Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 18 lipca 2016r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Jan Matecki

Protokolant: Ewelina Bartoszewska

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2016r. w Kaliszu

na rozprawie sprawy

z powództwa J. S.

przeciwko (...) S.A. z/s w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z/s w W. na rzecz powoda J. S. kwotę 10 270,44 zł (dziesięć tysięcy dwieście siedemdziesiąt złotych i czterdzieści cztery grosze) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 września 2015 roku do dnia zapłaty

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 213,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania

SSR Jan Matecki

Sygn. akt V GC 1807/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 listopada 2015 roku powód J. S. reprezentowany przez pełnomocnika adwokata K. L. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z/s w W. kwoty 12 907,07 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania. W uzasadnieniu wniesionego pozwu powód stwierdził, iż dochodzona pozwem należność wynika z zapłaty przez powoda odszkodowania za uszkodzony przez powoda w czasie przewozu samochód osobowy marki O. (...). Powód był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. a wobec odmowy zwrotu równowartości kwoty, którą powód zapłacił poszkodowanemu koniecznym jest dochodzenie tej należności na drodze sądowej. Powód dołączył do pozwu umowę ubezpieczenia łączącą go z pozwanym oraz dowód zapłaty odszkodowania z tytułu naprawy uszkodzonego przez powoda samochodu. W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany stwierdził, iż jego zdaniem roszczenie powoda uległo przedawnieniu gdyż szkoda została wyrządzona 3 lipca 2012 roku, a pozew został wniesiony już po okresie 3 – letniego przedawnienia. Ponadto pozwany stwierdził, iż powództwo jest niezasadne, gdyż jego zdaniem z uwagi na to, iż powód ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w trakcie transportu a więc nie jest on poszkodowany i nie może domagać się zapłaty odszkodowania, ponieważ przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający oraz ubezpieczony a na podstawie paragrafu 5 ustęp 1 OWU OC przewoźnika drogowego w ruchu międzynarodowym przedmiotem ubezpieczenia jest odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego za szkody powstałe w wyniku nie wykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu towarów w drogowym transporcie międzynarodowym. Ponadto pozwany w odpowiedzi na sprzeciw podniósł, że udział własny w szkodzie powoda wynosi zgodnie z zawartą umową 10% nie mniej niż 2 000,00 zł w odniesieniu do każdego transportowanego pojazdu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są podmiotami gospodarczymi. Powód J. S. zawarł z pozwanym umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej przewoźnika drogowego 31 maja 2012 roku – dowód k. 118V – 120 akt. Stosownie do zawartej umowy przedmiotem ubezpieczenia była odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego wynikająca z jego zarobkowej działalności w charakterze przewoźnika drogowego. Suma gwarancyjna zawartego ubezpieczenia wynosiła 250 000,00 euro a stosownie do zawartej umowy udział własny w każdej szkodzie wynosił 10% nie mniej niż 2 000,00 zł w odniesieniu do każdego transportowanego pojazdu. Kierowca pozwanego w dniu 3 lipca 2012 roku zrealizował przewóz samochodów osobowych na trasie z miejscowości V. (Holandia) – K.. Towar w postaci samochodów marki O. (...) były przewożone przez kierowcę zatrudnionego u powoda, A. G.. Kierowca powoda przewoził samochody autotransporterem marki M. na naczepie. Na naczepie zostało załadowanych w Holandii 10 samochodów na dwóch poziomach naczepy, górnym i dolnym. Przed wyruszeniem w trasę z ładunkiem kierowca sprawdził zamocowanie załadowanych na naczepie samochodów. Zostały one załadowane i zabezpieczone w sposób prawidłowy. Samochody nie zostały uszkodzone podczas załadunku na autoransporter należący do powoda. Po załadowaniu autotransportera kierowca udał się z Holandii do kraju. Odbiorcą samochodu było Przedsiębiorstwo P.W. (...) A Sp. z o.o. z/s w K.. W drodze powrotnej do kraju z ładunkiem na autostradzie którą kierowca pokonywał wielokrotnie były prowadzone roboty drogowe, i na skutek tych robót drogowych zarządzony był objazd autostrady w miejscu wykonywania prac drogowych. Objazd prowadził bocznymi drogami przy których rosły drzewa. W czasie pokonywania objazdu samochód marki O. (...) znajdujący się na górnym pokładzie na końcu naczepy uderzony został przez konar drzewa rosnącego przy drodze. Kierowca nie usłyszał i nie zauważył zdarzenia w chwili jego powstania. Kierowca dopiero po dojechaniu do Niemiec gdzie miał 9 – godzinny odpoczynek na parkingu zauważył uszkodzenie przewożonego przez siebie samochodu marki O. (...). Kierowca powiadomił o powyższym zdarzeniu powoda – dowód zeznania świadka A. G. k. 157 – 159, powoda J. S. k. 159 – 161 akt. Samochód, który został uszkodzony znajdował się na górnym pokładzie naczepy i znajdował się na jej końcu. Wystawał on ponad pozostałe znajdujące się na górnym naczepie samochody o około 10 cm – dowód zeznania świadka A. G. k. 159 akt. Po przyjeździe do kraju, gdzie został dokonany rozładunek samochodu ustalone zostały na skutek oględzin uszkodzenia samochodu O. (...) powstałe w czasie jego przewożenia. Sporządzona została kalkulacja szkody, której wartość wyniosła 9 781,12 zł – dowód zeznania powoda J. S. – k. 160 akt, kalkulacja szkody k. 57V akt. Powód zapłacił właścicielowi samochodu Przedsiębiorstwo P.W. (...) A Sp. z o.o. z/s w K. kwotę 9 781,12 zł z tytułu naprawy uszkodzonego samochodu. Powód zgłosił szkodę do ubezpieczyciela (...) S.A. z/s w W.. W dniu 2 stycznia 2013 roku (...) odmówiło wypłaty odszkodowania, następnie podtrzymało na skutek odwołania powoda swoją decyzję 5 lutego 2013 roku i 3 lipca 2013 roku – dowód k. 4, 6, 7, 8 akt.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o ujawnione i zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty oraz zeznania świadka A. G. oraz powoda złożone na rozprawie. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka i powoda. Są one ze sobą zgodne i w połączeniu ze zgromadzonymi w sprawie dokumentami tworzą logiczny i spójny obraz przebiegu zdarzeń. Sąd nie dał wiary twierdzeniom pozwanego zawartym w odpowiedzi na pozew. Pozwany stwierdził w odpowiedzi na pozew, iż roszczenie powoda jest niezasadne, ponieważ jest ono przedawnione a ponadto stosownie do treści art. 822 paragraf 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Na podstawie paragrafu 5 ustęp 1 OWU OC przewoźnika drogowa w ruchu międzynarodowym przedmiotem ubezpieczenia jest odpowiedzialność cywilna ubezpieczonego za szkody powstałe w wyniku nie wykonania lub nienależytego wykonania umowy przewozu towarów w drogowym transporcie międzynarodowym. Zdaniem pozwanego w przedmiotowej sprawie to powód ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną w trakcie transportu a więc nie jest poszkodowanym i nie może domagać się zapłaty odszkodowania. Twierdzenia pozwanego zdaniem Sądu są niezasadne i nie zasługują na uwzględnienie. Bezsporną jest okoliczność iż w niniejszej sprawie powód domaga się zwrotu zapłaconej przez siebie należności z tytułu odszkodowania które powód zapłacił Przedsiębiorstwu P.W. (...) A Sp. z o.o. z/s w K. za szkodę wyrządzoną jemu przez powoda. Powód przewożąc samochód należący do poszkodowanego w czasie przewozu tego samochodu uszkodził go. Jak zeznał kierowca pozwanego uszkodzenie nastąpiło na skutek uderzenia samochodu przez zbyt nisko opuszczony konar drzewa na skutek czego doszło do uszkodzenia szyby samochodu i dachu samochodu. Koszty naprawy uszkodzonego samochodu wyniosły 9 781,12 zł. Kwotę tą w całości zapłacił powód – dowód k. 14 akt. Podniesiony zarzut przez pozwanego, iż zdarzenie to nie było objęte ubezpieczeniem gdyż to powód ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną podczas transportu przez co nie jest poszkodowanym i nie może domagać się zapłaty odszkodowania jest niezasadne. Zawierając umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel, to jest pozwany zobowiązuje się do zapłaty odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony. Szkoda została określona i wyliczona na kwotę 9 781,12 zł – dowód k. 10 akt, i kwota ta została na skutek obciążenia nią powoda przez zlecającego transport Przedsiębiorstwo P.W. (...) A Sp. z o.o. z/s w K. wypłacona poszkodowanemu – dowód k. 14 akt. Wobec powyższego odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę przez powoda nie może budzić wątpliwości. Zasadnym natomiast jest podniesiony przez pozwanego zarzut, iż należne odszkodowanie powinno być pomniejszone o 10%, ponieważ stosownie do zawartej umowy udział własny powoda w szkodzie wynosi 10%, nie mniej niż 2 000,00 zł – dowód umowa ubezpieczenia k. 119V – 120 akt. Niezasadnym jest podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia powoda. Stosownie do treści art. 819 paragraf 1 k.c. roszczenia z umowy ubezpieczenia przedawniają się z upływem lat 3. Natomiast zgodnie z treścią art. 819 paragraf 4 k.c. bieg przedawnienia roszczenia o świadczenie do ubezpieczyciela przerywa się także przez zgłoszenie ubezpieczycielowi tego roszczenia lub przez zgłoszenie zdarzenia objętego ubezpieczeniem. Bieg przedawnienia rozpoczyna się na nowo od dnia w którym zgłaszający roszczenie lub zdarzenie otrzymał na piśmie oświadczenie ubezpieczyciela o przyznaniu lub odmowie świadczenia. W przedmiotowej sprawie bezspornym jest iż pozwana kilkukrotnie wydawała decyzję w przedmiocie odmowy świadczenia na rzecz powoda. Decyzje odmowne pozwanej wydane były 2 stycznia 2013 roku, 5 lutego 2013 roku i 3 lipca 2013 roku, a wobec powyższego

kilkukrotnie w niniejszej sprawie doszło do przerwania biegu przedawnienia, a po każdej przerwie 3 – letni termin przedawnienia rozpoczynał bieg na nowo. Powództwo w niniejszej sprawie powód wytoczył 30 listopada 2015 roku, a wobec powyższego nie nastąpiło przedawnienie roszczenia z uwagi na wydawane przez pozwanego decyzje o odmowie wypłaty odszkodowania w 2013 roku. Wniesieni powództwa nastąpiło przed upływem 3 – letniego upływu przedawnienia wobec wydania decyzji odmownej o przyznaniu odszkodowania w okresie od stycznia do lipca 2013 roku.

Mając powyższe na względzie Sąd zważył, co następuje:

Strony łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej – art. 822 i następne k.c. Stosownie do zawartej umowy ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczony albo ubezpieczający. Powód ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną w czasie przewozu szkodę zleceniodawcy transportu Przedsiębiorstwo P.W. (...) A Sp. z o.o. z/s w K.. Powód wypłacił poszkodowanemu odszkodowanie wynikające z wyrządzonej przez niego szkody i stanowiące równowartość kosztów naprawy tej szkody w kwocie 9 781,12 zł. Kwota ta stosownie do treści łączącej powoda z pozwanym umowy stanowi równowartość odszkodowania, które powinno być pomniejszony o 10% udział własny sprawcy szkody stosownie do treści łączącej strony umowy. Powód skapitalizował odsetki ustawowe od kwoty dochodzonej pozwem do dnia wniesienia pozwu. Na rozprawie w dniu 11 lipca 2016 roku pełnomocnik powoda ograniczył powództwo o kwotę 2 000,00 zł w zakresie należności głównej oraz ustawowych odsetek wnosząc o zasądzenie kwoty 10 270,44 zł na którą składa się należność główna w kwocie 7 781,12 zł oraz skapitalizowane odsetki od tej kwoty do dnia wniesienia pozwu. Ograniczenie powództwa uzasadnione jest treścią łączącej strony umowy odpowiedzialności cywilnej w której to strony zastrzegły udział własny w szkodzie powoda w wysokości 10% szkody nie mniej niż 2 000,00 zł. Mając powyższe na względzie Sąd orzekł jak w punkcie 1 i 2 wyroku. O kosztach postępowania Sąd orzekł zgodnie z art. 100 k.p.c. rozdzielając koszty postępowania stosownie do treści rozstrzygnięcia. Łączne koszty postępowania wyniosły 5 480,00 zł, powód wygrał sprawę w 84,5% i stosownie do wyniku procesu Sąd rozdzielił proporcjonalnie koszty postępowania. O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z art. 481 k.c. W rozstrzygnięciu Sądu dotyczącym terminu zapłaty odsetek zaistniała omyłka pisarska. Powód domagał się zasądzenia odsetek od dnia wniesienia pozwu, a pozew w niniejszej sprawie został wniesiony 30 listopada 2015 roku i od tej daty odsetki powinny być zasądzone stosownie do treści art. 482 k.c. a nie jak to mylnie na skutek omyłki pisarskiej zasądzono od 30 września 2015 roku.