Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Tekieli

Protokolant Małgorzata Pindral

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Kamiennej Górze E. O.

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2017 roku

sprawy J. Ż. ur. (...) w W., s. S., H. z domu M.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk w związku z art. 12 kk

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze

z dnia 9 sierpnia 2016 r. sygn. akt II K 41/16

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego J. Ż.,

II.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 złotych.

Sygn. akt VI Ka 539/16

UZASADNIENIE

J. Ż. oskarżony został o to że:

w okresie między drugą połową marca 2015 r.a drugą połowa maja 2015 r. w miejscowości K. woj. (...) działając czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w porozumieniu dokonał kradzieży z włamaniem do budynku przy ulicy (...) wyłączonego z eksploatacji w ten sposób że po uprzednim otworzeniu oryginalnym kluczem drzwi wejściowych budynku przedostał się do wnętrza skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia 87 sztuk grzejników żeliwnych wartości 5.000 zł. działając na szkodę (...) Centrum (...)

t.j. o czyn z art.279 § 1 k.k. w zw. z art.12 k.k.

Sąd Rejonowy w Kamiennej Górze wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2016 r. w sprawie II K 41/16:

1.uznał J. Ż. za winnego tego że w okresie między drugą połową marca 2015 r. a pierwszą dekadą czerwca 2015 r. w K. woj. (...) działając czynem ciągłym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru dokonał kradzieży z włamaniem do budynku przy ulicy (...) wyłączonego z eksploatacji w ten sposób że wielokrotnie po uprzednim otworzeniu oryginalnym kluczem drzwi wejściowych budynku przedostał się do jego wnętrza skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia łącznie 89 sztuk grzejników częściowo z zaworami dolotowymi o wartości nie mniejszej niż 5.000 zł. przyjmując że czynu tego dopuścił się co najmniej w części wspólnie i w porozumieniu z inną osobą czym działał na szkodę (...) sp. z o.o. w K. to jest czynu stanowiącego występek z art.279 § 1 k.k. w zw. z art.12 k.k. i za to na podstawie art.279 § 1 k.k. w zw. z art.12 k.k. wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

2.na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art.70 § 1 k.k. warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 2 lata;

3.na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności na wypadek zarządzenia jej wykonania zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania od dnia 11.06.2015 r. godzina 12.10 do 12.06.2015 r. godzina 13.50;

4.na podstawie art.73 § 1 k.k. oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora;

5.na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w części zasądzając od niego na rzecz (...) sp. z o.o. w K. kwotę 2.500 zł.

6. na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego koszty sądowe w części związanej z postępowaniem wobec jego osoby tj. w kwocie 670,95 zł. na rzecz Skarbu Państwa w tym wymierzył mu opłatę w wysokości 180 zł.

Apelację od tego wyroku złożył obrońca oskarżonego zarzucając:

1.obrazę przepisów postępowania która miała wpływ na treść wyroku, w szczególności art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego i bezkrytyczne danie wiary zeznaniom świadka D. P. i dowolne przyjęcie że świadek ten w sposób kategoryczny a przy tym logiczny i stanowczy opisał mechanizm działania oskarżonego w zakresie kradzieży grzejników z terenu budynku byłego hotelu gdy tymczasem zeznania te stoją w zupełnej sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie ponadto zeznania świadka złożone w postępowaniu jurysdykcyjnym istotnie różnią się od jego zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym, a także z zupełnym pominięciem opinii sądowo – psychiatrycznej dotyczącej D. P. z której wynika że biegli stwierdzili u niego organiczne zaburzenia osobowości a zatem ocena zeznań świadka powinna prowadzić do odmiennych wniosków;

2. obrazę przepisów postępowania która miała wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, mianowicie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. polegającą na dowolnej ocenie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego a wyrażającą się w przyjęciu iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu podczas gdy takiemu przyjęciu przeczy prawidłowo i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy, w szczególności z zeznań W. J. , R. D., T. J., C. R., T. N., I. H. oraz dokumentacji zdjęciowej przedłożonej przez oskarżonego a także bezpodstawne odmówienie wiary wyjaśnieniom oskarżonego tylko z tych względów iż stoją one w sprzeczności z zeznaniami świadka D. P. a także zeznaniami świadka M. C. oraz I. Ż. gdy tymczasem są one konsekwentne i logiczne oraz znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonego oraz w pozostałym materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Skarżący obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uniewinnienie oskarżonego J. Ż. od zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Obydwa podnoszone w apelacji zarzuty dotyczą dowolnej – zdaniem skarżącego – oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, przy czym skarżący prezentuje własną ocenę przeprowadzonych dowodów. Przypomnieć należy że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego a więc mieści się w ramach swobodnej oceny dowodów wtedy gdy: 1. jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy; 2.stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego; 3. jest wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego argumentowane w uzasadnieniu ( zob. w. SN z 9.11.1990 r. WRN 149/90 OSNKW 7- 9/1991,poz.41 ). W sprawie niniejszej Sąd I instancji – wbrew zarzutom skarżącego - sprostał powyższym wymaganiom i dokonana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ocena dowodów znajduje akceptację Sądu Odwoławczego. Działając w ramach zasady swobodnej oceny dowodów, dysponując na rozprawie głównej walorem bezpośredniości Sąd I instancji władny był dać wiarę jednym dowodom, w szczególności zaś zeznaniom świadka D. P. uwiarygodnionym wysłaną do niego przez oskarżonego wiadomością SMS ( str.3-4 uzasadnienia wyroku, k. 169 – 169 odwrót akt ) oraz zeznaniom kolejnych świadków m.in J. P., W. K. , H. P., A. M., G. K. ( str.5 uzasadnienia k. 170 akt ), odmówić zaś wiarygodności dowodom przeciwnym, w szczególności wyjaśnieniom oskarżonego i zeznaniom świadków m.in. M. C., I. Ż. ( str.5 – 6 uzasadnienia, k.170 – 170 odwrót akt ). Zasadnie Sąd I instancji stwierdził, że na sprawstwo oskarżonego odnośnie przypisanego mu czynu wskazują przede wszystkim zeznania świadka ( prawomocnie skazanego w sprawie II K 727/15 Sądu Rejonowego w Kamiennej Górze za ten czyn dokonany wspólnie i w porozumieniu z J. Ż. ) D. P. który w sposób kategoryczny a przy tym logiczny i stanowczy opisał mechanizm działania oskarżonego odnośnie przypisanej kradzieży z włamaniem. Wbrew twierdzeniom skarżącego sprzeczności w zeznaniach tego świadka z postępowania przygotowawczego i z rozprawy mają drugorzędny charakter, nie dotyczą kwestii najistotniejszej tj. sprawstwa oskarżonego J. Ż. odnośnie przypisanego mu czynu. Nie jest również tak że zeznania D. P. pozostają w „zupełnej sprzeczności” z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami świadków uznanymi przez Sąd I instancji za wiarygodne. Sąd I instancji w kontekście zeznań świadków uznanych za wiarygodne odniósł się do wszystkich istotnych okoliczności dotyczących sprawstwa oskarżonego w tym także tych podnoszonych w apelacji, m.in. rzekomego ściśle ewidencjonowanego pobierania klucza do budynku do którego oskarżony dokonał włamania, rzekomego rygorystycznego kontrolowania pojazdów wyjeżdzających z terenu pokrzywdzonej spółki przez patrol ochrony, domniemanego braku możliwości podjechania samochodem bezpośrednio pod komórkę oskarżonego gdzie przechowywane były skradzione grzejniki ( str. 3-4 uzasadnienia wyroku, k. 169 – 169 odwrót akt ). Tak więc zarówno pierwszy jak i drugi zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. okazały się niezasadne.

W tym stanie rzeczy, zważywszy ponadto że wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania i oddaniem oskarżonego pod dozór kuratora sądowego nie jest rażąco surowa, Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy wobec J. Ż..

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. Sąd Okręgowy zasadził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze w kwocie 200 zł. ( 180 zł. oplata + 20 zł. ryczałt za doręczenia ).