Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO Stanisław Stankiewicz

Protokolant: Marta Sokołowska

po rozpoznaniu w dniu 25 września 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy W. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o emeryturę

na skutek odwołania W. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 5 marca 2013 roku

Nr (...)

oddala odwołanie

Sygn. akt V U 404/13

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.decyzją z dnia 5.03.2013 r. odmówił przyznania W. G.prawa do wcześniejszej emerytury na podstawie art.184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ze względu na brak 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach. Według organu rentowego nie można uznać za pracę w takich warunkach zatrudnienia w (...) Zakładach (...)w K.w latach 1972 – 73 i 1974 – 76 z uwagi na rozbieżność pomiędzy ogólnym świadectwem pracy a świadectwem pracy w szczególnych warunkach dotyczącą stanowisk jakie zajmował.

W odwołaniu od tego orzeczenia ubezpieczony zarzucił organowi rentowemu błędne przyjęcie, że od 3.03.1972 r. do 31.03.1996 r. nie pracował w szczególnych warunkach. Na wezwanie organu rentowego podał na jakich stanowiskach pracował. Był murarzem i operatorem młyna. Były pracodawca potwierdził zatrudnienie w szczególnych warunkach. Wielu jego kolegów, którzy pracowali razem z nim otrzymało wcześniejsze emerytury. Od 13 lat pobiera zasiłek przedemerytalny. Otrzymał go z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Na podstawie takich zarzutów w sposób dorozumiany zażądał zmiany zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

odwołanie W. G. jest niezasadne.

Wniosek o emeryturę złożył 7.02.2013 r. Nie miał wówczas 60 lat, gdyż urodził się (...)r.

O/ZUS decyzją z 5.03.2013 r. odmówił mu przyznania emerytury z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach z powodu braku jakiegokolwiek zatrudnienia w nich. W dniu 1.01.1999 r. suma okresów składkowych i nieskładkowych wynosiła 29 lat, 2 miesiące i 3 dni.

Zgodnie z treścią art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych :

1.  ubezpieczonym mężczyznom urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40 / 60 lat/, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1.01.1999 r.) osiągnęli:

a)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat (15 lat),

b)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 (25 lat)

Emerytura, o której mowa w ust. 1 przysługuje pod warunkiem nie - przystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego.

Wg art. 32 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu ustawy za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagające wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo swoje lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Wiek emerytalny uprawniający do przejścia na wcześniejszą emeryturę, rodzaje prac i stanowisk oraz warunki na których ubezpieczonym przysługuje prawo do emerytury, zgodnie z art. 32 ust. 4 ustawy ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych.

Przepisami dotychczasowymi regulującymi warunki do uzyskania wcześniejszej emerytury jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8 poz. 43 z późń. zm.).

Na mocy art.184 ustawy z dnia 17.12.1998 r. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli oba warunki dotyczące zatrudnienia spełniał w dniu 1 stycznia 1999r. Wiek emerytalny może osiągnąć po tej dacie.

Według świadectwa pracy z dnia 29.03.1996 r. W. G.od 3.03.1972 r. do 31.03.1996 r. był zatrudniony w (...) Zakładach (...)w K.Zakładzie Produkcyjnym w M.na stanowisku murarza i przy obsłudze młyna.

Pracodawca 5.07.1996 r. wydał mu świadectwo pracy w szczególnych warunkach. Potwierdził w nim pracę w szczególnych warunkach na stanowisku robotnika przy produkcji kredy. Jako podstawę prawną wskazał wykaz A, dział IV, poz. 4 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze oraz wykaz 7, dział II, poz.16 pkt 9 załącznika do zarządzenia Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 5.10.1983 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach w zakładach pracy tego resortu.

Dział IV rozporządzenia Rady Ministrów dotyczy prac w chemii (pkt 4 – produkcja sody i innych węglanów, kredy, ługów i wodorotlenków). Jeśli zaś chodzi o zarządzenie resortowe to oznaczone nr 9 MB i PMB wydał 1.08.1983 r. (Dz. Urz. MB 1983, 3.6) a oznaczone nr 16 - 10.12.1984 r. (Dz. Urz. MB 1984.1.1.).

Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że żaden pracownik O/ZUS nie sprawdził czy MB i PMB wydał 5.10.1983 r. jakiekolwiek zarządzenie. To zaniechanie nie miało – w ocenie Sądu – wpływu na sytuację prawną wnioskodawcy. Ustalenie na jakim stanowisku pracował i kiedy możliwe było przy pomocy innych dokumentów.

Na rozprawie w dniu 26.06.2013 r. wnioskodawca wyjaśnił, że w spornym okresie mełł kredę. W razie potrzeby pracował przy remoncie pieców podestowych jako murarz a nawet jako ładowacz.

S. P. mieszka w tej samej wsi co wnioskodawca. W 1972r. W. G. zatrudnił się w Zakładach (...) w M.. Obsługiwał młyn służący do mielenia kredy a w czasie remontu pieców pracował jako murarz. Piece były remontowane 2 razy w roku. Remont trwał tydzień. Według świadka J. U. remont pieca polegał na usunięciu starych cegieł i zastąpieniu ich nowymi. Remont trwał od miesiąca do dwóch a pieca podestowego tydzień. Przez pozostałą część roku wnioskodawca pracował przy produkcji kredy. Tak jak i pozostali pracownicy wykonywał różne prace.

Zeznania świadków dotyczące odległego o kilkadziesiąt lat okresu ze zrozumiałych względów są ogólnikowe. Znacznie większą wartość dowodową mają – zdaniem Sądu – akta osobowe pracownika.

Treść pisma z 1.03.1972 r. wskazuje, że W. G.został przyjęty do pracy w (...) Zakładach (...)-2 w M.na stanowisko robotnika transportu. Od 18.07.1972 r. pracował jako murarz na budowie budynku socjalnego. W okresie od 26 stycznia 1973 r. do 13 grudnia 1974 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Do pracy wrócił 13.01.1975 r. Treść pism pracodawcy z lat 1975 – 1984 wskazuje, że był murarzem w grupie (brygadzie) inwestycyjnej. We wrześniu 1986 r. pracował na stanowisku „odbiór na palety”. Obsługą młyna na pewno zajmował się od 1.04.1988 r.

W aktach osobowych znajdują się prośby wnioskodawcy o udzielenie mu urlopu bezpłatnego. Skorzystał z niego w następujących okresach: 24.08. – 30.09.1992 r., 2 – 16.11.1992 r., 10.05.1993 r. – 10.05.1994 r i 1.06. – 30.09.1994r. (łącznie 1 rok i 6 m-cy).

Po powrocie do pracy od 1.10.1994 r. powierzono mu stanowisko „odbiór na palety”.

W świetle znajdujących się w aktach osobowych dokumentów twierdzenia W. G. o pracy w szczególnych warunkach w latach 1972 – 1996 należy ocenić jako stworzone na potrzeby sprawy o emeryturę. Na pewno za taką pracę nie można uznać pracy w charakterze murarza i okresu odbywania służby wojskowej. Z produkcją kredy ma związek praca na stanowisku związanym z obsługą młyna i odbiorem kredy na palety. Teoretycznie przypada ona na lata 1986 – 1996. Od tego okresu należy jednak odliczyć urlopy bezpłatne i prace przy remoncie pieców. W rzeczywistości W. G. w szczególnych warunkach pracował znacznie krócej niż deklarował możliwe, że tylko około 7 lat.

W podaniu o pracę z 16.07.1996 r. (akta osobowe (...) spółka z o.o. J.) napisał, że w (...) Zakładach (...)był zatrudniony w latach 1972 – 96. Pracował na różnych stanowiskach pracy i dlatego wszystko umie zrobić. U nowego pracodawcy produkcją kredy zajmował się od 24.08.1996 r. do 29.02.2000 r.

Zdaniem Sądu, nawet uwzględnienie jako okresu pracy w szczególnych warunkach zatrudnienia w okresie 24.08.1996 r. – 1.01.1999 r. (o co W. G. nie wniósł) nie poprawiłoby jego sytuacji, gdyż suma obu uznanych przez sąd okresów jest mniejsza od 10 lat.

Z podanych wyżej względów odwołanie W. G. jako niezasadne podlegało oddaleniu na mocy art.477 ¹⁴ § 1 kpc.