Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 stycznia 2017 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Dariusz Wiśniewski

Protokolant Joanna Radziszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2017 roku sprawy:

S. K. , syna Z. i U. z domu M., urodzonego w dniu (...) w B.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 24 listopada 2016 roku około godziny 20:25 w ruchu lądowym, na drodze publicznej w miejscowości B., na ul. (...), prowadził pojazd mechaniczny marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,54 mg/dm ³ oraz 0,59 mg/dm ³ alkoholu w wydychanym powietrzu),

to jest o czyn z art. 178a § 1 k.k. ,

I.  Oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i za to na mocy art. 178a § 1 k.k. skazuje go oraz wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, równowartość jednej stawki dziennej ustalając na kwotę 10 (dziesięć) złotych.

II.  Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów samochodowych objętych prawem jazdy kategorii „B” na okres 3 (trzech) lat.

III.  Na mocy art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych.

IV.  Na mocy art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu okres zatrzymania jego prawa jazdy od dnia 24 listopada 2016 roku.

V.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 (sto) złotych tytułem opłaty oraz kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych w sprawie.

Sędzia :

II K 360/16

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 listopada 2016 roku, w godzinach wieczornych, S. K. spożywał piwo. Po pewnym czasie, usiadł za kierownicę samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Około godziny 20:25, gdy poruszał się tym pojazdem ulicą (...) w B., posiadającą status drogi publicznej, został zatrzymany do kontroli przez policjantów z Komendy Powiatowej Policji w B., W. K. i K. K.. Funkcjonariusze poddali mężczyznę badaniom stanu trzeźwości, używając urządzenia elektronicznego typu Alco – Sensor IV CM wersja 7111 numer fabryczny 070510. O godzinie 20:32 uzyskali wskazanie 0,54 mg/dm ^{( 3)}, zaś o godzinie 20:49 – 0,59 mg/dm ^{( 3)} alkoholu w wydychanym powietrzu. W tej sytuacji, po przekazaniu pojazdu osobie wskazanej przez kierowcę, policjanci udali się z S. K. do siedziby Komendy Powiatowej Policji w B., gdzie zbadano go z użyciem stacjonarnego analizatora wydechu Alkometr A 2.0 numer fabryczny 11113, otrzymując o godzinie 21:22 wynik 0,57 mg/dm ^{( 3)}, zaś o godzinie 21:23 – 0,56 mg/dm ^{( 3)} alkoholu w wydychanym powietrzu. Mężczyźnie odebrano dokument prawa jazdy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wyjaśnienia S. K. (k. 12,
33 – 33o) i zeznania W. K. (k. 17o), a także przy wykorzystanu notatki urzędowej (k. 1), protokołów badania stanu trzeźwości (k. 2, 4) i świadectw wzorcowania (k. 3, 5).

S. K. przedstawiono zarzut z art. 178a § 1 k.k. Oskarżony przyznał się do winy. Wyjaśnił (k. 12, 33 – 33o), że w dniu 24 listopada 2016 roku, po powrocie z pracy, około godziny 18:00 wypił trzy piwa. Po pewnym czasie, na prośbę szwagra, zgodził się odwieźć go z domu rodziców przy ulicy (...) do miejsca jego zamieszkania przy ulicy (...) w B.. On sam nie mógł kierować samochodem, gdyż nie posiada prawa jazdy. Jadąc ulicą (...), w pobliżu restauracji (...) został zatrzymany do kontroli drogowej. Policjanci przeprowadzili badanie, w wyniku którego okazało się, że jest nietrzeźwy. Był tym faktem zaskoczony, ponieważ nie pił dużo i czuł się dobrze. Nie kwestionował jednak wyników pomiarów i nie żądał pobrania próbki krwi do testów.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego są zbieżne z zebranym w toku postępowania materiałem dowodowym, zasługując na przymiot wiarygodnych.

W. K. podał (k. 17o), że w dniu 24 listopada 2016 roku pełnił służbę wspólnie z K. K.. Około godziny 20:25 na ulicy (...) w B. poddali kontroli drogowej oskarżonego jako kierującego samochodem osobowym marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Wyczuli od niego woń alkoholu i zbadali urządzeniem Alco – Sensor. Ponieważ wykazało ono, że mężczyzna jest w stanie nietrzeźwości, przekazali jego samochód wskazanej przez niego osobie, po czym udali się z nim do komendy, gdzie potwierdzili wyniki wcześniejszych badań stanu trzeźwości na stacjonarnym analizatorze wydechu. S. K. zachowywał się wówczas spokojnie, przyznał, że przed jazdą spożywał alkohol w postaci piwa, podpisał protokoły z wykonanych z
jego udziałem czynności i nie żądał pobrania krwi do badań. Zatrzymano mu prawo jazdy (k. 6a).

Oskarżony nie kwestionował depozycji funkcjonariusza Policji, zaś Sąd nie dopatrzył się w nich żadnych mankamentów, toteż uznał je za wiarygodne.

Okoliczności przeprowadzonej kontroli drogowej zostały potwierdzone w notatce urzędowej, jaką W. K. spisał bezpośrednio po zdarzeniu (k. 1).

Z protokołów użycia Alco – Sensora oraz Alkometru jednoznacznie wynika, że w dniu 24 listopada 2016 roku około godziny 20:25 S. K. prowadził samochód w stanie nietrzeźwości (k. 2,
4). Oba wymienione urządzenia posiadały ważne świadectwa wzorcowania (k. 3, 5).

Reasumując, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że w dniu 24 listopada 2016 roku około godziny 20:25 na drodze publicznej – ulicy (...) w B., w ruchu lądowym, S. K. prowadził pojazd mechaniczny, znajdując się w stanie nietrzeźwości, co stanowi przestępstwo z art. 178a § 1 k.k.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę 100 stawek dziennych grzywny, równowartość jednej stawki dziennej ustalając na kwotę 10 złotych. Podstawową przesłanką łagodzącą był tutaj brak wcześniejszych konfliktów S. K. z prawem. Sąd miał też na uwadze, że przyznał się on do winy, złożył wyjaśnienia korespondujące z dokonanymi ustaleniami faktycznymi i wyraził skruchę. Okolicznościami o charakterze obciążającym były z kolei: stopień nietrzeźwości oskarżonego, fakt, że poruszał się on drogą publiczną, przez centrum miasta, bez ważnej życiowo potrzeby, przewożąc pasażera oraz będąc w pełni świadomym, że alkohol, który spożywał zaledwie dwie godziny wcześniej, znajduje się w jego organizmie. Określając wymiar kary grzywny, Sąd uwzględnił również sytuację majątkową oraz możliwości zarobkowe S. K. (k. 13, 16).

Zgodnie z dyspozycją art. 42 § 2 k.k., obowiązkiem Sądu było orzeczenie wobec oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres co najmniej 3 lat. Mając na względzie okoliczności zdarzenia, Sąd uznał jednocześnie za wystarczające ograniczenie tego zakazu do pojazdów samochodowych objętych prawem jazdy kategorii „B”. Na poczet orzeczonego środka karnego, w myśl
art. 63 § 4 k.k., Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy.

Zgodnie z dyspocyzją art. 43a § 2 k.k., Sąd zobowiązany był też orzec od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości co najmniej 5.000 złotych.

O kosztach rozstrzygnięto zgodnie z treści art. 627 k.p.k., w tym o wysokości opłaty w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1983 roku, Nr 49, poz. 223, z późn. zm.).

Sędzia :