Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Czaplińska

Protokolant: Anita Grunt

przy udziale Prokuratora Michała Koziorowskiego

po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2017 roku sprawy

M. K. (1), syna I. i S. z domu K.,

urodzonego dnia (...) w G.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 10 października 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 838/11 za czyn z art. 289 § 1 k. k. popełniony w dniu 27 czerwca 2011 roku na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda; postanowieniem sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 20 marca 2013 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary; kara ta została odbyta w całości;

2.  Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 1243/12 za czyn z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 279 § 1 k. k. popełniony w dniu 29 sierpnia 2012 roku na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat tytułem próby oraz kare grzywny w wymiarze 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; kara grzywny została wykonana w całości; postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

3.  wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 14 maja 2013 r.
w sprawie o sygn. akt X K 1666/12 za czyn z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 278 § 1 k. k. popełniony w dniu 15 września 2012 r. na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda; postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2016 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary;

4.  Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 24 września 2015 r. w sprawie
o sygn. akt II K 211/15 za czyn z art. 279 § 1 k. k. popełniony w dniu 28 listopada 2014 r. na karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności

o r z e k a:

I.  na podstawie art. 85 § 1 i 2 k. k., art. 85 a k. k., art. 86 § 1 k. k. łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach: Sądu Rejonowego Gdańsk –Północ w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 1243/15, Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 14 maja 2013 roku w sprawie o sygnaturze akt X K 1666/12 i Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 24 września 2015 roku w sprawie o sygnaturze akt II K 211/15 i jako karę łączną wymierza skazanemu M. K. (1) karę 2 (dwóch) lat i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I. sentencji wyroku zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie II K 1243/12 Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku w dniu 29 sierpnia 2012 roku oraz od dnia 1 września 2016 roku do dnia 16 marca 2017 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  w pozostałym zakresie orzeczenia zawarte w wyrokach ulegających połączeniu podlegają odrębnemu wykonaniu;

IV.  na podstawie art. 572 k. p. k. w zw. z art. 85 § 2 k. k. a contrario umarza postępowanie o wydanie wyroku łącznego w zakresie dotyczącym kar orzeczonych w wyroku wydanym w sprawie II K 838/11 Sądu Rejonowego Gdańsk –Północ w Gdańsku z uwagi na wykonanie w całości orzeczonych kar;

V.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, które przejmuje na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 1226/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

M. K. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 10 października 2011 r. w sprawie o sygn. akt II K 838/11 za czyn z art. 289 § 1 k. k. popełniony w dniu 27 czerwca 2011 roku na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 20 złotych każda; postanowieniem sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 20 marca 2013 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary; kara ta została odbyta w całości.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 838/11 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k. 21; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3 - 4; dane o karalności - k. 11 - 13

M. K. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 19 grudnia 2012 r. w sprawie o sygn. akt II K 1243/12 za czyn z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 279 § 1 k. k. popełniony w dniu 29 sierpnia 2012 roku na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat tytułem próby oraz kare grzywny w wymiarze 70 stawek dziennych po 10 złotych każda; kara grzywny została wykonana w całości; postanowieniem z dnia 17 maja 2016 roku zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 1243/12 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku – k. 19 - 20; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3 - 4; dane o karalności - k. 11 - 13

M. K. (1) skazany został wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 14 maja 2013 r. w sprawie o sygn. akt X K 1666/12 za czyn z art. 13 § 1 k. k. w zw. z art. 278 § 1 k. k. popełniony w dniu 15 września 2012 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat tytułem próby oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda; postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2016 r. zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary.

Dowód: odpis wyroku w sprawie X K 1666/12 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku - k. 27; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3 - 4; dane o karalności - k. 11 - 13

M. K. (1) skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego Gdańsk-Południe w Gdańsku z dnia 24 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 211/15 za czyn z art. 279 § 1 k. k. popełniony w dniu 28 listopada 2014 r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Dowód: odpis wyroku w sprawie II K 211/15 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku - k. 7 - 8; odpis wyroku w sprawie V Ka 1171/15 SO w Gdańsku – k. 9 – 10; informacja o pobytach i orzeczeniach – k. 3 - 4; dane o karalności - k. 11 – 13

Z opinii o skazanym z Zakładu Karnego w K. wynika, że karę pozbawienia wolności odbywa on w systemie zwykłym. Nie odnotowano przypadków naruszenia przez niego obowiązującego porządku i dyscypliny. W grupie współosadzonych funkcjonuje prawidłowo. Wobec przełożonych zachowuje się zgodnie z wymogami regulaminu. Nie przejawia zachowań agresywnych, nie dokonywał samoagresji, nie było konieczności stosowania wobec skazanego środków przymusu bezpośredniego. Dotychczas był cztery razy wyróżniony nagrodami, nie był karany dyscyplinarnie. Zachowanie skazanego można ocenić jako dobre, nie sprawia trudności wychowawczych. Skazany pracuje nieodpłatnie jako sprzątający w oddziale mieszkalnym, ze swoich obowiązków wywiązuje się należycie. Nie odnotowano żadnych uwag do wykonywanej przez niego pracy. Wykazuje się dużą aktywnością i deklaruje gotowość wzięcia udziału we wszelkich zaleconych programach resocjalizacyjnych. Nie przynależy do podkultury przestępczej. Prezentuje krytyczny stosunek wobec popełnionych przestępstw. W prowadzonych rozmowach żałuje swojego postępowania, które doprowadziło do jego ponownego osadzenia w ZK. Prognozę penitencjarną w zakresie dalszego prawidłowego funkcjonowania w warunkach ZK typu półotwartego można ocenić jako pozytywną.

Dowód: opinia o skazanym - k. 22 - 23

Skazany M. K. (1) był uprzednio czterokrotnie karany przez Sąd.

Dowód: dane o karalności – k. 11 – 13

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które zostały ujawnione w toku rozprawy, w szczególności w postaci odpisów wyroków, opinii o skazanym, informacji o pobytach i orzeczeniach oraz danych o karalności.

Sąd dał wiarę tym dokumentom uznając, że nie budzą one wątpliwości co do rzetelności i autentyczności zgromadzonych w nich informacji. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego osoby, a żadna ze stron nie kwestionowała ich wiarygodności. Dokumenty ujawnione w toku rozprawy łączą się w spójną i logiczną całość i w ocenie Sądu, pozwalają odtworzyć stan faktyczny niezbędny do rozstrzygnięcia o wniosku skazanego.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie, Sąd – mając na uwadze dyspozycję art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. – o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw oraz treść art. 4 § 1 k. k. – obowiązany był rozważyć, które z przepisów o karze łącznej (tj. w brzmieniu sprzed nowelizacji, tj. czyli obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 r. czy też w brzmieniu znowelizowanym, obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r.) będą korzystniejsze dla skazanego. W ocenie Sądu, korzystniejsze dla skazanego są aktualnie obowiązujące przepisy o karze łącznej, albowiem w myśl tych przepisów, możliwe jest połączenie kar orzeczonych wobec M. K. wyrokami wymienionymi w punktach 2., 3. i 4. komparycji wyroku i orzeczenie jednej kary łącznej, podczas gdy - w oparciu o przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2015 r. – możliwe byłoby połączenie tylko jednostkowych kar orzeczonych wyrokami wymienionymi w punktach 2. i 3. komparycji wyroku (z uwagi na dotychczasowe brzmienie art. 85 k. k., w myśl którego sąd orzekał karę łączną, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw – i wymierzono za te przestępstwa kary tego samego rodzaju. Wobec powyższego, zgodnie z dyspozycją art. 4 § 1 k. k., Sąd wydając wyrok łączny w niniejszej sprawie opierał się o przepisy o karze łącznej obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 roku, jako korzystniejsze dla skazanego.

Mając na uwadze aktualne brzmienie art. 85 § 1 k. k. (w myśl którego, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną), Sąd uznał że w stosunku do skazanego M. K. (1) zachodzą przesłanki do połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami wydanymi w sprawach wymienionych w punktach 2., 3. i 4. komparycji wyroku (punkt I. sentencji wyroku łącznego). Mając na uwadze, iż - zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 85 § 2 k. k. – podstawą orzeczenia kary łącznej są kary podlegające wykonaniu (z zastrzeżeniem art. 89 k. k.), Sąd w punkcie IV. sentencji wyroku na podstawie art. 572 k. p. k. w zw. z art. 85 § 2 k. k. a contrario umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w zakresie dotyczącym wyroku wydanego w sprawie II K 838/11 SR Gdańsk – Północ w Gdańsku z uwagi na wykonanie w całości orzeczonej tym wyrokiem kary pozbawienia wolności. Z tych samych powodów Sąd nie łączył kar grzywny wymierzonych wyrokami wymienionymi w punktach 1., 2. i 3. komparycji wyroku, albowiem grzywny orzeczone w sprawach IIK 1243/12 SR Gdańsk - Północ w Gdańsku i X K 1666/12 SR Gdańsk – Południe w Gdańsku zostały wykonane w całości, natomiast grzywna w sprawie II K 838/11 SR Gdańsk - Północ wymierzona na podstawie art. 71 § 1 k. k. nie podlega wykonaniu z uwagi na zarządzenie wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności obok której została orzeczona.

Kwestią podlegającą rozważeniu i decydującą o możliwości połączenia kar było ustalenie, czy kary wymierzone za przestępstwa przypisane skazanemu, a objęte wyrokami podlegającymi łączeniu, są karami tego samego rodzaju. W wyrokach podlegających łączeniu

M. K. (1) skazany został na kary pozbawienia wolności, które jako kary tego samego rodzaju podlegają łączeniu.

W punkcie I. sentencji wyroku łącznego Sąd połączył kary pozbawienia wolności orzeczone w wyrokach wymienionych w punktach 2., 3. i 4. komparycji wyroku i jako karę łączną wymierzył M. K. (1) 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzając karę łączną Sąd nie rozważa ponownie kwestii społecznej szkodliwości czynów, za które zostały orzeczone kary ani też stopnia zawinienia przy popełnieniu wyżej wymienionych czynów. Sąd, zgodnie z art. 85 a k. k., winien mieć na uwadze prewencję indywidualną wobec oskarżonego – w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego – skazanego, jak też względy prewencji generalnej. Ponadto Sąd winien rozważyć kwestię czy przestępstwa, za które zostały orzeczone kary jednostkowe są jedno- czy też różnorodzajowe, czy zostały popełnione w krótkich czy też znacznych odstępach czasu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w punkcie I. sentencji wyroku łącznego są przestępstwami jednorodzajowymi, wymierzonymi przeciwko temu samemu dobru prawnemu, tj. mieniu, co przemawia za zastosowaniem zasady absorpcji, a popełnione zostały na przestrzeni ponad dwóch lat (tj. w okresie od 29 sierpnia 2012 roku do 28 listopada 2014 roku), co z kolei przemawia za celowością zastosowania przy łączeniu kar jednostkowych w przeważającej mierze zasady kumulacji.

Nie ulega również wątpliwości, iż względy prewencji zarówno generalnej, jak i indywidualnej nakazują zastosowanie wobec skazanego przynajmniej częściowej kumulacji kar. M. K. (1), mimo bardzo młodego wieku, był już czterokrotnie karany przez sąd. Zgodnie z poglądem wyrażonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lipca 2000 r.: „ decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” (II AKa 171/00, OSA 2001/2/5).

Sąd miał także na uwadze fakt, iż popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest zasadniczo okolicznością obciążającą i w związku z tym kara łączna nie może stanowić niczym nie uzasadnionej premii dla skazanego płynącej jedynie z faktu popełnienia większej liczby przestępstw ( „Kodeks karny-komentarz” pod red. A. Wąska, Gdańsk 2000, t. II, s. 261-263). A za taką właśnie premię należałoby uznać wymierzenie skazanemu kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że w badanym przypadku brak jest podstaw do całkowitego zastosowania zasady absorpcji kar jednostkowych. Należy bowiem mieć na uwadze, że M. K. (1) wielokrotnie popełnił przestępstwa. Zachowanie skazanego wskazuje na jego niepoprawność. Uprzednie skazania nie powstrzymały go przed ponownym naruszeniem porządku prawnego. Z tych przyczyn, w ocenie Sądu, przyznanie prymatu zasadzie absorpcji przyczyniłoby się do wzbudzenia u skazanego poczucia bezkarności. Jednocześnie Sąd miał na względzie treść pozytywnej opinii o skazanym z Zakładu Karnego w K. oraz treść dokumentów przedłożonych przez jego obrońcę.

Sąd Najwyższy niejednokrotnie podkreślał, iż stosowanie jednej z wyżej wymienionych zasad, absorpcji czy też kumulacji w pełnym zakresie z wyłączeniem zasady przeciwnej, winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo. Podzielając ten pogląd, Sąd wymierzył karę łączną pozbawienia wolności przy zastosowaniu zarówno zasady absorpcji, jak i kumulacji.

Z tych przyczyn Sąd uznał, że kara łączna we wskazanym powyżej wymiarze będzie w należyty sposób oddziaływać prewencyjnie na skazanego.

Co do pozostałych rozstrzygnięć zawartych w wyrokach podlegających łączeniu, Sąd ustalił, że podlegają one odrębnemu wykonaniu.

W punkcie II. sentencji wyroku Sąd zaliczył skazanemu na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności odpowiednie okresy rzeczywistego pozbawienia wolności.

Sąd zwolnił skazanego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem o wydanie wyroku łącznego, uznając, że nie jest on w stanie ich ponieść.