Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Grzegorz Woźniak

Protokolant: Arleta Agata

przy udziale prokurator Anny Jeznach-Żeromskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21.07., 19.09., 18.11., 23.12.2016 r., 13.02. i 27.03.2017 r.

sprawy przeciwko

U. A. urodz. (...)

w H.

syna T. i A. z d. S.

oskarżonego o to, że: 1. w dniu 14 czerwca 2015 r. w L., woj. (...), na ul. (...) prowadził pojazd mechaniczny marki T. (...) o nr rej. (...), nie stosując się do tym samym do decyzji o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdem nr (...) wydanej przez Starostwo Powiatowe w H.,

tj. o czyn z art. 180a k.k.

2. w dniu 14 czerwca 2015 r. w L., woj. (...), na ul. (...), na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości i posiadając I badanie 1,97 promila, II badanie 1,79 promila alkoholu w badanej krwi prowadził pojazd mechaniczny marki T. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

3. w dniu 9 sierpnia 2015 r. w L., woj. (...), na ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości i posiadając I badanie 0,31 mg/l, II badanie 0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził pojazd mechaniczny marki T. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

4. w dniu 15 września 2015 r. w W., na ul. (...) na drodze publicznej prowadził pojazdem C. (...) A. C. (1) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (badanie I- 1,00 mg/l, badanie II - 1,12 mg/l, badanie III – 1,05 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu),

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka

I. Uznaje oskarżonego U. A. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 1 aktu oskarżenia, z tym że uzupełnia opis czynu o to, że oskarżony prowadził ww. pojazd na drodze publicznej, stanowiącego przestępstwo z art. 180a k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu 30 (trzydziestu) godzin nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, w stosunku miesięcznym.

II. Uznaje oskarżonego U. A. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 2 aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

III. Uznaje oskarżonego U. A. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 3 aktu oskarżenia, stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

IV. Uznaje oskarżonego U. A. za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie 4 aktu oskarżenia, z tym że uzupełnia opis czynu o to, że oskarżony prowadził ww. pojazd w ruchu lądowym, stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

V. Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat, w związku z czynem opisanym w punkcie 2 aktu oskarżenia.

VI. Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat, w związku z czynem opisanym w punkcie 3 aktu oskarżenia.

VII. Na mocy art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 (sześciu) lat, w związku z czynem opisanym w punkcie 4 aktu oskarżenia.

VIII. Na mocy art. 43a § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, w związku z czynem opisanym w punkcie 2 aktu oskarżenia.

IX. Na mocy art. 43a § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, w związku z czynem opisanym w punkcie 3 aktu oskarżenia.

X. Na mocy art. 43a § 2 k.k. zobowiązuje oskarżonego do uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 15.000 (piętnastu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, w związku z czynem opisanym w punkcie 4 aktu oskarżenia.

XI. Na mocy art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. oraz art. 87 § 1 k.k. kary pozbawienia wolności wymierzone oskarżonemu w punktach II, III i IV wyroku oraz karę ograniczenia wolności wymierzoną mu w punkcie I wyroku łączy i orzeka karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności.

XII. Na mocy art. 91 § 2 k.k. w zw. z art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. środki karne orzeczone wobec oskarżonego w punktach V, VI i VII wyroku łączy i orzeka łączny środek karny 10 (dziesięciu) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

XIII. Na mocy art. 63 § 4 k.k. na poczet łącznego środka karnego orzeczonego wobec oskarżonego w punkcie XII wyroku zalicza okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia 31.07.2015 r.

XIV. Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 4 Ustawy o kosztach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot kosztów sądowych w kwocie 801 (osiemset jeden) złotych i 67 (sześćdziesiąt siedem) groszy.

Sygn. akt II K 624/15

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 29 marca 2017 r.

Sąd, na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego podczas rozprawy głównej, ustalił następujący stan faktyczny:

Starosta (...) w dniu 28 listopada 2013 r. wydał decyzję, znak (...) o cofnięciu uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych przez oskarżonego U. A.. Oskarżony U. A. w dniu 14 czerwca 2016 r. znajdował się pod wpływem alkoholu. Mimo tego około godziny 8-ej podjął jazdę samochodem marki T. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym w miejscowości M.. Oskarżony prowadził samochód w sposób nieskoordynowany, zwalniał do prędkości około 10-20 km/h, następnie przyśpieszał do około 100 km/h, ponadto zjeżdżał w stronę pobocza po prawej stronie. Jego sposób jazdy dostrzegła jadąca za nim B. Ż., która zgłosiła Policji podejrzenie, że nietrzeźwy kierowca jechał drogą nr (...). B. Ż. jechała za samochodem prowadzonym przez oskarżonego do L. na Osiedle (...), gdzie oskarżony zatrzymał samochód. B. Ż. podała funkcjonariuszom Policji markę i numer rejestracyjny pojazdu. Oskarżony został zatrzymany w dniu 14 czerwca 2015 r. o godz. 8.15. Nie chciał poddać się badaniu zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu i został przewieziony na pobranie krwi. W wyniku badania zawartości alkoholu w krwi okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 1,97 ‰ o godzinie 9.40 i 1,79 ‰ o godzinie 11.00.

Dowód:

- pismo Starostwa (k.31 zbioru G),

- decyzja (k.32 zbioru G),

- zeznania B. Ż. (k.118v,122-124),

- protokół zatrzymania (k.2 zbioru H),

- protokoły pobrania krwi (k.36,39 zbioru G),

- sprawozdania z badań (k.35,38).

Oskarżony w dniu 9 sierpnia 2015 r. prowadził samochód marki T. (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym, został zatrzymany do kontroli drogowej o godzinie 18.25 w L. na ul. (...). Kontrolujący oskarżonego funkcjonariusz Policji wyczuł od niego woń alkoholu i poddał badaniu na urządzeniu A.. Wynik badania wskazał, że oskarżony mógł znajdować się pod wpływem alkoholu i został on przewieziony do Komendy Powiatowej Policji w L., gdzie poddano go badaniu na urządzeniu Alkometr A2.0. W wyniku badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 0,31 mg/l o godzinie 18.37, drugie badanie o godzinie 18.39 wskazało, iż znajdował się pod wpływem 0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- zeznania T. M. (k.138,146-147),

- zeznania A. J. (1) (k.171),

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.27 zbioru A akt II K 1050/15),

- protokół zatrzymania (k.2 zbioru A akt II K 1050/15),

- protokoły użycia A. (k.4 zbioru A akt II K 1050/15).

W dniu 15 września 2015 r. oskarżony ponownie podjął jazdę samochodem w ruchu lądowym. Tym razem jechał samochodem marki C. (...) A. C. (2) o nr rej. (...) w W. na ul. (...) około godziny 00.30. Oskarżony jechał samochodem z otwartą klapą bagażnika, bez włączonych świateł drogowych, zjechał z drogi, przejechał przez chodnik, trawnik i wjechał w ogrodzenie parkingu, powodując uszkodzenie samochodu zaparkowanego na parkingu. Przechodzący tą ulicą piesi wezwali na miejsce Policję i uniemożliwili oskarżonemu dalszą jazdę. W wyniku badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 1,00 mg/l o godzinie 00.22, drugie badanie o godzinie 00.32 wskazało, iż znajdował się pod wpływem 1,12 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a trzecie badanie przeprowadzone o godzinie 1.00 wskazało 1,05 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Dowód:

- zeznania T. J. (k.139v-140,147-148),

- zeznania C. W. (k.116v-117,121-122),

- zeznania D. N. (k.141v-142,148-149),

- zeznania A. J. (2) (k.143v-144,149-150),

- zeznania A. M. (k. 197-198),

- protokół zatrzymania (k.2 akt II K 581/16),

- protokół użycia A. (k.4 akt II K 581/16).

Oskarżonemu zatrzymano uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych w dniu 14 czerwca 2015 r., w związku z podejrzeniem kierowania w stanie nietrzeźwości samochodem. W dniu 31 lipca 2015 r. oskarżony odzyskał uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych w związku z pozytywnym wynikiem egzaminu na prawo jazdy. Oskarżony nie odebrał natomiast prawa jazdy z powodu zatrzymania uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych w dniu 14 czerwca 2015 r. Zatem od dnia 31 lipca 2015 r. oskarżony miał faktycznie zatrzymane uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Dowód:

- pismo Starostwa (k.31 zbioru E, 96),

- pismo Starostwa (k.36 zbioru A akt II K 1050/15).

Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego w poszczególnych sprawach:

- II K 624/15 nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień (k.52 zbioru E), odpowiadając na pytania, podał, że osobą która prowadziła pojazd podczas zatrzymania była E. G.. Jest to osoba bardzo bliska dla niego, prowadzą wspólne pożycie, łączą ich więzy uczuciowe i gospodarcze, jest dla niego jakby „drugą żoną”, o ich związku nie wiedzą ich małżonkowie,

- w sprawie II K 1050/15 (k.27 zbioru A) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia. Stwierdził, że Starosta (...) przywrócił mu uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych w dniu 16 lipca 2015 r., miał zatem uprawnienia do prowadzenia pojazdu w dniu 9 sierpnia 2015 r. Odnośnie prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości również nie przyznał się do tego czynu. Poprzedniego dnia pił alkohol na M., sprawdził na stronie internetowej czy spożyta ilość alkoholu przy jego zdrowiu i wadze umożliwi mu prowadzenie pojazdu mechanicznego w dniu następnym. Wyjechał około godziny 12-ej, czuł się jednak źle, miał mdłości, nie czuł, że mógł znajdować się w stanie nietrzeźwości, przypuszcza że badanie zawartości alkoholu mogło wskazać pozytywny wynik z powodu problemów z wątrobą,

- w sprawie II K 581/16 podczas pierwszego przesłuchania (k.20) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił złożenia wyjaśnień. W trakcie kolejnego przesłuchania (k.24) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia. Podał, że w dniu 14 września 2015 r. zaparkował samochód pod blokiem i udał się do baru (...) na ul. (...). Zamówił sobie whisky z colą, po chwili wyszedł na zewnątrz, żeby zapalić, bo w środku baru nie można palić. Wrócił po około 7 minutach, dopił drinka i zamówił drugiego. Na tym etapie „film mu się urwał”, w przebłyskach myśli, że wychodził na papierosa, a później funkcjonariusze Policji kazali mu się rozebrać, przeszukali go i umieścili w celi. Nie pamięta by w dniu 14 września 2015 r. wsiadał do samochodu i go prowadził, świadomie by tego nie uczynił, tego dnia spożywał ostatni posiłek w klubie (...), był to stek, po którym czuł się dobrze. Stwierdził, że posiadał uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych, ale dokument jego prawa jazdy znajdował się w Starostwie w H..

Podczas rozprawy nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił złożenia wyjaśnień, podtrzymał wcześniejsze (k.84-85).

Wyjaśnienia oskarżonego nie zasługują na wiarę, gdyż:

- odnośnie zdarzenia z dnia 14 czerwca 2015 r. pozostają w sprzeczności z zeznaniami B. Ż. (k.118v,122-124) i sprawozdaniu z badań (k.38,35 zbioru E). Należy zwrócić uwagę, że stopień nietrzeźwości oskarżonego był wysoki, gdyż wynosił 1,97 ‰ i 1,79 ‰, co uzasadnia jego styl jazdy i stwarzane niebezpieczeństwo na drodze. Ponadto B. Ż., po dojechaniu do tego samochodu ominęła go, gdy stan w zatoczce autobusowej i widziała twarz kierowcy, gdyż szyba w jego samochodzie była uchylona (k.123). Ponadto wbrew twierdzeniom oskarżonego, w dniu tego zdarzenia nie miał on uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych, gdyż utracił je na skutek decyzji Starosty (...) z dnia 28 listopada 2013 r. (k.31 zbioru E),

- odnośnie zdarzenia z dnia 9 sierpnia 2015 r. należy zwrócić uwagę, że przedmiotem zarzutu jest tylko prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a nie naruszenie decyzji administracyjnej. Wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego zdarzenia są nielogiczne i sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem. Dorosły człowiek (oskarżony w czasie tego czynu miał 41 lat), który spożywał nieraz alkohol i wiedział jak wpływał on na jego organizm nie może tłumaczyć się tym, że jego wątroba wolniej metabolizowała alkohol niż wynikało to z przeliczenia aplikacji internetowej. Przedmiotem zarzutu jest tylko to, że oskarżony podczas zatrzymania w L. miał w wydychanym powietrzu 0,31 mg/l alkoholu. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że tego dnia wyjechał około godziny 12-tej z terenu M., a został zatrzymany o godzinie 18.25 (k. 2 akt II K 1050/15). Z tego wynika, że oskarżony przez ponad 6 godzin jechał nietrzeźwy samochodem, przejeżdżając znaczny odcinek drogi. Nie jest to przedmiotem zarzutu ale nie można nie zauważyć, że oskarżony wyjeżdżając z M. powinien być znacznie bardziej nietrzeźwy niż podczas badania w L.. Uwzględniając nawet zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu w czasie badania (k.4 akt II K 1050/15) uznać należy, że niezależnie od tolerancji oskarżonego na alkohol i jego dobrego samopoczucia przekroczył on ustawowy próg w pierwszym badaniu o 0,06 mg/l, a w drugim o 0,08 mg/l. Należy wziąć pod uwagę, że ustawowy próg nietrzeźwości jest na tyle wysoki, że dorosły i świadomy swoich reakcji człowiek zdaje sobie sprawę, że znajduje się w stanie nietrzeźwości,

- odnośnie zdarzenia z dnia 15 września 2015 r. należy wziąć pod uwagę, że na podstawie nie budzącego wątpliwości badania stanu trzeźwości okazało się, że oskarżony znajdował się pod wpływem 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k.6 akt II K 581/16). Tak wysoki stan nietrzeźwości w zupełności tłumaczy brak zdolności do prowadzenia pojazdu mechanicznego zgodnie z zasadami ruchu drogowego. W szczególności nie jest możliwe, by oskarżony wprawił się w tak znaczny stan nietrzeźwości po wypiciu dwóch drinków. Jest to tym bardziej nieprawdopodobne, że oskarżony udał się do baru około godziny 18.00 w dniu 14 września 2015 r. (jak wynika z jego wyjaśnień z k. 24 akt II K 581/16), a został zatrzymany o godzinie 00.30 w dniu 15 września 2015 r. (k.2 akt II K 581/16). Jak wynika z zeznań C. W. (k.116v-117,121-122), D. N. (k.141v-142,148-149) i A. J. (2) (143v-144,149-150) oskarżony prowadził samochód w dniu zdarzenia i nie był w stanie opanować ruchu pojazdu w zwykłej sytuacji drogowej, wjechał w parking przy drodze.

C. W. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.116v-117), iż w dniu 14 września 2015 r. wyszli ze znajomymi z baru i szli ulicą (...) w W.. Zauważyli samochód marki C., który jechał z otwartą klapą bagażnika i jechał z prędkością około 20 km/h. Nagle samochód ten bez żadnej przyczyny zjechał w prawo, przejechał przez chodnik, trawnik i wjechał w ogrodzenie parkingu uszkadzając zaparkowany tam samochód. W samochodzie była tylko jedna osoba, był to mężczyzna w wieku około 30 lat, próbował coś bełkotliwie mówić, było widać, że znajdował się pod wpływem alkoholu. Wyciągnęli kluczyki ze stacyjki samochodu i uniemożliwili kierowcy odjechanie z miejsca zdarzenia. Po około 10 minutach przyjechała Policja, która podjęła swoje czynności. Podczas rozprawy zeznał (k.121-122), że rok temu na jesieni wracał z trójką przyjaciół, zauważyli samochód przejeżdżający na czerwonym świetle, który miał zgaszone światła, przejechał przez skrzyżowanie, wjechał na chodnik, przejechał 40 metrów i uderzył w samochód zaparkowany na parkingu. W samochodzie był młody facet, zabrali mu kluczyki, wyprowadzili z samochodu i zadzwonili na Policję.

Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach D. N. (k.141v-142), A. J. (2) (k.143v-144,149-150) i T. J. (k.139v-140,147-148). Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie miał z nim żadnych konfliktów i nielogicznym byłoby gdyby miał zeznawać nieprawdę na jego niekorzyść.

B. Ż. zeznała w postępowaniu przygotowawczym (k.118v), że w dniu 14 czerwca 2015 r. jechała za samochodem marki T. o nr rej. (...). Kierowca tego samochodu jechał z prędkością około 10 km/h, nieadekwatnie do sytuacji drogowej. Zjechał z ronda w Z. w stronę L., wówczas przyśpieszył, ale nie straciła go z zasięgu wzroku, w miejscowości M. ponownie zwolnił do prędkości około 10-20 km/h, ponadto zjeżdżał na prawe pobocze. Wówczas zadzwoniła na Policję i przekazała informację o możliwości udziału w ruchu drogowym nietrzeźwego kierowcy. Dojechali do L., gdzie kierujący ten zatrzymał się w zatoce autobusowej. Wyminęła ten samochód, dostrzegła na miejscu kierowcy mężczyznę w wieku około 30-40 lat, o blond włosach. Podczas rozprawy zeznała (k.122-124), że jechała wówczas z S. w stronę L.. Przed Z. spotkała kierującego pojazdem, który poruszał się w sposób wskazujący, że zasłabł lub był pod wpływem alkoholu. Kierujący ten przekraczał znacznie dozwoloną prędkość lub nieadekwatnie do sytuacji drogowej zwalniał i zmieniał nieustannie pas ruchu. Zadzwoniła na Policję, kierujący ten zatrzymał się przy sklepie (...) w L.. Wyminęła ten samochód, zobaczyła, że kierującym był młody mężczyzna, rozpoznała go podczas poprzedniej rozprawy i nie miała wątpliwości, że był to oskarżony. Widziała go przez uchyloną szybę w samochodzie.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w protokole zatrzymania oskarżonego (k. 2 zbioru H) i sprawozdaniu z badania krwi (k.38 i 35 zbioru G). Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, w dniu zdarzenia spotkała się z nim po raz pierwszy, nie miała z nim żadnych konfliktów i nie jest prawdopodobne, by miała podawać okoliczności niekorzystne dla niego w sposób sprzeczny z prawdziwym przebiegiem zdarzenia. Sąd zwrócił uwagę, że świadek podała, że po raz ósmy przyczyniła się do zatrzymania nietrzeźwego kierowcy pojazdu mechanicznego (k.123). Nie można z tego wyciągać wniosku, że świadek ta jest szczególnie uczulona na takich kierowców i składała nieprawdziwe zeznania, by „pogrążyć” kolejnego kierowcę. Świadek podała, że według niej nietrzeźwi kierowcy zagrażają bezpieczeństwu innych uczestników ruchu drogowego i stąd uważa, że należy eliminować ich udział w tym ruchu (k.124). Gdyby świadek widziała, że samochodem T. o nr rej. (...) kierowała kobieta, to by o tym zeznała. Świadek nie była bowiem negatywnie nastawiona przeciwko oskarżonemu, a była przekonana, że nietrzeźwi kierowcy nie powinni jeździć samochodami po drogach. Świadek miała możliwość przyjrzenia się sylwetce oskarżonego w czasie wymijania prowadzonego przez niego samochodu, gdyby nie widziała jego sylwetki nie mogła powiedzieć, że był to mężczyzna w wieku około 30-40 lat z włosami koloru blond, co zgadza się z wyglądem oskarżonego. Szyby w samochodzie prowadzonym przez oskarżonego były przyciemnione (por. oględziny z k. 150), ale gdy szyba była uchylona świadek nie miała problemu by dostrzec kierowcę.

T. M. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.138), iż w dniu 9 sierpnia 2015 r. pełnił służbę patrolową wraz z aspirantem A. J. (1). Podczas patrolu zatrzymał do kontroli samochód marki T. o nr rej. (...). Kierowca został poddany badaniu na urządzeniu A., wynik był pozytywny. Zatrzymanego kierowcę przewieziono do Komendy Powiatowej Policji w L., gdzie poddano go badaniu na urządzeniu Alkometr A2.0, z wynikami 0,31 mg/l i 0,33 mg/l. Podczas rozprawy zeznał (k.146-147), że kierowca został zatrzymany za kierowanie pod wpływem alkoholu. Osoba zgłaszająca jechała za nim, szczegółów zatrzymania nie pamięta. Odpowiadając na pytania, podał, że zatrzymany był spokojny, zatrzymali samochód do kontroli za pomocą sygnałów, samochód zatrzymał się spokojnie na poboczu. Kierowca mówił, że źle się czuł, ale wyglądało to na symulowanie. Nie chciał by wezwać karetkę. Kierujący był badany dwoma urządzeniami, najpierw wskaźnikiem, kolejne badanie było przeprowadzone na Komendzie.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. J. (1) (k.171) i protokole użycia A. (k.4 akt II K 1050/15).

T. J. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k.139v), że z polecenia oficera dyżurnego udał się na ulicę (...), gdzie miał przebywać nietrzeźwy kierowca. Świadkowie na miejscu zdarzenia poinformowali, że zauważyli samochód z otwartą klapą, który zjechał na chodnik i wjechał w ogrodzenie parkingu, a następnie uszkodził samochód zaparkowany na parkingu. Na miejscu zastano kierowcę tego pojazdu, który był pod wyraźnym wpływem alkoholu, miał problemy z zachowaniem równowagi. Na miejscu nie udało się przeprowadzić badania trzeźwości. Przewieziono go do Komisariatu Policji B., gdzie przebadano go na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, z wynikami od 1,00 mg/l. Podczas rozprawy zeznał (k.147-148), że został wysłany na interwencję polegającą na tym, że sprawca wjechał w ogrodzenie. Kiedy przyjechali kierowca siedział poza pojazdem, świadkowie opowiedzieli, że widzieli jak oskarżony jechał ulicą (...) w stronę Modlińskiej, zjechał na pobocze i uderzył w ogrodzenie. Zatrzymany był bardzo nietrzeźwy, nie potrafił ustać na nogach. W wyniku rozpytania kierowca ten stwierdził, że imprezował. Świadek nie pamiętał szczegółów zatrzymania.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach A. M. (k.197-198) i protokole użycia A. (k.6 akt II K 581/16).

D. N. zeznał w postępowaniu przygotowawczym (k. 141v-142), iż wracał ze znajomymi ulicą (...), zauważyli samochód marki C., który jechał z uchylonym tylnym bagażnikiem. Samochód ten przejechał przez chodnik i uderzył w pojazd zaparkowany na parkingu. W samochodzie był mężczyzna, który był pod wyraźnym wpływem alkoholu, ale chciał wycofać samochodem i odjechać. Uniemożliwili mu to, bo był on dosłownie zamroczony, kierowca ten był agresywny i awanturował się z nimi. Gdy przyjechali na miejsce funkcjonariusze Policji, przekazali im co wiedzieli. Podczas rozprawy zeznał (k.148-149), iż wracali z przyjaciółmi do domu. Byli przy skrzyżowaniu ulic (...). Podchodzili do skrzyżowania i widzieli jak jedzie samochód z uchylonym bagażnikiem. Przejechał przez skrzyżowanie, zjechał z ulicy na chodnik, przejechał przez trawnik, uderzył w ogrodzenie i samochód zaparkowany na parkingu ogrodzonym siatką. Razem z przyjaciółmi podbiegli do kierującego. K. T. zobaczył, że kierujący był pod wpływem alkoholu lub narkotyków, kazał mu wyjść z samochodu i zabrał mu kluczyki. Zadzwonili po Policję, że był wypadek. Samochód ten nadjechał od strony, gdzie znajduje się Bar (...) przy ulicy (...). Od baru do miejsca zatrzymania samochodu jest około 700 metrów - 1 km drogi samochodem. Świadek nie był w stanie stwierdzić, czy zatrzymany był pod wpływem alkoholu czy narkotyków.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach C. W., A. J. (2) (k.143v-144,149-150) i T. J. oraz protokole użycia A. (k.6 akt II K 581/16).

A. J. (2) zeznała w toku postępowania przygotowawczego (k. 143v-144), iż we wrześniu 2015 r. wracała z przyjaciółmi, byli na skrzyżowaniu ul. (...), gdy nadjechał samochód marki C., samochód nie miał włączonych świateł, miał otwarty bagażnik i zjechał na krawężnik, przejechał przez chodnik i wjechał w samochód zaparkowany na parkingu. Podbiegli zobaczyć do tego samochodu, była w nim tylko jedna osoba – kierowca. Kierowca chciał wycofać samochodem, kolega T. mu to uniemożliwił i wyciągnęli go z samochodu. Po około 15 minutach przyjechała Policja.

Podczas rozprawy zeznała (k.149-150), iż wracała wówczas z kolegami ze spaceru. Było to skrzyżowanie ulic (...). Zbliżali się do ulicy z prawej strony, zobaczyli nadjeżdżający samochód bez świateł, z otwartą klapą. Przy skrzyżowaniu kierujący tym pojazdem skręcił w prawo, przejechał przez chodnik, trawnik i uderzył w ogrodzenie, złamał pachołek i uderzył w samochód stojący na parkingu. Podeszli do samochodu, w środku był chłopak, który chciał uciec. Wyszedł z samochodu i chciał odejść, ale koledzy go zatrzymali. Od razu zadzwonili na Policję, czekali na jej przyjazd około 20 minut. Ten chłopak był nietrzeźwy, jakby po alkoholu lub po narkotykach.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne, rzeczowe i znajdują potwierdzenie w zeznaniach C. W. i D. N. oraz protokole użycia A. (k.4 akt II K 581/16). Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, nie miał z nim żadnych konfliktów, nie miał zatem żadnych powodów, by podawać nieprawdziwe okoliczności na niekorzyść oskarżonego.

A. J. (1) zeznał (k.171), iż nie pamięta szczegółów, ale chodzi chyba o nietrzeźwość i kierowcę, który prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości. Nietrzeźwych kierowców zatrzymuje w ciągu roku od kilkunastu do kilkudziesięciu. Kojarzy, że zatrzymał kierowcę z tablicą rejestracyjną (...), ale szczegółów nie pamięta.

Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka, gdyż są logiczne i rzeczowe oraz znajdują potwierdzenie w zeznaniach T. M. oraz protokole użycia A. (k.2 akt II K 1050/15). Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego i nie miał z nim żadnych konfliktów, nie jest prawdopodobne, żeby miał składać nieprawdziwe zeznania, na niekorzyść oskarżonego.

A. M. zeznała (k.197-198), że nie kojarzy oskarżonego i zdarzenia z września 2015 roku na ulicy (...) w W.. Przypomniała sobie zdarzenie z samochodem marki C., który wjechał w ogrodzenie. Szczegółów zdarzenia nie pamięta, w tym również czy było dokonywane przeszukiwanie pojazdu. Odpowiadając na pytania obrońcy podała, że oskarżony był na tyle nietrzeźwy, że nie potrafił utrzymać się na nogach. Nie jest w stanie stwierdzić, czy z jego zachowania wynikało, że był po spożyciu alkoholu, dopalaczy bądź też innych środków odurzających.

Należy zwrócić uwagę, że zatrzymanie oskarżonego należało do rutynowych obowiązków świadka, podobnych zdarzeń miał wiele i ich szczegóły są podobne do siebie. Świadek mogła nie pamiętać, że od oskarżonego czuć było woń alkoholu, ale obiektywny dowód w postaci badania Alkometrem potwierdza tą okoliczność (k.6 akt II K 581/16). Zeznania tego świadka zasługują na wiarę, gdyż są rzeczowe, logiczne i znajdują potwierdzenie z zeznaniach T. J. oraz ww. protokole użycia A..

Opinia biegłego (k. 165-169) jest, po jej uzupełnieniu podczas rozprawy (k.209v-211) jasna i pełna, sporządził ją specjalista z dziedziny toksykologii, biegły podał metody badawcze i sposób uzyskania opinii, udzielił przekonywujących odpowiedzi na wszystkie pytania stron. Biegły podczas rozprawy wskazał datę wydania opinii i stwierdził, że pomylił sygnaturę akt na stronie 4. Niewątpliwie biegły analizował, zgodnie z postanowieniem Sądu z dnia 18.11.2016 r. akta II K 1050/15 (k.151), gdyż wskazał zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z tych akt (k.4 akt II K 1050/15). Biegły wyraźnie stwierdził, że Alkometr A2.0 jest wysoce specjalistycznym urządzeniem, charakteryzuje się precyzją pomiarów, skutecznie odróżnia alkohol z krwi od alkoholu z ust (k.166-167). Urządzenie to poddawane jest okresowym legalizacjom, które zapewniają, iż wskazują faktyczne wartości nietrzeźwości badanych osób (k.210v). Urządzenie, którym zmierzono zawartość alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu w dniu 9 sierpnia 2015 r. niewątpliwie takie badanie posiadało (k.181). Biegły wskazał, że w treści żołądka utrzymuje się alkohol około godziny od zakończenia spożywania alkoholu (k.168). Należy przypomnieć, że w toku postępowania przygotowawczego oskarżony wskazał, że alkohol spożywał do około godziny 00.20 (k.27 akt II K 1050/15), a był badany Alkometrem o godzinie 18.37 (k.4 akt II K 1050/15), a zatem 18 godzin po spożyciu alkoholu. W żołądku oskarżonego nie powinno być zatem żadnego alkoholu. Biegły wskazał ponadto, że nawet gdyby przyjąć, że oskarżony spożywał alkohol w okresie do godziny przed badaniem i w jego żołądku zalegał ten alkohol, to na skutek wymiotowania i podwyższenia zawartości alkoholu w jamie ustnej ponad stan wynikający z zawartości alkoholu w krwi, urządzenie Alkometr A2.0 wskazałoby, że badanie odnotowało pomiar alkoholu zalegającego w jamie ustnej. Uwzględniając powyższe, opinia ta stała się podstawą rozstrzygnięcia sprawy.

Sporządzone w toku postępowania dokumentów wymienionych na k. 211v zostały sporządzone przez powołane do tego osoby, były sporządzone bezstronnie i obiektywnie, nie były kwestionowane przez strony, stąd stały się podstawą ustalenia stanu faktycznego.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość. Poszczególne wiarygodne dowody wzajemnie się uzupełniają i potwierdzają. Na podstawie tego stanu faktycznego wina i okoliczności popełnienia czynów przypisanych oskarżonemu nie mogą budzić wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Udział w ruchu drogowym, a zwłaszcza prowadzenie pojazdu w ruchu lądowym wymaga rozwagi i zachowania ostrożności, by uniknąć wszelkich zagrożeń bezpieczeństwa w tym ruchu. Ruch lądowy odbywa się różnymi pojazdami i na różnych drogach, ale każdy z uczestników ruchu obowiązany jest przestrzegać przepisów i zasad bezpiecznego korzystania z drogi. Ustawodawca wprowadził od dnia 15 maja 2015 r. przestępstwo określone w art. 180a k.k., które polega na tym, że sprawca prowadzi pojazd mechaniczny m.in. po drodze publicznej, naruszając decyzję administracyjną o cofnięciu mu uprawnień do prowadzenia takich pojazdów. Wobec oskarżonego wydano taką decyzję w dniu 28 listopada 2013 r. (k.31 zbioru E) i obowiązywała ona w dniu 14 czerwca 2015 r. (k.96). Mimo tego oskarżony w dniu 14 czerwca 2015 r. prowadził pojazd mechaniczny po drodze publicznej, został zatrzymany w L.. Oskarżony naruszył decyzję Starosty (...) i niewątpliwie dopuścił się popełnienia przestępstwa określonego w art. 180a k.k., które zostało wprowadzone prawie miesiąc wcześniej. Ponadto oskarżony w tym dniu znajdował się pod wypływem 1,97 ‰ alkoholu w wydychanym powietrzu (k.38 zbioru E).

Oskarżony naruszył podstawowy warunek bezpiecznego uczestnictwa w ruchu lądowym w postaci obowiązku trzeźwości uczestników ruchu, wyrażonego w art. 45 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Oskarżony przejechał co najmniej z Z. do L., gdzie odległość wynosi kilka kilometrów, jechał w sposób zagrażający bezpośrednio bezpieczeństwu w ruchu drogowym, gdyż zjeżdżał na pobocze, przyśpieszał i zwalniał ruch pojazdu w sposób niekontrolowany, a znajdował się w stanie nietrzeźwości, gdyż stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu wynosiło 1,97 ‰, poruszał się drogą krajową nr (...). Ten stan nietrzeźwości spowodował, że stwarzał zagrożenie bezpieczeństwa ruchu drogowego i tylko szczęściu zawdzięcza, że nie spowodował kolizji lub wypadku drogowego.

Czyn oskarżonego należy niewątpliwie zakwalifikować jako występek określony w art. 178a § 1 k.k.

W dniu tym oskarżony miał zatrzymane uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych (k.36 zbioru A akt II K 1050/15), nie powtrzymało go do od ponownego prowadzenia pojazdu mechanicznego. Zdarzyło się to w dniu 9 sierpnia 2015 r., gdy oskarżony po zatrzymaniu w L. znajdował się pod wpływem 0,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (k.4 zbioru A akt II K 1050/15).

Czyn oskarżonego należy zakwalifikować jako przestępstwo z art. 178a § 1 k.k., gdyż polegał na tym, że poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości, który ustalony został przez ustawodawcę w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. na 0,25 mg/l alkoholu w litrze wydychanego powietrza. Oskarżony przekroczył ten ustawowy próg nietrzeźwości o 0,06 (uwzględniając pierwszy wynik badania z k. 4 zbioru A akt II K 1050/15).

Kolejne zatrzymanie oskarżonego nie powtrzymało go od naruszenia porządku prawnego związanego z bezpieczeństwem w ruchu publicznym. W dniu 15 września 2015 r. ponownie wsiadł do samochodu pod wpływem alkoholu i podjął jazdę w ruchu lądowym. Było to tym razem w W. na ul. (...), gdzie oskarżony ruszył samochodem z otwartym bagażnikiem, bez świateł i zjechał przez krawężnik, chodnik, pas zieleni, aż zatrzymał się na ogrodzeniu parkingu, uszkadzając zaparkowany pojazd. Tym razem oskarżony znajdował się pod wpływem 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, z tendencją rosnącą (k.6 akt II K 581/16).

Nie może budzić wątpliwości, że oskarżony dopuścił się trzeciego występku określonego w art. 178a § 1 k.k. zaledwie w przeciągu 3 miesięcy.

Oskarżony ma 42 lat, jest żonaty, ma na utrzymaniu dwójkę dzieci (k.51 zbioru E), zdobył wykształcenie zawodowe i zawód kierowcy, prowadzi działalność gospodarczą i zarabia około 5.000 złotych miesięcznie (oświadczenie z k. 64), nie był karany (k.161). Związek oskarżonego z E. G., polegający na tym, że zdradzają wzajemnie swoich małżonków i mają wspólne dziecko, o którym nie wiedzą ich małżonkowie (k.27 zbioru A akt II K 1050/15 i k. 122) o ile nie został wymyślony na potrzeby niniejszego postępowania, świadczy o tym, że oskarżony potrafi od kilku lat trwać w kłamstwie wobec żony. Jest to okoliczność obciążająca przy ocenie jego warunków osobistych.

Stopień społecznej szkodliwości pierwszego z przypisanych mu czynów był mały, gdyż dotyczył naruszenia decyzji administracyjnej, co zostało uznane przez ustawodawcę za przestępstwo około miesiąc przed zdarzeniem, a wcześniej było uważane za wykroczenie z art. 94 § 1 k.w. Niewątpliwie czyny związane z prowadzeniem pojazdu mechanicznego pod wpływem alkoholu w dniach 14 czerwca i 15 września 2015 r. charakteryzowały się znaczną społeczną szkodliwości, ze względu na znaczny stopień nietrzeźwości (1,97 ‰ – k. 38 zbioru E i 1,00 mg/l – k. 6 akt II K 581/16). W dniach 14 czerwca i 15 września 2015 r. oskarżony realnie i poważnie zagroził bezpieczeństwu w ruchu lądowym, gdyż ze względu na znaczny stan nietrzeźwości nie kontrolował sposobu jazdy. Mniejszy stopień społecznej szkodliwości miał czyn z dnia 9 sierpnia 2015 r., ze względu na niższy stopień nietrzeźwości (0,31 mg/l – k. 4 akt II K 1050/15) i brak rażącego naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym.

Stopień winy oskarżonego nie był znaczny tylko odnośnie z pierwszego przepisanych mu czynów, ze względu na to, że przestępstwo to dotyczyło naruszenia decyzji administracyjnej. Stopień winy oskarżonego odnośnie pozostałych czynów był znaczny, ze względu na znaczny stopień nietrzeźwości, co nie dotyczy zdarzenia z dnia 9 sierpnia 2015 r., i ponawianie przestępczych zachowań.

Kara powinna przekonać oskarżonego i ogół społeczeństwa, że popełnianie przestępstw nie jest opłacalne i zamiast spodziewanych korzyści przynosi dolegliwości. Celem kary jest również kształtowanie w społeczeństwie szacunku dla norm prawnych oraz wskazywanie, że reguły bezpiecznego użytkowania dróg publicznych obowiązują wszystkich i należy w taki sposób prowadzić pojazdy by uniknąć możliwych i przewidywalnych zagrożeń bezpieczeństwa, a tym samym zapobiegać wypadkom i kolizjom na drogach. Oskarżony umyślnie naruszył zasady prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym bezpieczeństwa w komunikacji lądowej, stworzył przez to zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Do okoliczności obciążających należy zaliczyć przede wszystkim znaczny stan nietrzeźwości odnośnie zdarzeń z dni 14 czerwca i 15 września 2015 r. oraz zagrażający bezpieczeństwu na drodze styl jazdy, jako okoliczność łagodzącą należy uznać uprzednią niekaralność oskarżonego (k.160).

Biorąc pod uwagę powyżej wymienione przesłanki wymiaru kar Sąd uznał, że karami adekwatnymi do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów, uwzględniającymi jego postawę i warunki życiowe oraz uprzednią niekaralność powinny być kary:

- 6 miesięcy ograniczenia wolności za naruszenie decyzji administracyjnej w dniu 14 czerwca 2015 r.,

- 6 miesięcy pozbawienia wolności za prowadzenie samochodu w stanie 1,97 ‰ alkoholu we krwi w dniu 14 czerwca 2015 r.,

- 3 miesięcy pozbawienia wolności za prowadzenie samochodu w stanie 0,31 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w dniu 9 sierpnia 2015 r.,

- 8 miesięcy pozbawienia wolności za prowadzenie samochodu w stanie 1,00 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w dniu 15 września 2015 r.

Przy wymiarze kary łącznej, Sąd wziął pod uwagę, że zgodnie z treścią art. 87 § 1 k.k. miesiąc kary ograniczenia wolności odpowiada 15 dniom pozbawienia wolności. Suma kar, którą można orzec wynosi zatem 1 rok i 8 miesięcy pozbawienia wolności, a karę łączną można orzec w granicach od 8 miesięcy do 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności. Poprzednia niekaralność oskarżonego przemawia za zastosowaniem zasady częściowej absorpcji kar, ale kara łączna nie może być niższa niż 1 rok i 2 miesięcy pozbawienia wolności, by nie utracić z pola widzenia wielości dokonanych przez oskarżonego czynów.

Zgodnie z treścią art. 42 § 2 k.k. za poszczególne naruszenia zasady trzeźwości w ruchu lądowym, uwzględniając powyżej podane okoliczności zdarzeń, należy orzec wobec oskarżonego:

- środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym w stanie nietrzeźwości w dniu 14 czerwca 2015 r.,

- środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym w dniu 9 sierpnia 2015 r.,

- środek karny zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat, za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości w ruchu lądowym w dniu 15 września 2015 r.

Środki karne podlegają połączeniu zgodnie z treścią art. 90 § 2 k.k., ich suma wynosi 13 lat. Za orzeczeniem środka łącznego na 10 lat przemawia trzykrotne popełnienie takiego samego przestępstwa w okresie około 3 miesięcy. Jak wynika z pisma Starostwa Powiatowego w H. z k. 36 zbioru A akt II K 1050/15, Policja w dniu 14 czerwca 2015 r. zatrzymała oskarżonemu uprawnienia do prowadzenia pojazdów mechanicznych. Ponadto oskarżony w dniu 31.07.2015 r. odzyskał uprawnienia do prowadzenia takich pojazdów (k.96), ale nie mógł z tego uprawnienia legalnie korzystać, na skutek zatrzymania uprawnień do prowadzenia pojazdów mechanicznych w dniu 14 czerwca 2015 r. Należy zatem uznać, że od dnia 31 lipca 2015 r. oskarżony został pozbawiony prawnej możliwości prowadzenia pojazdów mechanicznych i ten okres podlega zaliczeniu na poczet orzeczonego w sprawie łącznego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Ustawodawca w art. 43a § 2 k.k. przewidział konieczność orzeczenia świadczenia pieniężnego w wysokości od 5.000 złotych do 60.000 złotych w razie skazania za występek z art. 178a § 1 k.k. Uwzględniając dochody oskarżonego i jego poprzednią niekaralność, Sąd określił wysokości tego świadczenia w wysokościach:

- 5.000 złotych za czyn z dnia 14 czerwca 2015 r.,

- 10.000 złotych za czyn z dnia 9 sierpnia 2015 r.,

- 15.000 złotych za czyn z dnia 15 września 2015 r.

Zgodnie z treścią art. 90 § 2 k.k. świadczenia pieniężne nie podlegają połączeniu, a zatem powinny być wykonane w wysokości wynikającej z ich sumy.

Oskarżony uzyskuje stałe dochody, będzie zatem mógł uiścić koszty poniesione na rozpoznanie sprawy, stąd Sąd zasądził od niego taki obowiązek zgodnie z przepisami powołanymi w punkcie XIV wyroku.