Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 03/04/2017r.

Sąd Rejonowy w Wołominie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie

Przewodniczący: SSR Eliza Oblicka

Ławnicy: ------------------------

Protokolant: Ewelina Grzywaczewska

po rozpoznaniu w dniu 21.03.2017 r. w Wołominie na rozprawie

sprawy z powództwa A. Z.

przeciwko E. Z.

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego

oraz z powództwa A. Z.

przeciwko małoletniemu B. Z. (1) reprezentowanemu przez przedstawicielkę ustawową E. Z.

o obniżenie alimentów

1.  uchyla z dniem 1.11.2016 r. obowiązek alimentacyjny A. Z. wobec E. Z. ustalony na kwotę 2.000 zł miesięcznie na podstawie umowy z dnia 29.09.2015 r. zawartej w formie aktu notarialnego sporządzonego przez notariusza M. H. w Kancelarii Notarialnej w W., za nr Rep. A 11618/2015

2.  oddala powództwo o obniżenie alimentów;

3.  koszty zastępstwa prawnego znosi wzajemnie pomiędzy stronami

Sygn. akt III RC 29/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 stycznia 2016 r. (data prezentaty) A. Z., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o uchylenie obowiązku alimentacyjnego ustalonego na rzecz E. Z. oraz o obniżenie świadczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniego B. Z. (1) z kwoty po 3.000 zł miesięcznie do kwoty po 1.500 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 27 stycznia 2017 r. pełnomocnik powoda poprał powództwo, precyzując w ten sposób, że wnosi o uchylenie obowiązku alimentacyjnego i o obniżenie obowiązku alimentacyjnego od dnia wniesienia powództwa. Pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie powództwa.

Na rozprawie w dniu 21 marca 2017 r. stanowiska pełnomocników stron nie uległy zmianie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 września 2015 r. E. Z. i A. Z. zawarli w formie aktu notarialnego umowę majątkową małżeńską, umowę o podział majątku wspólnego, umowę darowizny oraz umowę o alimenty. Na mocy § 10 pkt 1 ww. aktu A. Z. zobowiązał się płacić tytułem alimentów na rzecz E. Z. kwotę 2.000 zł przez okres sześćdziesięciu miesięcy począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zostanie ogłoszony wyrok rozwodowy w sprawie toczącej się przez Sądem Okręgowym Warszawa-Praga w Warszawie sygn. akt III C 584/15. Ponadto na mocy ww. aktu E. Z. uzyskała na wyłączną własność zabudowaną nieruchomość gruntową położoną w M. o powierzchni 0,0313 ha, udział w 1/8 w niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w M. o powierzchni 0,0386 ha, zabudowaną nieruchomość gruntową położoną w miejscowości Z. o powierzchni 0,0700 ha, udział w 2/3 w niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości I. o powierzchni 3.000 m ² oraz udział w 2/45 w niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości I. o powierzchni 3.991 m ². Natomiast A. Z. uzyskał na wyłączną własność niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w miejscowości K. o powierzchni 2.162 m ², udział w ½ części w niezabudowanej nieruchomości gruntowej położonej w miejscowości K. o powierzchni 293 m ², niezabudowaną nieruchomość gruntową położoną w miejscowości Ż. o powierzchni 1.500 m ², udział 1/8 części w niezabudowanej nieruchomości gruntowej w miejscowości Ż. o powierzchni 1.984 m ². Powód w ramach podziału majątku wspólnego otrzymał udział w ¼ części, zaś w formie darowizny udział ¾ w odrębnej nieruchomości lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w M. przy ul. (...). Ponadto nabył prawa i obowiązki wynikające z dwóch umów leasingu zawartych przez niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z (...) Sp. z o.o., wierzytelności wobec (...) Sp. z o.o. wynikające z umowy deweloperskiej i przedwstępnych umów sprzedaży zawartych w dniu 8 października 2014 r. dotyczących inwestycji pod nazwą (...) oraz środków pieniężnych ulokowanych w instrumentach finansowych o wartości 515.000 zł. A. Z. zobowiązał się do dokonania dopłaty na rzecz pozwanej w kwocie 412.250 zł najpóźniej w terminie jednego dnia roboczego od dnia uprawomocnienia się wyroku rozwodowego, 70.000 zł w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz 16.600 zł w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania zwrotu części ceny wynikającej z umowy deweloperskiej (po potrąceniu tej kwoty o ewentualną karę umowną). Ponadto powód zobowiązał się do samodzielnej spłaty kredytów hipotecznych zaciągniętych w M., mBanku oraz (...) Banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank (...) S.A.), zaś pozwana do samodzielnej spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego w (...) Banku (...) S.A. (obecnie (...) Bank (...) S.A.) (kserokopia aktu notarialnego – k. 12-29).

Wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 29 września 2015 r., sygn. akt III C 584/15 orzeczono między E. Z. a A. Z. rozwód związku małżeńskiego. W ww. orzeczeniu ustalono obowiązek alimentacyjny ojca w kwocie po 3.000 zł miesięcznie na rzecz małoletniego B. Z. (1).

Małoletni B. Z. (2) miał wówczas 6 lat. Rozpoczął edukację szkolną. Zamieszkiwał wraz z matką w M..

E. Z. miała wówczas 34 lata. Nie świadczyła pracy zarobkowej, nie była zarejestrowana jako bezrobotna. Posiadała orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim wydane do dnia 30 czerwca 2017 r.

A. Z. miał wówczas 33 lata. Był zatrudniony w banku na stanowisku dyrektora oddziału oraz prowadził własną działalność gospodarczą. Osiągał dochody w kwocie ok. 15.000 zł netto. W 2014 r. osiągnął dochód po odliczeniach ze stosunku pracy w kwocie 33.490,50 zł (kserokopia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2014 PIT-37 – k. 66-69). Ponadto z prowadzonej działalności gospodarczej uzyskał przychód w kwocie 568.853,97 zł, zaś dochód po odliczeniach wyniósł 429.927,25 zł (zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2014 PIT-36L – k. 73-75, kserokopia informacji o wysokości dochodu (straty)z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2014 PIT/B – k. 76-77). Odliczył wówczas od podatku ulgę na dziecko w wysokości 1.112,04 zł (kserokopia informacji o odliczeniach od dochodu (przychodu) i od podatku w roku podatkowym 2014 PIT/O – k. 70-72) . W okresie od 1 marca 2015 r. do 31 maja 2015 r. z tytułu etatowej pracy zawodowej osiągnął średnie wynagrodzenie w kwocie 3.549,07 zł netto.

Obecnie małoletni B. Z. (2) ma 8 lat. Uczęszcza do II klasy publicznej szkoły podstawowej. W roku szkolnym 2015/2016 uczęszczał na dodatkowe zajęcia nauki języka angielskiego. W roku szkolnym 2016/2017 uczęszcza na zajęcia piłki nożnej, za które odpłatność wynosi 120 zł miesięcznie. Sporadycznie uczęszcza na odpłatne wizyty do psychologa, których koszt to 180 zł za wizytę. W 2016 r. małoletni dwukrotnie miał wizytę u lekarza dentysty, koszt każdej z nich wyniósł ok. 200-250 zł. Sporadycznie odbywają się prywatne konsultacje u lekarza pediatry, których koszt to 100 zł. Małoletni często łapie infekcje.

E. Z. ma 35 lat. Posiada wykształcenie wyższe w kierunku finansów i bankowości. Zdobyła doświadczenie zawodowe w bankowości. W czasie związku stron sprawowała osobistą opiekę nad synem i nie świadczyła pracy zawodowej. Obecnie jest zatrudniona na umowę na czas określony od dnia 1 listopada 2016 r. do dnia 31 maja 2017 r. na pełen etat na stanowisku młodszego bankiera klienta za wynagrodzeniem 3.000 zł brutto (kserokopia umowy o pracę – k. 134-134v). Zamieszkuje wraz z małoletnim w domu w M.. Koszt utrzymania domu wynosi ok.1.500 zł, na którą to kwotę składają się : wydatki z tytułu gazu, prądu, internetu, telewizji, wywozu nieczystości, śmieci, wody i podatku od nieruchomości. Dodatkowo opłacane jest ubezpieczenie domu. Pozostaje w nieformalnym związku. (...) pozwanej zamieszkuje w W. i sporadycznie nocuje w domu E. Z.. Pozwana nadal posiada orzeczenie o niepełnosprawności (kserokopia orzeczenia – k. 136-136v). Ponosi koszty leków i odpłatnych wizyt lekarskich. Obecnie oczekuje na rehabilitację w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. W 2016 r. sprzedała działkę rekreacyjną, uzyskaną w ramach podziału majątku małżeńskiego za kwotę 120.000 zł. Obecnie posiada oszczędności w wysokości ok. 400.000 zł. W październiku/listopadzie 2015 r. zakupiła samochód osobowy m-ki M. rocznik 2012 za kwotę ok. 90.000-95.000 zł. Koszt ubezpieczenia pojazdu wynosi 2.500 zł rocznie. Nadal spłaca kredyt hipoteczny w ratach po ok. 3.500 zł miesięcznie. Całkowita kwota zadłużenia wynosi ok. 860.000 zł. Powyższe zobowiązanie finansowe będzie spłacane jeszcze przez ok. 20 lat. Uczestniczyła w rekreacyjnym wyjeździe na M., zaś z małoletnim wyjechała w okresie wakacyjnym na M. i na R., ponosząc z tego tytułu łączną kwotę ok. 7.000 zł.

A. Z. ma 35 lat. Posiada wieloletnie doświadczenie zawodowe w branży bankowej. Uprzednio był zatrudniony na etacie w banku na stanowisku dyrektora oddziału (kserokopia zaświadczenia – k. 32) oraz prowadził własną działalność gospodarczą w ramach współpracy z bankiem. W okresie od sierpnia 2015 r. do października 2015 r. jego miesięczne wynagrodzenie wynosiło 3.549,07 zł netto (kserokopia zaświadczenia – k. 32). W 2015 r. z tytułu stosunku pracy uzyskał dochód po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie 50.407,18 zł. (kserokopia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 PIT-37 – k. 176-179). Natomiast z prowadzonej działalności gospodarczej osiągnął wówczas przychód w kwocie 342.598,31 zł, zaś dochód po odliczeniach w wysokości 145.499,05zł (kserokopia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2015 PIT-36L – k. 180-184). Pod koniec 2015 r. wprowadzono zmiany organizacyjne w banku, które miały wejść w życie w styczniu 2016 r., polegające na braku możliwości łączenia pracy na stanowisku dyrektora oddziału z pracą z klientami. W dniu 11 grudnia 2015 r. powód podpisał porozumienie zmieniające warunki zatrudnienia, w których ustalono, że powód będzie świadczył pracę na stanowisku dyrektora regionu za wynagrodzeniem zasadniczym w kwocie 12.000 zł brutto (kserokopia porozumienia – k. 214) . A. Z. rozpoczął wówczas poszukiwanie innego pracodawcy i złożył wypowiedzenie umowy o pracę w dniu 11 stycznia 2016 r. (wypowiedzenie – k. 221). Następnie w dniu 13 stycznia 2016 r. zwrócił się z prośbą o rozwiązanie umowy o pracę na porozumieniem stron z dniem 31 stycznia 2016 r. (podanie – k. 222). W dniu 29 stycznia 2016 r. powód otrzymał rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych polegających na działaniu na szkodę banku poprzez namawianie klienta banku do przeniesienia środków pieniężnych do konkurencyjnej instytucji finansowej (rozwiązanie przez pracodawcę umowy – k. 223). Przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Żoliborza w W. toczy się sprawa z powództwa A. Z. przeciwko (...) Bank S.A. (uprzedni pracodawca) o odszkodowanie, sygn. akt VII P 284/16.

Wobec powyższej sytuacji nowy pracodawca powoda nie wyraził zgody na zawarcie z nim umowy na ustalonych uprzednio, a korzystnych dla powoda, warunkach. W to miejsce zawarto z powodem umowę o pracę na czas określony od dnia 1 grudnia 2016 r. do dnia 31 maja 2017 r. w wymiarze 1/10 etatu za wynagrodzeniem wynoszącym 1.000 zł brutto (kserokopia umowy o pracę – k. 137-140). W 2016 r. z tytułu stosunku pracy oraz działalności wykonywanej osobiście osiągnął dochód po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne w kwocie 8.768,91 zł (kserokopia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016 PIT-37 – k. 171-174, urzędowe poświadczenie odbioru – k. 175). W 2016 r. w ramach działalności gospodarczej osiągnął przychód w kwocie 83.254,01 zł, zaś dochód po odliczeniach wyniósł 3.818,28 zł (kserokopia podsumowania – k. 129, kserokopia zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016 PIT-36L – k. 167-168, kserokopia informacji o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej w roku podatkowym 2016 PIT/B – k. 168v-169, urzędowe poświadczenie odbioru – k. 170). Następnie na podstawie porozumienia stron z 13 marca 2017 r. ustalono, że powód w okresie od dnia 13 marca 2017 r. do dnia 31 maja 2017 r. wykorzysta należny mu urlop wypoczynkowy, zaś w pozostałym zakresie zostanie zwolniony z obowiązku świadczenia pracy. W okresie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy powodowi przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania (kserokopia porozumienia – k. 160).

Powód, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na podstawie umowy leasingu posiada samochód m-ki B. rocznik 2012. Ww. umowa leasingu została podpisana w 2013 r., zaś przewidywany termin jej zakończenia to kwiecień 2018 r. Miesięczna kwota spłaty to ok. 3.400 zł. Ponadto ponoszony jest koszt paliwa, ubezpieczenia samochodu, przeglądów oraz napraw. W październiku 2016 r. wymieniony został cały system hamulcowy. Drugiego samochodu posiadanego w ramach umowy leasingu powód nie wykupił i obecnie jest on własnością osoby trzeciej. Powód ponosi koszt ZUSu w kwocie 1.200 zł miesięcznie. Pozostaje w nieformalnym związku. Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z partnerką. Razem zamieszkują w wynajętym mieszkaniu, którego koszt utrzymania w kwocie 3.200 zł miesięcznie ponosi partnerka powoda. Konkubina świadczy pracę zarobkową na podstawie umowy o pracę, osiągając dochód w wysokości ok. 8.000-10.000 zł brutto. Ponadto prowadzi własną działalność gospodarczą. Na swoje utrzymanie przeznacza ok. 1.500 – 2.000 zł. Powód ponosi koszty ubezpieczenia na życie w kwocie ok. 200 zł, które pokrywał również w czasie orzekania o rozwodzie. Ponadto ponosi koszt opłat za internet – ok. 140 zł oraz telefonu – 50 zł. Posiada oszczędności w wysokości ok. 100.000 zł. Obecnie spłaca trzy kredyty hipoteczne, za które miesięczne raty łącznie wynoszą ok. 3.500 zł. Nadal posiada mieszkanie położone w M., które jest wynajmowane, zaś dochód z najmu przeznaczany jest na pokrycie raty kredytu. Prowadzonego jest wobec niego postępowanie egzekucyjne. W wakacje 2016 r. wyjechał wraz z partnerką do Grecji. Koszt za jedną osobę wyniósł ok. 2.000-3.000 zł.. Następnie we wrześniu 2016 r. wyjechał na trzy dni do M.. Koszt ww. wyjazdu wyniósł ok. 2.000 zł. Powód wyjechał również na trzy dni do P., koszt wyjazdu wyniósł ok. 2.000 zł. Koszty ww. wyjazdów poniosła w większości partnerka powoda.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań powoda (k.144-147, 162-163), zeznań pozwanej (k. 147-148, 163), dokumentów z akt Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie, sygn. III C 584/15, oraz dokumentacji przywołanej powyżej.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z treścią art. 133 § 1 k.r. i o. (zd. pierwsze) rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka jest przejawem wynikającego z art. 96 k.r.i o. obowiązku troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zarobkowej. Jednocześnie zakres świadczenia alimentacyjnego wyznacza art. 135 § 1 k.r.io., zgodnie, z którym zależy on od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego oraz od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do alimentacji.

Zgodnie z treścią art. 138 k.r.i o. stanowiącego materialno-prawną podstawę roszczenia o obniżenie lub podwyższenie alimentów zmiana wysokości świadczenia alimentacyjnego może nastąpić w razie zmiany stosunków, przez co należy rozumieć istotne zmiany w zakresie możliwości zarobkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego. W tym celu należy porównać istniejące obecnie stosunki z warunkami i okolicznościami istniejącymi uprzednio.

Jednocześnie dla stwierdzenia czy nastąpiła zmiana stosunków w rozumieniu art. 138 k.r.io. należy rozważyć, czy istniejące warunki oraz okoliczności mają charakter trwały i czy dotyczą okoliczności zasadniczych, ilościowo znacznych i wyczerpują te przesłanki, które w istotny sposób wpływają na istnienie czy zakres obowiązku alimentacyjnego. Zmiana orzeczenia możliwa jest tylko wtedy, gdy nastąpiła zmiana stosunków powstałych po jego wydaniu. Przy ocenie czy istnieje podstawa do zmiany orzeczenia zgodnie z art. 138 k.r.io. należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności mogące świadczyć o zmianie stosunków, zwłaszcza możliwości zarobkowe i majątkowe stron.

W ocenie Sądu powództwo o obniżenie alimentów na rzecz małoletniego B. Z. (1) nie zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu strona powodowa nie wykazała, by od daty ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów na rzecz małoletniego zmieniły się w sposób istotny okoliczności stanowiące o obowiązku alimentacyjnym.

Przede wszystkim nie wykazano, by zmniejszył się zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego. Tak jak uprzednio, małoletni realizuje obowiązek szkolny na początkowym etapie edukacji, koszty edukacji i zajęć dodatkowych pozostały na zbliżonym poziomie. Nie zmieniły się w sposób zasadniczy wydatki związane z ochroną zdrowia, wyżywieniem, ubraniem, finansowaniem atrakcji w czasie wolnym, finansowaniem wypoczynku wakacyjnego. Małoletni nadal zamieszkuje wraz z matką w dotychczasowym miejscu zamieszkania. Fakt, iż obecnie powód spędza więcej czasu z małoletnim i z pewnością finansuje okazjonalne, dodatkowe potrzeby małoletniego nie wpływa zdaniem Sądu na zakres obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego. Co istotne, już w porozumieniu rodzicielskim z dnia 29 września 2015 r. rodzice ustalili szeroki zakres kontaktów ojca z synem, zatem nie jest to okoliczność nowa powstała po orzeczeniu obowiązku alimentacyjnego. Jednocześnie standard życia powoda jest zdecydowanie wyższy od przeciętnej, zatem dodatkowe wydatki na syna nie wpływają na jego sytuację finansową i majątkową.

Jednocześnie zdaniem Sądu nie została udowodniona przesłanka obniżenia możliwości zarobkowych powoda czy też niekorzystnej zmiany w jego sytuacji majątkowej. Przede wszystkim należy podkreślić, że podnoszone przez powoda okoliczności dotyczące uzyskiwania przez niego niższych niż w 2015 r. dochodów z pracy zawodowej zostały przez Sąd uznane za okoliczności przejściowe, nie mające charakteru trwałego. Konsekwencją powyższego jest przyjęcie ustalenia, że możliwości zarobkowe powoda pozostają na tym samym poziomie jak w dacie orzekania wyroku rozwodowego. Przyjmując powyższe ustalenie, Sąd kierował się przede wszystkim faktem, że powód przez wiele lat pracy w sektorze bankowym zdobył bardzo bogate doświadczenie zawodowe w tej branży. Był pracownikiem cenionym przez pracodawcę, szybko awansującym, w ostatnim okresie pracy w (...) Bank SA powierzono mu obowiązki dyrektora regionu w departamencie sieci własnej, co stanowiło wyraz wysokiej oceny jego kompetencji i kwalifikacji zawodowych. W konsekwencji podjętych na własną odpowiedzialność działań i decyzji, obecnie pozostaje w sporze sądowym ze stosunku pracy z byłym pracodawcą, niemniej jednak zdaniem Sądu nie wpływa to na ocenę możliwości zarobkowych powoda. Jest osobą młodą, przedsiębiorczą, z bardzo dobrym doświadczeniem zawodowym i kwalifikacjami, mającym doświadczenie również w prowadzeniu działalności gospodarczej w sektorze bankowym, gdzie kwestie formalnego rozwiązania stosunku pracy z byłym pracodawcą nie mają priorytetowego znaczenia. Pozew o obniżenie alimentów powód złożył w okresie zbieżnym ze złożonym przez siebie wypowiedzeniem umowy o pracę w (...) Bank SA, kiedy – jak wynika z jego zeznań – wynegocjował lepsze warunki zatrudnienia u nowego pracodawcy. Konsekwencje rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia nie mogą być obecnie uznane jako trwałe, zaistniałe obiektywnie pogorszenie jego możliwości zarobkowych, bowiem przede wszystkim miały bezpośredni związek z działaniami podjętymi przez powoda, po drugie podlegać będą dopiero ocenie przez sąd pracy w toku trwającego postępowania, a jednocześnie sytuacja ta nie wytworzyła na chwilę obecną trwałych i nieodwracalnie niekorzystnych skutków w możliwości wykonywania pracy zawodowej przez powoda. Sąd zauważa jednocześnie, że wysokość alimentów orzeczonych na rzecz małoletniego B. Z. (1) wynikała bezpośrednio ze zgodnych stanowisk stron w toku postępowania o rozwód, zatem powód już w tamtej dacie, realnie oceniając swoje możliwości zarobkowe, stan majątkowy i zobowiązania, które przejął na podstawie umowy o podział majątku wspólnego, zaakceptował wysokość świadczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniego. Jednocześnie jako doświadczony finansista potrafił ocenić ryzyko zmian, które z każdym rokiem przynosi sektor bankowości i ogólna kondycja gospodarcza kraju. Z tych też względów argumentacja dotycząca pogorszenia możliwości zarobkowych powoda nie została uznana przez Sąd za zasadną. Jednocześnie należy zauważyć, że powód w dalszym ciągu prowadzi życie na dotychczasowym poziomie, o czym świadczą wyjazdy wypoczynkowe zagraniczne, z których, pomimo deklarowanej gorszej sytuacji finansowej, nie zrezygnował.

Z tych też względów powództwo o obniżenie świadczenia alimentacyjnego na rzecz małoletniego B. zostało oddalone.

Oceniając powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego na rzecz pozwanej E. Z., Sąd uznał, że jest ono zasadne.

Podstawą tego powództwa jest art. 138 k.r.io., który stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W niniejszej sprawie obowiązek alimentacyjny pomiędzy rozwiedzionymi małżonkami regulowała umowa stron, która dotyczyła nie tylko wysokości świadczenia alimentacyjnego na rzecz pozwanej, ale także regulowała – w ramach umownego podziału majątku – które ze składników majątku wspólnego staną się składnikami majątków odrębnych byłych małżonków. Biorąc pod uwagę fakt, że to na skutek zgodnych ustaleń stron pozwana stała się zarówno właścicielką lub współwłaścicielką poszczególnych nieruchomości czy środków pieniężnych, jak również biorąc pod uwagę okoliczność, że strony zgodnie ustaliły, że w tej sytuacji, jednocześnie, przysługiwać jej będzie świadczenie alimentacyjne od byłego męża, nie sposób obecnie skutecznie wywodzić, że przysporzenie majątkowe dla pozwanej będące skutkiem umowy winno być powodem uchylenia świadczenia alimentacyjnego wynikającego z umowy. W tym zakresie argumentacja powoda jest zdaniem Sądu niezasadna, nie dowodzi bowiem żadnej zmiany stosunków w porównaniu ze stanem z daty podpisania umowy.

Jednocześnie aktualne pozostają wcześniejsze rozważania dotyczące braku podstaw do uznania, że możliwości zarobkowe powoda uległy obniżeniu, zatem również ta przesłanka zmiany stosunków o której mowa w art. 138 k.r.io. nie jest zdaniem Sądu podstawą do uchylenia obowiązku alimentacyjnego względem byłej żony.

Jedyną zmianą stosunków, która w ocenie Sądu jest zarówno zmianą istotną, jak i jest okolicznością nową, tj. niezaistniałą w dacie podpisania umowy i powstałą w okresie późniejszym, jest ta okoliczność, że pozwana z dniem 1.11.2016 r. podjęła pracę zawodową. Sąd zauważa, że w dacie podpisania umowy alimentacyjnej świadczenie na rzecz byłej żony uzasadniał przede wszystkim fakt, że pozwana w trakcie małżeństwa, m.in. na skutek dobrej sytuacji finansowej stron, pozostawała bez zatrudnienia, zajmując się przede wszystkim wychowaniem wspólnego dziecka oraz pracą w gospodarstwie domowym. Uzgodnione świadczenie alimentacyjne pozwalało zatem pozwanej prowadzić życie na zbliżonym do uprzedniego poziomie bez nagłych, negatywnych finansowo skutków związanych z rozwodem. W sytuacji gdy pozwana powróciła do zatrudnienia, odpadła powyższe istotna przyczyna umowy alimentacyjnej. Co ważne, uzyskiwane przez pozwaną wynagrodzenie ze stosunku pracy jest porównywalne z wysokością świadczenia alimentacyjnego, zatem brak jest jakiejkolwiek dysproporcji w źródłach finansowania zobowiązań pozwanej, w tym kredytów. Pozostałe istotne elementy, które składały się na sytuację majątkową pozwanej w dacie zawierania umowy, nie uległy zmianie, zatem nie mogą być podstawą do przyjęcia innych ustaleń Sądu.

Z tego też względu Sąd uchylił obowiązek alimentacyjny powoda względem pozwanej E. Z. z datą 1.11.2016 r, tj. datą rozpoczęcia pracy przez pozwaną.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c.