Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

G., dnia 20 września 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni, Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący SSR Adrianna Gołuńska - Łupina

Protokolant: sekr. sąd. Iwona Górska

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2016 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z o.o. w S.

przeciwko R. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda (...) spółki z o.o. w S. kwotę 13 845 zł. 15 gr. (trzynaście tysięcy osiemset czterdzieści pięć złotych 15 gr.) wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 lipca 2014r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego R. B. na rzecz powoda (...) spółki z o.o. w S. kwotę 3563 zł. ( trzy tysiące sześćset pięćdziesiąt trzy złote ) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zastrzega pozwanemu R. B. prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczoną odpowiedzialność – do wysokości wartości spadku nabytego po L. B. w zakresie należności objętych niniejszym orzeczeniem;

Sygnatura akt: I C 221/16

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wniósł pozew przeciwko R. B. domagając się od pozwanego zapłaty kwoty 21.359,65 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy procentowej kredytu lombardowego NBP od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, iż jest nabywcą wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki nr (...) z dnia 28 stycznia 2011r. Zgodnie z art. 509 k.c. w chwili nabycia wierzytelności na powoda przeszło roszczenie o zaległe odsetki jak również prawo do naliczania odsetek karnych w przyszłości. Zgodnie z umową pożyczki zbywca wierzytelności udzielił L. B. pożyczki, która miała zostać zwrócona w ratach. W dniu 29 marca 2012r. pożyczkobiorca zmarł, a zatem zgodnie z Regulaminem Udzielania Kredytów i P. (...) cała pożyczka wraz z kosztami i odsetkami stała się natychmiast wykonalna. Ponadto – zdaniem powoda – od tej chwili od całości niespłaconego kapitału ma on prawo naliczać dalsze odsetki karne. Jak wskazuje powód postępowanie po zmarłym pożyczkobiorcy nie zostało przeprowadzone, a jednym z jego ustawowych spadkobierców jest pozwany R. B.. Pozwany zatem stał się dłużnikiem powoda w zakresie niespłaconej pożyczki. Na dochodzoną kwotę składają się: kapitał pożyczki w kwocie 13.845,15 zł, odsetki karne do dnia wniesienia pozwu wynikające z zaległości w spłacie rat pożyczki i naliczone od kwoty całego niespłaconego kapitału pożyczki od dnia następującego po dniu wymagalności oraz odsetki zwykłe naliczane zgodnie z treścią umowy – w łącznej kwocie 7.514,50 zł.

(pozew k. 3-6)

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda zwrotu kosztów postępowania.

Zdaniem pozwanego powód nie jest czynnie legitymowany w niniejszej sprawie, albowiem zgodnie z pkt 10 umowy pożyczki z dnia 28 stycznia 2011r. zawartej pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda a spadkodawcą pożyczkobiorca wyraził zgodę na dokonanie przez (...) przelewu wierzytelności w przypadku jej przeterminowania na rzecz (...) sp. z o.o. Jednak, wbrew temu, wierzytelność została przelana najpierw na rzecz (...) S.a. r.l., a dopiero później na rzecz powoda. Stąd, zdaniem pozwanego, przelew należy uznać za nieskuteczny w myśl art. 509 § 1 k.c. Niezależnie od powyższego, pozwany zarzucił powodowi, że nie wykazał istnienia dochodzonej należności oraz błędne wyliczył jej wysokość. Zdaniem pozwanego odpowiedzialność spadkobierców za dług spadkowy jest odpowiedzialnością osobistą, a zatem opóźnienie w spłacie długu w stosunku do spadkobierców należy liczyć od upływu terminu wskazanego w wezwaniu do zapłaty. Dlatego bezpodstawne jest naliczanie odsetek za opóźnienie od dnia następnego po postawieniu niespłaconej pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności. Pozwany zwrócił również uwagę, że zabezpieczeniem spłaty pożyczki było jej ubezpieczenie i powód winien udowodnić, że ubezpieczyciel odmówił wypłaty odszkodowania.

(odpowiedź na pozew k. 161-162)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 stycznia 2011r. pomiędzy Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową im. F. S. z siedzibą w G. a L. B. została zawarta umowa pożyczki nr (...), na mocy której (...) udzielił pożyczkobiorcy pożyczki na kwotę 16.500 zł na okres od dnia 28 stycznia 2011r. do dnia 28 stycznia 2016r. na warunkach określonych umową i Regulaminem udzielania kredytów i pożyczek (...), stanowiącym załącznik do umowy. Pożyczka miała być oprocentowana wg zmiennej stopy procentowej ustalanej przez Zarząd (...), wynoszącej w dniu zawarcia umowy 17 % w skali roku. Zmiana oprocentowania pożyczki mogła nastąpić w przypadku: zmiany wysokości stóp procentowych ogłaszanych przez NBP, zmiany wysokości stóp procentowych ustalanych przez Krajową Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo – Kredytową, zmiany wysokości stóp procentowych ustalanych przez banki, zmiany rentowności obligacji i innych papierów wartościowych emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa lub NBP, zmiany wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych. Maksymalna stopa procentowa nie mogła przekraczać czterokrotności wysokości stopy kredytu lombardowego NBP. Spłata pożyczki miała następować w miesięcznych ratach zgodnie z planem spłaty pożyczki. Wpłaty dokonywane przez pożyczkobiorcę na poczet spłaty pożyczki zaliczało się w pierwszej kolejności na: (a.) koszty windykacji, w tym opłaty za upomnienia i wezwania do zapłaty, (b.) prowizje i opłaty, (c.) odsetki od kapitału przeterminowanego, (d.) kapitał przeterminowany, (e.) wymagalne odsetki za okresy obrachunkowe, (f.) kapitał, (g.) opłatę z tytułu zwrotu kosztów ubezpieczenia. W ust. 23 umowy pożyczki strony ustaliły, że w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki należność z tego tytułu stawała się w dniu następnym należnością przeterminowaną. Od niespłaconego w całości lub części kapitału, a od dnia wniesienia powództwa od całości zadłużenia pobierane są odsetki według zmiennej stopy procentowej wynoszącej czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP. W ust. 30 wskazano, że pożyczkobiorca wyraża zgodę na dokonanie przez (...) przelewu wierzytelności w przypadku przeterminowania całości lub części należności z tytułu udzielonej przez (...) pożyczki na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w S..

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o umowę pożyczki nr (...) k. 22-23)

Zgodnie z § 29 Regulaminu udzielania kredytów i pożyczek (...), stanowiącego załącznik do umowy pożyczki w razie ustania członkostwa roszczenie o zwrot kredytu staje się wymagalne z dniem ustania członkostwa. Zarząd Kasy może postanowić inaczej w szczególnie uzasadnionych przypadkach.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wyciąg z Regulaminu k. 24)

W dniu 29 marca 2012r. L. B. zmarł. Spadek po pożyczkobiorcy nabył m.in. jego syn R. B. z dobrodziejstwem inwentarza.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o odpis skrócony aktu zgonu k. 25, protokół przyjęcia spadku k. 46-46v, przesłuchanie pozwanego płyta CD k. 223)

Towarzystwo (...) Wzajemnych Spółdzielczych Kas Oszczędnościowo – Kredytowych z siedzibą w S. odmówiło pożyczkodawcy wypłaty świadczenia z tytułu zgonu L. B..

(dowód: decyzja z dnia 13 czerwca 2012r. k. 210)

Wierzytelność względem L. B. wynikająca z umowy nr (...) przeszła na powoda w dniu 27 września 2012r. na mocy umowy dotyczącej obsługi wierzytelności zawartej pomiędzy powodem a poprzednim wierzycielem – (...) S.a r.l. z siedzibą w Luksemburgu. Nadto uprzedni wierzyciel (...) S.a r.l. z siedzibą w Luksemburgu nabył uprawnienie od pierwotnego wierzyciela Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G. na podstawie umowy przelewu wierzytelności również z dnia 27 września 2012r.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wyciąg z umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 września 2012r. k. 11-13, wyciąg z aneksu nr (...) do umowy przelewu k. 14-16, wyciąg z umowy dotyczącej obsługi wierzytelności k. 17-18, wyciąg z aneksu nr (...) do umowy obsługi k. 19-20)

Przedmiotowa pożyczka została częściowo spłacona, a do całkowitej spłaty pozostała kwota 13.845,15 zł z tytułu kapitału pożyczki.

(dowód: raport spłaty k. 51-52, historia rachunku pożyczkobiorcy k. 82-88, rozliczenie zadłużenia k. 89-89v)

Pismem z dnia 14 lipca 2014r. powód wezwał pozwanego R. B. do zapłaty kwoty 20.164,83 zł, w tym kwoty 13.845,15 zł z tytułu kapitału pożyczki, w terminie 7 dni od otrzymania wezwania. Wezwanie zostało doręczone pozwanemu w dniu 24 lipca 2014r.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wezwanie do zapłaty k. 28, dowód doręczenia wezwania k. 29-29v)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz dowodu z przesłuchania pozwanego R. B..

W ocenie Sądu orzekającego brak było podstaw do odmowy wiarygodności i mocy dowodowej dokumentom prywatnym przedłożonym przez strony w postaci umowy pożyczki, Regulaminu udzielania kredytów i pożyczek (...), umów przelewu wierzytelności, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności tych dokumentów, ani też nie zaprzeczyła, że osoby podpisane pod nimi nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Brak było także podstaw do kwestionowania wiarygodności i autentyczności dokumentów w postaci odpisów protokołu przyjęcia spadku oraz odpisu skróconego aktu zgonu, które zostały należycie poświadczone za zgodność z oryginałem przez fachowego pełnomocnika powoda i mają walor dokumentów urzędowych.

Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania pozwanego, które w ocenie Sądu szczere, spójne i nie budzą żadnych wątpliwości w świetle zasad doświadczenia życiowego oraz zasad logicznego rozumowania.

W niniejszej sprawie powód dochodził od pozwanego zapłaty kwoty 21.359,65 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP tytułem długu spadkowego po zmarłym ojcu pozwanego L. B. w postaci niespłaconej pożyczki. Powód wywodził, iż wierzytelność wynikającą z umowy pożyczki nabył od (...) S.a r.l. z siedzibą w Luksemburgu, który z kolei wierzytelność tę nabył od pożyczkodawcy Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej im. F. S. z siedzibą w G.. W związku z powyższym roszczenie powoda wywodzić należało z przepisów art. 509 k.c. oraz art. 720 k.c. Zgodnie z treścią przepisu art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W myśl przepisu art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W pierwszej kolejności należało rozważyć podniesiony przez pozwanego zarzut braku legitymacji procesowej po stronie powoda. R. B. wskazał, że w ust. 30 umowy pożyczki zastrzeżono, że pożyczkobiorca wyraża zgodę na dokonanie przez (...) przelewu wierzytelności w przypadku przeterminowania całości lub części należności z tytułu udzielonej przez (...) pożyczki na rzecz (...) sp. z o.o. z siedzibą w S.. Jak wywodziła strona pozwana strony umowy pożyczki w ten sposób ograniczyły możliwość rozporządzania wierzytelnością wynikającą z przedmiotowej umowy i w związku z tym przeniesienie wierzytelności na inny podmiot aniżeli (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. bez zgody dłużnika było bezskuteczne. Z przedłożonych przez stronę powodową dokumentów wynikało natomiast, że najpierw pożyczkodawca Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo – Kredytowa im. F. S. z siedzibą w G. zbył wierzytelność na rzecz (...) S.a r.l. z siedzibą w Luksemburgu na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 września 2012r., a dopiero później (...) S.a r.l. z siedzibą w Luksemburgu zbył tę wierzytelność na rzecz powoda na mocy umowy dotyczącej obsługi wierzytelności z dnia 27 września 2012r. Zdaniem Sądu zarzut pozwanego należało jednak uznać za nieuzasadniony. Zważyć bowiem należało, że zastrzeżenie poczynione przez strony umowy pożyczki z dnia 28 stycznia 2011r. w ust. 30 umowy dotyczyło wyłącznie wierzytelności przeterminowanych. Definicję wierzytelności (należności) przeterminowanych zawiera § 24 Regulaminu udzielania kredytów i pożyczek (...). Zgodnie z tym postanowieniem w przypadku niespłacenia kredytu lub jego raty, należność z tytułu udzielonego kredytu staje się w następnym dniu należnością przeterminowaną. Dokonując zatem wykładni postanowienia umownego zawartego w ust. 30 umowy pożyczki z uwzględnieniem cytowanego postanowienia Regulaminu, należy dojść do wniosku, że zgoda na przelew wierzytelności udzielona przez spadkodawcę dotyczyła wyłącznie wierzytelności przeterminowanych i przelew takich wierzytelności – bez zgody dłużnika – rzeczywiście byłby bezskuteczny. Natomiast, sporne postanowienie umowne nie odnosi się do sytuacji z jaką mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Wierzytelność będąca przedmiotem przelewu nie miała bowiem charakteru wierzytelności przeterminowanej, w chwili śmierci dłużnika. Wierzytelność ta stała się natomiast wymagalna stosownie do § 29 Regulaminu, tj. z dniem ustania członkostwa w spółdzielni, co miało miejsce z chwilą śmierci członka (...). W tych okolicznościach przelew wierzytelności na rzecz innego podmiotu aniżeli (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością należało uznać za skuteczny. Mając na uwadze powyższe, należało przyjąć, że powód posiada legitymację procesową do dochodzenia przedmiotowego roszczenia od pozwanego.

Jeśli chodzi o pozostałe zarzuty pozwanego, to w ocenie Sądu strona powodowa wykazała swoje roszczenie w zakresie w jakim domagała się od pozwanego zapłaty kapitału pożyczki. W szczególności, wbrew temu, co podnosiła strona pozwana, powód udowodnił, że kwota pożyczki została wypłacona pożyczkobiorcy. Powyższa okoliczność jednoznacznie wynika z przedłożonej historii operacji na rachunku nr (...) należącym do L. B. (na ten rachunek pożyczkobiorca zlecił wypłatę pożyczki – por. ust. 32 umowy). Z rozliczenia dokonanych przez spadkodawcę wpłat wynika, że pożyczka została spłacona tylko częściowo, a do zapłaty pozostała jeszcze kwota 13.845,15 zł z tytułu kapitału pożyczki. Nadto, wobec treści przedstawionej przez powoda decyzji ubezpieczyciela, nie ulega wątpliwości, że powód nie otrzymał od towarzystwa ubezpieczeń żadnego świadczenia w związku ze śmiercią pożyczkobiorcy.

Natomiast za częściowo nieuzasadnione Sąd uznał roszczenie powoda o zapłatę odsetek umownych. Strona powodowa podnosiła bowiem, iż z chwilą śmierci pożyczkobiorcy ustało jego członkostwo w (...) i z tym dniem cała kwota pożyczki stała się wymagalna nie tylko względem dłużnika, ale też i jego spadkobierców, wskazując na treść § 29 Regulaminu Udzielania Kredytów i P. (...) im. (...) oraz § 15 Statutu (...) im. (...) w G.. Nadto, zdaniem powoda, wysokość odsetek za opóźnienie została określona w umowie, zaś na mocy cesji wierzytelności powód nabył również roszczenie o świadczenia uboczne. Wobec powyższego powód wywodził, iż od chwili postawienia wierzytelności w stan natychmiastowej wymagalności, na spadkobiercach pożyczkobiorcy spoczywa obowiązek zapłaty odsetek umownych w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym. W ocenie Sądu argumentacja przedstawiona przez powoda nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim podkreślić należy, iż pozwany będący spadkobiercą pożyczkobiorcy nie był stroną umowy pożyczki, zaś dług wynikający z tej umowy nabył wskutek spadkobrania z chwilą otwarcia spadku. Wskutek powyższego jednak pozwany nie stał się stroną umowy pożyczki, dlatego aby wierzytelność stała się względem niego wymagalna konieczne było wezwanie pozwanego do zapłaty. Zważyć należy, iż powód wezwał pozwanego do spłaty długu dopiero pismem z dnia 14 lipca 2014r., które zostało pozwanemu doręczone w dniu 24 lipca 2014r. Zatem zgodnie z treścią przepisu art. 455 k.c. roszczenie względem pozwanego stało się wymagalne niezwłocznie po wezwaniu do zapłaty tj. w dniu 25 lipca 2014r. Stąd też dopiero od tej daty można stwierdzić, że pozwany opóźniał się ze spełnieniem świadczenia. Nadto, skoro pozwany nie był stroną umowy pożyczki, to nie można od niego żądać odsetek w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP, a jedynie w wysokości ustawowej. Natomiast całkowicie bezzasadne jest – zdaniem Sądu – roszczenie o zapłatę odsetek karnych. W świetle przedstawionych przez powoda dowodów nie można stwierdzić, że doszło do naruszenia warunków spłaty przez dłużnika L. B. (pożyczkodawca nie wypowiedział umowy etc.), lecz pożyczka została postawiona w stan wymagalności z uwagi na śmierć pożyczkobiorcy. Nie budzi wątpliwości, iż w umowie pożyczki zastrzeżono możliwość naliczania odsetek karnych od kapitału przeterminowanego w przypadku braku spłaty całości lub części kapitału, a od wniesienia powództwa od całego zadłużenia, jednakże w ocenie Sądu mając na uwadze całość postanowień zawartych w § 23 umowy oraz w § 25 Regulaminu udzielania kredytów i pożyczek należy stwierdzić, że znajdują one zastosowanie wyłącznie w przypadku nieterminowej spłaty pożyczki lub jej raty. Tymczasem, jak już wskazano powyżej, w niniejszej sprawie – w ocenie Sądu – brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, iż w momencie śmierci dłużnika tj. w dniu 29 marca 2012r. doszło do nieterminowej spłaty pożyczki, przynajmniej powód takiej okoliczności nie wykazał.

Mając zatem powyższe na uwadze, na mocy art. 720 k.c. w zw. z art. 509 k.c. w zw. z art. 1031 § 2 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 13.845,15 zł – stanowiącą kapitał pożyczki – wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 25 lipca 2014r. do dnia zapłaty, oddalając na podstawie powyższych przepisów stosowanych a contrario powództwo w pozostałym zakresie.

Podkreślić jednakowoż należy, iż skoro pozwany nabył spadek z dobrodziejstwem inwentarza to jego odpowiedzialność za długi spadkowe jest ograniczona. Jak bowiem stanowi przepis art. 1031 § 2 k.c. w razie przyjęcia spadku z dobrodziejstwem inwentarza spadkobierca ponosi odpowiedzialność za długi spadkowe tylko do wartości ustalonego w wykazie inwentarza albo spisie inwentarza stanu czynnego spadku. Należy pamiętać, że zgodnie z art. 319 k.p.c. jeżeli pozwany ponosi odpowiedzialność z określonych przedmiotów majątkowych albo do wysokości ich wartości, sąd może, nie wymieniając tych przedmiotów ani ich wartości, uwzględnić powództwo zastrzegając pozwanemu prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności. W wyroku z dnia 22 października 1977 r., II CR 335/77, OSNC 1978, nr 9, poz. 159, Sąd Najwyższy stwierdził, że zamieszczenie w wyroku zastrzeżenia prawa do powoływania się na ograniczenie odpowiedzialności jest obowiązkiem sądu i następuje z urzędu. Pogląd o obligatoryjności zamieszczania zastrzeżenia, o którym mowa w art. 319 k.p.c., wyrażono też w wyroku SN z dnia 7 maja 1971 r., I PR 426/70, OSNC 1972, nr 4, poz. 67, gdzie stwierdzono, że wynikająca z przepisu art. 319 k.p.c. obligatoryjność zamieszczenia w wyroku zastrzeżenia, że pozwanemu przysługuje prawo do powołania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie odpowiedzialności, jest uzasadniona obowiązującą z mocy art. 837 k.p.c. kodeksową zasadą ograniczenia egzekucji, według której dłużnik może powoływać się na ograniczenie odpowiedzialności tylko wówczas, gdy ograniczenie to zostało zastrzeżone w tytule wykonawczym. W związku z powyższym z uwagi na fakt, że pozwany nabył spadek z dobrodziejstwem inwentarza (co wynika z załączonego odpisu protokołu przejęcia spadku) – na mocy art. 319 k.p.c. – w punkcie trzecim sentencji wyroku Sąd zastrzegł pozwanemu prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczoną odpowiedzialność – do wysokości spadku nabytego po L. B. w zakresie należności objętych niniejszym orzeczeniem. Granice odpowiedzialności pozwanych za długi spadkowe określi spis inwentarza po zmarłym L. B..

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art 100 k.p.c. albowiem powód wygrał niniejszy proces w 65 procentach, a pozwany w 35 procentach. Powód poniósł w sprawie koszty opłaty sądowej od pozwu (1.068 zł), opłata za czynności fachowego pełnomocnika powoda – radcy prawnego w stawce minimalnej stosownie do § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z urzędu (tekst jednolity Dz.U. 2013.490) w kwocie 2.400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz koszt wniosków o wydanie odpisów aktu stanu cywilnego (78 zł), co oznacza, iż wygrał w sprawie 2315 zł. 95 gr. ( 65% w/w kosztów). Pozwany poniósł koszty opłaty za czynności fachowego pełnomocnika powoda – radcy prawnego w stawce minimalnej stosownie do § 6 pkt. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z urzędu (tekst jednolity Dz.U. 2013.490) w kwocie 2.400 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), co daje koszty 845 zł. 95 gr. ( 35 %). Po wzajemnej kompensacji Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1470 zł. ( jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt złotych).