Pełny tekst orzeczenia

  Sygn. akt II Cz 242/17

POSTANOWIENIE

Dnia 30 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

Sędziowie: SO Jerzy Dydo

  SO Agnieszka Terpiłowska

po rozpoznaniu w dniu 30 marca 2017 r. w Świdnicy na posiedzeniu niejawnym

sprawy egzekucyjnej z wniosku wierzyciela (...) S.A. we W. przeciwko dłużnikowi R. D. prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu A. C. (sygn. akt Km 231/11)

na skutek zażalenia dłużnika na postanowienie Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 25 listopada 2016 r., sygn. akt I Co 279/16

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

(...)

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 25 listopada 2016 roku Sąd Rejonowy w Wałbrzychu odrzucił wniosek dłużnika R. D. o obniżenie opłaty egzekucyjnej wskazując, iż skoro dłużnik R. D. złożył wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej w dniu 26 lutego 2016 r., to – wobec doręczenia mu postanowienia o ustaleniu opłaty w dniu 29 stycznia 2013 roku – uznać należało, że uchybił siedmiodniowemu terminowi do jego wniesienia.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył dłużnik, wnosząc o jego zmianę i stosowne obniżenie opłaty egzekucyjnej. W uzasadnieniu zażalenia Skarżący wskazał, że zaskarżone postanowienie wydane zostało z naruszeniem prawa przy jednoczesnej błędnej ocenie sytuacji majątkowej i osobistej dłużników. Skarżący podniósł, iż zaskarżył postanowienie w terminie prawidłowym, niezwłocznie po uzyskaniu informacji o wysokości opłaty. Ponadto zaznaczył, iż chociaż jest właścicielem gospodarstwa rolnego oraz domu jednorodzinnego to wcale nie oznacza, że jest osobą mającą możliwość zapłaty wysokiej kwoty nieuzasadnionych kosztów opłaty egzekucyjnej. Ani gospodarstwo rolne, ani dom jednorodzinny nie generują dochodów, a nie stanowią jednocześnie majątku, który podlegałby zbyciu w celu uzyskania środków na doraźny cel. Zdaniem Skarżącego orzecznictwo w tej kwestii jest jasne i nie budzi wątpliwości.

Sąd Okręgowy zważył:

Zgodnie z art. 49 ust. 7 i 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1138) dłużnik może złożyć wniosek o obniżenie opłaty egzekucyjnej ustalonej przez komornika sądowego. Co do zasady, czynnością powodującą powstanie obowiązku uiszczenia opłaty stosunkowej w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych jest postanowienie komornika o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 770 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 49 ust. 3 powołanej ustawy. Wniosek o obniżenie opłaty stosunkowej wnosi się w terminie 7 dni od dnia uzyskania informacji o ściągnięciu opłaty albo od dnia doręczenia postanowienia, w którym wzywa się dłużnika do uiszczenia należności z tytułu opłat w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia. Wiedza dłużnika musi więc wynikać z informacji organu egzekucyjnego lub decyzji procesowej. Dopiero wówczas rozpoczyna się bieg terminu określonego w art. 49 ust. 8 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji.

Z dołączonych akt postępowania egzekucyjnego Km 231/11 wynika, że postanowieniem z dnia 9 stycznia 2013 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Wałbrzychu A. C. ustaliła koszty niezbędne do celowego przeprowadzenia egzekucji (k. 162 akt egzekucyjnych). Powyższe postanowienie zostało doręczone i osobiście odebrane przez Skarżącego w dniu 29 stycznia 2013 r. (k. 160 akt egzekucyjnych), a zatem termin do złożenia przez skarżącego wniosku o obniżenie opłaty egzekucyjnej upłynął bezskutecznie w dniu 7 lutego 2013 r. Słusznie zatem Sąd I instancji odrzucił jego wniosek jako złożony po upływie ustawowego terminu.

Na marginesie wobec podniesionych w zażaleniu zarzutów wskazać należy, iż wobec odrzucenia wniosku dłużnika Sąd Rejonowy nie poddał ocenie jego sytuacji materialnej oraz zasadności złożonego wniosku albowiem nie doszło do jego merytorycznego rozpoznania.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy oddalił zażalenia jako bezzasadne na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

(...)