Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2017 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu w XVII Wydziale Karnym - Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Justyna Andrzejczak

Protokolant: st.prot.sąd. Karolina Tomiak

przy udziale funkcjonariusza Urzędu Celnego w Poznaniu Tomasza Gogulskiego

po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2017roku

sprawy A. G.

obwinionego o czyn z art.52b kw

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 4 listopada 2016 roku sygn. akt VI W 1031/16

1.  zmienia zaskarżony wyrok i uniewinnia obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 52b k.w.,

2.  kosztami postępowania w obu instancjach obciąża Skarb Państwa, a nadto

zasądza od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego kwotę 1200 zł tytułem kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru w obu instancjach.

Justyna Andrzejczak

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 roku w sprawie VI W 1031/16 Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu uznał obwinionego A. G. za winnego wykroczenia z art. 52b k.w. (k. 50).

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego wniósł obrońca obwinionego zaskarżając orzeczenie w całości i wnosząc o jego zmianę i uniewinnienie oraz o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego kosztów postępowania sądowego (k. 63 – 65).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionego okazała się celowa, choć nie z przyczyn wskazanych w zarzutach, ale skutkowała kontrolą zaskarżonego wyroku z urzędu.

Apelujący podnosił w apelacji zarzut prawa naruszenia prawa materialnego oraz procesowego, który wiązał z niewłaściwą oceną wyjaśnień obwinionego oraz dokumentu w postaci protokołu z kontroli z 12 maja 2016r., podczas gdy nie dostrzegł elementarnych braków materiału dowodowego i w efekcie ustaleń Sądu I instancji, które musiały skutkować zmianą zaskarżonego wyroku i uniewinnieniem A. G..

Na wstępie przypomnieć należy, iż obwiniony stanął pod zarzutem popełnienia wykroczenia z art.52b k.w., przy czym miał on polegać na ”zużywaniu oleju opałowego niezgodnie z przeznaczeniem 12 maja 2016r. w samochodzie dostawczym V. (...). Ustalenia faktyczne, jakie poczynił Sąd Rejonowy w oparciu o materiał dowodowy , sprowadzały się – mówiąc w uproszczeniu-do tego, że w dniu zdarzenia, podczas kontroli prowadzonej przez funkcjonariuszy Urzędu Celnego w P. w Hurtowni (...), w zaparkowanym nieopodal samochodzie, stwierdzono użycie oleju opałowego do jego napędu. Całość zgromadzonego materiału dowodowego stanowił zasadniczo protokół kontroli(k.2-8) oraz wyjaśnienia obwinionego, który wskazywał, że olej opałowy stał w kanistrach i być może, któryś z pracowników kilka miesięcy wcześniej wlał go do samochodu, mimo, iż pouczał ich, aby:” nie wlewali oleju opałowego do pojazdów napędowych” (k.12-13, k.47-48). Twierdzeń tych w żaden sposób nie weryfikowano, choćby przez określenie i przesłuchanie pracowników obwinionego, celem poczynienia ustaleń kto wlewał przedmiotowe paliwo do samochodu, kto je „zużywał”, wreszcie czy działo się to wbrew zakazowi czy za przyzwoleniem, bądź nawet namową „szefa”. W tej sytuacji oczywiście brak było podstaw do kwestionowania twierdzeń obwinionego, iż tak właśnie- bez jego wiedzy-pracownicy omyłkowo wlali i zużywali paliwo. Powyższe orzeczenie zaskarżone zostało jednak jedynie przez obrońcę obwinionego, a zatem dalsze ustalenia w tym zakresie na jego niekorzyść, po ewentualnym uchyleniu orzeczenia były wykluczone.

Sprawca dopuszcza się wykroczenia z art.52b k.w. jeśli używa olej opałowy do celów napędowych. W niniejszej sprawie nie sposób ustalić, że to obwiniony wypełnił znamiona przedmiotowe zarzucanego mu czynu. Pojęcie używać, to inaczej posługiwać się, wykorzystywać, korzystać, użytkować, zużytkowywać, posługiwać się czymś, używać czegoś. W niniejszej sprawie Sąd Rejonowy nie ustalił, na co nie pozwolił zgromadzony, a nieuzupełniony przez tenże Sąd, materiał dowodowy, że to właśnie obwiniony użytkował, czy zużywał paliwo nalane do V. (...). Ustalić i przyjąć można było jedynie, ze z pojazdu korzystali –jak twierdził i czego nie zweryfikował Sąd I instancji–pracownicy, którzy dokonywali samodzielnie tankowania pojazdu.

Z uwagi na powyższa i biorąc pod uwagę kierunek zaskarżenia orzeczenia, Sąd Okręgowy nie mógł wydać innego orzeczenia, jak zmieniające zaskarżony wyrok i uniewinniające obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd odwoławczy ograniczył rozpoznanie apelacji do powyższej kwestii, biorąc pod uwagę, iż zarzuty w niej podniesione, wobec uwzględnienia wyżej wskazanych okoliczności z urzędu, okazały się bezprzedmiotowe(art.109§ 1 k.p.w. w związku z art. 436k.p.k.i art.440k.p.k.).

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 118§1 k.p.w. jak w pkt.2 kosztami postępowania w obu instancjach obciążając Skarb Państwa, a nadto na podstawie § 11 ust. 2 pkt 2 i 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 roku, poz. 1800, ze zm.), zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz obwinionego koszty zastępstwa procesowego za obie instancje w łącznej kwocie 1200,00 zł.

Justyna Andrzejczak