Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2017r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale III Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Tomasz Borowczak (spr.)

Ławnicy: Przemysław Nitschke, Urszula Nowak

Protokolant: st. prot. sąd. Marcin Kotlicki

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Gnieźnie – B. B. (1)

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu: 30 marca 2017r.

sprawy M. K. , urodzonego w dniu (...) w G., syna R. i B.,

oskarżonego o to, że:

w nocy 06.01.2017 roku w G. na ulicy (...) posługując się nożem – scyzorykiem o długości ostrza 10,5 cm oraz grożąc pozbawieniem życia usiłował zabrać celem przywłaszczenia papierosa a następnie pieniędzy w nieokreślonej kwocie od M. P., H. W. i D. B., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę wydania papierosów i pieniędzy przez pokrzywdzonych – tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k.

1)  Oskarżonego uznaje za winnego zbrodni z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k. popełnionej w sposób wyżej opisany i za to na podstawie art.14 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 kk oraz art. 60 § 1 i § 6 pkt 2 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

2)  Na podstawie art.63 § 1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności zalicza okres zatrzymania i tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 6 stycznia 2017 r. godz. 04.40.

3)  Na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci noża-scyzoryka.

4)  Na podstawie art.624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

SSO Tomasz Borowczak

Przemysław Nitschke Urszula Nowak

Wyrokiem z dnia 30 marca 2017r. oskarżony M. K. został uznany za winnego tego, że w nocy 6 stycznia 2017r. w G. na ulicy (...), posługując się nożem – scyzorykiem o długości ostrza 10,5 cm oraz grożąc pozbawieniem życia usiłował zabrać celem przywłaszczenia papierosa, a następnie pieniądze w nieokreślonej kwocie od M. P., H. W. i D. B., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na odmowę wydania mienia przez pokrzywdzonych tj. przestępstwa z art.13§1 k.k. w zw. z art.280§2 k.k..

Wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku złożył jedynie obrońca oskarżonego wskazując, że dotyczy on jedynie rozstrzygnięcia o karze. W konsekwencji na podstawie art.423§1a k.p.k. zakres niniejszego uzasadnienia został ograniczony tylko do tej części wyroku, której dotyczy wniosek obrońcy.

Rozważając przez pryzmat dyrektyw z art.53§1 i §2 k.k., art.54§1 k.k. (z uwagi na fakt, iż oskarżony jest młodocianym) oraz art.115§2 k.k. kwestię wymiaru kary za przypisane oskarżonemu przestępstwo, jako okoliczności obciążające Sąd potraktował:

-

działanie oskarżonego pod wpływem alkoholu, co zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego – jako że alkohol jest często czynnikiem kryminogennym – stanowić powinno zawsze okoliczność obciążającą (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 1974r., sygn. akt V KR 315/74, OSNKW 1975/2/24, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1976r., sygn. akt Rw 436/76, OSNKW 1977/1/14),

-

właściwości osobiste oskarżonego przejawiające się w skłonności do nadużywania alkoholu (choć aktualnie nie zostały jeszcze spełnione wszystkie kryteria uzależnienia od alkoholu – vide: str. 7 opinii biegłych psychiatrów k.92 – z tego względu Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku prokuratora o zastosowanie środka zabezpieczającego na podstawie art.93c pkt.5 k.k.),

-

popełnienie przestępstwa na ulicy dużego miasta (w miejscu potencjalnie dostępnym dla nieograniczonej liczby osób, co świadczy o sporym poczuciu bezkarności u oskarżonego), bez najmniejszej choćby prowokacji ze strony pokrzywdzonych – wszystko to świadczy o rażącym lekceważeniu przez oskarżonego porządku prawnego.

Okolicznościami łagodzącymi były zaś:

-

dotychczasowa niekaralność za przestępstwa,

- postawa procesowa oskarżonego, który okazał skruchę, przeprosił pokrzywdzonych i częściowo przyznał się do zarzucanego mu przestępstwa,

- fakt, iż zamierzonego rozboju oskarżony ostatecznie nie dokonał, jego zachowanie bowiem zatrzymało się w tym zakresie na etapie usiłowania; oczywiście nastąpiło to z przyczyn niezależnych od oskarżonego (odmowy przez pokrzywdzonych wydania żądanego mienia), niemniej zgodnie z przyjętą linią orzecznictwa ten „swoisty deficyt” powinien być uwzględniony przy wymiarze sprawcy kary i dlatego kara wymierzona za usiłowanie popełnienia przestępstwa powinna być w zasadzie niższa niż za dokonanie przestępstwa,

- fakt, iż spośród wymienionych w art.280§1 k.k. sposobów dokonania rozboju (używanie przemocy wobec osoby, grożenie natychmiastowym jej użyciem, doprowadzenie człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności) oskarżony zastosował najmniej „dotkliwy” dla pokrzywdzonych tj. posługując się nożem (co skutkowało przyjęciem kwalifikacji z art.280§2 k.k.) „jedynie” zagroził natychmiastowym użyciem przemocy.

Wobec faktu, że M. K. jest sprawcą młodocianym (art.115§10 k.k.), przy orzekaniu kary Sąd miał także na uwadze dyrektywę zawartą w art.54§1 k.k..

Przestępstwo popełnione przez oskarżonego zagrożone jest karą od 3 do 15 lat pozbawienia wolności. Dążąc do tego, aby wymierzona M. K. kara była współmierna do popełnionego przez niego przestępstwa i we właściwym stopniu uwzględniała cele kary, jak również bilans przedstawionych wyżej okoliczności łagodzących i obciążających Sąd zdecydował o zastosowaniu wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary. Sąd uznał bowiem, że oskarżony jest osobą bardzo młodą, a w konsekwencji jego czynu nie doszło do wyrządzenia żadnej szkody ani krzywdy, toteż orzeczenie wobec M. K. kary nawet odpowiadającej dolnej granicy ustawowego zagrożenia tj. 3 lat pozbawienia wolności, byłoby w tym przypadku nadmiernie surowe. Jednocześnie stwierdzając znaczne nagromadzenie okoliczności obciążające Sąd stwierdził, iż wymierzona oskarżonemu kara pozbawienia wolności nie powinna być niższa niż kara 2 lat. W ocenie Sądu tylko taka kara może pociągnąć za sobą pożądany skutek wychowawczy i uzmysłowić oskarżonemu nieopłacalność popełniania przestępstw, zmusić go do krytycznej refleksji nad swoim zachowaniem. Kara w tym wymiarze jest karą na tyle surową, by spełnić swe cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej, a jednocześnie sprawiedliwą i uwzględniającą stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego.

Zgodnie z art.63§1 k.k. na poczet wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył mu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w postaci tymczasowego aresztowania od 6 stycznia 2017r..

SSO Tomasz Borowczak

1.  odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy oskarżonego adw. A. S.,

3.  przedłożyć za 14 dni od doręczenia lub z apelacją.

Poznań, dnia 14 kwietnia 2017r.

SSO Tomasz Borowczak