Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

D. L. został oskarżony o to, że:

w dniu 3 lutego 2016 r. w Ł. wbrew przepisom ustawy posiadał środek psychotropowy w postaci ziela konopi innych niż włókniste z grupy I-N i IV-N umieszczonego w załączniku nr 1 do niżej wymienionej ustawy o łącznej wadze 39,28 g netto

to jest o czyn z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa wyrokiem w Ł. z dnia 4 października 2016 r. w sprawie III K 298/16:

1.  oskarżonego D. L. uznał za winnego zarzucanego mu czynu i na podstawie art.62 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Na podstawie art.69 par.1 k.k. i art.70 par.1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 2 lat próby;

3.  Na podstawie art.71 par.1 k.k. orzekł wobec oskarżonego karę 50 stawek dziennych grzywny po 20 złotych stawka;

4.  Na podstawie art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zobowiązał oskarżonego do poddania się leczeniu odwykowemu w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej i oddał oskarżonego pod dozór stowarzyszenia (...);

5.  Na podstawie art.70 ust.2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych w postaci 4 torebek foliowych z zawartością suszu roślinnego koloru zielonego i zarządził ich zniszczenie;

6.  Na podstawie art.44 §2 k.k. orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci wagi elektronicznej;

7.  Na podstawie art.63 §1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci zatrzymania w sprawie od 3 lutego 2016 r. godz. 20:40 do 4 lutego 2016 r. godz. 10:40;

8.  Zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł prokurator, na podstawie art.425 §1 i §2 k.p.k., art.444 k.p.k. i art.447 §1 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze na niekorzyść oskarżonego D. L.. Na podstawie art.427 §1 i §2 k.p.k. i art.438 pkt.1 zarzucił powyższemu wyrokowi:

-.

-

obrazę przepisów prawa materialnego – art.72 §1 k.k. poprzez nieorzeczenie wobec oskarżonego D. L. jednego z obowiązków wymienionych w ww. przepisie, mimo że nałożenie jednego z wymienionych obowiązków, przy warunkowym zawieszeniu wykonania kary, bez orzeczenia środka karnego, jest obligatoryjne.

Na podstawie art.427 §1 k.p.k. i art.437 §1 i §2 k.p.k. prokurator wniósł o zmianę wyroku Sądu I instancji w zaskarżonej części poprzez dodanie obowiązku informowania Sądu przez oskarżonego o przebiegu próby – na podstawie art.72 §1 pkt 1) k.k., pozostawiając bez zmian pozostałe rozstrzygnięcia co do kary co do oskarżonego D. L..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

apelacja nie jest zasadna. Wbrew stanowisku skarżącego Sąd Rejonowy nie dopuścił się zarzucanego mu uchybienia, mającego polegać na obrazie art.72§1 kk, wobec nieorzeczenia wobec oskarżonego D. L. jednego z obowiązków wskazanych w w/w przepisie, pomimo warunkowego zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, bez orzeczenia środka karnego.

Zgodnie z art.72§1 kk zawieszając wykonanie kary, sąd – jeżeli nie orzeka środka karnego –winien nałożyć na oskarżonego przynajmniej jeden ze wskazanych w tymże przepisie obowiązków. W myśl punktu 6 obowiązkiem takim może być poddanie się terapii uzależnień.

Oskarżony D. L. skazany został za czyn z art.62 ust.1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z art. 71 ust.1 w/w ustawy, w razie skazania osoby uzależnionej za przestępstwo pozostające w związku z używaniem środka odurzającego lub substancji psychotropowej na karę pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono, sąd zobowiązuje skazanego do poddania się leczeniu lub rehabilitacji w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej i oddaje go pod dozór wyznaczonej osoby, instytucji lub stowarzyszenia.

Sąd Rejonowy, warunkowo zawieszając wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, na podstawie art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zobowiązał oskarżonego do poddania się leczeniu odwykowemu w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej i oddał oskarżonego pod dozór stowarzyszenia (...). W ocenie Sądu Okręgowego rozstrzygnięcie takie w realiach przedmiotowej sprawy uznać należy za prawidłowe, czyniące zadość zarówno wymogowi określonemu w art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, jak też wymogowi określonemu w art.72§1 kk. Nałożony na oskarżonego w trybie art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu, rodzajowo odpowiada wskazanemu w art.72§1 pkt 6 kpk obowiązkowi poddania się terapii uzależnień, zawiera bowiem zobowiązanie oskarżonego do poddania się stosownemu leczeniu z uzależnienia, a więc odbycia terapii odwykowej.

Uznać zatem trzeba, że Sąd Rejonowy nakładając na oskarżonego obowiązek poddania się leczeniu odwykowemu we właściwym podmiocie leczniczym, zastosował tym samym wobec D. L. jeden z obowiązków probacyjnych z art.72 §1 k.k. Fakt, że z uwagi na charakter przypisanego oskarżonemu przestępstwa, nałożenie na oskarżonego takiego obowiązku przewidziane zostało również w przepisie szczególnym, nie może podważać powyższej oceny. Za przyjęciem takiej oceny dodatkowo natomiast przemawia fakt, iż zgodnie z art.71 ust.2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii sąd może zarządzić wykonanie zawieszonej kary pozbawienia wolności, jeżeli skazany w okresie próby uchyla się od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, albo dopuszcza się rażącego naruszenia regulaminu zakładu, do którego został skierowany.

Brak w tej sytuacji podstaw do stwierdzenia, iż Sąd meriti dopuścił się obrazy art.72 §1 k.k.

Apelacja nie wskazuje przekonujących argumentów przeciwnych, w tym przemawiających przeciwko uznaniu art.71 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii za przepis szczególny wobec art.72 k.k.

Na marginesie nadmienić należy, iż art.72 §1 pkt 8 k.k. przewiduje obowiązek innego stosownego postępowania w okresie próby, które może zapobiec popełnieniu ponownie przestępstwa. Niewątpliwie celem obowiązku leczenia odwykowego jest zapanowanie przez skazanego nad jego uzależnieniem i zaprzestanie używania środków odurzających, co prowadzić ma do zapobieżenia ponownemu popełnieniu przestępstwa w związku z uzależnieniem od tych substancji. W tym sensie wywodzić można, że art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zawiera podstawę prawną innego, szczególnego zobowiązania do stosownego postępowania w okresie próby.

Powyższe rozważania prowadzić muszą do wniosku, iż Sąd Rejonowy zobowiązując skazanego do poddania się leczeniu odwykowemu w podmiocie leczniczym w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej na podstawie art.71 ust.1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii dopełnił wymogów art.72 §1 k.k. poprzez nałożenie na skazanego jednego z normatywnie wskazanych obowiązków w związku z warunkowym zawieszeniem wykonania kary.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy orzekł o utrzymaniu w mocy zaskarżonego wyroku.

Wobec wyniku postępowania odwoławczego Sąd II instancji na podstawie art.636 §1 k.p.k. kosztami za to postępowanie należało obciążyć Skarb Państwa.