Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 lutego 2017 roku

Sąd Rejonowy w Elblągu, IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Dąbrowska-Furman

Protokolant: stażysta Dominika Krzyżniewska

po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 roku w Elblągu

na rozprawie

sprawy z odwołania ubezpieczonego D. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w E.

z dnia 7 kwietnia 2016 roku, znak (...) - (...)

o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego,

sprawy z odwołania ubezpieczonego D. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w E.

z dnia 4 kwietnia 2016 roku, znak (...)

o odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy:

I.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 7 kwietnia 2016 roku, znak (...) - (...) w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu D. S. (1) prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres od dnia 10 stycznia 2016 roku do 18 marca 2016 roku;

II.  zmienia zaskarżoną decyzję z dnia 4 kwietnia 2016 roku, znak (...) w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu D. S. (1) prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, jakiemu uległ w dniu 10 stycznia 2016 roku w wysokości odpowiadającej 7 % (słownie: siedmiu procentom) uszczerbku na zdrowiu.

Sygn. akt IV U 313/16

UZASADNIENIE

Decyzją z 4 kwietnia 2016r., znak (...), pozwany organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w E., odmówił wnioskodawcy – ubezpieczonemu Panu D. S. (1) prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 22 w zw. z art. 3 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jednolity z 2015r., poz. 1242 z późn. zm., zwanej dalej także ustawą wypadkową) z powodu nie uznania zgłoszonego przez ubezpieczonego zdarzenia z 10 stycznia 2016r. jako wypadku przy prowadzeniu działalności gospodarczej wobec braku związku z prowadzoną działalnością.

Decyzją z dnia 7 kwietnia 2016r., znak (...) - (...), pozwany organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100% podstawy wymiaru za okres od 10 stycznia 2016r. do 18 marca 2016r. na podstawie art. 3 ust. 1, art. 9 ust. 1 i art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy wypadkowej z tego samego, co podany w ww. decyzji z 4 kwietnia 2016r. powodu.

Wnioskodawca wniósł odwołanie od każdej z ww. decyzji, domagając się zmiany każdej z nich i przyznania mu przedmiotowych praw. W uzasadnieniu przywołał swoje zastrzeżenia, jakie wniósł do karty wypadku z dnia 4 kwietnia 2016r., nr (...), wskazując, że zgłoszone przez niego zdarzenie powinno być uznane za wypadek przy prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy wypadkowej.

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy wniósł o oddalenie każdego z nich, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonych decyzjach. Wskazał nadto, że wnioskodawca – ubezpieczony w dniu 14 stycznia 2016r. złożył wniosek o ustalenie uprawnień do zasiłku chorobowego za okres od 10 stycznia 2016r. do 2 lutego 2016r. w związku z wypadkiem jakiemu uległ w dniu 10 stycznia 2016r., następnie przedłożył kolejne zaświadczenie lekarskie potwierdzające jego niezdolność do pracy w okresie od 3 lutego 2016r. do 18 marca 2016r., w dniu 22 marca 2016r. złożył wniosek o ustalenie uprawnień do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku, jakiemu uległ w dniu 10 stycznia 2016r. przy prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej, w dniu 4 lutego 2016r. złożył w ZUS zawiadomienie o wypadku , z którego wynikało, że 10 stycznia 2016r. około godziny 14.00 na placu przed warsztatem w (...) rozpoczął przegląd samochodu w celu przygotowania pojazdu do tygodniowej pracy oraz przeglądu technicznego, próbując sięgnąć stojący w kabinie samochodu pojemnik z płynem do spryskiwaczy poślizgnął się i upadając uderzył prawą ręką w otwarte drzwi samochodu, przygniatając drzwiami palec, a lewą ręką uderzył w podłoże, w związku z nasilającymi się dolegliwościami zadzwonił do żony, która zabrała go do domu, w godzinach wieczornych udał się do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w E. celem uzyskania pomocy medycznej, tam stwierdzono złamanie przynasadowe lewej kości promieniowej. Organ rentowy podniósł, że wykonywane czynności w dniu 10 stycznia 2016r. nie miały związku z prowadzoną działalnością gospodarczą ponieważ z wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika, że przedmiotem działalności ubezpieczonego jest produkcja pozostałych wyrobów z korka, drewna, słomy i materiałów używanych do wyplatania, zaś ubezpieczony nie przedstawił, pomimo wezwania z 16 lutego 2016r., dowodów potwierdzających do jakich celów przygotowywał w dniu 10 stycznia 2016r. samochód, czy miały być to czynności związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zdaniem ZUS zebrane w toku postępowania wyjaśniającego dokumenty świadczą o tym, że ubezpieczony w chwili wypadku nie świadczył usług w celach zarobkowych, a wykonywał czynności na własne potrzeby. Pozwany przywołał ponadto definicję działalności gospodarczej z art. 2 ustawy z 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej, zgodnie z którą działalnością gospodarczą jest świadczenie usług osobom trzecim w celach zarobkowych, a także podniósł, że wniesione przez ubezpieczonego w dniu 12 kwietnia 2016r. zastrzeżenia do karty wypadku nie wniosły nic nowego do sprawy.

Sąd postanowił sprawy z odwołań od obu opisanych wyżej decyzji połączyć do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia na podstawie art. 219 kpc.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Pan D. S. (1) podlega do ubezpieczeń społecznych, w tym ubezpieczenia wypadkowego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej od 2005 roku do chwili obecnej. Ubezpieczony prowadził działalność gospodarczą początkowo pod firmą Zakład (...) DANMARK w zakresie produkcji mebli i pozostałych wyrobów z drewna, korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania – od 2005 roku do 2011 roku, a następnie pod firmą (...) – D. (...) w zakresie produkcji mebli, wyrobów stolarskich, ciesielskich dla budownictwa, pozostałych wyrobów z drewna, wyrobów z korka, słomy i materiałów używanych do wyplatania, naprawy i konserwacji maszyn, wykonywania instalacji elektrycznych. Ubezpieczony mieszka w M. przy ul. (...), zaś zakład główny ubezpieczonego mieści się w (...), (...)-(...) M.. Z zawodu jest elektromechanikiem. Zakład ubezpieczonego produkuje w szczególności palety drewniane o różnych wymiarach, w tym: 120/80 oraz 130/90.

/bezsporne; nadto zaświadczenie o dokonaniu zmiany wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z 19.09.2011r. – k. 11 akt rentowych, pliku zapoczątkowanego pismem ZUS z 20.01.2016r. , informacja z (...) wydruk k. 13 ww. akt rentowych ZUS; faktury VAT k. 25 i 26 ww. akt rentowych pliku zapoczątkowanego pismem ZUS z 20.01.2016r./

Działalność gospodarczą ubezpieczony prowadzi wraz z wspólnikiem Panem M. K. (1). Do prowadzenia działalności gospodarczej, w tym w szczególności do transportu produkowanych wyrobów, używali oni będącego ich współwłasnością samochodu ciężarowego marki V. (...)/2016 o nr. rej. (...) o dopuszczalnej ładowności 1400 kg oraz samochodu osobowego marki V. (...) o nr. rej. (...).

/dowód: faktura VAT –k. 34, ewidencja zakupów VAT – k. 35, książka przychodów i rozchodów – k. 36-39; zeznania ubezpieczonego złożone na rozprawie 4.10.2016r. – k. 27v; znajdujące się w aktach rentowych ZUS pliku zapoczątkowanego pismem ZUS z 20.01.2016r.: kserokopie dowodów rejestracyjnych - k. 21-23, faktury VAT nr (...) – k. 25-27/

W dniu 10 stycznia 2016r. ubezpieczony pojechał do swojego zakładu w Z., aby przygotować firmowy (...) o nr. rej. (...) do pracy – przewozu produkowanych przez zakład palet oraz przeglądu technicznego w związku z upływającym terminem okresowych badań technicznych. Około godziny 14:00 podczas wykonywania czynności związanych z samochodem, kiedy ubezpieczony sięgał po pojemnik z płynem do spryskiwaczy znajdujący się w kabinie samochodu, poślizgnął się i upadając uderzył prawą ręką w otwarte drzwi samochodu, przygniatając palec tej ręki, a lewą ręką uderzył w podłoże, wskutek czego doznał urazu w postaci złamania przezstawowego nasady dalszej kości promieniowej lewej bez istotnego przemieszczenia oraz rany tłuczonej opuszki palca III ręki prawej. Ubezpieczony zadzwonił po żonę, która zawiozła go do domu, a następnie – z uwagi na utrzymujący się ból – do szpitala, najpierw do Szpitala przy ul. (...) w E., gdzie polecono mu udać się do Wojewódzkiego Szpitala (...) przy ul. (...) w E.. Tam udzielono ubezpieczonemu pomocy, wykonano zdjęcie rtg, unieruchomiono rękę w gipsie. Leczenie ubezpieczony kontynuował w Poradni Chirurgicznej w E.. Urazy jakich doznał ubezpieczony skutkowały długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w łącznej wysokości 7 %, nadto niezdolnością ubezpieczonego do pracy w okresie od 10 stycznia 2016r. do 18 marca 2016r.

/okoliczności częściowo bezsporne; nadto dowód: zeznania ubezpieczonego złożone na rozprawie 4.10.2016r. – k. 27v; faktura VAT –k. 34, ewidencja zakupów VAT – k. 35, książka przychodów i rozchodów – k. 36-39; znajdujące się w aktach rentowych ZUS pliku zapoczątkowanego pismem ZUS z 20.01.2016r.: karta wypadku nr (...) – k. 32; kserokopie dowodów rejestracyjnych - k. 21-23; faktury VAT nr (...) – dot. przeglądu technicznego samochodu ciężarowego wspólników M. K. i ubezpieczonego D. S. o nr. rej. (...) oraz faktury vat dot. sprzedaży palet przez firmę ubezpieczonego i jego wspólnika wraz z usługą transportu - fvat nr 2/01/2016 i 3/01/2016 – k. 25-27; opinia biegłego sądowego ortopedy R. K. – k. 43; znajdujące się w aktach rentowych ZUS pliku „ (...) B5 Dokumentacja orzeczniczo – lekarska …”: zaświadczenie o stanie zdrowia, historia choroby Poradni (...) Ogólnej Szpitala Miejskiego w E., skrócona historia choroby (...) w E. dot. udzielonej ubezpieczonemu w dniu 10.01.2016r. pomocy, wynik badania radiologicznego ubezpieczonego wykonanego w (...) w (...).01.2016r.; znajdujące się w aktach rentowych ZUS, pliku dot. decyzji w przedmiocie zasiłku chorobowego: zaświadczenia o niezdolności do pracy na drukach (...) k. 11, 10, 5/

Sąd zważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania były decyzje odmawiające ubezpieczonemu prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego: prawa do jednorazowego odszkodowania (art. 6 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 11 ust 1 ustawy wypadkowej) oraz prawa do zasiłku chorobowego (art. 6 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 8 i 9 ustawy wypadkowej) w związku ze zgłoszonym przez ubezpieczonego wypadkiem przy pracy z dnia 10 stycznia 2016r. (art. 3 ust 3 pkt 8 ustawy wypadkowej).

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 8 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych za wypadek przy pracy uważa się również nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w okresie ubezpieczenia wypadkowego z danego tytułu podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych.

W toku postępowania pozwany ZUS uzasadnił odmowę prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego oraz prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy tym, że zdarzenie z dnia 10 stycznia 2016 roku nie miało związku z wykonywaną działalnością gospodarczą. W karcie wypadku wskazano, że biorąc pod uwagę określony w (...) przedmiot działalności ubezpieczonego oraz treść art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (zawart,ą tamże definicję działalności gospodarczej), to świadczenie usług na rzecz własnej działalności nie ma charakteru zarobkowego, „z wyjaśnień ubezpieczonego wynika, że w chwili wypadku nie świadczył usług w celach zarobkowych, a wykonywał czynności na własny użytek” /karta wypadku w aktach ZUS/. Sporna pozostawała więc jedynie kwestia związku zdarzenia z wykonywaną przez ubezpieczonego działalnością gospodarczą. Poza sporem – fakt podlegania przez ubezpieczonego do ubezpieczenia wypadkowego, fakt, że doszło do zdarzenia w okolicznościach opisanych w karcie wypadku - poślizgnięcia się ubezpieczonego przy obsłudze samochodu ciężarowego w celu jego przygotowania do przewozu produkowanych przez firmę ubezpieczonego palet na terenie jego zakładu w Z. w dniu 10 stycznia 2016r. skutkującego urazem ubezpieczonego oraz jego niezdolnością do pracy w okresie od 10 stycznia 2016r. do 18 marca 2016 r. Okoliczności te znajdowały nadto potwierdzenie w dokumentacji wymienionej wyżej, znajdującej się w aktach ZUS oraz aktach sprawy, nadto w zeznania ubezpieczonego słuchanego na rozprawie w charakterze strony.

Sąd dał wiarę dokumentacji znajdującej się w aktach organu rentowego oraz w aktach sprawy, powołanej wyżej, albowiem nie była ona kwestionowana przez strony, brak było przy tym okoliczności nakazujących, by kwestionować jej wiarygodność.

Sąd dał wiarę również zeznaniom ubezpieczonego słuchanego w charakterze strony na rozprawie.

Zgodnie z art. 299 k.p.c. przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron jest dopuszczalne wyjątkowo, gdy w świetle oceny sądu, opartej na całokształcie okoliczności sprawy, brak jest w ogóle innych środków dowodowych albo gdy istniejące dowody okazały się niewystarczające. Dowód ten jest dowodem o charakterze subsydiarnym i należy po niego sięgać w sytuacji, w której brak jest materiału dowodowego pozwalającego na ocenę istotnych okoliczności w sprawie. W niniejszym postępowaniu taka sytuacja miała miejsce. Z okoliczności sprawy wynikało, że poza zeznaniami ubezpieczonego nie mogło być innych bezpośrednich dowodów na związek zdarzenia z działalnością gospodarczą ubezpieczonego. Stąd też Sąd postanowił o dopuszczeniu dowodu z zeznań ubezpieczonego.

W ocenie Sądu zeznania ubezpieczonego były logiczne, konsekwentne i spójne, nadto korespondowały one z dowodami w postaci dokumentów wymienionych wyżej, to jest w szczególności w postaci dowodów rejestracyjnych samochodów, w tym (...) o nr. rej. (...), przy obsłudze którego doszło do wypadku, faktury VAT dot. zakupu tego samochodu /k.34/, ewidencji zakupów /k. 35/, książki przychodów i rozchodów /k. 36-39/, faktury VAT dot. wykonanego w dniu 12 stycznia 2016r. przeglądu tego samochodu ciężarowego /k. 25 ww. akt rentowych zus/, faktur VAT dot. sprzedaży produktów i usług przez firmę ubezpieczonego /k. 26-27 ww. akt rentowych ZUS/. Dokumenty te świadczyły o tym, że samochód ciężarowy, przy obsłudze którego ubezpieczony uległ wypadkowi służył wykonywaniu działalności gospodarczej przez firmę ubezpieczonego, nadto że w dniach następujących bezpośrednio po wypadku przedmiotowym samochodem po jego przeglądzie technicznym przetransportowano palety wyprodukowane przez firmę ubezpieczonego, przy czym transport był uwzględniony na fakturach. Dokumenty te potwierdzały, że ubezpieczony właśnie w tym celu wykonywał w dniu 10 stycznia 2016r. czynności przy firmowym samochodzie, podczas których doszło do wypadku. Z zeznaniami ubezpieczonego korespondowała także dokumentacja medyczna wymieniona wyżej /znajdujące się w aktach rentowych ZUS pliku „ (...) B5 Dokumentacja orzeczniczo – lekarska …”: zaświadczenie o stanie zdrowia, historia choroby Poradni (...) Ogólnej Szpitala Miejskiego w E., skrócona historia choroby (...) w E. dot. udzielonej ubezpieczonemu w dniu 10.01.2016r. pomocy, wynik badania radiologicznego ubezpieczonego wykonanego w (...) w E. z 10.01.2016r.; znajdujące się w aktach rentowych ZUS, pliku dot. decyzji w przedmiocie zasiłku chorobowego: zaświadczenia o niezdolności do pracy na drukach (...) k. 11, 10, 5/. Wynikało z niej, że ubezpieczony bezpośrednio po wypadku korzystał z pomocy medycznej, został zaopatrzony w Wojewódzkim Szpitalu (...) w E., następnie kontynuował leczenie w Poradni (...) Ogólnej Szpitala Miejskiego, w okresie od 10 stycznia do 18 marca 2016r. był niezdolny do pracy.

Powyżej opisane dowody wzajemnie się uzupełniając pozwalały na ustalenie przebiegu zdarzenia z dnia 10 stycznia 2016 roku, a jednocześnie na stwierdzenie, że do wypadku doszło podczas wykonywania przez ubezpieczonego zwykłych czynności związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

W ocenie Sądu obsługa samochodu ciężarowego w celu przewozu tym samochodem wyprodukowanych przez firmę ubezpieczonego palet do kontrahenta była zwykłą czynnością ubezpieczonego związaną z prowadzoną przez niego wraz ze wspólnikiem działalnością gospodarczą. Cechą charakterystyczną prowadzonej przez ubezpieczonego działalności gospodarczej była produkcja i sprzedaż wyrobów, w szczególności drewnianych palet oraz ich transport przedmiotowym samochodem ciężarowym wspólników do kontrahentów.

Zgodnie z art. 3 ust 3 pkt 8 ustawy wypadkowej świadczenia przysługują z tytułu wypadków zaszłych podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej w rozumieniu przepisów o systemie ubezpieczeń społecznych. Na potrzeby ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2016r., poz. 963) nie zostało zdefiniowane pojęcie „działalności pozarolniczej", a tylko w art. 8 ust. 6 tej ustawy wskazano podmioty i warunki, na których podmioty te podlegają ubezpieczeniom społecznym jako prowadzące działalność pozarolniczą. Na tle tego przepisu należy stwierdzić, że prowadzenie działalności pozarolniczej w ujęciu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest pojęciem szerszym od określonej w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej zarobkowej działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej, usługowej lub poszukiwania, rozpoznawania i wydobywania kopalin ze złóż, z uwzględnieniem działalności zawodowej, wykonywanych w sposób zorganizowany i ciągły. Istotną cechą działalności gospodarczej, wypływającą z zawodowości rozumianej także jako czerpanie środków utrzymania, jest jej ciągłość oraz powtarzalność działań podejmowanych z reguły w dużej skali, a więc np. seryjność i masowość produkcji, stypizowanie transakcji, stała współpraca. /tak M. Gersdorf, B. Gudowska (red.), Ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych [w:] M. Gersdorf, B. Gudowska (red.) Społeczne ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe. Komentarz. Warszawa 2012/.

Sąd orzekający podziela pogląd Sądu Najwyższego wyrażony w wyroku z 12 marca 2013r., I UK 567/12, iż „można przyjąć, że jeżeli wypadek nastąpił w czasie wykonywania zwykłych czynności pozostających w związku funkcjonalnym z prowadzoną działalnością pozarolniczą, mieści się w zakresie pojęcia użytego w art. 3 ust. 3 pkt 8 ustawy wypadkowej. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wskazał, że „biorąc pod uwagę, że na działalność gospodarczą składa się wiele różnych czynności faktycznych i prawnych, można przyjąć, że wszelkie czynności typowe dla określonego rodzaju działalności gospodarczej podlegają zakwalifikowaniu jako mieszczące się w pojęciu „zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej”. Stwierdził, że „należy przyjąć raczej szerokie niż wąskie rozumienie „zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej”, ponieważ osoba prowadząca taką działalność podejmuje w jej ramach szereg działań, które nie są związane bezpośrednio z wykonaniem dzieła (produkcją towaru) lub świadczeniem usługi, a niewątpliwie mają ścisły związek z prowadzeniem takiej działalności (np. comiesięczne rozliczenie z ZUS i urzędem skarbowym, załatwianie różnych spraw w urzędach, uzyskiwanie zezwoleń i koncesji, narady z pracownikami itd.). Nie sposób byłoby wydzielić spośród czynności faktycznych i prawnych osoby prowadzącej działalność gospodarczą takich, które służą bezpośrednio wytwarzaniu dóbr i usług, i takich, które tej charakterystyki nie spełniają, i traktować je odmiennie – z punktu widzenia art. 8 ust. 3 pkt 8 ustawy wypadkowej. Prowadzenie działalności gospodarczej jest pewną całością organizacyjną. Ograniczenie odpowiedzialności organu rentowego z tytułu wypadku tkwi w przyjęciu, że chodzi o wypadek „podczas”, a nie tylko „w związku” z wykonywaniem zwykłych czynności składających się w swoim całokształcie na prowadzenie działalności pozarolniczej. Dokonując interpretacji art. 3 ust. 3 pkt 8 ustawy wypadkowej, należy mieć na uwadze z jednej strony rodzaj pozarolniczej działalności wykonywanej przez ubezpieczonego, a z drugiej to, czy do zdarzenia doszło „podczas” (w czasie) wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem tej działalności” (z uzasadnienia wyroku z 12.03.2013r., I UK 567/12). Sąd Najwyższy przyjmując szerokie rozumienie czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej za takowe przyjął w szczególności dojazd do klienta (por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 czerwca 2010 r., II UK 407/09, OSNP 2011 nr 21-22, poz. 282), zakup materiałów, narzędzi, półproduktów lub odpowiedniego sprzętu, niezbędnych do prowadzenia działalności pozarolniczej, jak i wyjazd w celu zakupu takich materiałów i narzędzi (w ww. wyroku I UK 567/12).

W ocenie sądu przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez ubezpieczonego w dniu 10 stycznia 2016r. pozostawały w funkcjonalnym związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albowiem cechą charakterystyczną działalności ubezpieczonego był transport wyprodukowanych w zakładzie ubezpieczonego palet przedmiotowym samochodem, w celu przewiezienia zakontraktowanych palet ubezpieczony przygotowywał przedmiotowy samochód do pracy.

W konsekwencji Sąd zakwalifikował wypadek z dnia 10 stycznia 2016r. jakiemu uległ ubezpieczony jako wypadek przy pracy w rozumieniu art. 3 ust 3 pkt 8 ustawy wypadkowej.

Uwzględniając opinię biegłego sądowego ortopedy R. K. /k. 43/ sąd ustalił, że uraz jakiemu uległ ubezpieczony skutkował jego długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu w wysokości łącznej 7%. Opinia ta zawierała jednoznaczne odpowiedzi na postawione przez Sąd pytania, które udzielone zostały po analizie dokumentacji medycznej oraz zbadaniu ubezpieczonego. Opinia zawierała sprawozdanie z dokonanych czynności, była przekonująco i logicznie uzasadniona. Została sporządzona przez biegłego sądowego posiadającego odpowiednie kwalifikacje i wiedzę specjalną, dysponującego bogatym doświadczeniem, w tym zdobytym podczas wykonywania funkcji biegłego sądowego. Żadna ze stron pomimo zobowiązania nie wniosła do żadnej opinii jakichkolwiek zastrzeżeń, co można było potraktować jako podzielenie zawartych w niej wniosków.

Wobec powyższego należało – na podstawie art. 477(14) § 2 kpc - zmienić zaskarżoną decyzję z 4 kwietnia 2016r. i przyznać ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości odpowiadającej 7% uszczerbku na zdrowiu (stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 11 ust 1 ustawy wypadkowej) oraz zmienić zaskarżoną decyzję z 7 kwietnia 2016r. i przyznać ubezpieczonemu prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego za okres, w którym ubezpieczony był niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy, to jest od 10 stycznia 2016r. do 18 marca 2016r. (stosownie do art. 6 ust 1 pkt 1 w zw. z art. 8 i 9 ustawy wypadkowej).