Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Anna Skibińska

Protokolant Joanna Szajkowska

po rozpoznaniu w dniach 26 czerwca 2013 r., 07 sierpnia 2013 r. i 16 października 2013 r.

sprawy Z. S.

syna J. i K. z d. M.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 lutego 2013 r. w J. województwo (...) przy ul. (...) II w sklepie odzieżowym (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki m-ki (...) o wartości 499 zł w ten sposób, że zdjął ją z wieszaka a następnie schował do torby wcześniej wyłożoną folią aluminiową blokującą działanie alarmu i opuścił sklep nie uiszczając zapłaty, czym działał na szkodę spółki (...) K. C. i D. K.

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 k.k.

I.  oskarżonego Z. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, przy przyjęciu, iż działał na szkodę K. C. i D. K., wspólników spółki cywilnej (...), tj. występku z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 3 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 3 k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 40 (czterdziestu) godzin w stosunku miesięcznym;

II.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego Z. S. środek karny w postaci naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę solidarnie na rzecz K. C. i D. K. kwoty 499 (czterystu dziewięćdziesięciu dziewięciu) złotych ;

III.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego Z. S. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 180 (sto osiemdziesiąt) złotych opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 lutego 2013 Z. S. udał się do sklepu (...) prowadzonego przez K. C. i D. K., wspólników spółki cywilnej. Sklep ten mieści się w J. przy ulicy (...) II. Udając się do tego sklepu (...) wyposażył się w torbę, uprzednio wyłożoną folią aluminiową blokującą działanie zabezpieczeń towaru. Będąc w tym sklepie (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki marki A. o wartości 499 złotych w ten sposób, że po zdjęciu jej z wieszaka, umieścił ją w przyniesionej przez siebie torbie a następnie opuścił sklep nie uiszczając zapłaty. Opisana kurtka stanowiła własność K. C. i D. K., wspólników spółki cywilnej.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego Z. S. – k. 15, zeznania świadka W. C. – k. 4, zdjęcia z nagrania z monitoringu – k. 7.

Z. S. był uprzednio karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 13 marca 2009 w sprawie o sygn. akt VII K 1473/08 Z. S. został skazany za czyn z art. 278 § 1 i 3 k.k. polegający na kradzieży z hipermarketu 20 opakowań czekoladek M. na karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze czterdziestu godzin w stosunku miesięcznym. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 27 lutego 2012 w sprawie o sygn. akt II K 1747/11 Z. S. został skazany za czyn z art. 119 § 1 k.w. polegający na kradzieży ze sklepu 26 opakowań orzechów w czekoladzie marki (...) oraz ośmiu sztuk maszynek do golenia marki (...) na karę grzywny w wysokości ośmiuset złotych. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 24 kwietnia 2013 w sprawie o sygn. akt II K 95/13 Z. S. został skazany za czyny z art. 278 § 1 k.k. polegające na kradzieży na terenie sklepu dwóch męskich swetrów o łącznej wartości 499,98 zł oraz kradzieży na terenie sklepu czterech gier komputerowych o łącznej wartości 879,96 zł na karę pięciu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący dwa lata. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30 grudnia 2010 w sprawie o sygn. akt II W 2478/10 Z. S. został skazany za czyn z art. 119 § 1 k.w. polegający na kradzieży na terenie sklepu dwudziestu sztuk czekolad gorzkich na karę ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze czterdziestu godzin w stosunku miesięcznym. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 09 września 2010 w sprawie o sygn. akt II W 1430/10 Z. S. został skazany za czyn z art. 119 § 1 k.w. polegający na kradzieży na terenie sklepu słodyczy o wartości 127,64 zł na karę ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze dwudziestu godzin w stosunku miesięcznym. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 29 listopada 2012 w sprawie o sygn. akt II W 1733/12 Z. S. został skazany za czyn z art. 119 § 1 k.w. polegający na kradzieży na terenie sklepu czternastu opakowań czekoladek M. na karę ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze czterdziestu godzin w stosunku miesięcznym. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 17 stycznia 2013 w sprawie o sygn. akt II W 2055/12 Z. S. został skazany za czyn z art. 119 § 1 k.w. polegający na kradzieży na terenie sklepu sześciu sztuk żeli do golenia marki (...) oraz ośmiu sztuk maszynek do golenia tej samej marki na karę ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze czterdziestu godzin w stosunku miesięcznym.

Dowód: dane o karalności – k. 21, odpisy wyroków – k. 22, 34, 36-41.

Z. S. posiada wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem mechanikiem. Utrzymuje się ze świadczenia pieniężnego w kwocie pięciuset dwudziestu złotych. Jest rozwiedziony. Nie posiada nikogo na utrzymaniu.

Dowód: dane o osobie – k. 45.

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony Z. S. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym.

W toku postępowania sądowego oskarżony Z. S. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, iż w toku przesłuchania został zmuszony do przyznania się do czynu, którego nie popełnił.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na etapie postępowania przygotowawczego Sąd dał wiarę w całości. Oskarżony spójnie, logicznie i konsekwentnie opisał swoje zachowanie w sklepie (...) w dniu 13 lutego 2013 r., czynione przez siebie przygotowania do popełnienia tego czynu, w szczególności pod kątem ominięcia działania zabezpieczeń, jak również wskazał na motywację kierującą nim do popełnienia tego czynu. Brak jakichkolwiek podstaw do kwestionowania wyjaśnień oskarżonego w tym zakresie, zwłaszcza, że znajdują korespondują z zeznaniami świadka W. C. oraz znajdują potwierdzenie w zdjęciach z monitoringu. Wyjaśnienia oskarżonego złożone na etapie postępowania sądowego Sąd uznał za niewiarygodne w całości. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają w sprzeczności zarówno z zeznaniami świadków przesłuchanych w niniejszej sprawie, które z przyczyn opisanych poniżej, Sąd ocenił jako wiarygodne w całości, z materiałem dowodowym w postaci nagrania z monitoringu, jak również z wyjaśnieniami samego oskarżonego złożonymi na etapie postępowania przygotowawczego, które Sąd z przyczyn opisanych powyżej uznał za wiarygodne. W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego złożone przed Sądem stanowią wyłącznie wyraz linii obrony obranej przez oskarżonego. Twierdzenia oskarżonego dotyczące nakłaniania go do przyznania się pozostają gołosłowne, niepoparte innymi dowodami. Przyznawanie się do czynu niedopełnionego byłoby nielogiczne w świetle zasad doświadczenia życiowego, w szczególności przez osobę doświadczającą w przeszłości postępowania karnego, a tym samym uświadamiającą sobie konsekwencje przyznania się do popełnienia przestępstwa. Nadto oceniając wiarygodność wyjaśnień oskarżonego Sąd miał na uwadze zdjęcia z monitoringu, na który w sposób nie budzący wątpliwości widać oskarżonego w czasie popełniania zarzucanego mu przestępstwa.

Zeznania świadków A. Ż. i M. B. Sąd ocenił jako wiarygodne w całości. Świadkowie zwięźle opisali zdarzenia, w których uczestniczyli. Zdarzenia, których dotyczyły zeznania świadków miały miejsce w związku z wykonywaną przez nich pracą zawodową i związanymi z nią czynnościami, wykonywanymi przez świadków rutynowo, a tym samym bez większego zaangażowania emocjonalnego. Oskarżony i świadkowie pozostają dla siebie osobami obcymi i nie istnieje pomiędzy nimi żaden konflikt, ani inna okoliczność, która mógłby skłaniać świadków do składania niekorzystnych dla oskarżonego a nieprawdziwych zeznań. Dokonywanie przez świadka A. Ż. innych czynności z udziałem oskarżonego nie stanowi okoliczności podważającej wiarygodność zeznań tego świadka. Również zeznania świadka W. C. Sąd ocenił jako wiarygodne w całości. Świadek spójnie i logicznie opisał okoliczności kradzieży w sklepie, którym kieruje. Świadek pozostaje dla oskarżonego osobą obcą i nie jest Sądowi znany konflikt, ani inna okoliczność, które mogłyby skłaniać świadka do składania niekorzystnych dla oskarżonego a nieprawdziwych zeznań.

Wiarygodność materiału dowodowego opartego na nagraniu z monitoringu nie była w toku procesu kwestionowana. Brak podstaw do kwestionowania jego wiarygodności z urzędu. Jakość nagrania pozwala na wolną od wątpliwości identyfikację sprawcy i poszczególnych etapów jego zachowania.

Treść dokumentów zawartych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały one sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

Z. S. jest zdolny do zawinienia. Osiągnął on odpowiedni wiek i stopień rozwoju intelektualnego, a więc miał możliwość rozpoznania bezprawności popełnionego czynu. Nie był niepoczytalny, jak również nie pozostawał w usprawiedliwionym błędzie co do bezprawności czynu lub okoliczności ją wyłączającej. Działał w normalnej sytuacji motywacyjnej, nie pozostawał w stanie wyższej konieczności, nie działał w warunkach obrony koniecznej.

Sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości. W dniu 13 lutego 2013 w J. przy ul. (...) II w sklepie odzieżowym (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki marki (...) o wartości 499 zł w ten sposób, że zdjął ją z wieszaka a następnie schował do torby wcześniej wyłożoną folią aluminiową blokującą działanie alarmu i opuścił sklep nie uiszczając zapłaty, czym działał na szkodę K. C. i D. K., wspólników spółki cywilnej. Działał przy tym umyślnie w zamiarze bezpośrednim, albowiem chcąc dokonać zaboru opisanej kurtki w celu przywłaszczenia, zamiar ten realizował i zrealizował. Czynem tym wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 278 § 1 k.k. Biorąc pod uwagę wartość kurtki Sąd przychylił się do stanowiska oskarżyciela publicznego, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi.

Analiza zdjęć z monitoringu w miejscu dokonania czynu nie budzi wątpliwości, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Na zdjęciach z monitoringu utrwalono oskarżonego w czasie jego obecności w sklepie w momencie podchodzenia do wieszaka z opisaną na wstępnie torbą oraz pakowania kurtki do torby. Nie ulega wątpliwości, iż osobą utrwaloną na zdjęciu, jako pakująca kurtkę z wieszaka do torby jest oskarżony Z. S..

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie istnienie okoliczności łagodzących i obciążających wobec oskarżonego. Za okoliczność obciążającą Sąd uznał uprzednią karalność oskarżonego za czyny o podobnym charakterze. Sąd nie dopatrzył się żądnych okoliczności łagodzących. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd uznał, iż zasadnym jest orzeczenie wobec oskarżonego kary ośmiu miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze czterdziestu godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara uświadomi mu naganność tego typu postępowania oraz winna zapobiec popełnianiu przestępstw w przyszłości, jak również spełni swe cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu kara wymagająca od oskarżonego aktywności polegającej na wykonywaniu pracy na cele społeczne uświadomi mu należycie nieopłacalność popełniania przestępstw.

Aby uzmysłowić oskarżonemu konsekwencje jego działania Sąd uznał za zasadne orzeczenie obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody w całości.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. uznając, iż sytuacja majątkowa oskarżonego, zdolnego do pracy i będącego w wieku umożliwiającym jej wykonywanie pozwala na zgromadzenie przez niego środków na uiszczenie kosztów sądowych.