego przez siebie samochodu powodując jej upadek na podłoże w następstwie czego W. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci wstrząśnienia mózgu z utratą przytomności, stłuczenia głowy w okolicy skroniowo potylicznej lewej oraz urazu nadgarstka prawego wymagającego zaopatrzenia szyną gipsową, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych narządów jej ciała na czas przekraczający dni siedem,

tj. o przestępstwo z art. 177 § 1 kk

I.  na mocy art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umarza postępowanie karne wobec oskarżonego D. O. (1) o czyn wskazany we wniosku Prokuratora, a stanowiący przestępstwo z art.177 § 1 kk - na okres próby wynoszący 1 (jeden) rok,

II.  na mocy art. 67 § 3 kk i art. 39 pkt 7 kk orzeka od oskarżonego kwotę 2000 (dwa tysiące) złotych tytułem nawiązki na rzecz pokrzywdzonej W. M. (1) - płatną w terminie 7 (siedmiu) miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia,

III.  na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 617/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 sierpnia 2016 roku małoletnia pokrzywdzona W. M. (1) i jej koleżanka S. S. (1) wspólnie jeździły na rolkach w miejscowości P.. Obie poruszały się na rolkach po drodze publicznej, jadąc przy prawej krawędzi jezdni. Jako pierwsza jechała S. S. (1), a pokrzywdzona poruszała się w pewnej odległości za nią.

W tym samym czasie i kierunku samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...) kierował 19-letni wówczas oskarżony D. O. (1). Wraz z nim samochodem podróżowali jego koledzy.

Oskarżony w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania poruszającej się na rolkach małoletniej W. M. (1) nie zachował należytej ostrożności i bezpiecznej odległości w wyniku czego potrącił pokrzywdzoną prawym przednim narożem kierowanego przez siebie samochodu w jej lewą nogę. W wyniku uderzenia pokrzywdzona upadła na jezdnię i na chwilę straciła przytomność. Na miejscu całkowitemu zniszczeniu uległ telefon komórkowy pokrzywdzonej o wartości 360 złotych. Została odwieziona na obserwację do szpitala.

( d. wyj. osk. k. 46-47, 71, zezn. S. S. k. 15, W. M. k. 18-19, ujawniono, k. 71, zezn. A. M. k. 71)

Do zdarzenia doszło na drodze asfaltowej o szerokości 5,9 m o dwóch pasach ruchu, na prostym jej odcinku. Jest to obszar zabudowany o dopuszczalnej prędkości 50 km/h. Droga była sucha.

( d. protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k. 6-7, ujawniono k. 72 )

Na pojeździe oskarżonego nie ujawniono żadnych uszkodzeń mogących mieć związek z przedmiotowym zdarzeniem. Oskarżony w chwili zdarzenia był trzeźwy.

( d. protokół oględzin pojazdu k. 8-10, d. protokół z przebiegu badania k. 4 , ujawn. k. 72 )

W następstwie przedmiotowego zdarzenia pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w postaci wstrząśnienia mózgu z utratą przytomności, stłuczenia głowy w okolicy skroniowo potylicznej lewej oraz urazu nadgarstka prawego wymagającego zaopatrzenia szyną gipsową, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych narządów jej ciała na czas przekraczający dni siedem.

( d. opinia biegłego k. 36, ujawniono k. 72)

Pokrzywdzony później przeprosił pokrzywdzoną za wypadek. Z uwagi na konieczność opieki nad córką jej matka poniosła dodatkową szkodę w wysokości 1000 złotych w związku z odwołaniem wypoczynkowego wyjazdu zagranicznego. Matka w protokole przesłuchania pokrzywdzonej domagała się od oskarżonego zwrotu tej kwoty.

( d. zezn. W. M. k. 18-19, ujawniono, k. 71, zezn. A. M. k. 71)

Oskarżony D. O. (1) ma obecnie 20 lat. Ma wykształcenie gimnazjalne. Jest kawalerem. Nie posiada nikogo na utrzymaniu. Pozostaje na utrzymaniu rodziców. Nie posiada majątku. Nie był dotychczas karany.

( d. oświadczenie oskarżonego k. 71 , dane o karalności k. 48, zaświadczenie o stanie majątkowym k. 49 , ujawniono: k. 72 )

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawie nie budzi żadnych wątpliwości. Sąd ustalił go na podstawie wyjaśnień oskarżonego przyznającego się do winy, które znajdują potwierdzenie w zeznaniach słuchanych świadków, w tym samej pokrzywdzonej, opinii biegłego sądowego, dokumentacji medycznej oraz na podstawie dokumentów zgromadzonych i ujawnionych w sprawie. Pokrzywdzona W. M. (1) opisała iż w czasie jazdy na rolkach poruszała się prawą stroną jezdni obok chodnika. Koło sklepu (...) widziała wsiadającego do samochodu oskarżonego, którego znała z widzenia. Kiedy jadąc na wrotkach mijała szkołę usłyszała jadący za nią samochód. Nie oglądała się za siebie. W pewnym momencie poczuła zahaczenie o lewą nogę, w wyniku czego upadłą na jezdnię i na chwilę straciła przytomność. Odzyskała ją gdy podszedł do niej oskarżony. Została zawieziona do szpitala. Podkreśla, że przed wypadkiem nie słyszała odgłosów hamowania. ( d. zezn. W. M., k-18-19, ujawniono, 71 ).

Z kolei S. S. jadąca na rolkach jako pierwsza nie widziała samego wypadku, jednak uważa, że oskarżony jechał zbyt blisko pokrzywdzonej gdyż słyszała od oskarżonego na miejscu zdarzenia, że pasażer jadący z oskarżonym w trakcie manewru wyprzedzania zamierzał klepnąć ją w rękę czyli przybić tzw. „piątkę”. ( d. zezn. S. S., k. 15, ujawniono, k. 71 ). Zeznania świadków w tym małoletniej pokrzywdzonej są spójne i logiczne, wzajemnie pokrywają się, dlatego je również należało obdarzyć walorem wiarygodności.

Przesłuchany w charakterze podejrzanego D. O. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wniósł o warunkowe umorzenie postępowania karnego. Opisał w wyjaśnieniach przebieg wypadku. Przyznał, że widział obie jadące na wrotkach i usiłował je wyprzedzić. W trakcie tego manewru doszło do wypadku. ( d. wyj. k. 46-47 ). W trakcie postępowania sądowego oskarżony podtrzymał swojej wcześniejsze wyjaśnienia i ponownie wniósł o warunkowe umorzenie postępowania karnego na okres 1 roku. Wyraził również do protokołu zgodę o orzeczenie ( zamiast świadczenia pieniężnego na cel społeczny wnioskowanego przez Prokuraturę w pierwszym wniosku ) nawiązki w kwocie 2000 złotych na rzecz małoletniej pokrzywdzonej, którą zobowiązał się zapłacić w terminie 7 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia. Nadto wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych.

Wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w zeznaniach pozostałych świadków, w tym także samej pokrzywdzonej oraz ujawnionych dowodach, wspólnie tworząc obraz przedmiotowego zdarzenia dlatego nie budzą wątpliwości Sądu.

Nie budzą żadnych wątpliwości pozostałe dowody zebrane w tej sprawie. Zostały one sporządzone przez powołane organy w zakresie ich kompetencji.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 177 § 1 kk każdy, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1, podlega karze pozbawienia wolności do 3 lat.

Mając na uwadze wyniki przewodu sądowego i powyższą analizę dowodów wina oskarżonego nie może budzi wątpliwości. Sąd uznał, że oskarżony D. O. (1) w dniu 24 sierpnia 2016 roku w miejscowości P., powiatu (...), województwa (...), nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując po drodze publicznej samochodem osobowym marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), w trakcie wykonywania manewru wyprzedzania poruszającej się na rolkach w tym samym kierunku jazdy i przy prawej krawędzi jezdni małoletniej W. M. (1) nie zachował należytej ostrożności i bezpiecznej odległości, w wyniku czego potrącił W. M. (1) prawym przednim narożem kierowanego przez siebie samochodu powodując jej upadek na podłoże, w następstwie czego W. M. (1) doznała obrażeń ciała w postaci wstrząśnienia mózgu z utratą przytomności, stłuczenia głowy w okolicy skroniowo potylicznej lewej oraz urazu nadgarstka prawego wymagającego zaopatrzenia szyną gipsową, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie uszkodzonych narządów jej ciała na czas przekraczający dni siedem, dopuszczając się w ten sposób przestępstwa z art. 177 § 1 kk.

Wynika to jednoznacznie z zebranego materiału dowodowego, a to przede wszystkim z wyjaśnień oskarżonego, który przyznał się do popełnienia przestępstwa z art. 177 § 1 kk oraz niebudzących wątpliwości zeznań świadków, którym Sąd w całości dał wiarę.

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zachodzą wszystkie przesłanki z art. 66 kk umożliwiające warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec oskarżonego.

Zgodnie z treścią art. 66 § 1 i § 2 kk Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Warunkowego umorzenia nie stosuje się do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą przekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Zdaniem Sądu okoliczności popełnienia przypisanego oskarżonemu czynu nie budzą wątpliwości, co zostało wykazane powyżej.

Sąd miał przy wymiarze kary na uwadze sposób i okoliczności popełnionego czynu, rodzaj i charakter naruszonego dobra, którym jest bezpieczeństwo w ruchu drogowym oraz rodzaj i charakter obrażeń odniesionych przez pokrzywdzoną. Wszystkie te okoliczności pozwoliły Sądowi na uznanie, że stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego nie jest znaczny.

Okoliczność ta w powiązaniu z faktem, że oskarżony nie był dotychczas karany i brak jest podstaw do dokonania przypuszczenia, że podobne zachowania z jego strony mogą się powtórzyć w przyszłości dała Sądowi podstawę do wydania orzeczenia o warunkowym umorzeniu postępowania w sprawie. Mając na uwadze prawidłowy sposób życia przed i po popełnieniu przestępstwa, Sąd doszedł do przekonania, iż pomimo warunkowego umorzenia postępowania, oskarżony będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni w przyszłości więcej przestępstw. O tym, iż oskarżony ma świadomość swego nagannego zachowania świadczy fakt jego przyznanie się do winy już na etapie postępowania przygotowawczego. Sam fakt postawienia zarzutu i stawiennictwa w Sądzie w roli oskarżonego w ocenie Sądu, jest również dla oskarżonego swoistego rodzaju dolegliwością.

Stosując warunkowe umorzenie postępowania wyznaczono okres próby wynoszący jeden rok, który to czas w ocenie Sądu będzie odpowiedni, żeby zweryfikować pozytywną prognozę kryminologiczną wobec oskarżonego.

Na mocy powołanych przepisów Sąd orzekł od oskarżonego nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej W. M. (1) w kwocie 2000 złotych, płatną w terminie 7 miesięcy od uprawomocnienia się orzeczenia, uznając rozstrzygnięcie w tym zakresie za słuszne i adekwatne do całokształtu zachowania, którego dopuścił się oskarżony. Na powyższy środek karny w takiej kwocie i płatnej w takim terminie wyrazili zgodę na rozprawie zarówno oskarżony jak i oskarżycielka posiłkowa występująca w zastępstwie małoletniej pokrzywdzonej. Orzekając ją Sąd uwzględnił możliwości zarobkowe oskarżonego, który jest osobą młodą i zdrową, a nadto nie posiada nikogo na utrzymaniu. Należy wskazać, że pierwszy wniosek o orzeczenie kwoty 700 złotych tytułem naprawienia szkody oraz dodatkowo o zadośćuczynienie w kwocie uznanej przez Sąd złożyła podczas posiedzenia w dniu 06 grudnia 2016 r. matka pokrzywdzonej - jej przedstawiciel ustawowy, która występowała w procesie w charakterze oskarżycielki posiłkowej. Wniosek o zasądzenie nawiązki ponowiła na kolejnym posiedzeniu sądowym. Co prawda, oskarżony nie stawił się na powyższym posiedzeniu jednak na takie rozstrzygnie zgodził się sam w trakcie rozprawy, która odbyła się w dniu 19 stycznia 2017 r.

Biorąc pod uwagę treść wyjaśnień oskarżonego, a także pozostałe zgromadzone dowody w tym zeznania pokrzywdzonej i świadka S. S. sąd ograniczył przewód sądowy do powyższych dowodów osobowych i dowodów zawnioskowanych do odczytania w akcie oskarżenia.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego i orzeczoną wobec niego nawiązkę Sąd zwolnił go w całości od ponoszenia kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.