Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

częściowy – co do okresu od dnia 18 kwietnia 2013r.

Dnia 25 czerwca 2013r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Koronowski

Protokolant: stażysta M. M.

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2013r. w Elblągu na rozprawie

sprawy z odwołania M. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z dnia 30 października 2012r. znak:(...)

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje wnioskodawcy M. K. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 18 kwietnia 2013r. na stałe.

Sygn. akt IV U 2821/12

UZASADNIENIE

Skarżący M. K. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. z dnia 30 października 2012r., znak (...), odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wnioskodawca nie zgadzał się z oceną jego stanu zdrowia.

Pozwany Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, gdyż Komisja Lekarska ZUS w dniu 22 października 2012r. nie uznała skarżącego za niezdolnego do pracy, wobec czego nie są spełnione warunki przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wymagane przez art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr. 153 poz. 1227 ze zmianami, powoływanej dalej jako „ustawa emerytalna”).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej wynika, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy;

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3) niezdolność do pracy powstała co do zasady w ściśle wskazanych okresach.

W zaskarżonej decyzji i w odpowiedzi na odwołanie podano, że wnioskodawca nie spełnia przesłanki z punktu 1), gdyż nie jest niezdolny do pracy. Bezspornie więc do dnia zamknięcia rozprawy w okresie objętym uzasadnianym wyrokiem, skarżący czy to spełniał obie pozostałe przesłanki przyznania wnioskowanego prawa, czy to – wobec ustalonej u wnioskodawcy całkowitej niezdolności do pracy (o czym niżej) – te pozostałe przesłanki nie były w sprawie istotne na obecnym etapie postępowania, gdyż skarżący udowodnił okres składkowy wynoszący ponad 32 lata (raport ustalenia uprawnień do świadczenia, k.17-18 akt ZUS dot. wniosku o rentę), a więc dłuższy, niż wymagany w art. 57 ust 2 i art. 58 ust. 4 ustawy emerytalnej.

Art. 12 ust. 1 ustawy emerytalnej definiuje, że niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Aby ustalić tę okoliczność, postanowieniem z dnia 21 grudnia 2012r. dopuszczono na podstawie art. 278§1 kpc dowód z opinii biegłych internisty i okulisty. Warto przy tym zaznaczyć, że wyborowi biegłych strony się nie sprzeciwiły (art. 279 kpc).

Internista K. P. rozpoznał u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze i zaburzenia lipidowe krwi, które nie czynią skarżącego niezdolnym do pracy. Opinię wydano po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i analizy dokumentacji medycznej. Nadciśnienie tętnicze I° jest dobrze kontrolowane farmakologicznie. Pacjent jest pod kontrola poradni ogólnej. Nie hospitalizowany z powodu nadciśnienia tętniczego. Nie ujawniono upośledzenia układu krążenia w stopniu powodującym niezdolność do pracy. Skarżący nie przedstawił badań EKG, dna oka i echo serca, co uniemożliwiało ocenę istnienia ewentualnych powikłań nadciśnienia tętniczego (opinia k.36-37).

Okulista J. J. rozpoznała u wnioskodawcy praktyczną ślepotę oka prawego, głębokie niedowidzenie oka lewego, degenerację plamki żółtej obu oczu, koncentryczne zawężenie pola widzenia oka lewego 20°-30° i angiopathię nadciśnieniową I° obu oczu. Praktyczna ślepota oka prawego (skarżący liczy palce przed okiem) spowodowana jest degeneracją plamki żółtej i siatkówki. Okiem lewym wnioskodawca widzi 01 – szkła widzenia nie poprawiają. Ten stan narządu wzroku czyni wnioskodawcę od dnia badania przez biegłą, tj. od dnia 18 kwietnia 2013r., całkowicie niezdolnym do pracy na stałe. Wnioskodawca zachował zdolność do samoobsługi. Według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy (opinia k.68-70).

Opinie biegłych nie były kwestionowane przez żadną ze stron, pomimo zakreślenia im stosownego terminu w tej kwestii. W świetle opinii okulisty za okres od dnia badania przez biegłą nie ujawniły się również z urzędu żadne okoliczności, które musiałby skutkować koniecznością uznania tychże opinii za niepełne lub wadliwe, Sąd uznał te dowody za wiarygodne, jako sporządzone przez osoby o szczególnie wysokim poziomie wiedzy i doświadczenia zawodowego, na podstawie badań i wszechstronnej oceny dokumentów, z logicznie wyprowadzonymi i uzasadnionymi stanowczymi wnioskami. Należy zaznaczyć, że biegła J. J. nie wypowiedziała się stanowczo co do ewentualnej niezdolności do pracy wnioskodawcy, w tym jej rodzaju, względnie braku takiej niezdolności do pracy, w okresie od dnia 20 sierpnia 2012r. (tj. pierwszego dnia po zakończeniu okresu zasiłkowego) do dnia poprzedzającego badanie, ani tym bardziej nie uzasadniła stanowiska. Ponieważ sprawa wymaga pilnego rozpoznania, gdyż dotyczy dostarczenia skarżącemu środków utrzymania, a dojrzała do rozstrzygnięcia za okres od dnia badania, tj. od dnia 18 kwietnia 2013r., na podstawie art. 317§1 kpc odwołanie rozpoznano za wskazany okres, zmieniając zaskarżoną decyzję na podstawie art. 477 ¹⁴§2 kpc przez przyznanie wnioskodawcy prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia 18 kwietnia 2013r. na stałe. Za okres do dnia 17 kwietnia 2013r. odwołanie zostanie rozpoznane wyrokiem końcowym, po uzupełnieniu opinii okulisty za ten okres, a stosownie do wyniku tego uzupełnienia – również po ewentualnym uzupełnieniu opinii internisty, o ile skarżący dostarczy wyniki badań EKG, dna oka i echo serca.