Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

V Wydział Karny – Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Protokolant: Ewelina Grobelny

w obecności ---

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r.

sprawy: M. N. /N./,

syna J. i L.,

ur. (...) w R.

obwinionego o wykroczenie z art. 87 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 25 października 2016r. sygn. akt II W 403/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 2 w ten sposób, że obniża wysokość orzeczonego wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 1 (jednego) roku,

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,

III.  obciąża obwinionego opłatą za II instancję w kwocie 200 (dwieście) złotych oraz zryczałtowanymi kosztami postępowania w kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.

SSO Lucyna Pradelska-Staniczek

Sygn. akt V. 2 Ka 696/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 25 października 2016 roku Sąd Rejonowy w Wodzisławiu Śląskim uznał obwinionego M. N. za winnego tego, że w dniu 25 maja 2016 roku około godz. 16.25 w M. na ul. (...) kierował pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) 4JA3 znajdując się w stanie po użyciu alkoholu, tj. 0,24 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. za winnego popełnienia wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. i za to na mocy art. 87 § 1 k.w. wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 2000 złotych.

Sąd na mocy art. 87 § 3 k.w. orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, na poczet orzeczonego środka karnego Sąd zaliczył okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 25 maja 2016 roku do dnia 25 października 2016 roku.

Sad obciążył obwinionego kosztami postępowania.

Apelację od wyroku wniósł obrońca obwinionego, który zaskarżył wyrok w części dotyczącej orzeczonej kary i środka karnego, wyrokowi zarzucając:

1)  rażącą niewspółmierność kary orzeczonej wobec obwinionego poprzez skazanie go na karę grzywny 2000 złotych oraz orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 2 lat, co spowodowało, że wydany wyrok jest rażąco niesprawiedliwy,

2)  obrazę przepisów art. 87 § 1 k.w. i art. 87 § 3 k.w., mającą wpływ na wydane orzeczenie, poprzez nieuwzględnienie przy wymierzaniu kary i środka karnego właściwości osobistych obwinionego i błędne zinterpretowanie stopnia społecznej szkodliwości czynu obwinionego a także brak obiektywizmu w aspekcie zobowiązań obwinionego i zakresu jego działalności na rzecz nie tylko rodziny, lecz społeczności lokalnej,

3)  rażącą obrazę przepisu art. 33 § 3 k.w. poprzez nieuwzględnienie żadnych okoliczności łagodzących, choć w sprawie występowały wszystkie i zasługiwały na uwzględnienie, a nadto nieuzasadnienie odmowy ich uwzględnienia w aspekcie wiarygodnych i szczerych wyjaśnień obwinionego,

4)  rażącą obrazę przepisu art. 33 § 1 i § 2 k.w. poprzez nieskorelowanie sytuacji osobistej i majątkowej oraz społecznej szkodliwości czynu z rozmiarem orzeczonej kary, co skutkuje jej rażącą niesprawiedliwością a w konsekwencji rażącą niesprawiedliwością całego wyroku w zakresie kary i środka karnego.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę wyroku poprzez orzeczenie wobec obwinionego kary grzywny w wymiarze 1000 złotych oraz środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

apelacja obrońcy obwinionego okazała się częściowo skuteczna, zasadnym okazał się bowiem zarzut rażącej surowości orzeczonego wobec obwinionego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Sąd I instancji wskazał, iż w niniejszej sprawie występują okoliczności łagodzące, jednakże nie znalazło to należytego odzwierciedlenia w wymiarze orzeczonego środka karnego. Obwiniony nigdy wcześniej nie był karany za żadne przestępstwo, bądź wykroczenie. Właściwości i warunki osobiste M. N., okazywana przez niego skrucha, przyznanie się do winy oraz brak realnych skutków jego zachowania w zakresie dóbr prawnych innych uczestników ruchu drogowego wskazują, iż sprawiedliwym i adekwatnym będzie orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku.

Okoliczność, na którą powołuje się w apelacji skarżący, iż utrata prawa jazdy przez M. N. ma bezpośrednie, negatywne przełożenie także na sytuację jego córki i wnuków nie może być argumentem przemawiającym na korzyść. Obwiniony podejmując się opieki nad wnukami winien mieć przecież na względzie, że spożywanie alkoholu w ciągu dnia może skutecznie taką opiekę uniemożliwić.

Jednakże podkreślić należy, iż analiza akt niniejszej sprawy prowadzi do wniosku, że niewątpliwie naganne zachowanie obwinionego, miało charakter incydentalny w jego życiu. Należy wziąć bowiem pod uwagę wiek obwinionego, jego wieloletni staż jako kierowcy, dotychczasową niekaralność, w tym także za wykroczenia, wyrażoną skruchę. Sąd Odwoławczy uznał, iż środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku będzie właściwą i wystarczającą dolegliwością, która w sposób należyty uzmysłowi obwinionemu naganność jego postępowania i wdroży na przestrzegania porządku prawnego.

Z kolei kara grzywny orzeczona wobec obwinionego jest współmierna, odpowiednia do stopnia winy i społecznej szkodliwości. Jest karą sprawiedliwą, nie uzasadniającą ingerencji Sądu Odwoławczego. Dlatego w tej części brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku.

Mając na względzie powyższe rozważania Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżone orzeczenie, w ten sposób, że obniżył wysokość orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych do 1 roku, w pozostałym zakresie wyrok utrzymując w mocy. Obwinionego obciążono na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 50 złotych oraz opłatą w kwocie 200 złotych.