Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V Ca 4115/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 grudnia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia SO Ewa Cylc

po rozpoznaniu w dniu 2 grudnia 2015 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. P. P.

przeciwko (...) Bankowi S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 27 sierpnia 2015 r., sygn. akt I C 1438/14

oddala apelację.

Sygn. akt V Ca 4115/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2015 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. oddalił powództwo E. P. P. skierowane przeciwko (...) Bankowi S.A. w W. o zapłatę kwoty 2.614,30 zł. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 21 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty.

Od powyższego orzeczenia apelację wywiodła strona powodowa zaskarżając je w całości, zarzucając sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego materiału dowodowego, naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., art. 65 k.c. oraz art. 8 ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim. Wobec tak postawionych zarzutów skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oczenie zgodnie z żądaniem pozwu oraz przeprowadzenie dowodu z historii rachunku kredytowego na okoliczności wskazane w treści apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy w pełni podziela i aprobuje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd I instancji, uznając je za prawidłowo osadzone w zgromadzonym materiale dowodowym, a w konsekwencji – przyjmując za własne. Także rozważaniom prawnym Sądu Rejonowego nie można postawić zarzutu naruszenia obowiązujących przepisów czy też błędu subsumpcji.

Wypada zatem jedynie zaznaczyć , iż nie sposób podzielić stanowiska powoda, który w apelacji zarzuca Sądowi I instancji naruszenie dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c. Fakt bowiem, że skarżący odmiennie ocenia wartość dowodową zaoferowanych dokumentów nie przesądza jeszcze o tym, iż Sąd meriti w jakiekolwiek sposób naruszył zasady zawarte w powołanym przepisie. Analiza akt niniejszej sprawy nie pozostawia wątpliwości, że kwota udzielonego powodowi kredytu w ramach umowy z dnia 28 października 2010 r. wynosiła 100 000 zł, co jednoznacznie potwierdza przedłożony przez powoda harmonogram spłat znajdujący się na karcie 17 akt sprawy. Okoliczność, że część tej kwoty została pobrana przez Bank celem opłaty ubezpieczenia na życia powoda, ubezpieczenia od utraty pracy oraz prowizji przygotowawczej, nie ma znaczenia dla ustalenia rzeczywistej wysokości udzielonego powodowi kredytu. W konsekwencji za prawidłową trzeba uznać konstatację Sądu meriti, że do łączącej strony umowy, z uwagi na wysokość kredytu, zastosowania nie znajdują przepisy ustawy z dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim.

Zdaniem Sądu Okręgowego treść umowy z dnia 28 października 2010 r. nie pozostawia także wątpliwości, że powód przed jej podpisaniem zapoznał się ze wszystkimi załącznikami, o których mowa w jej § 14, w tym z wyciągiem z taryf opłat i prowizji (...) Bank S.A. dla Klientów Indywidualnych (k. 57 – 59). W punkcie 6.2 tabeli VII. rzeczonego wyciągu wyraźnie zaznaczono natomiast, że opłata za wcześniejszą spłatę – pożyczki/kredytu w kwocie od 80 000,01 zł wiąże się koniecznością uiszczenia jednorazowej opłaty w wysokości 3% kwoty podlegającej wcześniejszej spłacie. Powyższe przesądza o bezzasadności roszczeń powoda oraz zasadności pobrania od niego przez pozwany Bank opłaty w kwocie 2 614,30 zł.

Z tych względów na podstawie art. 385 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

V Ca 4115/15

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE