Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Radomiu VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie

Przewodniczący SSO Waldemar Ciach

Protokolant prot. sądowy Agnieszka Figura

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2013 roku w Radomiu

sprawy J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w R.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R.

z dnia 21 września 2012 roku Nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. K. prawo do emerytury od dnia 11 sierpnia 2012 roku

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w R. na rzecz J. K. kwotę 150 /sto pięćdziesiąt/ złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VI U 1293/13

UZASADNIENIE

Wnioskodawca J. K. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. z dnia 21 września 2012 roku odmawiającej przyznania prawa do emerytury.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie podając,
że wnioskodawca nie udowodnił żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca J. K. urodzony w dniu (...) złożył w dniu 27 sierpnia 2012 roku wniosek o przyznanie emerytury. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. w dniu 21 września 2012 roku wydał decyzję odmowną. Uznał staż ubezpieczeniowy wnioskodawcy w wymiarze 25 lat na dzień 1 stycznia 1999 r. Ustalił też, że nie należy do żadnego z otwartych funduszy emerytalnych. Do okresów pracy w warunkach szczególnych nie zaliczył wnioskodawcy okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym od 15 kwietnia 1971 r. do 30 kwietnia 1993 r.

Sąd Okręgowy w Radomiu Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem
z dnia 11 lutego 2013 roku w sprawie VI U 1377/12 oddalił odwołanie (k.17).

Powyższy wyrok w całości został zaskarżony przez wnioskodawcę.

Po rozpoznaniu przedmiotowej apelacji, Sąd Apelacyjny w Lublinie wyrokiem
z dnia 8 maja 2013 roku w sprawie III AUa 266/13 uchylił zaskarżony wyrok
i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu – Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Radomiu do ponownego rozpoznania (k.47). W motywach rozstrzygnięcia Sąd wskazał, iż Sąd Okręgowy nie przeprowadził właściwego postępowania dowodowego przed wydaniem rozstrzygnięcia co do ustalenia spełnienia przez wnioskodawcę przesłanek do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym.

Wnioskodawca J. K. był zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie Budowlanym od 15 kwietnia 1971 r. do 30 kwietnia 1993 r. Został zatrudniony do brygady betoniarzy. Od samego początku pracował w brygadzie betoniarzy. Wnioskodawca sypał łopatą cement, piach i dolewał wodę. Betoniarka była elektryczna. Potem wylewał rozrobiony beton do taczek i woził taczką na fundament. W dniu 31 lipca 1972 roku ukończył kurs w zawodzie betoniarza. W dniu 6 stycznia 1979 r. ukończył kurs stopnia I BHP w zawodzie betoniarza. Zalewał zawsze fundamenty i dlatego okresowy zakaz pracy na wysokości nie miał wpływu na zakres jego obowiązków

Wnioskodawca tylko i wyłącznie pracował w brygadzie betoniarzy. Wykonywał tylko prace betoniarza. Robót ciesielskich zasadniczo nie wykonywał ( akta osobowe wnioskodawcy k. 8, zaświadczenie o ukończeniu kursu w zawodzie betoniarza w dniu 31 lipca 1972 roku, zeznania świadków A. K. k. 14v., W. O. k. 15, W. M. k. 61, zeznanie wnioskodawcy k. 61.). Szczególnie jednoznaczne i wartościowe są zeznania W. M. – razem z aktami osobowymi stanowiły one zasadniczą podstawę dokonanych ustaleń faktycznych.

W myśl art. 184 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1)okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2)okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Zgodnie natomiast z ust. 2 przytoczonego wyżej artykułu emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa oraz rozwiązania stosunku pracy - w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem.

Warunkiem nabycia uprawnień emerytalnych według art. 184 jest więc spełnienie przed dniem 1 stycznia 1999 r. wyłącznie przesłanki stażu.

Natomiast zgodnie z art. 32 ust.1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym przed 1 stycznia 1949r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia. Ustęp 4 powołanego przepisu stanowi, że wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie, których osobom wymienionym w ust. 1 i 2 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Zatem zastosowanie będą miały przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze /Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm./. Przepisy § 3 i 4 wymienionego rozporządzenia określają warunki, od których spełnienia zależy uzyskanie wcześniejszej emerytury. Są to: okres zatrudnienia wynoszący dla mężczyzn 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach wymienionych w wykazie A i osiągnięcie wieku emerytalnego 60 lat dla mężczyzn.

Wnioskodawca od 15 kwietnia 1971 r. do 30 kwietnia 1993 r. wykonywał prace zbrojarza. Stanowi to pracę wymienioną w wykazie A, stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w dziale V pkt. 4 prace zbrojarskie i betoniarskie.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy ustalił, że w tym okresie wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w warunkach szczególnych przez okres 22 lata, 15 dni. Stwierdzić zatem należy, że wnioskodawca przepracował w warunkach szczególnych wymagany okres powyżej 15 lat i spełnił wszystkie przesłanki z art. 184 i 32 powołanej wyżej ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 2 kpc w związku z art. 184 i art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 roku Nr 39, poz. 353 ze zm.) i 1 ust 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze /Dz. U. Nr 8, poz.43 ze zm./zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.