Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2015 r. w Gliwicach

sprawy F. N. (N.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania F. N.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 29 kwietnia 2015 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję częściowo w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu F. N. prawo do obliczenia emerytury z zastosowaniem komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z 26 marca 2014r. i średnim dalszym trwaniem życia w wymiarze 208,5 (dwieście osiem 5/10) miesiąca.

(-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sygn. akt VIII U 916/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 kwietnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w Z., powołując się na przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 748) przyznał F. N. prawo do emerytury od dnia 17 kwietnia 2015r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Do wyliczenia wysokości świadczenia zastosowano regułę określoną w art. 26 powołanej ustawy, przyjmując tablicę średniego dalszego trwania życia obowiązującą od 1 kwietnia 2015r. do 31 marca 2016r.

W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony zakwestionował prawidłowość jej wyliczenia i wniósł o ustalenie emerytury przy uwzględnieniu do obliczenia jej wysokości tablicy średniego dalszego trwania życia obowiązującej w dniu złożenia przez niego wniosku emerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, że w jego ocenie przedstawiony przez odwołującego sposób wyliczenia nie znajduje podstaw w przepisach obowiązującej ustawy.

Sąd ustalił, co następuje :

Ubezpieczony F. N. urodzony (...) w dniu
(...). złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury w związku
z osiągnięciem wieku emerytalnego właściwego dla jego grupy wiekowej.

Organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 29 kwietnia 2015r., na podstawie przepisu art. 24 ustawy emerytalnej, przyznał F. N. od dnia
17 kwietnia 2015r. prawo do wnioskowanej emerytury i równocześnie ustalił jej wysokość w sposób określony w art. 26 ustawy emerytalnej. W szczególności ZUS przyjął zaewidencjonowane na koncie emerytalnym odwołującego składki
z uwzględnieniem waloryzacji w kwocie 127.996,39 zł i składki zaewidencjonowane na jego subkoncie z uwzględnieniem waloryzacji w kwocie 76.882,73 zł oraz sumy zwaloryzowanego kapitału początkowego w kwocie 755.349,00 zł, nadto przyjęto odpowiednie dla ubezpieczonego średnie dalsze trwanie życia wymienione w tablicy stanowiącej załącznik do Komunikatu Prezesa GUS z dnia 26 marca 2015r.,
w wymiarze 212,80 miesięcy.

Z takim sposobem wyliczenia emerytury nie zgodził się ubezpieczony domagając się wyliczenia jej wysokości z uwzględnieniem odpowiedniego dla niego średniego dalszego trwania życia wymienionego w tablicy stanowiącej załącznik do Komunikatu Prezesa GUS z dnia 26 marca 2014r.

Powyższy stan faktyczny jest bezsporny i wynika wprost z akt organu rentowego.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Szczegółowe zasady wyliczania wysokości emerytur przyznanych na podstawie art. 24 powołanej ustawy uregulowane zostały w art. 26 tej ustawy, zgodnie z którym:

1. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego,
z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

2. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się
w ukończonych latach i miesiącach.

3. Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach.

4. Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu
w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie
w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2.

5. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

Z kolei zgodnie z ust. 6 tego artykułu, obowiązującym od 1 maja 2015r., na mocy art. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 5 marca 2015r. o zmianie ustawy o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r., poz. 552) jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny, o którym mowa w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie pozostaje, czy do wyliczenia wysokości emerytury odwołującego należy zastosować średnie dalsze trwanie życia określone w tablicy obowiązującej w dniu zgłoszenia wniosku o to świadczenie, tak jak tego domaga się odwołujący, czy też średnie dalsze trwanie życia określone w tablicy obowiązującej w dniu osiągnięcia przez niego wieku emerytalnego, tak jak to uczynił ZUS.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie, w całej rozciągłości zgadza się
z argumentacją przedstawioną przez odwołującego, gdyż znajduje ona oparcie
w obowiązujących przepisach.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, oraz zwaloryzowanego kapitału początkowego. Ostatecznie emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej
w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. Przy czym zgodnie
z art. 26, ust. 5 tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego. Zatem daną tablicę stosuje się do wniosków złożonych w trakcie jej obowiązywania.

W przedmiotowej sprawie ubezpieczony wniosek o emeryturę zgłosił
w marcu 2015r. i z tego względu stosuje się do niego tablicę obowiązującą w tym miesiącu, tj. ogłoszoną w Komunikacie Prezesa GUS z dnia 26 marca 2014r., gdzie średnie dalsze trwanie życia dla jego grupy wiekowej określono na 208,50 miesięcy.

Organ rentowy, ustalając wysokość świadczenia odwołującego przyjął do wyliczenia jej wysokości średnie dalsze trwanie życia wymienione w tablicy stanowiącej załącznik do Komunikatu Prezesa GUS z dnia 26 marca 2015r.,
w wymiarze 212,80 miesięcy, tj. w momencie osiągnięcia przez ubezpieczonego wieku emerytalnego. Wprawdzie ustawodawca w art. 26, ust. 6 pozwala na takie rozwiązanie, jednak w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przepis ten został wprowadzony
w życie dopiero od 1 maja 2015r., tj. już po wydaniu zaskarżonej decyzji. W dalszej kolejności należy wskazać, że dodatkowo możliwość taką można uwzględnić jedynie
w wypadku, gdy jej zastosowanie będzie korzystniejsze dla świadczeniobiorcy. Natomiast w niniejszej sprawie przyjęcie takiej możliwości jest dla ubezpieczonego mniej korzystne, bowiem wyliczoną globalną kwotę emerytury należałoby podzielić przez większą ilość miesięcy średniego dalszego trwania życia niż w oparciu o tablicę
z daty wniosku emerytalnego. Co w konsekwencji spowoduje ustalenie dla niego niższego świadczenia miesięcznego.

Reasumując: skoro organ rentowy w sposób niezgodny z prawem obliczył wysokość emerytury skarżącego, zatem jego odwołanie należało uznać za uzasadnione.

Biorąc wszystkie powyższe względy pod uwagę, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

(-) SSO Patrycja Bogacińska Piątek