Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2017r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2017r. w S.

odwołania K. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 grudnia 2016 r. (Nr (...) )

w sprawie K. T.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje K. T. prawo do emerytury od dnia 30 listopada 2016 r.

Sygn. akt IV U 86/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12.12.2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych oddział w S. omówił wnioskodawcy K. T. przyznania prawa do emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887) w zw. z par. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emertytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43) albowiem wnioskodawca nie wykazał 15-letniego okresu zatrudnienia w warunkach szczególnych na dzień 1.01.1999 r. Do tej kategorii zatrudnienia niezaliczony został okres od 21.05.1979 r. do 10.10.1999 r., ponieważ świadectwo pracy w szczególnych warunkach nie zawiera przepisów resortowych.

Od decyzji tej odwołanie złożył K. T., który wnosił o jej zmianę i przyznanie prawa do emerytury. Ubezpieczony domagał się zaliczenia do pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. w okresie od 21.05.1979 r. do 10.10.1999 r.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony K. T., urodzony (...), złożył w dniu 30.11.2016 wniosek do pozwanego Oddziału ZUS o przyznanie mu prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy przyjął za udowodniony na dzień 1.01.1999 r. okres ubezpieczeniowy w wymiarze 25 lat. Jednocześnie pozwany ZUS nie zaliczył żadnego okresu do kategorii pracy w warunkach szczególnych pomimo, iż ubezpieczony złożył świadectwo pracy w szczególnych warunkach wystawione w dniu 10.10.1999 r. przez Rolniczą Spółdzielnię Produkcyjną w W. stwierdzające, iż w okresie od 21.05.1979 r. do 10.10.1999 r. K. T. zatrudniony był stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze powyżej 3,5 tony, traktorzysty, a w okresie zbioru zbóż, był kierowcą kombajnu i bizonu (k.21 a. e.). W ocenie ZUS, świadectwo pracy nie powoływało przepisów resortowych i w związku z tym nie było miarodajnym dowodem wykonywania pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu par. 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. W związku z tym, pozwany ZUS przyjął, iż ubezpieczony nie spełnia jednej z przesłanek do nabycia prawa do emerytury w wieku obniżonym, tj. nie wykazał 15-lat pracy w warunkach szczególnych. Zaskarżoną decyzją z dnia 12.12.2016 r. odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do wnioskowanego świadczenia (k. 31 a. e.).

W toku postępowania odwoławczego, ubezpieczony popierał odwołanie i wnosił o zaliczenie do kategorii pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia w Spółdzielni Kółek Rolniczych w P., gdzie pracował jako traktorzysta od 1.01.1978 r, do 20.05.1979 r. Ponadto domagał się zaliczenia zatrudnienia w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. od 21.05.1979 r. do 10.10.1999 r., gdzie pracował jako traktorzysta, a także kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Sąd ustalił, iż ubezpieczony w pierwszym z wymienionych okresów pracował na stanowisku traktorzysty i fakt ten został potwierdzony świadectwem pracy tzw. ogólnym z dnia 21.05.1979 r. Od następnego dnia podjął pracę w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku traktorzysty (zeznania świadka T. P., H. W. k. 13v-14v). W okresie zatrudnienia w (...) W., ubezpieczony był kierowcą ciągnika, którym wykonywał pracę polowe i usługi dla rolników jako jeden z czterech traktorzystów. Oprócz prac polowych, wykonywał usługi transportowe, szczególnie w okresie zimowym poprzez przewożenie towarów na zlecenie GS SCh a także uczestniczył przy sypaniu piaskiem dróg. Ubezpieczony posiadał uprawnienia do kierowania pojazdami ciężarowymi i w związku z tym był też kierowcą samochodu ciężarowego marki ROB, którymi woził towary. Pojazd ten był własnością Wojewódzkiego Związku Kółek Rolniczych w S. i często był wykorzystywany przez (...) do przewożenia towarów na potrzeby rolników. Sporadycznie też ubezpieczony był kierowcą samochodu dostawczego Syrena (...), którym przewoził części do traktorów i środki ochrony roślin. Te wyjazdy zdarzały się średnio raz na dwa tygodnie (zeznania ubezpieczonego k. 14v i zeznania T. P. k. 14). Stosunek pracy ubezpieczonego w (...) w W. został rozwiązany 10.10.1999 r. Na okoliczność tę wystawiono również ubezpieczonemu świadectwo pracy tzw. ogólne. Obecnie (...) nie istnieje i nie wiadomo, gdzie zostały przekazane akta osobowe pracowników.

W ocenie Sądu Okręgowego, zebrany w sprawie materiał dowodowy, tj. zeznania ubezpieczonego i świadków oraz dowody z dokumentów, a w szczególności świadectw pracy tzw. ogólnych, dają podstawę do uznania, iż w obydwu sporny okresach, K. T. świadczył pracę na stanowisku kierowcy ciągnika. Sąd dał wiarę zeznaniom świadków i ubezpieczonego, gdyż są one ze sobą spójne i wzajemnie się uzupełniają. Również świadectwa pracy wystawiane przez pracodawców jednoznacznie określają rodzaj pracy, którą wykonywał ubezpieczony. Podstawowym zajęciem ubezpieczonego było kierowanie ciągnikiem. Czynności transportowe związane z prowadzaniem samochodu ciężarowego miały sporadyczny charakter. Dlatego też, w ocenie Sądu, wykonywanie tych czynności nie pozbawia rodzaju pracy wykonywanej przez ubezpieczonego charakteru pracy w warunkach szczególnych, gdyż zakres czasowy tych dodatkowych prac był niewielki.

W związku z powyższym Sąd uznał, iż praca na stanowisku kierowcy ciągnika, jaką wykonywał ubezpieczony, należy do kategorii pracy w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu zawartego w załączniku A do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r., dział VIII poz. 3. Sporny okres znacznie przekracza wymiar 15 lat na dzień 1.01.1999 r. Zatem ubezpieczony w dacie złożenia wniosku o emeryturę spełnił wszystkie przesłanki określone w art. 184 ust. 1 i 2 ustawy o FUS w zw. z par. 2, par. 3 i par. 4 ust. 1 pkt 1 i 3 cyt. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. do przyznania mu prawa do emerytury od ukończenia 60. roku życia.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ par. 2 kpc orzekł jak w sentencji.