Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2016 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2016 r.

sprawy B. Z.

syna J. i I. z domu Ł.

urodzonego (...) w W.

o wyrok łączny

na skutek apelacji wniesionej przez skazanego

od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 29 czerwca 2016 r. sygnatura akt III K 247/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. P. z Kancelarii Adwokackiej w W. 147,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III.  wydatki związane z postępowaniem odwoławczym zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt IV Ka 746 / 16

UZASADNIENIE

Zakład Karny w Z. pismem z dnia 14 kwietnia 2016r. powiadomił Sąd Rejonowy w Wałbrzychu o możliwych warunkach do połączenia kar pozbawienia wolności, wprowadzonych do wykonania skazanemu B. Z. w sprawach pod sygn. akt III K 142/15, III K 131/13 i III K 926/15 Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w wyroku łącznym z dnia 29 czerwca 2016r. sygn. akt III K 247 /16 ustalił, że B. Z. został skazany prawomocnie wyrokami:

1.prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 24 czerwca 2013 roku sygn. akt III K 131/13 za czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony w dniu 12.08.2012 r na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności;

2. prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 15 kwietnia 2015 roku sygn. akt III K 142/15 za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 kk w zw z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 12.01.2015 r na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

3.prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 15 marca 2016 roku sygn. akt III K 926/15 za czyny z art. 279 § 1 k.k. i art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk w zw z art. 11 § 2 kk popełnione w warunkach art. 91 § 1 kk w okresie od 17 do 18 czerwca 2015 r, od 4 do 5 czerwca 2015 r, od 15 do 16 czerwca 2015 r, od 20 do 21 czerwca 2015 r, od 23 do 25 czerwca 2015 r. od 24 do 25 czerwca 2015 r, od 25 do 26 czerwca 2015 r, od 26 do 27 czerwca 2015 r, od 28 do 29 czerwca 2015 r na karę roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

Po czym :

I. na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk połączył skazanemu B. Z. kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami opisanymi w pkt 1,2,3 części wstępnej niniejszego wyroku łącznego i wymierzył mu karę łączną 3(trzech) lat i 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. pozostałe orzeczenia, nieobjęte wyrokiem łącznym i zawarte w połączonych wyrokach pozostawił do odrębnego wykonania,

III. na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet kary łącznej orzeczonej wobec skazanego w pkt I części dyspozytywnej niniejszego wyroku łącznego zaliczył okres pozbawienia wolności od 19 stycznia 2015 r do 15 kwietnia 2015 r zaliczony na poczet kary orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt III K 142/15 oraz okres odbywania kary orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. akt III K 142/15 od 15 września 2015 r;

IV. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. P. z Kancelarii Adwokackiej w W. kwotę 147,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej skazanemu w postępowaniu przed Sądem;

V. zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Z wyrokiem tym w części dotyczącej wymiaru kary nie pogodził się skazany, który wywiódł apelację tzw. własną.

Apelujący zarzucił zaskarżonemu wyrokowi rażącą niewspółmiernie surowość wymierzonej kary łącznej 3-ch lat i 6-ciu miesięcy pozbawienia wolności, nie uwzględniającej dobrej opinii o skazanym, prawidłowego procesu resocjalizacji skazanego i ukończenia kursów, które to okoliczności stanowią, że cel kary już został osiągnięty.

Jak należy wnioskować, apelujący domagał się zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji ( wymierzenia kary łącznej najkorzystniejszej dla sprawcy).

Sąd Okręgowy zważył co następuje;

Apelacja jest bezzasadna.

Wbrew oczekiwaniom skazanego kontrola odwoławcza zdecydowanie wykazała, że Sąd I instancji prawidłowo przeanalizował przesłanki połączenia kar pozbawienia wolności, prawomocnie wymierzonych skazanemu wyrokami, opisanymi w pkt. 1, 2 i 3 części wstępnej zaskarżonego wyroku. Zgodnie z kryteriami z art. 86 § 1 kk sąd orzekał w granicach od najniższej z kar do ich sumy, w tym przypadku dolna granica to 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczona wyrokiem SR w Wałbrzychu z dnia 15 kwietnia 2015r. sygn. akt III K 142/15, zaś górna granica wynikająca z sumy kar to 4 lata i 1 miesiąc pozbawienia wolności. W zaskarżonym wyroku wymierzono karę łączną 3-ch lat i 6-ciu miesięcy pozbawienia wolności, zatem mieszczącą się w tych granicach i w pełni odpowiadającą wymogom ustawowym.

Błędnie zarzucił apelujący rażącą niewspółmierność wymiaru kary łącznej. Wszak uwzględnił Sąd I instancji całokształt opinii o skazanym ( k. 1 motywów wyroku), a nie tylko wybrane przez apelującego jej fragmenty. Akcentował sąd – zgodnie z treścią opinii z dnia 13.06.2016r. k. 34 akt – jedynie poprawne zachowanie skazanego, 1-razowe nagrodzenie, brak konfliktów z innymi osadzonymi, pracę w kuchni, udział w programie readaptacyjnym aktywizacji zawodowej i promocji zatrudnienia, także poprawne wywiązywanie się z powinności nałożonych tytułem odbywania kary w systemie programowego oddziaływania.

Rację ma Sąd Rejonowy, iż w takich warunkach wymierzenie kary łącznej z zastosowaniem zasady kumulacji byłoby dla skazanego krzywdzące. Zważywszy natomiast na fakt, że skazany nie odbył jeszcze arytmetycznej połowy najsurowszej z kar ( początek kary to 15.09.2015r.) stosowanie pełnej absorpcji sprzeciwiałoby potrzebie skutecznej resocjalizacji i celom ogólnoprewencyjnym kary ( art. 85 a kk). Nie sposób też pomijać i tego, że na skazanym ciąży łącznie aż 6 wyroków skazujących, a ostatnie ze skazań objętych w niniejszej sprawie ( wyrokiem z dnia 15.03.2016r. sygn. akt III K 926/15) dotyczy czynów, popełnionych w czerwcu 2015r., zatem już po wyroku opisanym w pkt.2-im na karę 2-ch lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, w dodatku za łącznie 13 czynów, kwalifikowanych z art. 279 § 1 kk i in. została wymierzona kara zaledwie 1-go roku i 2-ch miesięcy pozbawienia wolności. Powrót do przestępstwa ( w sumie aż 13 – krotny) zaledwie 2 miesiące po poprzednim wyroku skazującym ewidentnie dowodzi, iż skazany wymaga zintensyfikowanych działań resocjalizacyjnych, a nie pełnej absorpcji przy łączeniu kar. Tak więc potrzeba realizacji wskazanych w art. 85 a kk kryteriów wymiaru kary łącznej, w szczególności celów zapobiegawczych i wychowawczych kary, jakie ma osiągnąć wobec skazanego, czyni zaskarżony wymiar kary oczywiście trafnym.

Jakkolwiek zrozumiałe są oczekiwania skazanego rychłego opuszczenia zakładu karnego, to jednak skrócenie okresu odbywania kary pozbawienia wolności może nastąpić tylko wtedy, jeżeli skazany spełni kryteria dla warunkowego przedterminowego zwolnienia, o czym władny jest rozstrzygnąć sąd penitencjarny.

Już tylko na marginesie koniecznym jest nadmienić, iż skoro jedna z podlegających łączeniu kar (w sprawie sygn. akt III K 926/15) została wymierzona za ciąg przestępstw z art. 91 § 1 kk, to za podstawę kary łącznej należało przyjąć przepis art. 91 § 2 kk.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu w postępowaniu odwoławczym orzeczono na podstawie § 17 pkt.5 w zw. z § 4 ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z dnia 5 listopada 2015 r. poz.1801).

O wydatkach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 636 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk uznając, iż wobec odbywania kary izolacyjnej i braku po stronie skazanego jakiegokolwiek majątku i dochodów, zasadnym jest zwolnienie skazanego od ich ponoszenia.