Pełny tekst orzeczenia

XXIV C 246/15

Transkrypcja ustnego uzasadnienia orzeczenia wygłoszonego w dniu 14.07.2016 r.

Pozwem z dnia 10 marca 2015 roku B. W. wniosła o pozbawienie wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego opisanego w orzeczeniu Sądu o kwotę 137 992 złote i 48 groszy, unieważnienie decyzji pozwanego banku z dnia 6 marca 2008 roku i 4 listopada 2008 roku dotyczących podwyższenia stopy podstawowej oprocentowania kredytu i uznania za nieważne postanowień umowy kredytu z dnia 23 października 2007 roku dotyczących indeksacji złotego kursem franka szwajcarskiego, jako niedozwolonych postanowień umownych, a także wniosła o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwany przyznał, że strony zawarły umowę kredytu, który został zaciągnięty w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, kwestionował natomiast podnoszone przez powódkę argumenty dotyczące nieważności postanowień umowy dotyczących indeksacji w CHF oraz wskazywał, że powódka nie wykazała żadnych okoliczności uzasadniających pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności.

W kolejnej odpowiedzi na pozew z dnia 5 maja 2016 roku, pozwany wniósł o oddalenie powództwa co do kwoty 5.520,00 złotych i uznał roszczenie powyżej tej kwoty oraz wniósł o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu podał, że powódka dokonała wpłaty kwoty 5.520,00 złotych już po wystawieniu bankowego tytułu egzekucyjnego. Pozwany przyznał również, że dokonał przelewu wierzytelności wobec powódki na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego zaś prowadzona wobec niej egzekucja została umorzona. Pozwany wniósł również o nieobciążanie go kosztami procesu, gdyż uznał żądanie przy pierwszej czynności.

W piśmie z dnia 9 czerwca 2016 roku powódka B. W. cofnęła powództwo w zakresie pozostałych żądań zawartych w pozwie, natomiast pozwany wyraził zgodę na powyższe.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

Dnia 23 października 2007 roku powódka B. W. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą (...) w R. zawarła z bankiem (...) Spółką Akcyjną w K. umowę kredytu złotowego indeksowanego kursem CHF, stanowiącego równowartość w złotych polskich kwoty 63.733,77 franków szwajcarskich, na okres 72 miesięcy, na zakup samochodu. Kredyt był oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 7, 90 % w stosunku rocznym. Zgodnie z postanowieniami umowy bank był uprawniony do zmiany oprocentowania w przypadku zmiany przynajmniej dwóch z warunków wymienionych w paragrafie 7 umowy. W przypadku zwiększenia oprocentowania bank był obowiązany do pisemnego zawiadomienia kredytobiorcy i dostarczenia mu zmienionego harmonogramu spłaty. Kredytobiorca był wówczas uprawniony do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym, jednakże pod warunkiem spłaty całości zadłużenia, to jest kapitału powiększonego o należne odsetki. Bank był także uprawniony do pobierania opłat i prowizji a w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat, do pobierania podwyższonych odsetek naliczonych według stopy procentowej w wysokości średniego oprocentowania LIBOR dla miesięcznych lokat w CHF na rynku międzybankowym w oznaczonym okresie czasu z zastrzeżeniem, że nie może on przekroczyć czterokrotności wysokości bieżącej stopy kredytu lombardowego NBP.

Dnia 6 marca i 4 listopada 2008 roku pozwany bank zawiadomił powódkę o podwyższeniu stopy podstawowej oprocentowania kredytu w związku ze wzrostem kosztów pozyskania środków pieniężnych oraz wzrostem stóp procentowych dla CHF. Oprocentowanie podwyższono do 8,9 %t a następnie do 9,9 % oraz doręczono powódce nowe harmonogramy wpłat.

Do czerwca 2011 roku powódka spłacała raty kredytu a następnie zaprzestała spłat. Zwróciła się wówczas do pozwanego o zawarcie ugody, deklarowała wolę spłaty kapitału i umorzenie 50 % należnych bankowi odsetek.

Bank dokonał wypowiedzenia umowy, jednakże oświadczenie to nie zostało powódce skutecznie doręczone.

W dniu 23 września 2014 roku pozwany wystawił bankowy tytuł egzekucyjny zaś postanowieniem z dnia 10 października tego roku Sąd Rejonowy w P. nadał temu tytułowi egzekucyjnemu klauzulę wykonalności na rzecz pozwanego.

Po wystawieniu bankowego tytułu egzekucyjnego powódka wpłaciła na rzecz powoda kwotę 5.520,00 złotych.

W dniu 25 lutego 2016 roku powódka otrzymała wezwanie do zapłaty od (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego, z którego to wezwania wynikało, że fundusz ten na podstawie zawartej z bankiem umowy przelewu wierzytelności nabył całą wymagalną wobec powódki wierzytelność wraz z ustanowionym zabezpieczeniem kredytowym.

Stan faktyczny w sprawie był w zasadzie niesporny między stronami i został ustalony na podstawie złożonych do akt dokumentów. Sporna była okoliczność dotycząca skutecznego wypowiedzenia powódce umowy kredytu. Powódka twierdziła bowiem, że nie otrzymała oświadczenia pozwanego, natomiast pozwany przedstawiał pismo zawierające oświadczenie o wypowiedzeniu umowy oraz dowód nadania pisma powódce. Nie przedstawił jednak dowodu doręczenia a zatem Sąd uznał w tym zakresie za wiarygodne twierdzenia powódki.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że powód wykazał swoje następstwo prawne po spółce akcyjnej (...)Bank, z którą powódka zawarła umowę kredytu. Zgodnie z artykułem 203 par. 1 kpc cofnięcie pozwu może nastąpić w trakcie całego postępowanie w każdym czasie. W związku z tym, że powódka cofnęła pozew już po rozpoczęciu rozprawy i jednocześnie nie zrzekła się dochodzonych roszczeń, skuteczność cofnięcia była uzależniona od zgody pozwanego, który takie oświadczenie złożył. Oceniając skuteczność cofnięcia powództwa, Sąd miał na uwadze, że czynność ta nie była sprzeczna z prawem, z zasadami współżycia społecznego, jak również nie zmierzała do obejścia prawa. Częściowe cofnięcie powództwa przez powódkę należało zatem uznać za dopuszczalne. Z tych względów postępowanie w przedmiocie roszczenia o stwierdzenie nieważności postanowień zawartej z bankiem umowy kredytowej podlegało umorzeniu na podstawie artykułu 203 i 355 kpc.

W związku z uznaniem żądania w zakresie roszczenia o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności, Sąd na podstawie artykułu 213 par. 2 kpc był związany tym oświadczeniem pozwanego. Uznając, że uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje żądanie powoda, ale również przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego żądanie, Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. W ocenie Sądu uznanie powództwa przez pozwanego nie było sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego jak również nie zmierzało do obejścia prawa. W tym stanie rzeczy, na wskazanej podstawie prawnej, Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu pozbawiając sporny tytuł wykonawczy wykonalności ponad kwotę 5.520,00 złotych.

W pozostałym zakresie, to jest w zakresie żądania pozbawienia wykonalności bankowego tytułu egzekucyjnego do kwoty 5.520,00 złotych powództwo podlegało oddaleniu wobec uiszczenia przez powódkę tej kwoty.

Powództwo przeciwegzekucyjne skierowane jest bowiem na pozbawianie lub ograniczenie wykonalności tytułu wykonawczego i może być skutecznie wniesione tylko pod warunkiem, że istnieje potencjalna możliwość wykonania tytułu wykonawczego w całości lub części. Powództwo to jest więc niedopuszczalne w części, w jakiej wykonalność tytułu wykonawczego wygasła na skutek jego wyegzekwowania (tak wyrok Sądu Najwyższego z 4 kwietnia 2002 roku, sygn. I PKN 197/01). Wobec spełnienia świadczenia na rzecz powoda, tytuł wykonawczy zaopatrzony klauzulą wykonalności stracił wykonalność i świadczenie to nie może być ponownie egzekwowane. Z tych względów powództwa oddalono w części dotyczącej kwoty 5.520,00 złotych.

Nieuzasadnione było żądanie pozwanego dotyczące odstąpienia od obciążenia go kosztami procesu w związku z uznaniem powództwa przy pierwszej czynności. Twierdzenia pozwanego w tym zakresie były nieuzasadnione. W dniu 27 kwietnia 2015 roku, jak wynikało z akt sprawy, pozwany dokonał cesji wierzytelności na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego natomiast odpowiedź na pozew złożył w dniu 8 lipca 2016 roku - jest to data nadania w Polskim Urzędzie Pocztowym - w której to odpowiedzi na pozew wnosił na oddalenie powództwa z innych przyczyn niż brak legitymacji czynnej. Pozwany kwestionował twierdzenia powódki wywołując dalsze postępowanie w sprawie i czynności zarówno strony, która zmuszona została do ustosunkowywania się do stanowiska pozwanego jak i Sądu, który wobec twierdzeń pozwanego ustanowił dla powódki pełnomocnika z urzędu, bo uznanie powództwa nastąpiło dopiero przy złożeniu drugiej odpowiedzi na pozew przez pozwanego po złożeniu przez powódkę dokumentu, z którego wynikło, iż doszło do przelewu wierzytelności. Tym samym nie zaistniały przesłanki do zwolnienia pozwanego od kosztów procesu.