Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 marca 2017 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Aleksander Ostrowski

Protokolant Aneta Malewska

przy udziale Andrzeja Roli Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2017 r.

sprawy T. S.

syna R. i A. z domu M.

urodzonego w dniu (...) w M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§1 kk w zw. z art. 178a§4 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Miliczu

z dnia 23 września 2016r. sygn. akt II K 119/16

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że jako prawidłową przyjmuje kwalifikację prawną czynu oskarżonego T. S. z art. 178a§ 4 kk;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Miliczu ) na rzecz radcy prawnego M. L. kwotę 516,60 złotych (pięciuset szesnastu i ⁶⁰ / 100 , w tym VAT) tytułem nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

IV.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

Sygn.akt IV Ka 110/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Miliczu z dnia 23 września 2016r. sygn.akt II K.119/16 uznano oskarżonego T. S. za winnego tego,że w dniu 23 kwietnia 2016r. w miejscowości M. na ul.(...) w M.,w ruchu lądowym,będąc w stanie nietrzeźwości (alkometr wykazał 0,79 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził samochód osobowy marki V. (...) o nr rej.(...) ,będąc uprzednio prawomocnie skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Trzebnicy Zamiejscowy VI Wydział Karny z siedzibą w M. z dnia 24 września 2014r. sygn.akt VI K.70/14 za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości tj.czynu z art. 178a§1 kk w zw. z art.178a§4 kk i za to na mocy art.178a§4 kk wymierzono mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Jednocześnie na podstawie art.42§3 kk orzeczono wobec oskarżonego dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych,zaliczając na jego poczet zatrzymanie prawa jazdy od dnia 23 kwietnia 2016r.

Nadto,na mocy art.43a§2 kk orzeczono od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000 zł.

Zwolniono także oskarżonego od kosztów sądowych zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca z urzędu oskarżonego T. S. zarzucając :

1)nie uprzedzenie o błędnym zakwalifikowaniu czynu oskarżonego z art.178a§1 kk w zw. z art.178a§4 kk zamiast art.178a§1 kk i art.178a§4 kk w zw. z art.11 kk;

2) błąd w ustaleniach faktycznych przez bezzasadne przyjęcie,że oskarżony był winny zarzucanego mu czynu ;

3)obrazę art.7 kpk poprzez pominięcie w ocenie materiału dowodowego okoliczności związanych z nieumyślnym działaniem oskarżonego oraz treści protokołów z badań trzeźwości sporządzonych z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Stawiając te zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania,ewentualnie uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja obrońcy oskarżonego T. S. nie zasługuje na uwzględnienie albowiem jest ona oczywiście bezzasadna.

Ustosunkowując się w kolejności do poszczególnych zarzutów apelacji należy w pierwszej kolejności odnieść się do sugerowanego przez skarżącego błędu w przyjętej kwalifikacji prawnej.

I tak,wprawdzie kwalifikacja prawna przyjęta przez Sąd Rejonowy nie może być uznana za trafną ,ale nie oznacza to iż podzielić należy w tym względzie stanowisko obrońcy,który uznał za trafną kwalifikację prawną obu zacytowanych w wyroku przepisów prawa materialnego jako pozostających ze sobą w zbiegu kumulatywnym,którego to zbiegu jak wynika z treści zarzutu ( pkt.1 apelacji) obrońca nie w pełni zrozumiał wskazując lakonicznie jedynie art.11 kk,mimo iż ten posiada aż 3 paragrafy.

Niezrozumiałe jest przy tym dla Sądu Okręgowego w jaki sposób Sąd Orzekający miałby tu „ pozbawić oskarżonego obrony przed surowszą odpowiedzialnością karną „,skoro wyrok jedynie powtórzył kwalifikację prawną zawartą w akcie oskarżenia,co kierując się zasadami logiki nie mogło być dla stron procesowych jakimkolwiek zaskoczeniem,a tym bardziej wpływać na linię obrony sprawcy.

Niewątpliwie natomiast wskazana w zaskarżonym wyroku kwalifikacja prawna winna ulec zmianie w myśl utrwalonego już od dawna orzecznictwa zarówno Sądów Powszechnych jak i też Sądu Najwyższego.

W szczególności wymiar sprawiedliwości wielokrotnie podkreślał w swoich orzeczeniach,iż nie jest w ogóle możliwe przyjęcie kumulatywnej kwalifikacji z art. 178a § 1 k.k. i z art. 178a § 4 k.k.gdyż postępek opisany w art. 178a § 4 k.k. jest odrębnym typem przestępstwa, mającym własne znamiona ustawowe i własną sankcję za określone zachowanie, odwołującym się jedynie do art. 178a § 1 k.k. To nie ten przepis, ale właśnie art. 178a § 4 k.k. stanowi podstawę skazania oraz wymiaru kary, jeśli spełnione są zawarte w nim przesłanki.

Konsekwencją powyższego poglądu było dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku ( art.455 kpk) przez doprecyzowanie kwalifikacji prawnej czynu oskarżonego T. S. i przyjęcie jako prawidłowego przepisu art.178a§4 kk.

W pozostałej części zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych jak i też obrazy przepisów postępowania tj.art.7 kpk uznano za całkowicie chybione.

W odniesieniu do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych wskazać należy,iż ustalenia te nie mogą budzić wątpliwości,skoro nawet sam sprawca nie kwestionował faktu prowadzenia samochodu w stanie nietrzeźwości mimo uprzedniej karalności za przestępstwo podobne .

Nie są przy tym prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego ( vide k. 24 odwrót) jakoby alkohol został spożyty przez niego w ilości 4-5 piw w godzinach pomiędzy 7 a 9 rano,skoro badanie alcosensorem wykazało wiele godzin później ( 2.06 w nocy) ,iż poziom alkoholu w organizmie kierowcy miał tendencję rosnącą.Oznacza to bowiem,iż oskarżony T. S. spożywał alkohol praktycznie bezpośrednio przed rozpoczęciem jazdy,lub w ilości znacznie przekraczającej jego wersję,a tym samym wyjaśnienia tego sprawcy są li tylko przyjętą świadomie linią obrony(vide k.2 akt).

W związku z tym, bez znaczenia orzeczniczego jest podawana przez oskarżonego przyczyna jazdy samochodem w stanie nietrzeźwości w postaci konieczności zakupu lekarstwa dla chorego dziecka,gdyż istniały inne możliwości uzyskania pomocy medycznej,bez ryzyka wynikającego z naruszenia prawa.

Jednoznacznie odrzucił także Sąd Okręgowy tezę obrony zarzucającą możliwość nieprawidłowych wskazań alcosensora zarówno z powodu jego wad technicznych jak i też możliwość zwiększenia wyniku pomiaru przez oddechy osób kontrolujących kierowcę V. (...) – tj.policjantów (sugestia obrońcy zgłoszona w wystąpieniu ustnym przez Sądem Odwoławczym)

Po pierwsze alcosensor posiadał aktualny atest,zaś drugie z twierdzeń obrońcy należy pozostawić bez komentarza ze strony Sądu Okręgowego wobec ewidentnych cech absurdu.

Reasumując,Sąd Okręgowy nie miał żadnych wątpliwości co do ostatecznej kwalifikacji prawnej oraz umyślności w działaniu oskarżonego uznając także wymierzoną karę za zgodną z obowiązującym stanem prawnym i całokształtem okoliczności podmiotowych oraz przedmiotowych.

Jednocześnie zasądzono na rzecz obrońcy stosowne wynagrodzenia za nieopłaconą obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym,ubolewając,że przepisy prawa nie stopniują tego wynagrodzenia w zależności od poziomu wniesionego środka odwoławczego,zwalniając oskarżonego od kosztów sądowych za II instancję,co uzasadnione jest jego sytuacją majątkową.