Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Anita Jarząbek – Bocian

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Renata Szczegot

po rozpoznaniu dnia 16 marca 2017 r. w Warszawie

sprawy G. S. syna C. i C., ur. (...) w W.

obwinionego o wykroczenie z art. 92 § 1 kw

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie

z dnia 26 września 2016 r. sygn. akt VIII W 1817/15

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zwalnia obwinionego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 1653/16

UZASADNIENIE

G. S. został obwiniony o to, że w dniu 15 kwietnia 2015 roku około godz. 23:16 w W., przy ul. (...) przy (...) nr (...), kierując pojazdem samochodowym marki F. o nr. rej. (...), nie zastosował się do znaku drogowego B-36 (zakaz zatrzymywania się) z tabliczką T-24 (pojazd zostanie usunięty na koszt właściciela) parkując wymieniony pojazd w strefie objętej tym znakiem, tj. za wykroczenie z art. 92 § 1 k.w. w zw. z § 28 ust. 2 Rozporządzenia Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 26 września 2016 roku w sprawie o sygn. akt VIII W 1817/15 uznał G. S. za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na podstawie art. 92 § 1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 100 złotych. Zasądził również od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130 złotych tytułem kosztów postępowania, w tym 30 złotych tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obwiniony i zarzucił w niej naruszenie przepisów prawa procesowego, polegające na nie stosowaniu się do zasady domniemania niewinności, nie stosowaniu się do zasady obiektywizmu oraz wielokrotne łamanie zasady bezpośredniości. W ocenie skarżącego Sąd I instancji ustalił ponadto błędny stan faktyczny. W konsekwencji powyższych zarzutów wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie bądź o uchylenie go i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja obwinionego nie mogła zostać uwzględniona gdyż zawarte w niej argumenty są bezzasadne i nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Głównymi dowodami świadczącymi o popełnieniu przez G. S. zarzucanego mu wykroczenie są zdjęcia wykonane przez Straż Miejską wraz z dyspozycją usunięcia pojazdu (k. 1-3) oraz dokumentacja fotograficzna zawarta na płycie CD otrzymana od Zakładu (...) wraz z pismem, z którego wynika, że znaki B-36 z tabliczkami T-24 i tabliczkami tekstowymi (od dnia 10.04.2015 r.) zostały ustawione na ul. (...) w dniu 2 kwietnia 2015 roku (k. 67). Zdjęcie o nazwie „(...)” pokazuje przedmiotowy znak, do którego obwiniony się nie dostosował. Taką samą informację przekazał Zarząd Dróg Miejskich (k. 58). Na kolejnych zdjęciach nie widać należącego do obwinionego F. (...) o nr. rej. (...), co oznacza, że musiał go zaparkować już po postawieniu znaku, a nie, jak sam wyjaśniał, na wiele dni przed umieszczeniem znaku. Jednocześnie należy stwierdzić, że dokumentacja fotograficzna została wykonana w sposób rzetelny, sfotografowano wszystkie pojazdy parkujące w obrębie ustawionych znaków B-36 i brak jest podstaw do przyjęcia za skarżącym, że dokumentacja ta została w jakikolwiek sposób sfałszowana, trudno zresztą doszukać się motywów, jakimi miałby kierować się Zakład (...) fałszując dokumentację fotograficzną. Obwiniony twierdził także, że znak B-36 został zamontowany na miejsce znaku o przejściu dla pieszych, ale ze zdjęć wynika, że znak B-36 ustawiony jest za przejściem, a nie przed. Z kolei znak informujący o przejściu dla pieszych z oczywistych względów umieszczony jest przed tym przejściem.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w szczególności w postaci zdjęć nadesłanych przez Zakład (...) jest jasny i nie pozostawia wątpliwości, że należący do G. S. pojazd marki F. (...) o nr. rej. (...) nie był zaparkowany przy ul. (...) w dniu stawiania znaków B-36 z tabliczkami T-24, musiał zatem zostać postawiony tam, gdy przedmiotowe znaki już obowiązywały. Obwiniony nie przedstawił w apelacji jakichkolwiek argumentów zdolnych zaprzeczyć ustalonemu stanowi faktycznemu, zaś jego linią obrony jest bezpodstawne negowanie wszystkich niekorzystnych dla niego dowodów i zarzucanie ich fałszywości. W żaden sposób nie została również naruszona zasada domniemania niewinności. Dowody zebrane w sprawie i ujawnione przez Sąd Rejonowy pozwoliły na uznanie obwinionego za winnego, wyraźnie wskazywały bowiem na to, że pojazd należący do obwinionego parkował w obrębie obowiązywania znaku B-36, a nie został tam zaparkowany przed ustawieniem tego znaku. Nie może być mowy o naruszenie zasady domniemania niewinności w sytuacji, gdy Sąd udowadnia obwinionemu winę.

W tych okolicznościach Sąd Odwoławczy uznał, iż Sąd meriti nie dopuścił się żądnego ze wskazanych w apelacji uchybień i prawidłowo przyjął, iż czyn przypisany obwinionemu stanowi wykroczenie z art. 92 § 1 kw, za popełnienie, którego wymierzył mu karę 100 złotych grzywny, która to kara cech rażącej niewspółmierności nie nosi i która spełni przypisane jej zadania tak w zakresie prewencji szczególnej jak i ogólnej.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.