Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 września 2016r.

Sąd Rejonowy w Brzesku Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący SSR Sławomir Świerczek

Protokolant starszy sekretarz sądowy mgr Anna Warchał

po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016r. w Brzesku

na rozprawie

sprawy z powództwa K. P.

przeciwko pozwanej H. P.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

I.  stwierdza, że obowiązek alimentacyjny K. P. względem jego byłej żony H. P. ustalony wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 22.09.2011r. w sprawie I C 867/10 w kwocie 400 (czterysta) złotych miesięcznie wygasł z dniem 1 czerwca 2016r.,

II.  w pozostałej części powództwo oddala,

III.  zasądza od pozwanej H. P. na rzecz powoda K. P. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty sądowej, kwotę 17 (siedemnaście) złotych tytułem opłaty od pełnomocnictwa oraz kwotę 148 (sto czterdzieści osiem) złotych łącznie z VAT tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSR Sławomir Świerczek

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować wyrok

2.  kal. 3 tygodnie

3.  po prawomocności zwrócić akta SO w Tarnowie

B. dnia 28 września 2016r.

Sygn. akt III RC 69/16

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 28 września 2016r.

Pełnomocnik powoda K. P. wniósł o ustalenie, że z dniem złożenia pozwu doszło do wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego istniejącego w postaci alimentów w wysokości po 400 złotych miesięcznie płatnych na rzecz pozwanej H. P., zasądzonych orzeczeniem Sądu Okręgowego w Tarnowie Wydział I Cywilny w sprawie o sygn. akt I C 867/10.

W pozwie wskazano, że tutejszy Sąd w dniu 13.10.2014r. orzekając w sprawie III RC 79/14 oddalił powództwo K. P. o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego, ale od daty tamtego orzeczenia sytuacja pozwanej zmieniła się na korzyść. Precyzując naprowadzono, że H. P. otrzymała w ramach podziału majątku 36 tysięcy złotych(w maju br. miała dostać kolejne 6 tysięcy) oraz nieruchomość o powierzchni 0,95 ha, na której znajduje się staw hodowlany. Strona powodowa podniosła ponadto, ze jednocześnie nastąpiła zmiana po stronie powoda tj. wypełnił on zobowiązania zawarte w ugodzie o podział majątku wspólnego oraz przebywał w okresie między październikiem 2015r. a marcem 2016r. na zwolnieniu lekarskim, w skutek czego nie mógł prowadzić gospodarstwa rolnego(co ma stanowić jego główne źródło dochodu). Wskazano również to, że powód opiekuje się swoją matką.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Małżeństwo powoda i pozwanej zostało rozwiązane wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 22 września 2011r.(sygn. akt I C 867/10). Sąd orzekł rozwód z winy obu stron i zasądził od K. P. na rzecz H. P. alimenty w kwocie po 400 złotych miesięcznie.

Sąd Okręgowy orzekał w następującym stanie faktycznym:

Powód i pozwana byli współwłaścicielami ok. 3,5 ha gospodarstwa rolnego oraz stawu o powierzchni ok. 70 ar, w którym hodowali ryby słodkowodne. Byli także współwłaścicielami kilku maszyn rolniczych oraz trzech samochodów.

Od grudnia 2010r. powód przebywał na zwolnieniu lekarskim i pobierał zasiłek chorobowy w kwocie 700-800 zł miesięcznie. Poza tym podejmował prace dorywcze i z tego tytułu osiągał ok 400-600 zł miesięcznie, a także pobierał dopłaty z budżetu Unii Europejskiej na gospodarstwo rolne i z tego tytułu w 2010r. uzyskał ok 4000 złotych. Od czasu wyprowadzenia się z domu zamieszkiwanego wspólnie z pozwaną nie pobierał plonów
z gospodarstwa rolnego. Powodowi doskwierały bóle kręgosłupa oraz nadciśnienie tętnicze.
W 2011r. powód został uznany za osobę z lekkim stopniem naruszenia sprawności organizmu, w związku z czym był zdolny do podjęcia wyłącznie lekkiej pracy. Ponadto cierpiał na bóle kręgosłupa.

K. P. opłacał składki na ubezpieczenie rolników w kwocie ok 300 złotych miesięcznie oraz ubezpieczenie budynków w kwocie 330 złotych rocznie, ponosił także koszty zakupu paliwa do samochodu siostry, który wówczas użytkował. Nie dokładał się do kosztów utrzymania mieszkania, w którym zamieszkiwał wraz z siostrą.

Pozwana pracowała w gospodarstwie rolnym. W ramach gospodarstwa uprawiała przenicę, jęczmień, owies, ziemniaki, hodowała krowę, byka, kaczki i kury. Zboża przeznaczała na karę dal zwierząt i ryb, natomiast ziemniaki, mleko i jaja na własne potrzeby lub je sprzedawała. Oprócz dochodów z gospodarstwa rolnego pozwana otrzymywała również pomoc finansową od dzieci i rodzeństwa.

H. P. pozostawała w stałym leczeniu z uwagi na chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa, zapalenie żył podudzia prawego. Wydawała ok. 200 złotych miesięcznie na zakup lekarstw, poza tym miała uszkodzony staw kolanowy prawy, w związku z czym miała mieć wykonaną blokadę kolana. Oczekiwała także na operację torbielą znajdującego się w dole podkolanowym prawej nogi.

/dowody: akta sprawy SO w Tarnowie I C 867/10: wyrok Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 22.09.2011r. k.153 wraz z uzasadnieniem k.160-177/

W 2013r. powód po raz pierwszy dochodził ustalenia, że jego obowiązek alimentacyjny względem byłej żony ustał. Powód był zatrudniony jako cieśla za wynagrodzeniem 1650 zł netto. Wyjeżdżał również za granicę w celach zarobkowych. W dalszym ciągu leczył się na kręgosłup, był zaliczony do grupy inwalidzkiej. Żył wówczas w C. gdzie wynajmował mieszkanie. Powód otrzymywał dopłaty z budżetu Unii Europejskiej w kwocie 7000 złotych. Płacił ubezpieczenie maszyn i ubezpieczenie budynków. H. P. utrzymywała się z alimentów w kwocie 400 złotych. Mieszkała w domu rodzinnym jej i powoda, prowadziła gospodarstwo rolne, które nie przynosiło jednak zysków. Pozwana opiekowała się stawem rybnym, dokarmiała ryby, czyściła staw, wykaszała wały. H. P. pozostawała w leczeniu kardiologicznym, na lekarstwa wydawała ok. 200 złotych miesięcznie.

/ dowody: akta sprawy III RC 209/12: zeznania H. P. – protokół rozprawy z dnia 22.04.2013r. , zeznania K. P. – protokół z rozprawy z dnia 10.06.2013/

W dniu 08.10.2014r. powód i pozwana zawarli przed Sądem Rejonowym w Brzesku ugodę dotyczącą podziału majątku dorobkowego. H. P. otrzymała na własność nieruchomość o powierzchni 0,95 ha, zaś K. P. został zobowiązany do zapłacenia swojej byłej żonie tytułem dopłat łączną kwotę 40 000 złotych rozłożoną na siedem rat. Pierwsza rata w kwocie 9 tys miała być zapłacona do dwóch tygodni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania dotyczącego podziału majątkowego, następnie pięć rat po 5 tys zł co trzy miesiące począwszy od końca lutego 2015r., a ostatnia rata miała wynosić 6 tys zł i być płatna do końca maja 2016r.

/ dowód: akta sprawy SR w Brzesku I Ns 356/14: protokół posiedzenia z dnia 08.10.2014r. k.258-259/

Wyrokiem z dnia 13.10.2014r. tutejszy Sąd Rejonowy po raz drugi oddalił powództwo K. P. o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego. Sąd ustalił wówczas, że strony zawarły ugodę w sprawie podziału majątku dorobkowego, ale pieniądze miały być płatne w ratach, zaś pierwsza w kwocie 5000 złotych miała wpłynąć po uprawomocnieniu się orzeczenia kończącego postępowanie o podział majątku dorobkowego. Sąd oddalając powództwo akcentował, że cała kwota ma zostać wpłacona dopiero na początku 2016r.

/ dowody: akta sprawy III RC 79/14: wyrok Sądu Rejonowego w Brzesku z dnia 13.10.2014r. k. 85, uzasadnienie wyroku k. 88-94/

Powód dokonał spłaty ugodzonej kwoty 40 000 złotych

/ dowody: potwierdzenia przyjęcia przelewu do realizacji k.8/8v, częściowo zeznania powoda – nagranie rozprawy z dnia 18.07.16r. k. 72/

Od 2014r. Powód mieszka wraz ze swoją matką I. P.. Matka powoda ma liczne schorzenia i wymaga opieki.

/ dowód: zaświadczenie lekarskie z dn. 04.01.2016r. k.12, zaświadczenie UG G. dot.

zameldowania na pobyt stały k.31, częściowo zeznania powoda – nagranie rozprawy z dnia 18.07.16r. k. 72/

K. P. posiada nieruchomość rolną o powierzchni 9.75 ha(fizycznych), nieruchomość leśną o powierzchni 2.28 ha(fizycznych) oraz nieruchomość nie będąca ani nieruchomością rolną ani leśną o powierzchni 0,29 ha. Powód otrzymuje dopłaty unijne w wysokości 7 tys złotych rocznie. K. P. stara się przywrócić funkcjonalność gospodarstwa(zarówno budynków jak i maszyn), które otrzymał w wyniku zawarcia ugody o podziale majątku wspólnego, a które przed tą ugodą było w posiadaniu żony. Zamierza on przywrócić możliwości uzyskiwania dochodu z działalności opartej na tymże gospodarstwie. W ramach sprzedaży sprzętu, który nie będzie mu przydatny powód wyzbył się tokarki oraz wiertarki. Pieniądze ze sprzedaży przeznaczył m.in. na spłatę dla pozwanej. Wydatki K. P. na żywność wynoszą 200 złotych, zaś na lekarstwa i koszty leczenia 150 złotych.

/dowód: zaświadczenie UG G. dot. stanu posiadania k.32, częściowo zeznania powoda – nagranie rozprawy z dnia 18.07.16r. k. 72/

K. P. jest osobą, która ma orzeczony lekki stopień niepełnosprawności do 31.03.2020r. Stopień ten został ustalony w dniu 19.04.2011r. a w dniu 10.03.2016r. na wniosek K. P. przedłużono okres obowiązywania orzeczenia i dodano schorzenie, które w równym stopniu narusza sprawność co te które stanowiło podstawę ustalenia stopnia niepełnosprawności w 2011r. Ponadto powód leczy się z powodu przewlekłych schorzeń narządu ruchu i układu krążenia. Od 23.10.2015r. do 31.03.2016r. przebywał na zwolnieniu lekarskim.

/dowody: orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k.11/11v, zaświadczenie lekarskie z dn. 31.03.2016r. k.13/

Pozwana mieszka w domu siostry, z tytułu czego płaci jej 300 złotych miesięcznie. Ponadto opiekuje się niepełnosprawnym dzieckiem siostry. Dom ten zamieszkiwany jest przez pięciu domowników i składa się z siedmiu pomieszczeń. Miesięcznie pozwana wydaje na jedzenie 500 złotych, na odzież i obuwie 100 złotych, na środki higieniczne 80 złotych.

/ dowód: częściowo zeznania pozwanej – nagranie rozprawy z dnia 18.07.16r. k. 72/

H. P. posiada nieruchomość rolną o powierzchni 0.46ha (fizycznych) oraz nieruchomość nie będącą nieruchomością rolną o powierzchni 0,49 ha(fizycznych). Jedna z tych nieruchomości zagospodarowana jest zarybionym stawem. Pozwana wykonywała prace zmierzające do utrzymania znajdujących się w nim ryb(zakup paszy, wykonywanie przerębli w zimie) , ale równocześnie nosi się z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

/dowód: zaświadczenie UG G. dot. stanu posiadania k.33, częściowo zeznania H. P. , częściowo zeznania powoda – nagranie rozprawy z dnia 18.07.16r. k. 72/

W 2009r. pozwana doznała urazu kolana. W grudniu 2015r. lekarz z medycznego centrum diagnostycznego po przebadaniu kolana rozpoznał u niej zmiany zwyrodnieniowe, chondromalacje, uszkodzenie ML, rozerwanie (...), przebyte nieduże uszkodzenie (...) oraz torbiel podkolanową. W dniu 01.03.2016 pozwana przeszła zabieg artroskopii kolana, a następnie przebywała w szpitalu celem pozabiegowego leczenia usprawniającego. Wypisując powódkę ze szpitala zalecono jej dietę redukcyjną, leczenie pod kontrolą lekarza POZ, kontrolę w poradni ortopedycznej, aktywny tryb życia oraz przepisano 8 leków(P., N., T., P., K., T., V.).

H. P. cierpi również na dolegliwości związane z stabilną chorobą wieńcową. Korzysta ona w tym zakresie usług poradni kardiologicznej. Zalecono jej leczenie dietetyczno-spoczynkowe i odpowiednie lekarstwa.

Na lekarstwa pozwana wydaje 250 złotych.

/dowody: skierowanie do poradni specjalistycznej k.48, wynik badania stanu kolanowego – V. k.50, szpitalna karta informacyjna – oddział rehabilitacji ogólnoustrojowej SPZOZ w B. k.51, szpitalna karta informacyjna SP ZOZ w B. k.54, faktura vat za lekarstwa k.49,k.75-80 szpitalna karta informacyjna Szpitala Wojewódzkiego w T. k.53, szpitalna karta informacyjna – oddział chorób wewnętrznych SP ZOZ w B. k.55, karta informacyjna (...) przy SP ZOZ w B. k.74/

Pomiędzy wrześniem 2015r. i 2016r. H. P. była uznana za osobę niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Do września 2016r. otrzymywał z tego tytułu rentę w wysokości 950 złotych. Obecnie oczekuje na kolejne rozstrzygnięcie KRUS odnośnie niezdolności do pracy. Pozwana zwróciła się do organów samorządu terytorialnego o przyznanie jej mieszkania komunalnego.

/ dowód: wypis z treści orzeczenia Lekarza Rzeczoznawcy KRUS k.64, częściowo zeznania pozwanej – nagranie rozprawy z dnia 28.09.16r. k.81 /

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody.

Akta poprzednich spraw w których dochodziło do rozstrzygania sporów o alimenty między powodem a pozwaną a to IC 867/10 SO w Tarnowie oraz III RC 79/14 i III RC 209/12 zawierały dowody dzięki którym Sąd mógł ustalić punkt odniesienia przy ocenie zmiany okoliczności(IC 867/10 SO w Tarnowie – niezaskarżony wyrok wraz z uzasadnieniem) oraz okoliczności natury materialnej i osobistej powoływanej przez strony w toku kolejnych postępowań w zakresie alimentów.

Ustalenia faktyczne Sad oparł również o dokumenty urzędowe tj. wydruku karty konta H. P. zawierającego spis należności uiszczonych na rzecz gminy G., zaświadczeń z UG G. zawierających wypisy z rejestrów podatkowych, zaświadczeń z UG G. dot. zameldowania na pobyt stały, wypisu z treści orzeczenia lekarza rzeczoznawczy KRUS. K. P. przedłożył jedynie kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, ale Sąd nie dopatrzył się podstaw by podważyć autentyczność tego pisma. Cecha ta nie była również kwestionowana przez drugą stronę.

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty, które strony przedłożyły na okoliczność ich sytuacji zdrowotnej, gdyż były to pisma sporządzone przez bezstronne osoby trzecie i w zakresie ich obowiązków. Natomiast dowody, które w tym zakresie przedłożyła pozwana nie potwierdzały, aby jej stan zdrowia uległ pogorszeniu.

Powód dowodził faktu spłaty pozwanej za pośrednictwem kserokopii potwierdzeń przelewu. Nie przedłożył on co prawda potwierdzeń zapłaty wszystkich rat, ale pozwana nie zaprzeczała, że do całkowitej spłaty doszło, wobec czego Sąd dał w tym zakresie wiary zeznaniom powoda.

Również faktury z apteki zostały wystawione przez podmiot bezstronny, a zatem stanowiły wiarygodny dowód na to, że pozwana dokonała zakupu oznaczonych w nich towarów. Natomiast nie wszystkie z tych towarów dały się zakwalifikować jako usprawiedliwiony zakup medykamentów(np. ziaja mleczko koksowe). Dlatego też automatyczne zliczanie kwot zawartych w tych fakturach nie było zasadne. Jednakże kwota podawana przez pozwaną w zeznaniach po pierwsze była generalnie stała na przestrzeni lat, po drugie liczba lekarstw wskazanych w zaleceniach zawartych w kartach informacyjnych przemawiała za przyjęciem oceny, że wskazywana przez nią kwota jest realna.

Zeznania pozwanej jak i powoda Sąd uznał za w większej części wiarygodne(pomijając te kwestie które znać mieli jedynie ze słyszenia np. inspirowanie przez powoda utrudniania sprzedaży pozwanej stawu rybnego), jakkolwiek zawierały one również fragmenty, które w świetle zasad logiki czy doświadczenia życiowego jawiły się jako nierzeczywistej.

W przypadku powoda kwestią wątpliwą było zaprzeczanie, aby posiadał jakieś stałe źródło dochodu. Przecież powód dokonał spłat pieniędzy(niemałej kwoty w niekrótkim czasie), a jego tłumaczenie, że umożliwiła mu to sprzedaż maszyn nie pokrywało się ze wskazaną przez niego wartością tych maszyn(i to nawet jeżeliby przyjąć, że faktycznie wiertarkę sprzedał za 3 tysiące złotych). Jakkolwiek decydująca o rozstrzygnięciu zmiana nastąpiła po stronie H. P., dlatego też kwestia źródła dochodów K. P. nie miała bezpośredniego wpływu na rozstrzygnięcie.

Pozwana z kolei twierdziła, że jej stan zdrowia uległ pogorszeniu, ale zeznania te nie korespondowały z treścią przedłożonego materiału dowodowego zestawionego z ustaleniami faktycznymi poczynionymi przy okazji rozpoznawania poprzednich spraw. Twierdziła ona także, że na koszty dojazdu na leczenie wydaje 200 złotych miesięcznie, ale była w stanie wskazać jedynie to, że jeździ średnio dwa razy do K.. Wreszcie depozycje pozwanej na okoliczność faktycznego potencjału gospodarczego stawu były niejednoznaczne. Z jednej bowiem strony pozwana twierdziła, że osiąganie dochodu z niego jest znacznie utrudniony. Z drugiej wykonywała w zimie nielekkie prace(przeręble) zmierzające do utrzymania znajdującej się w stawie populacji. Skoro mając problemy zdrowotne podjęła się tych prac, to zgodne z doświadczeniem życiowym jest przyjęcie oceny, że liczyła ona na ich ekonomiczną opłacalność.

Sąd zważył, co następuje

Zgodnie z art. 60 § 1 kro małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

Brak jest legalnej definicji pojęcia niedostatku. Słownikowo niedostatek opisuje się jako brak wystarczających środków materialnych, biedę, brak środków do życia. W uchwale z dnia 16 grudnia 1987r. sygn. akt III CZP 91/86 Sąd Najwyższy określił niedostatek jako sytuację , ,,gdy uprawniony nie może w pełni własnymi siłami, z własnych środków, zaspokoić swych usprawiedliwionych potrzeb(…) za znajdujące się w niedostatku zatem należy uważać osoby, które nie mogą własnymi siłami zaspokoić usprawiedliwionych potrzeb nie posiadają własnych środków w postaci wynagrodzenia za pracę, emerytury czy renty, ani też dochodów z własnego majątku.” (Uchwała SN Izba Cywilna i Administracyjna z dnia 16 grudnia 1987r. sygn. akt III CZP 91/86, lex 3342).

W orzecznictwie wydaje się przeważać pogląd, że niedostatek zachodzi wówczas, gdy istnienie niemożność zaspokojenia we własnym zakresie minimalnego standardu egzystencji, zaś niewykorzystywanie w pełni możliwości zarobkowych przez osobę osoby domagającą się alimentów wyklucza możliwość przyjęcia, że pozostaje ona w niedostatku(A. P. Pojęcie „niedostatku” jako podstawy obowiązku alimentacyjnego – linia orzecznicza, lex 206598). Pogląd ten należy uznać za trafny, albowiem jest bliski językowej wykładni pojęcia niedostatku oraz funkcji ograniczającej, którą pełnić ma ta przesłanka( vide art. 133 § 2 kro).

Wskazuje się iż typowemu stanowi niedostatku związanemu z rozwodem towarzyszy niemożność podjęcia zatrudnienia, z uwagi na wychowywanie wspólnych dzieci byłych już małżonków(np. Tomasz Sokołowski Komentarz do art.60 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w: Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz LEX, 2013).

Zgodnie z art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Poprzez zmianę orzeczenia rozumie się również stwierdzenie ustania obowiązku alimentacyjnego, wobec odpadnięcia którejś z przesłanek uzasadniających ten obowiązek, czy to po stronie uprawnionej czy zobowiązanej( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 stycznia 1999r. sygn. akt I CKN 1292/98).

W stosunku do wyroku konkretyzującego obowiązek alimentacyjny K. P. i dalszych orzeczeń oddalających jego powództwa o jego modyfikację nastąpiła istotna zmiana, istotnych dal sprawy okoliczności – potrzeb uprawnionej, ,możliwości zarobkowych zobowiązanego.

Po przeprowadzeniu postepowania Sąd stwierdził, że nastąpiła relewantna zmiana stosunków(w myśl art. 138 kro), która mogła stanowić podstawę zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego, a w konsekwencji stwierdzenia, że obowiązek ten wygasł. H. P. nie jest bowiem osobą, która aktualnie znajduje się w stanie niedostatku. Wpływ na nowy stan ma otrzymanie całkowitej spłaty związanej z podziałem majątku wspólnego oraz dysponowanie nieruchomością z której można uzyskiwać dochód bezpośrednio(sprzedając pożytki) lub pośrednio np. oddając w dzierżawę.

W 2010r. przedmiotowa nieruchomość na której znajduje się staw stanowiła współwłasność ze skonfliktowanym mężem, zatem jej możliwości odnośnie rozporządzania nim nie były tak szerokie jak obecnie gdy jest jego właścicielką. Jak sama pozwana wskazała staw jest zarybiony, zaś ona wykonywała prace, które miały na celu utrzymanie znajdującej się tam populacji ryb, wykonywała stosowne inwestycje, a zatem i sama widziała jakieś perspektywy ekonomicznego funkcjonowania stawu. Nawet jeżeli sama nie będzie dawała sobie rady w jego prowadzeniu(choć w przeszłości bez przeszkód to czyniła), to może otrzymywać z niego pożytki w sposób wskazany powyżej, względnie sprzedać.

Pozwana nie jest całkowicie niezdolna do pracy, gdyż może np. opiekować się innymi osobami(co czyniła w przeszłości i co czyni obecnie). Dochód uzyskiwany w ten sposób może łączyć z dochodem pochodzącym ze stawu rybnego Dzieci stron są już pełnoletnie, a zatem na pozwanej nie ciążą w tym zakresie obowiązki wychowawcze, które wpływały by w sposób istotny w możliwość uzyskania przez nią źródła dochodów.

Zauważyć należało również to, że w ciągu półtorej roku pozwana otrzymała kwotę 40 000 złotych, co oznaczało, że średnio miesięcznie z tego tytułu otrzymywała ponad 2000 złotych na rękę. Do tego dochodziły kwot zasądzonych alimentów. Pozwana nie potrafiła określić co z tymi pieniędzmi zrobiła. Jeżeli zaś je w tak krótkim okresie czasu skonsumowała, to oznacza, że nie obawiała się ona o swoją przyszłość finansową dostrzegając możliwość osiągania w jakiś sposób dochodu, bądź pozyskania źródeł utrzymania. W każdym bądź razie otrzymana kwota w sytuacji modelowego obywatela umieszczonego w kontekście sytuacyjnym pozwanej(brak dzieci na utrzymaniu, brak problemów zdrowotnych generujących bardzo duże wydatki) stanowiłaby odpowiednie wsparcie, aby wyjść poza stan niedostatku. Zauważyć należało także to, że pozwana dysponuje możliwościami elastycznego planowania w zakresie ponoszonych przez nią wydatków, albowiem w ocenie Sądu kwota 500 złotych wydawana na żywienie nie mieści się w pojęciu usprawiedliwionych potrzeb i może być przez H. P. ograniczona. Problem zdrowotny związany z kolanem pojawił się w 2009r, skoro rok 2016 przyniósł rozwiązanie pod postacią przeprowadzonego zabiegu operacyjnego, to po skutecznej rehabilitacji również potrzeby w zakresie wydatków medycznych będą mogły być kształtowane w inny sposób.

Dowodząc zasadności dalszej alimentacji H. P. powoływała się na kwestie zdrowotne, ale zauważyć należało, iż aspekt ten pojawiał się w każdej z trzech poprzednich spraw dotyczących alimentów. Co więcej, problem z prawym kolanem znalazł rozwiązanie w postaci zabiegu operacyjnego, który jak sama pozwana przyznała poprawił sytuację. Także kwota wydawana na leki zarówno w 2011r., 2013r. jak i 2014r. była podobna. Dlatego też wskazywane problemy ze zdrowiem nie mogły stanowić wystarczającego argumentu na pozostawanie H. P. w stanie niedostatku. Również zmiana w sytuacji mieszkaniowej nie stanowiła wystarczającego argumenty, aby uznać, że zmiany związane z podziałem majątku wspólnego nie miały wpływ na wyjście z niedostatku. Owszem w 2011r. mieszkała ona w jej i powoda domu rodzinnym, ale musiała go utrzymywać. Teraz mieszka u siostry, ale w zamian za opiekę nad jej synem koszty mieszkania znacząco spadły. Nie bez znaczenia pozostawał fakt, że do takiego sposobu podziału majątku wspólnego doszło na skutek ugody, a więc pozwana dostrzegała pozytywne ekonomiczne aspekty takiego rozwiązania.

Mając na uwadze powyższe Sąd stwierdził, że pozwana nie znajduje się w stanie niedostatku a w konsekwencji zmienił orzeczenie zasądzające alimenty i ustalił, że obowiązek ten wygasł. Jako datę wygaśnięcia Sąd wskazał 1 czerwca 2016r. albowiem do końca maja 2016r. pozwana miała otrzymać ostatnią ratę dopłaty z tytułu podziału majątku wspólnego.

Pozwana była stron, która przegrała sprawę, zatem Sąd na mocy art. 98 § 1 kpc zasądził od niej koszty procesu na które składały się opłata sądowa(240 złotych) oraz koszty zastępstwa procesowego(148 złotych) wraz z opłatą od pełnomocnictwa(17 złotych).

SSR Sławomir Świerczek

s) odnotować

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikom stron

kal. 2 tygodnie