Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 lutego 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 18 stycznia 2016 roku odmówił B. F. (1) prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, że na dzień zgłoszenia wniosku o to świadczenie wnioskodawca nie był zarejestrowany jako bezrobotny wobec wykreślenia go przez Powiatowy Urząd Pracy z dniem 13 stycznia 2016 roku z rejestru osób bezrobotnych z powodu przebywania na zwolnieniu lekarskim przez okres 90 dni i braku dalszej gotowości do pracy. (decyzja – k. 34-34 odw. akt ZUS)

W dniu 25 marca 2016 roku wnioskodawca złożył odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i przyznanie świadczenia przedemerytalnego. Podał, że decyzja Starosty (...) Wschodniego o wykreśleniu go z rejestru bezrobotnych jest sprzeczna z prawem jako wydana bez pouczenia go o możliwości pozbawienia statusu bezrobotnego i została przez niego zaskarżona. Podniósł nadto, że spełnił warunek posiadania ogólnego stażu pracy, wymaganego wieku, okresów ubezpieczenia i okresu ostatniego zatrudnienia. (odwołanie – k. 2-3)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 7 kwietnia 2016 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację podniesioną w zaskarżonej decyzji. (odpowiedź na odwołanie k. 8-8 odw.)

Na rozprawie w dniu 10 stycznia 2017 roku pełnomocnik wnioskodawcy złożył wniosek o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego „Czy przepisy art.33 ust.4 pkt 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art.2 ust.3 i art.1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych są zgodne z art.67 ust.1 Konstytucji w zw. z art.32 ust.1 i 2 oraz art.2 Konstytucji w takim zakresie, w jakim ustalają, że niezawiniona niezdolność do pracy trwająca dłużej niż 90 dni powoduje utratę statusu bezrobotnego skutkujące niespełnieniem przesłanki warunkującej przyznanie świadczenia przedemerytalnego, a nie przedłuża ona odpowiednio okresu, w którym osoba niezdolna do pracy zachowuje status bezrobotnego?” (pismo k 49-52)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

B. F. (2) urodził się w dniu (...). (bezsporne)

Wnioskodawca legitymuje się ponad 35 – letnim okresem składkowym i nieskładkowym, w tym okresem składkowym w wymiarze 33 lat, 9 miesięcy i 1 dnia oraz okresem nieskładkowym w wymiarze 3 lat, 7 miesięcy i 11 dni. (wyliczenie - k. 33-33 odw. akt ZUS, decyzja – k. 34-34 odw. akt ZUS)

W okresie od dnia 1 września 2013 roku do dnia 25 kwietnia 2015 roku wnioskodawca był zatrudniony w P.P.H.U. (...) W. M. w R.. Stosunek pracy został rozwiązany za wypowiedzeniem przez pracodawcę. Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę wskazano likwidację stanowiska pracy z przyczyn ekonomicznych. (świadectwo pracy – k. 2-2 odw. akt ZUS, sprostowane świadectwo pracy – k. 19 - 20 akt ZUS, pismo rozwiązujące umowę o pracę za wypowiedzeniem – k. 3 akt ZUS).

W okresie od dnia 29 kwietnia 2015 roku do dnia 12 stycznia 2016 roku wnioskodawca był zarejestrowany w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna z prawem zasiłku. Z dniem 13 stycznia 2016 roku został wykreślony z rejestru osób bezrobotnych z powodu przebywania na zwolnieniu lekarskim przez okres 90 dni i braku dalszej gotowości do pracy. W dniu 26 października 2015 roku upłynął 180-dniowy okres pobierania przez niego zasiłku dla bezrobotnych. W okresie rejestracji nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. (zaświadczenie z PUP – k. 4 akt ZUS)

Decyzją z dnia 15 stycznia 2016 roku Starosta (...) Wschodni orzekł o utracie przez B. F. (3) statusu osoby bezrobotnej z dniem 13 stycznia 2016 roku oraz o pobawieniu go prawa do zasiłku z dniem 13 stycznia 2016 roku. (uzasadnienie wyroku k. 30)

W dniu 18 stycznia 2016 roku złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. (wniosek – k. 1 – 6 akt ZUS)

W dniu 25 marca 2016 roku wnioskodawca odwołał się od decyzji Starosty z dnia 15 stycznia 2016 roku wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. (uzasadnienie wyroku k. 30)

Postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2016 roku Wojewoda (...) odmówił wnioskodawcy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od powyższej decyzji wobec nieuprawdopodobnienia braku winy w złożeniu odwołania. (uzasadnienie wyroku k. 30)

Wyrokiem z dnia 27 lipca 2016 roku wydanym w sprawie o sygn. akt III SA/Łd 390/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. oddalił skargę B. F. (3) na postanowienie Wojewody (...) z dnia 25 kwietnia 2016 roku odmawiające przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji o pozbawieniu statusu osoby bezrobotnej. (wyrok wraz z uzasadnieniem k. 29-36)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty załączone do akt sprawy, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, uznając je za wystarczające do poczynienia przedmiotowych ustaleń.

Sąd oddalił wniosek strony odwołującej o dopuszczenie dowodu z zeznań zgłoszonych przez niego świadków oraz wnioskodawcy wobec dostatecznego wyjaśnienia istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności w drodze pozostałego materiału dowodowego. Wniosek ten zmierzałby jedynie do przedłużenia postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art.2 ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. z 2013 r. poz. 170 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o promocji zatrudnienia”, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat - kobieta oraz 60 lat - mężczyzna oraz posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 30 lat dla kobiet i 35 lat dla mężczyzn.

W myśl zaś art.2 ust.3 ustawy świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust.1 po upływie co najmniej 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Z powyższych przepisów wynika, że osoba ubiegająca się o prawo do świadczenia przedemerytalnego musi spełniać łącznie wszystkie przesłanki prawne z art.2 ust.1 pkt 2 i ust.3 cytowanej ustawy.

Ustalenia Sądu dokonane w przedmiotowej sprawie wykazały, że wnioskodawca na dzień złożenia wniosku o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego nie był zarejestrowany jako bezrobotny.

Prawomocną bowiem decyzją z dnia 15 stycznia 2016 roku Starosta (...) Wschodni orzekł o utracie przez B. F. (3) statusu osoby bezrobotnej z dniem 13 stycznia 2016 roku oraz o pozbawieniu go prawa do zasiłku z dniem 13 stycznia 2016 roku (prawomocnym postanowieniem z dnia 25 kwietnia 2016 roku Wojewoda (...) odmówił wnioskodawcy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od powyższej decyzji wobec nieuprawdopodobnienia braku winy w złożeniu odwołania). Wnioskodawca wyczerpał administracyjny tryb odwoławczy od powołanej decyzji z dnia 15 stycznia 2016 roku, wskutek którego decyzja stała się prawomocna.

Z wnioskiem o przyznanie świadczenia przedemerytalnego wnioskodawca wystąpił natomiast w dniu 18 stycznia 2016 roku.

W tym stanie rzeczy, brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania, w związku z czym Sąd na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

Rozpoznając przedmiotową sprawę Sąd uznał, że brak jest podstaw do wystąpienia z wnioskiem o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu pytania prawnego w kształcie sformułowanym na rozprawie – „czy przepisy art.33 ust.4 pkt 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zw. z art.2 ust.3 i art.1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych są zgodne z art.67 ust.1 Konstytucji w zw. z art.32 ust.1 i 2 oraz art.2 Konstytucji w takim zakresie, w jakim ustalają, że niezawiniona niezdolność do pracy trwająca dłużej niż 90 dni powoduje utratę statusu bezrobotnego skutkujące niespełnieniem przesłanki warunkującej przyznanie świadczenia przedemerytalnego, a nie przedłuża ona odpowiednio okresu, w którym osoba niezdolna do pracy zachowuje status bezrobotnego?”.

Sąd uznał, że nie ma podstaw do stwierdzenia niekonstytucyjności powołanych przepisów ustawowych w zestawieniu z art.67 ust.1 Konstytucji, zgodnie z którym obywatel ma prawo do zabezpieczenia społecznego w razie niezdolności do pracy ze względu na chorobę lub inwalidztwo oraz po osiągnięciu wieku emerytalnego, a zakres i formy tego zabezpieczenia społecznego określa ustawa. Przepis ten dotyczy niezdolności do pracy, którą odrębnie regulują ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz ustawa o emeryturach i rentach z FUS. Fakt powstania niezdolności do pracy w wymiarze przekraczającym 90 dni nie pozbawia zatem prawa do zabezpieczenia społecznego (zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego czy renty z tytułu niezdolności do pracy) osoby, która na mocy art.33 ust.4 pkt 9 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy utraciła status bezrobotnego.

W ocenie Sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę wskazane przez skarżącego przepisy ustaw nie stoją także w sprzeczności z art.32 ust.1 i 2 Konstytucji, zgodnie z którym wszyscy są wobec prawa równi; wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne, nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Powoływane we wniosku uprawnienia kobiet w ciąży i w okresie macierzyństwa, wobec których nie obowiązuje nakaz skreślenia z rejestru bezrobotnych po upływie 90 dni niezdolności do pracy, nie pozostaje w sprzeczności ze wskazanym przepisem Konstytucji oraz z jej art.2 stanowiącym, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Wskazana ochrona powołanej grupy społecznej ma bowiem uzasadnienie w treści art.71 ust.2 Konstytucji.

K.P.