Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2017 r. w Olsztynie

sprawy K. C. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego

na skutek odwołania K. C. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 30 marca 2016 r. nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje odwołującemu prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego od dnia 30.05.2015r. do 27.11.2015r.

IV U 281/16

UZASADNIENIE

K. C. (1) odwołał się od decyzji ZUS z dnia 30.03.2016r. odmawiającej mu prawa do zasiłku chorobowego od dnia 30.05.2015r. do 27.11.2015r. Decyzji zarzucił błąd w ustaleniach przyjętych za podstawę jej wydania polegających na niezasadnym przyjęciu, że do wypadku przyczynił się odwołujący będąc w stanie nietrzeźwości, podczas gdy świadcząc pracę w tym dniu był trzeźwy.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazano, że z załączonej dokumentacji wynika, że wypadek jakiemu uległ skarżący został uznany jako wypadek przy pracy, jednakże „wnioskodawca będąc w stanie nietrzeźwości (…) wyklucza możliwość wypłaty zasiłku chorobowego w wysokości 100%”.

Sąd ustalił co następuje:

K. C. (1) na podstawie umowy zlecenia świadczy prace na rzecz (...) sp. z o.o. w B. w zakresie wywozu nieczystości m.in. z terenu miasta B..

W dniu 30.05.2015r. o godz. 6:10 rozpoczął wykonywanie czynności ładowacza na śmieciarce. Samochodem kierował K. W. (1), a drugim ładowaczem był K. K. (1). Załoga opróżniała pojemniki o pojemności 1000 litrów ze zmieszanymi odpadami komunalnymi z terenu miasta. Po opróżnieniu pojemników z kilku punktów około godz. 7:40 podjechano do punktu przy ul. (...) za budynkiem Komendy Policji. Podczas opróżniania drugiego pojemnika, pojemnik wyczepił się z uchwytu śmieciarki i wpadł do jej odwłoka. Odwołujący wraz z K. K. próbowali go wyjąć stojąc na stopkach śmieciarki. Chwycili za kółka, każdy po swojej stronie. K. C. stał po prawej stronie i trzymał kółko dwoma rękoma. Kiedy pojemnik był prawie wyjęty, kółko wymsknęło się z rąk odwołującego. Wówczas K. C. stracił równowagę i spadł z prawego stopnia z wysokości około 50-60 cm, na lewą stronę ciała, na utwardzone, równe podłoże. Wstał, jednak nie mógł stać na lewej nodze, która była niestabilna. Wówczas K. K. skontaktował się z przełożonym K. W., który zlecił załodze odwiezienie odwołującego do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego. K. C. został zawieziony do szpitala i pozostawiony na (...)ze. Tam obsługa (...)u, po przyjęciu zgłoszenia, poleciła mu oczekiwanie na przyjęcie przez lekarza. W tym czasie odwołujący wyjechał na wózku przed wejście do szpitala. Po około 5-10 min oczekiwania poprosił przechodnia ( osoba znana odwołującemu z widzenia) o zakup alkoholu celem uśmierzenia bólu. Osoba ta kupiła K. C. 200 gram wódki, którą ten wypił. Po przyjęciu do szpitala odnotowano w dokumentacji, że odwołujący znajduje się pod wpływem alkoholu.

W zakładzie, w którym zlecenie wykonuje odwołujący, obowiązuje zakaz picia alkoholu. Co jakiś czas przeprowadzana jest kontrola w zakresie stanu trzeźwości pracowników.

W wyniku zdarzenia odwołujący doznał wieloodłamowego złamania nasady bliższej kości piszczelowej lewej.

Po zdarzeniu została przeprowadzona kontrola przez Inspekcję Pracy, która stwierdziła prawidłowość podjętych przez pracowników działań w celu wyjęcia pojemnika z odwłoka samochodu.

( dowód: karta wypadku k. 5-6, dokumentacja medyczna k.12-13v,16, zeznania świadków J. K. k. 24-25, K. K. k. 25-25v, A. D.-R. k. 41v, przesłuchanie K. C. k. 42v, akta ZUS- dokumentacja orzeczniczo- lekarska k.1-5)

Decyzją z dnia 30.03.2016r. odmówiono odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego w wysokości 100% podstawy wymiaru ponieważ zdarzenie z dnia 30.05.2015r. zostało uznane za wypadek przy pracy lecz bez prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego.

( bezsporne)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd dokonując ustaleń w sprawie oparł się o całość zgromadzonego materiału. W szczególności istotne okazały się zeznania świadków J. K., K. K. i A. D.-R.. Natomiast w zakresie zeznań K.K. i M. W. nie wniosły one istotnych informacji do ustaleń faktycznych w sprawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z dnia 30 października 2002 r. (Dz.U. Nr 199, poz. 1673) t.j. z dnia 6 sierpnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1242) z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje świadczenie w postaci zasiłku chorobowego - dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Jednocześnie art. 21 ust 2 cytowanej ustawy wskazuje, iż świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują również ubezpieczonemu, który, będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku.

Jak wynika z treści zakwestionowanej decyzji organ odmówił odwołującemu prawa do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia wypadkowego powołując się na przepis art. 21 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z dnia 30 października 2002 r. i wskazując, iż zdarzenie zostało uznane za wypadek przy pracy lecz bez prawa do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, uznając, że do wypadku doszło z winy poszkodowanego.

Jak wskazano powyżej, przepis art. 21 ust 2 cyt. ustawy wyłącza prawo do świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego gdy ubezpieczony, który będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku.

W toku niniejszego procesu przesłuchano K. K., który w dniu zdarzenia pracował z odwołującym oraz A. D.-R., która jako pierwsza na (...)ze przyjmowała odwołującego. Żadna z tych osób nie potwierdziła aby K. C. znajdował się w stanie nietrzeźwości w momencie wypadku i przyjęcia w oddziale ratunkowym. K. K. dokładnie opisał przyczyny, dla których nie byłoby możliwe aby odwołujący przyszedł do pracy w dniu zdarzenia pod wpływem alkoholu lub spożywał alkohol w pracy. Podkreślił, że w toku wykonywanych czynności istnieją sytuacje wymagające interwencji ze strony załogi samochodu, a nadto zdarza się potrzeba wzywania policji celem udrożnienia przejazdu na drodze. Powyższe uniemożliwia wręcz pracę pod wpływem lub po spożyciu alkoholu. Zeznania przywołanych świadków potwierdzają w całości dowód z przesłuchania odwołującego, który zaprzeczył jakoby w trakcie wykonywania pracy i upadku znajdował się w stanie nietrzeźwości. A. D.-R., która przyjmowała powoda w (...) nie zauważyła żeby odwołujący był pod wpływem alkoholu. Wyjaśniła: „ Nie rzuciło mi się w oczy, aby odwołujący był pod wpływem alkoholu. Gdyby był pod wpływem alkoholu to znaczy gdyby mi chuchnął, zataczał się, mówił bełkotliwie to bym to zauważyła.” ( k. 41v)

Nadto, przepis w oparciu, o który ZUS odmówił odwołującemu prawa do zasiłku przewiduje, iż odmowa zasiłku następuje gdy ubezpieczony w znacznym stopniu przyczynił się do spowodowania wypadku będąc w stanie nietrzeźwości. Analiza okoliczności zdarzenia nie daje podstaw do stwierdzenia, że ewentualnie został spełniony powyższy warunek ( przy przyjęciu, że odwołujący był w stanie nietrzeźwości). Po pierwsze nie wykazano, aby stan nietrzeźwości wystąpił w momencie zdarzenia. Nadto, jak zeznał J. K. ( przełożony powoda) Inspekcja Pracy badająca okoliczności zdarzenia, oceniła czynności związane z próbą wyjęcia pojemnika z kontenera samochodu, ze wykonane prawidłowo. Tym samym nie można postawić i uzasadnić tezy, w świetle zebranego materiału, że odwołujący

( hipotetycznie) w znacznym stopniu przyczynił się do zaistnienia zdarzenia.

Powyższe ustalenia oraz zebrany materiał dowodowy, pozwalają na przyjęcie, iż w chwili zdarzenia odwołujący nie znajdował się w stanie nietrzeźwości, nadto nie przyczynił się w znacznym stopniu do zaistnienia wypadku. W związku z powyższym, w oparciu o wskazane przepisy w zw. z art. 477 (14) par. 2 kpc, należało zmienić zaskarżoną decyzję.

SSR G. R.