Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: SSR Łukasz Malinowski

Protokolant: Sylwia Pordzik

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 roku w Gliwicach

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) w W.

przeciwko Gminie G.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 466,32 zł (czterysta sześćdziesiąt sześć złotych trzydzieści dwa grosze) z ustawowymi odsetkami od dnia 3 czerwca 2015 r.;

2.  w pozostałym zakresie oddala powództwo;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 115,20 zł (sto piętnaście złotych dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Łukasz Malinowski

Sygn. akt I C 721/15

UZASADNIENIE

Powódka (...) w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej Gminy G. kwoty 640,70 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, że dochodzi odszkodowania z tytułu niedostarczenia przez pozwaną lokalu socjalnego D. i P. S.. Powódka jest właścicielką lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...). W odniesieniu do tego lokalu Sąd Rejonowy w Gliwicach wyrokiem z dnia 21 maja 2009 roku orzekł wobec wymienionych opuszczenie i opróżnienie lokalu jednocześnie ustalając im prawo do lokalu socjalnego. Powódka bezskutecznie pisemnie wzywała pozwaną do dostarczenia eksmitowanym lokatorom lokalu socjalnego. W następstwie niezaoferowania przez pozwaną lokalu socjalnego dłużnicy nie mogli zostać eksmitowani, a zajmowane przez nich mieszkanie nie mogło zostać wynajęte innym osobom, przez co powódka utraciła korzyści jakie mogłaby odnieść w przypadku pobierania czynszu. Wysokość szkody poniesionej przez powódkę odpowiada wysokości uiszczonych przez nią opłat za media komunalne, które zostały wyliczone na podstawie określonych aktów prawnych. Strona powodowa podkreśliła, że podstawę wyliczenia opłat za media stanowiły koszty faktyczne poniesione przez nią, które nie zostały uregulowane przez byłych najemców. Okres jakiego dotyczy żądanie powódki obejmuje czas od 1 listopada 2013 roku do 31 grudnia 2014 roku. Dochodzona kwota odpowiada wysokości kwot jakie powódka otrzymywałaby tytułem opłat za media komunalne, oraz skapitalizowane odsetki od należności głównej w łącznej wysokości 56,34 zł.

W odpowiedzi pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwana podniosła, że wbrew obowiązkowi wynikającemu z przepisu art. 6 k.c. powódka nie wykazała w należyty sposób wysokości rzeczywiście poniesionej przez nią szkody. Pozwana podkreśliła, że powódka nienależycie udokumentowała rozliczenie uiszczonych zaliczek na media komunalne, bowiem przedstawiała jedynie dokumenty prywatne, rozliczenia i noty księgowe wystawione przez powódkę. Do pozwu nie zostały załączone dokumenty źródłowe tj. noty, faktury i inne rozliczenia wystawione przez podmiot, na rzecz którego zostały uiszczone zaliczki na poczet mediów. Nadto powódka nie wykazała, że w okresie objętym pozwem w lokalu faktycznie zamieszkiwał D. S..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka (...) w W. jest właścicielką lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...).

Wyrokiem z dnia 21 maja 2009 roku Sąd Rejonowy w Gliwicach nakazał D. i P. S. aby opróżnili należący do (...) lokal mieszkalny i wydali go powódce w stanie wolnym od osób i rzeczy, jednocześnie przyznając eksmitowanym prawo do lokalu socjalnego.

Licznymi pismami powódka bezskutecznie wzywała Gminę G. do przedłożenia uprawnionym oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

/okoliczności bezsporne/

W okresie od 1 listopada 2013 roku do 31 grudnia 2014 roku w przedmiotowym lokalu zamieszkiwał wyłącznie D. S., bowiem jego syn P. wraz ze swoją matką wyprowadził się do innego lokalu około 5 lat temu. D. S. w wymienionym okresie korzystał w lokalu z wody, odprowadzał ścieki i wyrzucał śmieci, nie uiszczając opłat z tego tytułu. Opłaty te ponosiła powódka i nie zdołała ich wyegzekwować od byłych lokatorów.

W 2013r. i 2014 r. koszt dostarczenia przez (...) Sp. z o.o. w G. 1m3 zimnej wody wyniósł 4,43 zł. a odprowadzenia ścieków w 2013r. - 6,45 zł., natomiast w 2014r. – 6,71 zł.

/dowód: zeznania świadków D. S. /k. 187/, M. M. /k.179/, wywiady środowiskowe /k.33-34/, informacje z (...) /k.95-96/, faktury vat wystawione przez (...) /k. 97-122/, kartoteka mieszkańca /k.123-129/ , nakazy zapłaty, odpisy pozwów i postanowienia komornika /k.130-140/

Dokonując ustaleń stanu faktycznego Sąd oparł się na okolicznościach bezspornych dotyczących posiadania przez powódkę tytułu prawnego do opisanego w pozwie lokalu mieszkalnego. Nadto, Sąd poczynił ustalenia w oparciu o wiarygodne zeznania świadków w zakresie ilości osób zamieszkałych w lokalu w okresie objętym pozwem oraz że były lokator nie płacił w tym okresie powódce opłat za tzw. media komunalne.

Sąd pominął dowody z dokumentów prywatnych w postaci licznych pism powódki w przedmiocie wskazania lokalu socjalnego z odpowiedziami pozwanej, inwentaryzacji bowiem okoliczności dotyczące wzywania do wskazania lokalu socjalnego oraz powierzchnia lokalu powódki były w sprawie bezsporne.

Sąd pominął dowody z faktur vat k75-94 bowiem dotyczyły one zakupu energii elektrycznej, a koszty z tego tytułu nie były objęte żądaniem pozwu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługiwało na uwzględnienie.

Roszczenie objęte pozwem dotyczyło zapłaty odszkodowania za dostarczone byłym lokatorom tzw. media (zimną wodę, odprowadzenie ścieków i wywóz nieczystości stałych) w okresie od 1 listopada 2013 roku do 31 grudnia 2014 roku. Koszty z tego tytułu poniosła powódka i nie zdołała ich wyegzekwować od byłych lokatorów, bowiem postępowania egzekucyjne okazały się bezskuteczne.

Niewątpliwie w oparciu o normę art. 18 ust 3 ustawy o ochronie praw lokatorów, w związku z art. 417 k.c. powódka może domagać się zwrotu poniesionych opłat za tzw. media dostarczone do lokalu zajmowanego przez byłego lokatora, któremu właściwa gmina, pomimo zobowiązania zawartego w wyroku sądu, nie dostarczyła lokalu socjalnego. Wszak doprowadziło to do wyrządzenia powódce szkody rozumianej jako różnica, między obecnym stanem majątkowym, a tym który zaistniałby gdyby nie zaniechanie pozwanej, które w sprawie było okolicznością niesporną.

Sporna była wysokość odszkodowania i w tym zakresie zarzuty pozwanej okazały się częściowo zasadne.

Przede wszystkim wbrew twierdzeniom powódki w lokalu w całym okresie objętym pozwem zamieszkiwał wyłącznie D. S.. Dlatego powódka częściowo wadliwie wyliczyła koszty wywozu nieczystości stałych od 2 zamiast od 1 osoby, ostatecznie wysokości tych kosztów w ogóle nie wykazując. Przedłożone przez powódkę dokumenty w postaci naliczenia miesięcznej opłaty za mieszkanie, w tym stawka 4,92 zł. za wywóz nieczystości stałych od 1 osoby, nie zostały wykazane dokumentami źródłowymi. Powódka nie wykazała jaką faktycznie kwotę płaciła za wywóz nieczystości stałych. Dlatego, wobec stanowiska pozwanej, roszczenie w tym zakresie jako nieudowodnione podlegało oddaleniu.

W sprawie bezsporna była ilość zużywanej miesięcznie przez D. S. zimnej wody (a co za tym idzie ścieków) w rozmiarze 3m3. Powódka wykazała informacjami z (...) Sp. z o.o. w G., że w 2013r. i 2014 r. koszt dostarczenia 1m3 zimnej wody wyniósł 4,43 zł. a odprowadzenia ścieków w 2013r. - 6,45 zł., natomiast w 2014r. – 6,71 zł. Nadto powódka wykazała fakturami vat, że koszty z tego tytułu faktycznie poniosła. Dlatego Sąd uwzględnił żądanie pozwu w zakresie odszkodowania za pokryte koszty zimnej wody i ścieków w miesiącach: listopad i grudzień 2013r. po 32,64 zł. i w okresie od stycznia do grudnia 2014r. po 33,42 zł. Łącznie wykazana szkoda powódki z tego tytułu wyniosła 466,32 zł. Dlatego powództwo w tym zakresie Sąd uwzględnił w oparciu o art. 18 ust 5 ustawy o ochronie praw lokatorów w związku z art. 417 k.c., oddalając je w pozostałej części jako niewykazane w oparciu o art. 6 k.c.

O odsetkach za opóźnienie Sąd orzekł w oparciu o art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 455 k.c. Zdaniem Sądu roszczenie powódki stałoby się wymagalne w terminach comiesięcznych wezwań pozwanej do zapłaty, o ile w tych datach faktycznie przysługiwałoby powódce. Innymi słowy, gdyby powódka faktycznie poniosła koszty z tytułu dostarczenia zimnej wody i odprowadzenia ścieków w dacie wezwania pozwanej do zapłaty. Tej okoliczności powódka jednakże nie wykazała. Faktury wystawione przez (...) Sp. z o.o. w G. miały charakter zbiorczy z różnymi terminami płatności. Adnotacje o ich faktycznej zapłacie przez powódkę znacząco rozmijały się z terminami wezwań pozwanej ( płacone były co miesiąc, co dwa miesiące, lub już po okresie objętym pozwem). W oparciu o tak przedstawione dowody nie sposób zidentyfikować kiedy każda z wzywanych do zapłaty należności była faktycznie przez powódkę poniesiona. Dlatego zdaniem Sądu w oparciu o art. 455 k.c. pozwana mogła pozostawać w opóźnieniu w zapłacie na rzecz powódki najwcześniej po dniu doręczenia odpisu pozwu, co nastąpiło 2 czerwca 2015r. Z tych przyczyn powództwo obejmujące skapitalizowane odsetki oraz dalsze do dnia doręczenia pozwanej odpisu pozwu, Sąd oddalił jako nieuzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozdziału. Powódka ostała się ze swoim roszczeniem w 72% i poniosła koszty: opłaty od pozwu 33 zł., zastępstwa procesowego 180 zł. i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa (łącznie 230 zł.). Pozwana poniosła wyłącznie koszty zastępstwa procesowego 180 zł. Suma kosztów to 410 zł. z czego za 28% (czyli za 114,80 zł.) odpowiada powódka. Dlatego wobec poniesienia przez nią 230 zł. zasądzeniu podlegała różnica w kwocie 115,20 zł.

SSR Łukasz Malinowski