Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13.04.2017r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie VI Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Leszek Mazur

Sędziowie: SSO Agnieszka Polak

SSO Karol Kołodziejczyk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13.04.2017 r.

sprawy egzekucyjnej wierzyciela Banku Spółdzielczego w K.

z udziałem dłużnika Przedsiębiorstwa (...).Ż.,

Z. (...) Spółki jawnej w K.

skarga dłużnika na czynność Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym

w C. M. G. w sprawie o sygn. akt Km (...)

na skutek zażalenia dłużnika Przedsiębiorstwa (...). Ż., Z. (...) Spółki jawnej w K.

od postanowienia Sądu Rejonowego w Częstochowie z dnia 20 stycznia 2017r.

sygn. akt XV Co 5029/16

postanawia: oddalić zażalenie.

Sygn. akt VI Cz 320/17

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20.01.2017 r. sygn. akt XV Co 5029/17 k.83-86 Sąd Rejonowy w Częstochowie oddalił wniosek dłużnika o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na opis i oszacowanie nieruchomości przeprowadzone w sprawie KM (...) przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w C. M. G. dnia 18.05.2016 r., oddalił wniosek o zawieszenie postępowania egzekucyjnego: i odrzucił skargę. Jako prawną podstawę swojego rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 767 § 4 k.p.c. a contrario i art. 950 k.p.c.

Zażalenie k.89-94 od tego postanowienia złożył dłużnik zarzucając Sądowi I instancji;

1.  naruszenie art. 168 § 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie;

2.  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegającego na przyjęciu, iż;

- dłużnik ponosi winę za uchybienie terminu do wniesienia skargi na opis i oszacowanie, pomimo iż we wniosku o przywrócenie terminu zostały uprawdopodobnione okoliczności uzasadniającego jego przywrócenie;

- pominięciu faktu, iż organ egzekucyjny wprowadził dłużnika w błąd co do ilości prowadzonych sprawy wskazując, iż zarówno postępowanie w przedmiocie odebrania ruchomości jak i egzekucji z nieruchomości toczą się pod tą samą sygnaturą, tj. KM (...), podczas gdy sprawy te toczą się pod odrębnymi sygnaturami;

- pominięciu faktu, iż organ egzekucyjny nie dochował należytej staranności, niedostatecznie wyjaśnił dłużnikowi, iż prowadzone przeciwko niemu postępowania mają osobne sygnatury i toczą się osobno, albowiem w piśmie dnia 29.04.2016 r. organ egzekucyjny w sposób wręcz niedostrzegalny prostuje swoją omyłkę, jednakże nie posługując się stosownymi wyrażeniami takimi jak „ błąd”, „omyłka” lub innymi odpowiednimi określeniami, a ponadto, iż sam tekst obejmujący to sprostowanie został pomniejszony w stosunku do pozostałego tekstu, co również wskazuje na brak intencji organu egzekucyjnego w zakresie wyprowadzenia dłużnika z błędu w jaki został wprowadzony;

- bezpodstawnym domniemaniu Sądu, iż komornik sądowy mógł nie wiedzieć, iż wniosek o jego wyłączenie został złożony, jeżeli został złożony na kilka godzin przez zaplanowanymi czynnościami terenowymi, podczas gdy komornik sądowy powziął wiadomość o złożeniu wniosku o jego wyłączenie, o czym świadczy fakt, iż w tej sprawie, w której wniosek o wyłączenie komornika został złożony tj. KM (...), czynności egzekucyjne nie zostały przeprowadzone;

- pominięciu, iż przedstawiciel dłużnika kilka dni po dacie 28.05.2016 r. uzyskał od pracowników kancelarii komornika informację telefoniczną, iż w dniu 18.05.2016 r. nie odbyły się żadne czynności w tym opis i oszacowanie, co również wprowadziło w błąd dłużnika oraz utwierdziło, iż czynność w postaci opisu i oszacowania się nie odbyły;

- pominięciu faktu, iż dłużnik oczekiwał na zawiadomienie go o ponownym terminie opisu i oszacowania, w związku z informacją telefoniczną jaką otrzymał przez pracownika kancelarii komorniczej, który błędnie poinformował dłużnika, iż czynność w postaci opisu i oszacowania się nie odbyła.

3.  naruszenie art. 50 § 3 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym przed wejściem w życie nowelizacji z dnia 10 lipca 2015 r.) w zw. art. 9 ust. 5 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji poprzez jego błędną wykładnie i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż czynność opisu i oszacowania nieruchomości jest czynnością niecierpiącą zwłoki, podczas gdy pojęcie czynności niecierpiących zwłoki jest wąsko rozumiane w judykaturze, jako rozpoznanie wniosku o zabezpieczenie bądź przeprowadzenie czynności, których nie można powtórzyć, a wobec tego nie sposób uznać, iż przedmiotowa czynność była czynnością niecierpiącą zwłoki;

4.  naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 361 k.p.c. poprzez lakoniczne wskazanie, iż twierdzenie dłużnika w zakresie wprowadzenia go błąd przez komornika sądowego jest nielogiczne, co me jest wystarczającym wskazaniem przyczyn, dla których odmowie wiarygodności twierdzeń dłużnika;

5.  naruszenie 767 ² § 2 k.p.c. poprzez nierozpoznanie istoty sprawy w zakresie wniosku o wstrzymanie czynności w postaci egzekucji z nieruchomości;

6.  naruszenie art. 321 k.p.c. poprzez wyjście ponad żądanie polegające na rozpoznaniu wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 820 k.p.c., podczas gdy dłużnik nie składał takiego wniosku.

Wskazując na powyższe skarżący wniósł o;

1. uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji;

2. na podstawie art. 380 k.p.c. o rozpoznanie zaskarżonego postanowienia również w zakresie pkt. 1, tj. oddalenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na opis i oszacowanie;

3. na podstawie art. 767 ^{( 2)} § 2 k.p.c. o zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w C. M. G. pod sygn. akt (...) do czasu prawomocnego zakończenia sprawy wywołanej niniejszym zażaleniem.

Sąd odwoławczy zważył, co następuje.

Zażalenie jest niezasadne.

I. Nietrafne są zarzuty sformułowane w pkt. 1-4 zażalenia. Skupiają się one w większości na błędach komornika w toku czynności związanych ze spornym opisem i oszacowaniem, podczas gdy kwestie te mogą być poddane merytorycznemu badaniu w razie dopuszczenia skargi do takiego rozpoznania, do czego nie doszło, gdyż skarga została odrzucona. Istota sporu sprowadza się więc do oceny czy to odrzucenie było zasadne czy też nie, przez pryzmat wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi. Chodzi więc o 2 zarzuty, a mianowicie z pkt. 1 oraz pkt. 2 akapit 1. Dla uwzględnienia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi, skarżący winien wykazać, że do uchybienia doszło bez jego winy. Tymczasem w okresie po dokonania opisu i oszacowania dniu 18.05.2016 r. nie podjął żadnych konkretnych czynności, pozwalających zweryfikować w sposób jednoznaczny czy do zaplanowanej czynności doszło czy też nie. Skarżący założył, że komornik odstąpi od planowanej czynności ze względu na złożony na 2 godziny wcześniej wniosek o wyłączenie komornika, a następnie aż do lipca 2016 r. trafności tego założenia nie weryfikował. Oczekiwał na zawiadomienie o ponownym opisie i oszacowaniu, rzekomo kierując się telefonicznymi informacjami otrzymywanymi w kancelarii komorniczej, iż czynności te w dniu 18.05.2016 r. się nie odbyły (por. uzasadnienie zażalenia k.92). Problem w tym, że twierdzenia te nie zostały w żaden sposób wykazane. Należy też zauważyć, że ograniczenie się do kontaktów telefonicznych w postępowaniu egzekucyjnym, którego przedmiotem jest majątek o dużej wartości, nie spełnia warunków działania z należytą starannością.

II. W sytuacji, gdy skarżący nie wykazał, że do uchybienia terminowi doszło bez jego winy, bez znaczenia pozostają takie kwestie jak błędne sygnatury akt dwóch postępowań egzekucyjnych prowadzonych przeciwko skarżącemu, czy też ocena charakteru czynności opisu i oszacowania, jako nie cierpiących zwłoki czy też przeciwnie. Uchybienia w tym zakresie nie są zresztą tak doniosłe, by mogły spowodować ich kontrolę w trybie art. 759 k.p.c.

III. Podobnie należy ocenić podkreślaną przez skarżącego okoliczność nawiązującą do merytorycznej zawartości opisu i oszacowania, tzn. ustalonej w opinii rzeczoznawcy wartości zajętej nieruchomości i jej różnicy w zestawieniu z jej wartością ustaloną rok wcześniej (por. następujący fragment uzasadnienie zażalenia k.91;’’…Wartość przedmiotowej nieruchomości wg wyceny z czerwca 2015 r. (wykonanej również w toku postępowania egzekucyjnego) wyniosła 1 941 615,00 zł . Natomiast wg wyceny z maja 2016 r. wartość tej samej nieruchomości wyniosła 1 131 400,00 zł …’’). Porównanie obu wielkości zdaje się potwierdzać ocenę skarżącego o nierealnej wręcz rozbieżności. Recz jednak w tym, że porównanie obu wartości oszacowania nie jest adekwatne, skoro w toku pierwszej licytacji nikt nie nabył nieruchomości, ani za taką cenę, ani nawet za ¾ tej ceny czyli kwotę 1 456 211,20 zł. Zasadne jest zatem zestawienie obecnego oszacowania na kwotę 1 131 400 zł z ostatnią jej wartością weryfikowaną przez rynek, tj. kwotą 1 456 211,20 zł. W takiej sytuacji różnica zmniejsza się z 810 215 zł do 323 811 zł, a więc ok. 2,5 razy. Porównując oba oszacowania można dojść do wniosku, że weryfikacja w postaci pierwszej licytacji przemawia raczej za oceną, że to oszacowanie z 2015 r. było zawyżone, a nie, że oszacowanie z 2016 r. zostało zaniżone.

IV. Nietrafne są zarzuty sformułowane w pkt. 5 i 6 zażalenia, tzn. naruszenie 767 ^{( 2)} § 2 k.p.c. poprzez nierozpoznanie istoty sprawy w zakresie wniosku o wstrzymanie czynności w postaci egzekucji z nieruchomości, oraz naruszenie art. 321 k.p.c. poprzez wyjście ponad żądanie polegające na rozpoznaniu wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 820 k.p.c., podczas gdy dłużnik nie składał takiego wniosku. Formułując swój wniosek o wstrzymanie czynności w postaci egzekucji z nieruchomości, najpierw w skardze, a następnie w zażaleniu, skarżący ograniczył go do czasu prawomocnego zakończenie sprawy, co właśnie nastąpiło (por. wnioski skargi k.3 i zażalenia k.45; ’’…na podstawie art. 767 ^{( 2)} § 2 k.p.c. o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego, a w szczególności egzekucji z nieruchomości prowadzonej przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w C. M. G. pod sygn. akt: Km (...) – do czasu prawomocnego zakończenia sprawy wywołanej niniejszą skargą…’’, ’’…Ponadto na podstawie art. 767 ^{( 2)} § 2 k.p.c. wnoszę o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w C. M. G. pod sygn. akt: (...) do czasu prawomocnego zakończenia sprawy wywołanej niniejszym zażaleniem…’’). Czyni to zażalenie bezprzedmiotowym, dodatkowo, w przypadku wniosku o wstrzymanie czynności w postaci egzekucji z nieruchomości, brak przedmiotu zaskarżenia, skoro skarżący nie wnieśli uprzednio o uzupełnienie zaskarżonego postanowienia. Dodać należy, że Sąd Rejonowy zajmował się zarówno wnioskiem o wstrzymanie egzekucji jak i kwestią go zawieszenia, co wynika z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia k.85, aczkolwiek, jak chodzi o wstrzymanie, to nie znalazło to odzwierciedlenia w jego sentencji.

Mając na względzie wskazane argumenty Sąd odwoławczy na podstawie art. 385 w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie.