Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 19 stycznia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędziowie: SO Andrzej Dyrda

SO Roman Troll

Protokolant Dominika Tarasiewicz

po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z wniosku B. K.

z udziałem A. K. (1)

o podział majątku wspólnego

na skutek apelacji uczestnika postępowania

od postanowienia Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. akt I Ns 696/11

postanawia:

oddalić apelację.

SSO Roman Troll SSO Leszek Dąbek SSO Andrzej Dyrda

Sygn. akt III Ca 1428/16

UZASADNIENIE

Wnioskodawca B. K. wniosła o ustalenie, że w skład małżeńskiego majątku wspólnego B. K. i A. K. (1) wchodzą ruchomości oraz żądała dokonania podziału majątku wspólnego poprzez przyznanie ruchomości według aktualnego stanu posiadania (k. 71), zasądzenia od uczestnika na swoją rzecz kwoty 207.417,00 złotych tytułem spłaty jej udziału w majątku wspólnym oraz zwrotu nakładów poniesionych z majątku wspólnego na majątek osobisty uczestnika, płatnej
w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności, nadto zasądzenia od uczestnika zwrotu połowy kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wnioskodawczyni podniosła, że uczestnik nabył do majątku osobistego zabudowaną nieruchomość, położoną w R. za którą zapłacił kwotę 21.060.519,00 starych złotych, co stanowiło 30 procent ceny w kwocie 70.201.730,00 starych złotych. Strony poczyniły nakłady na nieruchomość uczestnika o wartości 385.200,00 złotych, co uzasadnia zasądzenie od uczestnika kwoty 192.600,00 złotych. Na nakłady składają się środki przeznaczone na zapłatę 70 procent ceny nabycia nieruchomości, która wyceniona została na kwotę 510.000,00 złotych.

Uczestnik postępowania wniósł o ustalenie, że w skład majątku wspólnego wchodzą ruchomości oraz odziedziczone przez strony mieszkanie H. Z. oraz dokonanie podziału małżeńskiego majątku wspólnego poprzez przyznanie ruchomości według aktualnego stanu posiadania (k. 71) oraz przyznanie odziedziczonego przez strony mieszkania H. Z. na rzecz wnioskodawczyni, rozliczenie spłaconych przez uczestnika wspólnych zobowiązań stron wobec banków, rozliczenie zobowiązania wobec D. P. z tytułu dokonanego przez A. K. (1) zwrotu kwoty 1.000,00 złotych z tytułu remontu mieszkania oraz dodatkowej kwoty 1.000,00 złotych, która pozostawała do zapłacenia, rozliczenie nakładów poczynionych z małżeńskiego majątku wspólnego na mieszkanie T. C., położone w R. przy ul. (...).

W uzasadnieniu przyznał podane przez wnioskodawczynię okoliczności dotyczące zakupu nieruchomości, położonej w R.. Zaprzeczył podanej przez wnioskodawczynię wartości nieruchomości oraz, aby w trakcie trwania małżeństwa strony dokonywały nakładów na budynek położony w R.. Ponadto podniósł,
że w budynku prowadzone były drobne naprawy, które przeprowadzał systemem gospodarczym.

Sąd Rejonowy w Raciborzu w postanowieniu z dnia 02 06 2016r. ustalił,

że w skład małżeńskiego majątku wspólnego B. K. i A. K. (1) wchodzą wskazane w nim ruchomości o podanych w niej wartościach oraz wierzytelność wobec T. C. z tytułu zwrotu nakładów na mieszkania położone w R. przy ul. (...). Następnie dokonał podziału małżeńskiego majątku wspólnego B. K. i A. K. (1) w ten sposób,

że przyznał określone w sentencji postanowienia ruchomości uczestnikom postępowania a uczestnikowi postępowania dodatkowo wskazaną w niej wierzytelność.

Zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni:

- kwotę 12.487,58 złotych tytułem spłaty, płatną w terminie sześciu miesięcy od dnia prawomocności postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypa-dek uchybienia terminowi płatności,

- kwotę 170.775,00 złotych tytułem zwrotu nakładów z małżeńskiego majątku wspólnego na majątek osobisty A. K. (1), płatną w terminie sześciu miesięcy od dnia prawomocności postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności,

- kwotę 627,76 złotych tytułem zwrotu zapłaconego przez B. K. długu ciążącego na małżonkach K., spłaconego przez B. K. po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, płatną w terminie tygodnia od dnia prawomo-cności postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi płatności

Oddalił wnioski:

- wnioskodawczyni B. K. o zasądzenie na jej rzecz zwrotu nakładów z małżeńskiego majątku wspólnego na majątek osobisty A. K. (1)

w pozostałej części

- uczestnika A. K. (1) o zasądzenie od wnioskodawczyni B. K. zwrotu kosztów spłaconych kredytu, debetów, zobowiązania wobec D. P. oraz nakładów poczynionych na mieszkanie H. Z..

Ponadto orzekł o kosztach postępowania i nieuiszczonych kosztach postępowania.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia ocenił, że zakres remontu był zgodny pomiędzy stronami. Uznał, że remont i modernizacja budynku nie zostały wykonane z materiałów zużytych, niepełnowartościowych. Wartość nieruchomości uczestnika oraz wartość nakładów związanych z remontem i modernizacją budynków Sąd Rejonowy ustalił na podstawie opinii biegłej do spraw budownictwa i (...). Opinię biegłego E. E. uznał za niebyłą z uwagi na wyłączenie biegłego.

Wartość samochodu osobowego marki S. (...), ustalił na podstawie dowodu z opinii biegłego A. K. (2), a wartość ruchomości na podstawie opinii biegłej T. K.. Strony nie kwestionowały ustalonych w opinii wartości ruchomości. Wartość domku letniskowego ustalił na kwotę 18.018,17 zł.

Za nieudowodnione uznał spłacenie przez uczestnika zobowiązania wobec banków, a także spłacenia zobowiązania obciążającego strony wobec D. P.. Przywołując regulacje art. 567 § 3 k.p.c. w zw. z art. 684 k.p.c. w zw. z art. 31 k.r.o., uznał, że w skład małżeńskiego majątku wspólnego wchodziły ruchomości wymienione w punkcie I litera a) – ss) postanowienia oraz wierzytelność wymieniona w punkcie I litera tt) postanowienia. Dokonał podziału majątku wspólnego w zakresie ruchomości w sposób zaproponowany przez strony postępowania, a mianowicie uczestnikowi przyznał ruchomości wymienione w punkcie I litera a), b) oraz x) do ss) o łącznej wartości 33.794,17 złotych, a wnioskodawczyni ruchomości wymienione w punkcie I litera c) do w) postanowienia o łącznej wartości 9.019,00 złotych. Tytułem wyrównania udziału wnioskodawczyni zasądził od uczestnika na rzecz wnioskodawczyni kwotę 12.287,58 złotych tytułem spłaty, którą dodatkowo podwyższył o 100,00 złotych, tytułem rozliczenia uzyskanej przez uczestnika kwoty 200,00 złotych ze sprzedaży samochodu osobowego marki F. (...). Określił termin spłaty na sześć miesięcy od dnia prawomocności postanowienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

Wierzytelności wobec T. C. przyznał po 1/2 części każdej
ze stron niniejszego postępowania. Wydane rozstrzygnięcie zapadło w oparciu
art. 567 § 3 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c. w z zw. z art. 684 k.p.c. w zw. z art. 622 § 2 k.p.c. oraz art. 46 k.r.o. w zw. z art. 1035 k.c. w zw. z art. 212 § 2 i 3 k.c.

Uznał, że strony poczyniły z małżeńskiego majątku wspólnego na majątek osobisty uczestnika A. K. (1) - nieruchomość nakłady w sumie 341.550,00 złotych, co uzasadniało w oparciu o przepis art. 45 § 1 i 2 k.r.o. oraz art. 46 k.r.o.
w zw. z art. 1035 k.c. w zw. z art. 212 § 2 i 3 k.c., zasądzenie od uczestnika A. K. (1) na rzecz B. K. kwoty 170.775,00 złotych, tytułem zwrotu nakładów z małżeńskiego majątku wspólnego na majątek osobisty A. K. (1) oraz oddalenie wniosku w pozostałej części.

W oparciu o przepis art. 46 k.r.o. w zw. z art. 1035 k.c. w zw. z art. 207 k.c. uwzględnił wniosek B. K. o zasądzenie od uczestnika A. K. (1) kwoty 627,76 złotych, tytułem zwrotu zapłaconego przez B. K. długu ciążącego na małżonkach K., spłaconego przez B. K. po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.

Nie uwzględnił, wobec jego nieudowodnienia wniosku uczestnika o zasądzenie od wnioskodawczyni B. K. zwrotu kosztów spłaconych kredytów i debetów, spłaconego zobowiązania wobec D. P. oraz nakładów poczynionych na mieszkanie H. Z..

Orzeczenie o kosztach postępowania wydał w oparciu o art. 520 § 1 k.p.c. oraz art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 520 § 1 k.p.c. obciążając nieuiszczonymi kosztami sądowymi strony po połowie.

Orzeczenie zaskarżył uczestnik postępowania A. K. (1), wnosiła
o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez obniżenie zasądzonych w punkcie III kwoty 12 487,58, w punkcie IV kwoty 170 7750 zł i w punkcie VI kwoty 627,76 zł o połowę
i zasądzenia odpowiednio w punkcie III kwoty 6 243,79zł, punkcie IV kwoty 85 387,50 zł i w punkcie VI kwoty 313,88zł to jest w sumie kwoty 91 945,17zł oraz o rozłożenie tych należności na raty, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia
i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie
od wnioskodawczyni na rzecz uczestnika kosztów postępowania odwoławczego
wraz z kosztami zastępstwa procesowego za obie instancje.

Zarzucał, że przy ferowaniu orzeczenia błędnie przyjęto, iż:

-

nie zasługują na wiarę zeznania uczestnika, że zaciągał kredyty i debety za zgodną B. K. i że środki te przeznaczył na zaspokajanie potrzeb rodziny, skoro wnioskodawczyni temu nie zaprzeczyła;

-

uczestnik miał odpowiedni czas na finansowe przygotowanie się do rozliczenia nakładów, a ponadto dysponuje nieruchomością o wartości 510 000zł – znacznie przekraczającą wysokość zasądzonej należności

i chociaż jego dochody nie gwarantują możliwości spłaty zasądzonej kwoty – to powinien odpowiednio wcześniej podjąć skuteczne starania

o sprzedaż nieruchomości gdyż jako jedyny właściciel tej nieruchomości mógł ją samodzielnie sprzedać skoro pierwszą umowę pośrednictwa na jej sprzedaż zawarł w dniu 26 08 2011r. za kwotę (...) z ł i następnie kolejnymi aneksami obniżał jej wartość do kwoty 450 000zł i 420 000zł i ja to wynika z zaświadczenia z dnia 24 07 2013r. nie było nikogo zainteresowanego jej kupnem i nadal brak chętnych na jej zakup.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował wniosek a następnie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia mają podstawę w informacjach zawartych we wskazanych w uzasadnieniu postanowienia źródłach dowodowych, których ocena - zawarta w motywach postanowienia - jest logiczna, mieści w granicach swobodnej oceny dowodów i Sąd odwoławczy ją podziela.

Przywołana w apelacji okoliczność, że skarżący ze środków finansowych pochodzących z majątku osobistego spłacił zobowiązania wobec banków zaciągnięte wspólnie przez małżonków K. lub że zostały one przeznaczone na zaspokojenie potrzeb ich rodziny nie została w sposób wyraźny przyznana przez wnioskodawczynię.

Dlatego stosownie do regulacji art. 230 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. mogła ona zostać za przyznane tylko wówczas, gdy potwierdzały je „wyniki całej rozprawy, tj. wszystkie okoliczności sprawy, cały materiał procesowy rodzą uzasadnione przekonanie, że strona” – w tym przypadku wnioskodawczyni – „nie zamierzała i zaprzeczyć tym twierdzeniom” (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 06 2016r. IV CSK 669/15).

Sąd pierwszej instancji słusznie ocenił, że z taką sytuacja nie mamy do czynie-nia w niniejszej sprawie, dokonał logicznej oceny zebranego w sprawie materiału

i słusznie w konkluzji ocenił, że omawiana okoliczność nie została przez skarżącego wykazana.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Prawidłowa jest także dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna poczynionych ustaleń faktycznych, którą Sąd odwoławczy podziela.

Dotyczy to także kwestionowanego w apelacji nie zastosowania w sprawie

w regulacji art. 5 k.c. i art. 212 § 3 k.c. i w następstwie tego nie obniżenia

oraz nie rozłożenia na raty świadczeń zasądzonych od skarżącego na rzecz wnioskodawczyni.

Jakkolwiek z oświadczenia skarżącego na rozprawie wynika, że uczestnik

nie posiada dochodów z których mógłby zgromadzić w przyszłości środki finansowe

w celu zapłaty zasądzonych od niego świadczeń, to posiada on znaczący majątek

w postaci zabudowanej nieruchomości gruntowej, którą jak sam twierdzi – co należy podkreślić - zamierzał i zamierza sprzedać na pokrycie zasądzonych od niego na rzecz wnioskodawczyni świadczeń pieniężnych.

Od wydania zaskarżonego postanowienia upłynęło już 8 miesięcy i przy uwzględnieniu ustalonego w nim terminu ich zapłaty (6 miesięcy od prawomocności postanowienia) dysponuje on w sumie ponad rokiem czasu w celu podjęcia skutecznych działań - w tym dostosowania ceny sprzedaży do realiów rynku - związanych ze sprze-dażą nieruchomości i pozyskania środków finansowych na zapłatę zasądzonych

od niego świadczeń.

Równocześnie uwzględnienie wniosków skarżącego doprowadziłoby

w konsekwencji do niczym nie uzasadnionego pozbawienia wnioskodawczyni części należnych jej od niego świadczeń albo uzyskiwałaby ona je co prawda sukcesywnie

ale w wysokości nie posiadającej znaczącego wymiaru ekonomicznego.

Z tych powodów brak jest podstaw do zastosowania wskazanych powyżej regulacji i obniżenia zasądzonych świadczeń oraz uwzględnienia wniosek skarżącego

o rozłożenie zasądzonych świadczeń na raty.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym postanowieniu

i apelacja jest bezzasadna w rozumieniu regulacji art. 385 k.p.c. w związku z art. 13

§ 2 k.p.c. co z jej mocy prowadziło do oddalenia apelacji.

Reasumując zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i dlatego apelację uczestnika postępowania oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c. w związku

z art. 13 § 2 k.p.c.