Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2017 roku

  Sąd Rejonowy w Kłodzku, I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Marzena Studzińska

Protokolant: Paulina Szkutnik

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2017 roku w Kłodzku

na rozprawie

sprawy z powództwa S. D.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę 5 567,22 zł

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A.
w W. na rzecz powoda S. D. kwotę 4 567,22 złotych (cztery tysiące pięćset sześćdziesiąt siedem złotych 22/100)
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1 663 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę 32,33 zł tytułem części nieuiszczonych dotychczas kosztów sądowych;

V.  nakazuje ściągnąć od powoda z zasądzonego roszczenia na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kłodzku kwotę (...),78 zł tytułem części nieuiszczonych dotychczas kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Powód S. D. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 6109,39 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 8 października 2015 roku oraz kosztów postępowania, w tym ustanowienia pełnomocnika według norm przepisanych. W uzasadnieniu podał, że w dniu 17 lipca 2015 roku, w trakcie wycinania przez pracowników Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. K. fragmentu asfaltowej nawierzchni powstały odpryski, które uderzyły w zaparkowany w pobliżu, należący do niego pojazd marki O. (...) o nr rej. (...) i spowodowały uszkodzenie przedniej szyby oraz powierzchni lakierniczej zderzaków, maski oraz lewych drzwi. Wskazał także, iż w tym czasie ww. firma posiadała wykupioną i ważną polisę od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Powód podniósł, że strona pozwana sporządziła kalkulację, z której wynikało, że wyceniła koszt naprawy szkody na kwotę 1900 zł. Jednakże pismem z dnia 7 października 2015 roku odmówiła mu wypłaty odszkodowania uzasadniając swoje stanowisko tym, że w pobliżu drogi, na której wykonywano prace remontowe nie znajdowały się samochody osobowe, a tym samym brak jest związku przyczynowego pomiędzy zaistniałą szkodą, a działaniem ubezpieczonego. Powód wskazał, że z prywatnej ekspertyzy sporządzonej na jego zlecenie (za którą zapłacił 350 zł) wynika jednoznacznie, że koszt naprawy należącego do niego pojazdu wynosi 5809,39 zł.

Strona pozwana (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu potwierdziła, iż była ubezpieczycielem Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o., przy czym jej odpowiedzialność została ograniczona o wysokość franszyzy redukcyjnej w kwocie 1000 zł. Strona pozwana podniosła, że powód nie udowodnił podstawowych przesłanek odpowiedzialności ubezpieczonego, w tym zawinionego zachowania ubezpieczonego, związku przyczynowego pomiędzy tym zachowaniem a szkodą oraz szkody (w tym kiedy i gdzie ubezpieczony wykonywał roboty drogowe, na czym miał polegać naganne zachowanie i wina ubezpieczonego itp.). Odnosząc się do wysokości żądania, strona pozwana zarzuciła, iż jest ono rażąco wygórowane, gdyż naprawa dziesięcioletniego pojazdu powoda powinna uwzględniać wydatki konieczne i uzasadnione do przywrócenia stanu sprzed szkody, przy czym koszty te nie mogą prowadzić do zwiększenia wartości pojazdu. Zdaniem strony pozwanej w pojeździe powoda wystarczające jest zastosowanie części zamiennych oznaczonych symbolem (...). Strona pozwana sprzeciwiła się również żądaniu zapłaty wydatku związanego ze sporządzeniem opinii prywatnej albowiem powód nie wykazał, że ten wydatek był celowy i uzasadniony, zwłaszcza, że kwestionuje ona swoją odpowiedzialność co do zasady. Podniosła, że powód nie udowodnił, aby z dniem 8 października 2015 roku popadła ona w opóźnienie uzasadniające zasądzenie odsetek od żądanej pozwem kwoty.

Pismem procesowym z 19 stycznia 2017 roku powód cofnął pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w części, tj. co do kwoty 542,78 zł /k. 122-123/.

W piśmie procesowym z 30 stycznia 2017 roku strona pozwana podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie oraz wniosła o zasądzenie kosztów procesu w części objętej cofnięciem pozwu.

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2017 roku Sąd Rejonowy w Kłodzku umorzył postępowanie w części ograniczonej, tj. co do kwoty 542,78 zł /k. 128/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 lipca 2015 roku w godzinach porannych w miejscowości S., na wysokości posesji nr (...), w trakcie wycinania przez pracowników Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., specjalistyczną piłą tarczową fragmentu uszkodzonej asfaltowej nawierzchni leciały odpryski tegoż asfaltu, które uderzały w zaparkowany na poboczu, równolegle do drogi (przy czym od strony drogi znajdowała się lewa część samochodu), należący do powoda pojazd marki O. (...) o nr rej. (...). Odpryski asfaltu (masy bitumicznej), kamieni i materiału pochodzącego z piły tarczowej spowodowały uszkodzenia pojazdu powoda w postaci miejscowych porysowań pokrycia zderzaka przedniego, pokrywy przedniej, drzwi bocznych lewych, drzwi tylnych lewych, błotnika tylnego oraz w postaci miejscowego spękania szyby przedniej.

(...) sp. z o.o. z siedzibą w K. nie zabezpieczyli pojazdu powoda w trakcie wykonywania przez nich prac naprawczych asfaltu na wysokości posesji nr (...), położonej w S.. Pracownicy ww. firmy nie poinformowali powoda o planowanych pracach, nie zamieścili także ogłoszenia na ten temat na wiejskiej tablicy ogłoszeń.

Powód nabył samochód będący przedmiotem niniejszego procesu w czerwcu 2015 roku. Przed zdarzeniem z 17 lipca 2015 roku pojazd ten był sprawny technicznie i nie posiadał żadnych uszkodzeń, nie był wcześniej poddawany naprawom wypadkowym. W pojeździe tym były zamontowane oryginalne części zamienne.

/dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowych, analizy rachunków i kosztorysów J. Z. z 22 września 2016 roku, k. 68-81; pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego J. Z. z 30 grudnia 2016 roku, k. 114-116; przesłuchanie stron – zeznania powoda, k. 48, 48v; zeznania świadka P. B., k. 47v; zeznania świadka M./ B., k. 48; zdjęcia pojazdu powoda, k. 23 /

Odpowiedzialnego za szkodę z 17 lipca 2015 roku – Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. i pozwanego ubezpieczyciela łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone osobie trzeciej w związku z prowadzeniem przez ubezpieczonego działalności określonej w umowie ubezpieczenia, obowiązująca w chwili powyższego zdarzenia.

W powyższej umowie (polisie) odpowiedzialność strony pozwanej została ograniczona o kwotę franszyzy redukcyjnej w wysokości 1000 zł

/dowód: polisa zawarta w aktach szkody strony pozwanej o numerze (...), k. 7, 7v/

Koszt naprawy pojazdu należącego do powoda z uwzględnieniem stawek 100 zł/rbg za prace blacharskie, lakiernicze i mechaniczne przez warsztat blacharsko – lakierniczy właściwy dla miejsca zamieszkania powoda z zastosowaniem do naprawy części nowych ze znakiem (...) (z zachowaniem technologii naprawy producenta) wyniósł 5217,22 zł brutto. Wymianie podlegała szyba przednia, natomiast do lakierowania zakwalifikowano zderzak przedni, pokrywę przednią, drzwi przednie lewe, drzwi tylne lewe oraz błotnik tylny lewy.

W kosztorysie naprawy zastosowano klej do szyby przedniej (czołowej), zalecany przez producenta pojazdu powoda – w kwocie 374,28 zł netto. Kleje do szyb, w zależności od ceny i producenta, różnią się przede wszystkim taką cechą jak czas schnięcia, a ponadto plastycznością, wytrzymałością, szczelnością.

Przy ustalaniu kosztów naprawy pojazdu powoda nie uwzględniono korekty lakierowania i przygotowania do lakierowania w wysokości 50 %, jak również korekty za cenę części zamiennej – szyby przedniej w wysokości 50 %, ponieważ przed zdarzeniem z 17 lipca 2015 roku pojazd ten był sprawny technicznie i nie posiadał żadnych uszkodzeń, nie był też poddawany naprawom powypadkowym.

/dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych, kalkulacji warsztatowych, analizy rachunków i kosztorysów J. Z. z 22 września 2016 roku, k. 68-81; pisemna uzupełniająca opinia biegłego sądowego J. Z. z 30 grudnia 2016 roku, k. 114-116/

W dniu 6 października 2014 roku na zlecenie powoda została sporządzona przez rzeczoznawcę samochodowego kalkulacja naprawy należącego do niego pojazdu marki O. (...) o nr rej. (...), zgodnie z którą koszt naprawy wyniósł 5809,39 zł.

Za sporządzenie powyższej wyceny kosztów naprawy rzeczoznawca samochodowy wystawił powodowi fakturę na kwotę 350 zł.

/ dowód: f aktura VAT z 15 grudnia 2015 roku, k. 19; opinia prywatna z 15 grudnia 2015 roku, k. 12-18/

Pismem z dnia 7 października 2015 roku strona pozwana ponownie odmówiła powodowi wypłaty odszkodowania, kwestionując przebieg zdarzenia z dnia 17 lipca 2015 roku.

/dowód: pismo strony pozwanej z 7 października 2015 roku, k. 25/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w przeważającej części.

Poza sporem było, że sprawca szkody z dnia 17 lipca 2015 roku – Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. ubezpieczone było u strony pozwanej od odpowiedzialności cywilnej, a zdarzenie będące przedmiotem procesu miało miejsce w okresie ubezpieczenia.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, zdaniem Sądu, jednoznacznie potwierdził, iż w dniu 17 lipca 2015 roku w miejscowości S., na wysokości posesji nr (...), w trakcie wycinania przez pracowników Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. z siedzibą w K., specjalistyczną piłą tarczową fragmentu uszkodzonej asfaltowej nawierzchni leciały odpryski tegoż asfaltu, które uderzały w zaparkowany na poboczu, równolegle do drogi (lewą stroną od strony drogi), należący do powoda pojazd marki O. (...) o nr rej. (...). Odpryski asfaltu (masy bitumicznej), kamieni i materiału pochodzącego z piły tarczowej spowodowały uszkodzenia w pojeździe powoda w postaci miejscowych porysowań pokrycia zderzaka przedniego, pokrywy przedniej, drzwi bocznych lewych, drzwi tylnych lewych, błotnika tylnego oraz w postaci miejscowego spękania szyby przedniej.

Związek przyczynowy pomiędzy zawinieniem sprawcy, ubezpieczonego u strony pozwanej, polegającym na niezachowaniem należytej staranności przy wykonywaniu prac remontowych asfaltu (tj. niezabezpieczeniu miejsca wykonywanych prac przy posesji nr (...) w S.), a uszkodzeniem pojazdu powoda Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu zeznania świadków P. B. i M. B. oraz opinie biegłego sądowego z zakresu techniki i wyceny pojazdów samochodowych J. Z. (główną i uzupełniającą). Przede wszystkim wskazać należy, iż świadek P. B. zeznał, że w dniu zdarzenia jechał do pracy i widział jak pracownicy „drogówki” wykonywali prace polegające na wycinaniu asfaltu na jezdni, na wysokości nieruchomości powoda, położonej w S. nr (...) oraz, że „wówczas leciały odpryski tego asfaltu w stronę samochodu powoda”, który „stał po lewej stronie drogi - na poboczu, od strony drogi widać było lewą część samochodu”. Świadek ten wskazał również, iż pracownicy nie zabezpieczyli samochodu powoda oraz, że „miał nawet taką myśl, żeby powiedzieć powodowi, dlaczego nie odjechał samochodem z miejsca prac drogowych”. Świadek M. B. również potwierdził, że „bezpośrednio przy samochodzie powoda był uszkodzony asfalt – była wycięta dziura”. Natomiast biegły sądowy z zakresu techniki i wyceny pojazdów samochodowych J. Z. w pisemnej uzupełniającej opinii z 30 grudnia 2016 roku wskazał, że na szybie czołowej pojazdu powoda stwierdzono miejscowe mikropęknięcia, odpryski oraz drobne i bardzo liczne wtopienia materiału tnącego, natomiast na powłoce lakierniczej elementów oblachowania stwierdzono liczne odpryski lakieru spowodowane uderzeniami drobnych kamieni pochodzących od cięcia powierzchni piłą tarczową.

Autentyczności, rzetelności i treści dowodów z dokumentów żadna ze stron nie kwestionowała, nie budziły one również zastrzeżeń ze strony Sądu. Nadto zeznaniom powoda i świadków P. B. oraz M. B. Sąd w całości przypisał walor wiarygodności albowiem korespondują one z pozostałymi wymienionymi wyżej dowodami z dokumentów, jak i opiniami biegłego sądowego z zakresu techniki i wyceny pojazdów samochodowych J. Z. (głównej i uzupełniającej). W ocenie Sądu, opinie wydane przez biegłego sądowego J. Z. w przedmiotowej sprawie są logiczne, przekonywujące i nie nasuwają wątpliwości. Dodać należy, iż w toku procesu strona pozwana nie wystąpiła o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu wyceny pojazdów samochodowych. Wskazać w tym miejscu należy na przepis art.6 k.c. stanowiący, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Wskazane dokumenty i dowody uzasadniają uwzględnienie w przeważającej części żądania pozwu na podstawie art. 822 k.c. oraz 805 k.c.

Obowiązek świadczenia ubezpieczyciela (art. 805 § 1 k.c.) wynikający z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej (art. 822 § 1 k.c.) aktualizuje się w razie wystąpienia stanu odpowiedzialności cywilnej ubezpieczającego (ubezpieczonego), objętej treścią stosunku prawnego ubezpieczenia. Obowiązek świadczenia ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej powstaje więc z chwilą powstania stanu odpowiedzialności cywilnej jego kontrahenta, bez względu na to, czy dokonał on już naprawy wyrządzonej osobie trzeciej szkody, a nawet czy w ogóle zamierza ją naprawić. Świadczenie należne od ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały już w wyniku wystąpienia zdarzenia wyrządzającego szkodę osobie trzeciej, a który istnieje już od chwili wyrządzenia jej szkody. Dla określenia chwili powstania obowiązku ubezpieczyciela spełnienia świadczenia z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej nie ma zatem znaczenia okoliczność, czy uprawniony z tej umowy faktycznie naprawił już szkodę, a nawet czy zamierza to uczynić (wyrok SN z 27 czerwca 1988 r., I CR 151/88, PUG 1989, nr 10-12, s. 310; podobnie wyrok SN z 12 lutego 2004 r., V CK 187/03, Wokanda 2004, nr 7-8, s. 15).

Przepis art. 822 § 4 k.c. stanowi, że uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia OC może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Przez "uprawnionego do odszkodowania" należy rozmieć właśnie poszkodowanego. Z treści powołanego przepisu wynika, że jeżeli osoba ponosząca odpowiedzialność cywilną za szkodę jest ubezpieczona w zakresie odpowiedzialności cywilnej, poszkodowany ma dwóch dłużników: tę osobę oraz ubezpieczyciela. Przepis ten nie wyklucza rzecz jasna możliwości żądania przez poszkodowanego odszkodowania wyłącznie od osoby odpowiedzialnej za szkodę. Jeżeli ubezpieczyciel zapłaci poszkodowanemu należne mu odszkodowanie, to ustaje obowiązek odszkodowawczy ubezpieczonego (J. Orlicka, Roszczenie regresowe ubezpieczonego do zakładu ubezpieczeń w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej (w:) Prawo wobec wyzwań współczesności , Poznań 2006, s. 341).

Zgodnie z art. 363§1 kc naprawienie szkody, jeżeli taki jest wybór poszkodowanego, powinno nastąpić przez przywrócenie stanu poprzedniego co oznacza doprowadzenie do stanu używalności i jakości w zakresie istniejącym przed wypadkiem- w razie pojazdu mechanicznego chodzi o przywrócenie mu sprawności technicznej, zapewniającej bezpieczeństwo kierowcy i innych uczestników ruchu, oraz wyglądu sprzed wypadku. Kosztami niezbędnymi do naprawy są koszty ustalone według cen, którymi posługuje się wybrany przez poszkodowanego podmiot dokonujący naprawy. Zebrany materiał dowodowy potwierdził istnienie przesłanek odpowiedzialności z art. 361§1 kc a tą szkodę, powodującą tę szkodę działania oraz związek przyczynowy między działaniem a pozostałym skutkiem w postaci szkody.

W przedmiotowej sprawie przy ustalaniu wysokości odszkodowania należnego powodowi Sąd wziął pod uwagę to, że przed zdarzeniem z 17 lipca 2015 roku – jak wynika z treści opinii biegłego sądowego J. Z. i zeznań świadków oraz powoda – pojazd powoda był sprawny technicznie, nie posiadał żadnych uszkodzeń, nie był poddawany naprawom wypadkowym oraz, że były w nim zamontowane oryginalne części zamienne.

Sąd nie podzielił przy tym stanowiska strony pozwanej, iż przy ustalaniu wysokości odszkodowania należnego powodowi należy wziąć pod uwagę 50 % korektę ceny szyby czołowej oraz korektę lakierowania albowiem nie wykazała ona, iż przed zdarzeniem z 17 lipca 2015 roku pojazd powoda posiadał uszkodzenia w tym zakresie. Zatem, zdaniem Sądu wyliczenie odszkodowania należnego powodowi z uwzględnieniem 50 % korekty doprowadziłoby do sytuacji, w której powód poniósłby część ciężaru przywrócenia jego pojazdu do stanu sprzed szkody, który w istocie spoczywa na stronie pozwanej. Nadto, zdaniem Sądu zasadne było również zastosowanie kleju do szyby czołowej, zgodnie z zaleceniami producenta pojazdu powoda, a zamienników, które występują w obrocie handlowym. Kleje do szyb, w zależności od ceny i producenta, różnią się przede wszystkim taką cechą jak czas schnięcia, a ponadto plastycznością, wytrzymałością, szczelnością.

Wobec powyższego Sąd uznał, na podstawie opinii biegłego sądowego J. Z., że uzasadniony koszt naprawy pojazdu powoda wyniósł 5217,22 zł brutto.

Zasadność powództwa powoda który, zdaniem Sądu zgodnie z przepisem art. 6 kc udowodnił roszczenie, nie budzi żadnych wątpliwości.

Mając na względzie powyższe ustalenia, analizę i orzecznictwo Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku, zasądzając na rzecz powoda kwotę 4217,22 zł tytułem odszkodowania albowiem odpowiedzialność strony pozwanej z tytułu łączącej ją z pozwanym ad. 2 umowy ubezpieczenia była ograniczona o kwotę franszyzy redukcyjnej w kwocie 1000 zł (postanowienie umowne zawarte w polisie znajdującej się w aktach szkody, k. 7v).

Ponadto na uwzględnienie zasługuje żądanie powoda zasądzenie od strony pozwanej kwoty 350 zł tytułem opłaty za sporządzenie prywatnej kalkulacji naprawy pojazdu powoda (bowiem niewątpliwie sporządzenie przedmiotowej wyceny było konieczne i zmierzało do udowodnienia roszczenia dochodzonego pozwem).

Odsetki od kwoty 4567,22 zł zasądzono od 12 lutego 2016 roku, tj. od dnia następnego po dniu doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu, bowiem powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika nie przedłożył żadnych dowodów na okoliczność, iż przed wniesieniem pozwu wzywał stronę pozwaną do zapłaty ww. kwoty dochodzonej pozwem. Stąd też powództwo o zasądzenie odsetek za okres od 8 października 2015 roku do 11 lutego 2016 roku podlegało oddaleniu. Orzeczenie w tym zakresie oparto na przepisach art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 455 kc w zw. z art. 817§1 kc.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd oddalił powództwo (pkt II wyroku) w zakresie żądania zasądzenia dalszego odszkodowania (tj. co do kwoty 1000 zł) albowiem odpowiedzialność strony pozwanej jako ubezpieczenia była ograniczona o kwotę franszyzy redukcyjnej w wysokości 1000 zł.

Orzeczenie o kosztach, jak w pkt III wyroku, oparto na przepisach art. 100 zd. 1 kpc w zw. z art. 98 § 1 i 3 kpc i art. 109 § 1 i 2 kpc. Powód poniósł koszty procesu w kwocie 3223 zł (w tym opłata od pozwu - 306 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2400 zł – stosownie do § 2 ust. 1 i § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia pozwu, wydatki na wynagrodzenie biegłego - 500 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł). Koszty poniesione przez stronę pozwaną wynoszą 3017 zł (w tym koszty zastępstwa procesowego 2400 zł – stosownie do §2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wydatki na wynagrodzenie biegłego w kwocie 600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł). Sąd przyjął, że żądanie powoda zostało uwzględnione w 75 %. Przy czym powoda uznano za przegrywającego sprawę również w części, w której cofnął pozew (tj. co do kwoty 542,78 zł) albowiem nastąpiło to w toku strawy, po doręczeniu odpisu pozwu stronie pozwanej. Zatem koszty procesu, należne powodowi to 2417,25 zł (75 % z 3223 zł), a koszty procesu należne stronie pozwanej to 754,25 zł (25 % z 3017 zł). Wobec tego po odjęciu kwoty należnej stronie pozwanej należało zasądzić na rzecz powoda kwotę 1663 zł

Orzeczenia w pkt IV i V wyroku oparto na przepisie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.) w zw. z art. 100 zd. 1 kpc i art. 98 § 1 kpc i art. 130(3)§1 zd. 2 kpc, obciążając powoda i stronę pozwaną (zgodnie z wynikiem procesu – powoda 25 %, a stronę pozwaną 75 %) wydatkami, poniesionymi w postępowaniu tymczasowo przez Skarb Państwa na wynagrodzenia biegłego w kwocie 43,11 zł.