Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy w Kłodzku Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Izabela Kosińska - Szota

Protokolant: sekretarz sądowy Natalia Stokłosa

po rozpoznaniu w dniu 08 marca 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa S. w K.

przeciwko T. W.

o zapłatę 4 499,48 zł

I.  zasądza od pozwanego T. W. na rzecz strony powodowej S. w K. kwotę 2 262,64 zł (dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt dwa złote 64/100) z odsetkami ustawowymi od dnia 25 lutego 2016 roku;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  wzajemnie znosi koszty procesu.

UZASADNIENIE

Strona powodowa S. w K. wniosła o zasądzenie od pozwanego T. W. kwoty 4 499,48 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu i zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych podając w uzasadnieniu pozwu, że pozwany z tytułu korzystania z lokalu obowiązany jest do wnoszenia stosownych opłat wynikających z postanowień statutu SM, a pozwany tych opłat nie uiszczał. Strona powodowa podała, ze pozwany mimo wezwań nie spłacił swojego zadłużenia i zadłużenie na dzień 22 lutego 2016 r. wyniosło razem z naliczonymi odsetkami ustawowymi wyliczonymi na dzień 31 grudnia 2015 r. 4 499,48 zł. Jednocześnie strona powodowa wskazała, że wynikająca z wydruku komputerowego kwota zadłużenia została obniżona o kwotę 80,19 zł niedopłaty z tytułu rozliczenia kosztów zużycia mediów za II półrocze 2015 r., której termin płatności mijał 31 marca 2016 r.

Od wydanego nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym pozwany wniósł sprzeciw zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości jako nieudowodnionego co do wysokości, jak i zasady i wysokości oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych. Pozwany podniósł, ze w pozwie przemilczano kwestię niesprawnych grzejników, które uległy awarii jeszcze przed naliczeniem wskazanych należności za media. Pozwany wskazał, że w sprawie grzejników prowadzona była bogata korespondencja, zarzucił, że żaden przepis nie określa wysokości opłat za media za lokal pozwanego, nie otrzymał wyjaśnienia sposobu naliczania wysokości należności przypadających na jego lokal, a w jego ocenie spółdzielnia dowolnie księgowała dokonywane przez niego wpłaty zaliczając na wcześniejsze sporne okresy, które były kwestionowane przez pozwanego. Pozwany podał, że czynsz regulowany był prawidłowo. Pozwany podniósł także, że strona powodowa nie przedłożyła regulaminu, z którego zapisów wynikałaby zasada podziału opłat za media, czy faktur za okresy,, za które dochodzi obecnie zapłaty.

Strona powodowa w piśmie procesowym z dnia 27 lipca 2016 r. podtrzymała powództwo w całości podnosząc, że zasadność dochodzonej należności wynika z kartoteki finansowej – analizy kont lokalu, a na dochodzoną kwotę składają się zaległości za okres od 1 stycznia 2013 r. do 22 lutego 2016 r. z tytułu opłat eksploatacyjnych, odsetek ustawowych za nie, odpisu na fundusz remontowy oraz odsetek ustawowych za te należności. Ponadto strona powodowa podał, że pozwany dokonywał wpłat na pokrycie opłat eksploatacyjnych i odpisu na fundusz remontowy, a zadłużenie generowało przede wszystkim dokonywane rozliczenie kosztów centralnego ogrzewania. Strona powodowa wskazała, że z nieustalonych przyczyn grzejnik w lokalu pozwanego grzał jedynie w części swej powierzchni, jednak ciepło było do lokalu dostarczane, a niedopłaty z tytułu rozliczenia ciepła wynosiły w okresie od 1 czerwca 2011 r. do 31 maja 2012 r. – 1 169,59 zł, od 1 czerwca 2012 r. do 31 maja 2013 r. – 1 484,44 zł i od 1 czerwca 2013 r. do 31 maja 2014 r. – 778,20 zł. Strona powodowa podała, że wyraziła zgodę na odcięcie lokalu pozwanego od systemu c.o. strony powodowej, co nastąpiło po zakończeniu sezonu grzewczego 2013/2014.

Pozwany w piśmie procesowym z dnia 6 września 2016 r. podniósł zarzut przedawnienia części należności jako świadczeń okresowych. Ponadto pozwany zarzucił, że brak jest dokumentów, z których wynika, ze strona powodowa otrzymała od dostawcy mediów określoną ilość ciepłej wody i w oparciu o zapisy regulaminu rozliczania kosztów energii cieplnej może czynić wyliczenia o ilościach i zużyciu przypadającym na lokal pozwanego.
Pozwany wskazał, że na powodowej S. ciążył obowiązek naprawy i wymiany instalacji c.o. wraz z grzejnikami, zaworami i głowicami termostatycznymi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany T. W. nabył własnościowe prawo do lokalu użytkowego położonego w K. przy ul. (...) o powierzchni 66,30 74m ² mocy umowy darowizny.

Dowód:

akt notarialny z dnia 01.03.2001 r. – k.5 - 6

przydział lokalu użytkowego – k.40

W lokalu pozwanego zamontowany był grzejnik rurowy posiadające radiatory emitujące ciepło. Lokal powstał poprzez zabudowę przejść w budynku tzw. falowca. Grzejnik był ciepły przy wpływie ciepłej wody do grzejnika, a nie nagrzewał się na całej długości.

Dowód:

zeznania przedstawiciela strony powodowej B. H. – k.123 verte – 124

zeznania świadka M. K. – k.141

Pozwany w latach 2007 - 2008 zwracał się do strony powodowej o weryfikowanie należności przysługujących stronie powodowej.

Dowód: znajdujące się w aktach lokalowych pisma pozwanego z 7.02.2007 r., 21.07.2007 r., 08.11.2008 r., 16.11.2008 r.,

W sezonie grzewczym 2009/2010 pozwany miał nadpłatę w wysokości 177,84 zł z tytułu rozliczenia kosztów energii cieplnej.

Dowód: rozliczenie kosztów z 09.08.2010 r. – k.137

Pełnomocnik pozwanego pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r. zgłosiła stronie powodowej o niesprawności grzejników w lokalu pozwanego. Pełnomocnik pozwanego kilkakrotnie zgłaszała nieprawidłowe działanie grzejników. Strona powodowa zleciła firmie obsługującej SM w K. sprawdzenie instalacji i ustalono, że działa prawidłowo. Podzielnik ciepła zamontowany był przez firmę obsługującą w miejscu cieplejszym grzejnika. Zamontowany był zawór termostatyczny.

Dowód:

zgłoszenie z dnia 08.08.2012 r. – k.48

zeznania świadka L. C. – k.128 – 129

zeznania świadka M. K. – k.141

Rozliczenia ciepła dostarczonego do lokalu pozwanego w okresie od 1 czerwca 2011 r. do 31 maja 2012 r. dokonano 16 sierpnia 2012 r. Niedopłata wyniosła 1 169,60 zł.

Dowód: rozliczenie kosztów ciepła za sezon 2011/2012 – k.127

Należności za korzystanie z lokalu oraz na fundusz remontowy były płacone przez pozwanego. Nie zostały zapłacone należności wynikające z rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do lokalu pozwanego. Osoby wynajmujące lokal od pozwanego dogrzewały się piecykami elektrycznymi. Matka pozwanego składała odwołania od rozliczeń ciepła dostarczanego do lokalu pozwanego.

Dowód: zeznania świadka L. C. – k.128 – 129

Strona powodowa przeprowadziła w lokalu pozwanego odpowietrzanie grzejnika, a także jego przeczyszczenie.

Dowód:

zeznania świadka L. C. – k.128 – 129

zeznania przedstawiciela strony powodowej B. H. – k.123 verte - 124

Pełnomocnik pozwanego wniosła skargę na brak faktury dotyczącej rozliczenia energii cieplnej, a następnie pismem z dnia 21 grudnia 2012 r. zostało wniesione odwołanie od rozliczenia zużycia energii cieplnej za okres od 1.06.2011 r. do 31.05.2012 r. w lokalu pozwanego. W odwołaniu pozwany zarzucił permanentne niedogrzanie podnosząc, że należność za ciepło jest nieadekwatna do zbyt niskiej temperatury panującej w lokalu, a wysokiej temperatury na klatkach schodowych nieruchomości. Zarzucił nierówne traktowanie w kwestii rozliczeń ciepła podmiotów, którym przysługują lokale mieszkalne od podmiotów, którym przysługują lokale użytkowe.

Dowód:

skarga z dnia 16.11.2012 r. – k.47

odwołanie z dnia 21.12.2012 r. – k.46

Pełnomocnik pozwanego poinformowała stronę powodową, że w lokalu użytkowym pozwanego są niesprawne grzejniki i wniosła o kontakt telefoniczny. Strona powodowa poinformowała pozwanego pismem z dnia 10 lipca 2013 r., że po dokonaniu wizji lokalnej stwierdzono nieprawidłową zabudowę instalacji c.o. wskazując, że dla prawidłowego funkcjonowania grzejników zawory termostatyczne nie mogą znajdować się w zabudowie, ponieważ ich działanie jest nieprawidłowe. Strona powodowa poinformował, że do czasu likwidacji zabudowy zaworów nie będzie mogła dokonać sprawdzenia poprawności działania instalacji c.o.a w sezonie grzewczym lokal będzie narażony na niedogrzanie.

Dowód:

pismo pozwanego z dnia 13.06.2013 r. – k.45

pismo strony powodowej z dnia 10.07.2013 r. – k.44

Strona powodowa w analizie konta lokalu pozwanego za okres od 1 stycznia 2013 r. do 31 grudnia 2013 r. rozpoczęła bilans otwarcia kwotą 1 169,59 zł z tytułu czynszu i 1,37 zł z tytułu odsetek. W dniu 12 sierpnia 2013 r. dokonano rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do lokalu pozwanego. Niedopłata wyniosła 1 484,44 zł i ujęto ją w analizie konta lokalu za sierpień 2013 r. Bilans zamknięcia określono kwotą 3 023,18 zł. Kwoty wpłacane w 2013 r. przez pozwanego na rzecz strony powodowej były przez nią księgowane po stronie wpłat. Pozwany wpłacił w 2013 r. na rzecz S. 3 272,83 zł.

Dowód:

analiza konta lokalu za okres 1.01.2013 – 31.12.2013 – k.7 - 9

przelewy z rachunku za 2013 r. – k.52 – 65 verte

rozliczenie kosztów ciepła za sezon 2012/2013 – k.120

Pełnomocnik pozwanego złożyła odwołanie w sprawie rozliczenia kosztów c.o. za okres od 1.06.2012 r. do 31.05.2013 r. podnosząc w nim kwestie związane z awarią grzejników.

Dowód: odwołanie z dnia 16.09.2013 r. – k.43

Pełnomocnik pozwanego kierowała do strony powodowej pisma, że pomimo odpowietrzenia grzejników w lokalu pozwanego nadal jest zimno, ponieważ od 2010 r. grzejniki są niesprawne.

Dowód: pismo pozwanego z dnia 8.11.2013 r., 30.09.2013 r. – k.41, 42

W 2014 r. w analizie konta lokalu pozwanego bilans otwarcia odpowiadał bilansowi zamknięcia roku 2013 r., przy czym kwotę tę określono z podziałem na 4 kategorie. Wpłaty dokonywane przez pozwanego w 2014 r. były księgowane przez stronę powodową po stronie wpłat. W dniu 6 sierpnia 2014 r. dokonano rozliczenia kosztów ciepła dostarczonego do lokalu pozwanego i niedopłata wyniosła 778,20 zł. Ujęto ją w analizie konta lokalu za sierpień 2014 r. Bilans zamknięcia wyniósł 4 006,33 zł. Pozwany wpłacił łącznie na rzecz strony powodowej w 2014 r. 3 381,92 zł.

Dowód:

analiza konta lokalu za okres 1.01.2014 – 31.12.2014 – k.10 - 12

przelewy z rachunku za 2014 r. – k.66 – 79 verte

rozliczenie kosztów za sezon 2013/2014 – k.121

Na wniosek pozwanego strona pozwana wyraziła zgodę na odłączenie się pozwanego od instalacji cieplnej spółdzielni w piśmie z dnia 29.09.2014 r.

Okoliczność bezsporna

Strona powodowa w odpowiedzi na odwołania pozwanego dotyczące rozliczenia kosztów energii cieplnej poinformowała, że rozliczenia zostało wykonane zgodnie z ust. 7 § 9 Regulaminu rozliczania kosztów energii cieplnej wskazując pozwanemu, że ponosi tylko częściowe koszty za c.o., bo jedynie za powierzchnię 25,90 m ² , a nie za 66,74 m ² całej powierzchni lokalu.

Dowód: pismo strony powodowej z dnia 30.09.2014 r. – k.138

W 2015 r. bilans otwarcia określono z uwzględnieniem 4 kategorii obciążeń, łącznie w kwocie 4 006,33 zł(1 632, 49+1 813,96+.342,82+113,87). Strona powodowa uwzględniała wpłaty dokonywane przez pozwanego w 2015 r. po stronie wpłat. Rozliczenie kosztów ciepła w sezonie 2014/2015 dokonano 11 sierpnia 2015 r. i pozwany z tego tytułu posiadał nadpłatę 21,41 zł. Ujęto ją w analizie konta lokalu za sierpień 2015 r. Bilans zamknięcia określono na kwotę 4 277,11 zł. Łącznie pozwany wpłacił na rzecz strony powodowej w 2015 r. 2 581,72 zł.

Dowód:

analiza konta lokalu za 1.01.2015 – 31.12.2015 – k.13 – 15

przelewy z rachunku za 2015 r. – k.80 - 92 verte

rozliczenie kosztów ciepła za sezon 2014/2015 – k.122

Po odcięciu instalacji c.o. w lokalu pozwanego od instalacji strony powodowej powstała nadpłata 21,41 zł.

Dowód: rozliczenie kosztów ciepła za sezon 2014/2015 - k.122

Zgodnie z przepisem § 5 pkt 2 ppkt 1 regulaminu rozliczania kosztów energii cieplnej na potrzeby c.o. i podgrzania wody, zimnej wody i gazu w lokalach oraz energii elektrycznej w częściach wspólnych nieruchomości w zasobach S. w K. ustalone w wyniku rozliczenia niedopłaty winny być spłacone w terminie 30 dni od daty otrzymania rozliczenia. Po tym terminie będą naliczane ustawowe odsetki.

Dowód: regulamin rozliczania kosztów energii cieplnej na potrzeby c.o. i podgrzania wody, zimnej wody i gazu w lokalach oraz energii elektrycznej w częściach wspólnych nieruchomości w zasobach S. w K. – k.105 – 109

Strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty zadłużenia:

- pismem z dnia 30 listopada 2015 r. w kwocie 4 430,34 zł, w tym 3 647,05 zł tytułem przypadającego na pozwanego udziału w kosztach eksploatacji, zarządzania i utrzymania zajmowanego lokalu i 783,29 zł tytułem skapitalizowanych odsetek wyliczonych na dzień 31 października 2015 r. w terminie 14 dni

- pismem z dnia 12 stycznia 2016 r. w kwocie 4 253,50 zł, w tym 3 446,99 zł i 806,51 zł tytułem skapitalizowanych odsetek wyliczonych na 30 listopada 2015 r., w terminie 14 dni.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 30.11.2015 r. i z 12.01.2016 r. – k.17 i 17 verte, 18

Bilans otwarcia 2016 r. wynosił 4 277,11 zł. Od dnia 1 stycznia 2016 r. do 22 lutego 2016 r. pozwany wpłacił na rzecz strony powodowej łącznie 222,37 zł.

Dowód: analiza konta lokalu za okres od 1 stycznia do 22 lutego 2016 r. - k.16

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w części.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że strona powodowa nie określiła jakie konkretnie należności składają się na dochodzoną kwotę. Rzeczą powodowej S. było oznaczenie, jaka należność stanowi koszty rozliczonego ciepła przez pozwanego, a jaka pozostałe opłaty związane z korzystaniem z lokalu, a jaka skapitalizowane odsetki. W piśmie procesowym z dnia 27 lipca 2016 r. strona powodowa wskazała z jednej strony, że dochodzone kwoty wynikają z analizy konta lokalu i składają się na nie zaległości od 1 stycznia 2013 r. do 22 lutego 2016 r. z tytułu opłat eksploatacyjnych oraz odsetek ustawowych, a w dalszej części pisma podniosła, że zadłużenie generowało przede wszystkim dokonywane rozliczenie kosztów centralnego ogrzewania. Nie jest rzeczą ani pozwanego, ani Sądu rozstrzygającego sprawę domyślać się, jaka kwota z 4 499,48 zł stanowi koszty ciepła, jaka należności z tytułu opłat eksploatacyjnych, jaka z tytułu funduszu remontowego, a jaka skapitalizowanych odsetek naliczonych od bliżej nieoznaczonych należności, przez co nie wiadomo jaki był również ich termin wymagalności. Nie sposób podzielić poglądu strony powodowej podnoszącej, że Sąd Okręgowy w Świdnicy w sprawie (...) tut. Sądu uznał moc dowodową analizy konta lokalu. Oczywistym jest, że taki wydruk stanowi jeden ze środków dowodowych, lecz w przypadku kwestionowania zasadności naliczania zaległości przez pozwanego, który przedłożył wydruki przelewów z rachunku na rzecz strony powodowej, to rzeczą strony powodowej zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu było udowodnienie, co składa się na dochodzoną kwotę. Zauważyć należy, że analiza konta lokalu za 2013 r. rozpoczyna się bilansem otwarcia 1 169,59 zł oznaczonym z tytułu czynszu, i 1,37 zł z tytułu odsetek. Mając na względzie rozliczenia kosztów ciepła za sezon grzewczy 2011/2012, z którego wynika kwota 1 169,60 zł stwierdzić należy, że kwota ta wbrew oznaczeniu w analizie konta odpowiada należnościom za ciepło, a nie czynsz. Natomiast nie sposób ustalić, od kiedy należność była wymagalna wszak nie udowodniono daty doręczenia rozliczenia kosztów ciepła pozwanemu, co nie pozwala na określenie wysokości skapitalizowanych odsetek.

W odniesieniu do tej kwoty, zasadny okazał się zarzut przedawnienia roszczenia, bowiem przyjmując, że najpóźniej rozlicznie doręczono pozwanemu 20 grudnia 2012 r., wszak odwołanie od rozliczenie kosztów ciepła datowane jest na 21 grudnia 2012 r., to 3-letni termin przedawnienia upłynął 20 grudnia 2015 r., bowiem pozew został wniesiony 25 lutego 2016 r. Termin przedawnienia określony w art.118 k.c. dotyczy w niniejszej sprawie świadczenia okresowego, świadczenie to nie przedawnia się comiesięcznie, lecz jako świadczenie wymagalne rocznie. Nie mogą mieć wpływu na bieg terminu przedawnienia okoliczności związane z odwołaniami pozwanego, sprawdzaniem sprawności grzejnika, ponieważ żadna z tych czynności nie stanowi okoliczności zawieszających bieg przedawnienia. W związku z tym powództwo co do kwoty 1 169,60 zł i bliżej nie określonych odsetek skapitalizowanych od tej kwoty podlegało oddaleniu.

W odniesieniu do twierdzeń i zarzutów pozwanego do co bezzasadności należności za ciepło na podstawie rozliczeń za poszczególne sezony grzewcze, stwierdzić należy, że strona powodowa wykazała, że ciepło było do lokalu pozwanego dostarczane w określonych ilościach. Wynika to z rozliczeń za sezon 2012/2013 i 2013/2014 (rozliczenia za sezon 2011/2012 Sąd jako przedawnionego nie bierze już pod uwagę). W rozliczeniach tych określono ilość zużytej energii cieplnej w lokalu pozwanego i jej cenę. Strona powodowa wykazała też, że przeprowadzała wizje w lokalu pozwanego w związku ze zgłoszeniami pełnomocnika pozwanego L. C. i potwierdziła prawidłowe funkcjonowanie instalacji. Wskazać należy też, że strona powodowa wskazywała na kwestie związane z zabudową zaworów, przez co jak wynika z pisma z dnia 10 lipca 2013 r. nie można było sprawdzić poprawności działania zaworów. Jeśli pozwany kwestionował ilość zużytego ciepła dostarczonego do jego lokalu w wyniku niespranego grzejnika, winien to udowodnić w myśl zasady art. 6 k.c. Strona powodowa przedstawiła dowód na okoliczność ilości zużytego ciepła i jego kosztów, to pozwany zaprzeczając temu, powinien zgłosić dowód przeciwny, a więc wykazujący nieprawdziwość okoliczności wynikających z dowodu przedstawionego przez stronę pozwaną. Takiego dowodu nie stanowią odwołania i pisma L. C. powołującej się na niesprawność grzejnika. Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka co do odwołań w zakresie rozliczeń kosztów c.o., odwołań, zgłoszeń o niesprawności grzejnika, ale dowód z zeznań L. C. nie był dowodem wykazującym, że ciepło do lokalu pozwanego nie było dostarczane w ilości określonej w rozliczeniach kosztów ciepła. Zeznania świadka M. K. i przedstawiciela strony powodowej potwierdzały rozliczenia, odwołania pozwanego od rozliczeń i zgłaszania usterek. W istocie z tych zeznań wynika, że mimo podejmowanych czynności grzejnik nie był w całości ciepły, lecz nie przesądza to o nieprawidłowości rozliczeń, tym bardziej że istnieją wątpliwości o wpływie zabudowy zaworów na sprawność działania grzejników. Sąd dysponując takimi dowodami nie jest w stanie stwierdzić, że ilość dostarczonego ciepła do lokalu była inna niż w rozliczeniu i ustalić jaka, a pobrane zaliczki na ciepło przez cały sezon grzewczy są wystarczające. Niewątpliwie w tej materii odpowiednim dowodem byłby dowód z opinii biegłego odpowiedniej specjalności, lecz nie jest rzeczą Sądu dopuszczanie dowodu z urzędu, bowiem proces cywilny jest procesem równych stron, procesem kontradyktoryjnym. Strony mieć powinny więc na względzie nie tylko przepis art. 6 k.c., ale i art.232 zd. 1 k.p.c. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę, ale winno to być stosowane z rozwagą, w szczególności, gdy strona nie jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Ponadto, jak wynika z rozliczeń ciepła dostarczanego do lokalu pozwanego, strona powodowa nie naliczała ciepła od całej powierzchni lokalu, lecz 25,90 m ².

Sąd zasądził kwotę 2 262,64 zł jako należności dotyczące kosztów rozliczenia dostarczonego ciepła do lokalu pozwanego od 1 czerwca 2012 r. do 31 maja 2013 r. w wysokości 1 484,44 zł i od 1 czerwca 2013 r. do 31 maja 2014 r. w wysokości 778,20 zł na podstawie art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych. Są to jedyne należności, które zostały udowodnione przez stronę powodową jako zadłużenie pozwanego. Jak już wskazano, skoro pozwany wykazał wydrukami przelewów z rachunku przy uwzględnieniu zapisów analizy konta lokalu, że pozostałe należności na rzecz powodowej S. płacił, a dotyczyły one opłat eksploatacyjnych, funduszu remontowego, energii elektrycznej i innych faktur wystawianych przez stronę powodową, to pozostałe należności jako nieudowodnione podlegały oddaleniu. Pozwany w 2013 r. wpłacił 3 272,05 zł, co wynika z analizy konta lokalu za 2013 r. Sąd w odniesieniu do stanowiska pozwanego zaprzeczającemu zasadności i wysokości dochodzonej kwoty, prócz wskazanej niedopłaty za ciepło rozpoczynającej analizę konta lokalu za 2013 r. nie jest w stanie określić, z tytułu jakich należności i w jakiej wysokości, w tym skapitalizowanych odsetek pochodzą zapisy w tej analizie. Strona powodowa po doręczeniu jej sprzeciwu i przelewów dokonywanych przez pozwanego powinna zgodnie z art. 6 k.c. udowodnić, jakich konkretnie należności pozwany nie zapłacił. Te rozważania dotyczą także okresu dalszego objętego pozwem tj. od 1 stycznia 2014 r. do 22 lutego 2016 r. W 2014 r. pozwany uiścił na rzecz strony powodowej łącznie 3 381,92 zł (suma kwota z przelewów) co odpowiada wpłatom pozwanego ujętym w analizie konta lokalu za 2014 r. Z przelewów za 2015 r. wynika, że pozwany wpłacił na rzecz strony powodowej 2 416,09 zł, a w analizie konta lokalu za 2015 r. wskazano, że wpłacił 2 581,72 zł. Reasumując strona powodowa winna była przedłożyć tzw. dokumenty źródłowe stanowiące podstawę zapisów w analizie kont lokalu w 2013, 2014, 2015 roku do 22 lutego 2016 r., z których wynikałaby kwota i data wymagalności, bądź kwota, a data wymagalności z odpowiednich dokumentów strony powodowej np. statutu. Wówczas Sąd dysponując nimi mógłby zweryfikować je z przelewami pozwanego i ich datami. Skoro strona powodowa zaniechała tych obowiązków, to Sąd nie znajduje podstaw do oparcia się na analizach konta kwestionowanych przez pozwanego. Zwrócić należy uwagę, że analiza konta nie wskazuje, od jakich kwot i terminów liczono odsetki, natomiast analizy konta określają dokumenty, na podstawie których kwoty wpisywano, co dodatkowo potwierdza możliwość przedłożenia przez stronę powodową tych dokumentów jako źródłowych. Co do faktur korygujących k.139 i 140 , to nie wynika z nich, by dotyczyły one rozliczeń ciepła, które to należności Sąd zasądził. Żadna ze stron nie przedstawiła faktur, do których zastosowano korektę. Jeśli zaś pozwany uważał, że należności z nich wynikające powinny pomniejszać kwoty z rozliczeń ciepła, to powinien to określić wprost. Z pisma pozwanego wynika, że dowodami z korekt faktur dowodził braku wierzytelności c tytułu opłat eksploatacyjnych. Strona powodowa nie udowodniła, w jakich datach doręczono pozwanemu rozliczenia kosztów ciepła za sezony grzewcze 2013/2013 i 2013/2014, przez co zastosowanie § 5 ust.2 regulaminu rozliczania kosztów energii cieplnej jest niemożliwe w zakresie wymagalności należności i wyliczenia odsetek. Z tego względu Sąd zasądził odsetki od kwoty 2 262,64 zł od dnia wniesienia powództwa, oddalając je w pozostałym zakresie.

Odwołanie z 30 listopada 2009 r. dot. rozliczenia ciepła za sezon grzewczy 2008/2009, jak i pismo z potwierdzeniem nadania z 21 sierpnia 2007 r. nie mają znaczenia dla sprawy. Kwestia naliczenia kwoty 124,01 zł w fakturze nr (...) i rozliczenia sezonu grzewczego (...) nie mają znaczenia, ponieważ dotyczy okresu nie objętego sporem. Sąd w niniejszej sprawie nie rozstrzygał o zasadności naliczania opłat za c.o. mimo odłączenia lokalu pozwanego od instalacji c.o. strony powodowej. Również rozliczenia ciepła za sezon grzewczy 2009/2010 nie ma znaczenia dla sprawy. Rozliczenie ciepła za sezon grzewczy 2015/2016 z 25 lipca 2016 r. i pisma M. Polska dotyczy już okresu nie objętego pozwem i kwestia zasadności obciążania pozwanego kosztami z tytułu kosztów stałych po odcięciu instalacji c.o. od instalacji strony powodowej nie podlegała rozstrzygnięciu w niniejszym procesie i z tego względu wniosek dowodowy w tym zakresie podlegał oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art.100 k.p.c. znosząc je wzajemnie, ponieważ obie strony wygrały proces po połowie (2 262,64 zł : 4 499,48 zł).