Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 kwietnia 2017 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Martyniec

Protokolant:Anna Hrydziuszko

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2017 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa Gminy W.

przeciwko W. K., J. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych W. K. i J. K. solidarnie na rzecz strony powodowej Gminy W. kwotę 2.256,20 zł (dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt sześć złotych i dwadzieścia groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 1.040,78 zł od dnia 2 lutego 2016 r. do dnia 13 marca 2016 r.,

- od kwoty 2.256,20 zł od dnia 14 marca 2016 r. do dnia zapłaty;

II.  umarza postępowanie co do kwoty 2.000 zł;

III.  oddala dalej idące powództwo;

IV.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanej W. K. kwotę 3.711 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego J. K. kwotę 3.711 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 marca 2016 r. roku strona powodowa – Gmina W. domagała się zasądzenia od pozwanych solidarnie W. K. i J. K. kwoty 30.050 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od:

- kwoty 17.081,65 zł liczonymi od dnia 2 lutego 2016 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia pozwu,

- kwoty 30.049,07 zł liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

wraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, iż dnia 1 września 1998 r. zawarła z pozwanymi umowę najmu lokalu mieszkalnego przy ul. (...) we W.. Na tej podstawie pozwani byli zobowiązani do uiszczania czynszu oraz opłat za media. Pozwani dokonywali opłat sporadycznie i na dzień 1 lutego 2016 r. ich zadłużenie wyniosło 17.081,65 zł. Strona powodowa bezskutecznie wezwała pozwanych do zapłaty kwoty zadłużenia wraz z odsetkami ustawowymi.

Na dochodzoną pozwem kwotę składają się:

-kwota 17.081,65 zł należności głównej

-kwota 12.967,42 zł skapitalizowanych odsetek ustawowych liczonych każdorazowo od dnia następującego po dniu wymagalności do dnia 1 lutego 2016 r.

Dnia 24 marca 2016 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu wydał w niniejszej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwach od nakazu zapłaty wniesionych dnia 5 maja 2016 r. pozwani zaskarżyli nakaz w całości i wnieśli o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego po 4.800 zł. Pozwani podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia i wskazali, iż nigdy nie uznali roszczenia strony powodowej oraz że dokonując wpłat na rzecz Gminy, nigdy nie wskazywali, że uznają roszczenia z tytułu zaległych czynszów. Ponadto, roszczenie obejmujące należności za 3 lata wstecz od daty wytoczenia powództwa nie istnieje, ponieważ zostało spłacone w całości przez pozwanych.

W odpowiedzi na sprzeciwy strona powodowa cofnęła powództwo co do kwoty 2.000 zł, podtrzymując je w zakresie kwoty 28.049,07 zł i odsetek:

-od kwoty 17.081,65 zł od dnia 2.02.2016 r. do dnia 13.03.2016 r.,

-od kwoty 30.049,07 zł od dnia 14.03.2016 r. do dnia 11.02.2016 r.,

-od kwoty 29.549,07 zł od dnia 12.02.2016 r. do dnia 24.02.2016 r.,

-od kwoty 29.049,07 zł od dnia 25.02.2016 r. do dnia 12.04.2016 r.,

-od kwoty 28.549,07 zł od dnia 13.04.2016 r. do dnia 21.04.2016 r.,

-od kwoty 28.049,07 zł od dnia 22.04.2016 r. do dnia zapłaty.

Strona powodowa przyznała, iż pozwani dokonali na jej rzecz wpłaty sumy 2.000 zł (500 zł w dniu 11.02.2016 r., 500 zł w dniu 24.12.2015 r., 500 zł w dniu 12.04.2016 r. i 500 zł w dniu 21.04.2016 r.). Z ostrożności procesowej, w przypadku uznania przez Sąd, że strona pozwana skutecznie podniosła zarzut przedawnienia, strona powodowa wskazała, że wciąż przysługiwałoby jej roszczenie za okres od dnia 14.03.2013 r. do dnia 1.02.2016 r. w kwocie łącznej co najmniej 2.909,19 zł (1.693,77 zł tytułem należności głównej i 1.215,42 zł tytułem odsetek).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Przedmiotowy lokal wchodzi w skład mieszkaniowego zasobu Gminy W.. Pozwani zawarli związek małżeński przed zawarciem umowy najmu lokalu. Nadal pozostają w związku małżeńskim, wspólnie zamieszkując wskazany lokal.

Okoliczności bezsporne

Dnia 1 września 1998 r. strona powodowa Gmina W. zawarła z pozwanym J. K. umowę najmu lokalu przy ul. (...) we W..

Dowód: - umowa najmu nr (...) z dn. 1.09.1998 r., k.7-10

Pismami z dnia 29 lutego 2016 r. strona powodowa wezwała pozwanych do zapłaty kwoty 17.081,65 zł wraz ustawowymi odsetkami do dnia zapłaty w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem skierowania sprawy na drogę postepowania sądowego.

Dowód: - wezwania do zapłaty z dn. 29.02.2016 r., k. 19, 20

Pozwani byli okresowo zawiadamiani o rozliczeniach dotyczących opłat, kontach właściwych do ich uiszczania, zmianach w wysokości czynszu oraz o terminach płatności. Na podstawie porozumienia (...) z dnia 3 czerwca 2016 r. w sprawi montażu i utrzymania wodomierzy zawartego przez pozwanego ze stroną powodową zobowiązani byli do wnoszenia zaliczkowych opłat z tytułu doprowadzania wody i odprowadzonych ścieków.

Dowód: -- porozumienie (...) z dn. 3.06.2016 r., k. 74-75,

- zawiadomienia o rozliczeniu kosztów i wysokości opłat oraz zawiadomienia o zmianie opłat dołączone do pisma powoda z dn. 3.10. (...)., k 78-92,
k. 94-122

- pismo powoda z dn. 25.09.2012 r., k. 93

- regulamin rozliczania kosztów dostawy wody i odprowadzania ścieków, k. 123-130

Wysokość opłat miesięcznych dla przedmiotowego lokalu naliczano na kwoty:

- w miesiącach od kwietnia 2013 r. do czerwca 2016 r.– 452,77 zł,

- w miesiącach od lipca 2013 r. do lutego 2014 r.– 436,88 zł,

- w miesiącach od marca 2014 r. do lutego 2016 r.– 439,47 zł.

Za okres od 14 marca 2013 r. do 2 lutego 2016 r. zadłużenie na koncie lokalowym, przy uwzględnieniu wpłat pozwanych w tym okresie, wynosiło 2.909,19 zł, na które składały się 1.693,77 zł należności głównej oraz 1.215,42 zł odsetek.

Dowód: - zawiadomienie o wysokości opłat z dn.8.06.2016 r., k. 78,

- kartoteka finansowa za okres 30.04.2013-30.01.2016 r., k.152-153

- częściowo kartoteka finansowa za okres 30.01.2016-15.03.2017 r., k. 161

Pozwani dokonali następujących wpłat:

- dnia 18 kwietnia 2013 r. kwota 500 zł,

- dnia 6 maja 2014 r. kwota 500 zł,

- dnia 23 czerwca 2014 r. kwota 500 zł,

- dnia 21 sierpnia 2014 r. kwota 500 zł,

- dnia 22 września 2014 r. kwota 500 zł,

- dnia 11 grudnia 2014 r. kwota 500 zł,

- dnia 9 stycznia 2015 r. kwota 500 zł,

- dnia 10 lutego 2015 r. kwota 500 zł,

- dnia 20 marca 2015 r. kwota 500 zł,

- dnia 6 maja 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: kwiecień 2015 r.),

- dnia 11 maja 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: maj 2015 r.),

- dnia 10 lipca 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: czerwiec 2015 r.),

- dnia 20 lipca 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: lipiec 2015 r.),

- dnia 10 sierpnia 2015 r. kwota 500 zł,

- dnia 10 sierpnia 2015 r. kwota 1000 zł (ze wskazaniem: sierpień 2015 r.),

- dnia 10 września 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: wrzesień 2015 r.),

- dnia 22 września 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: wrzesień),

- dnia 20 października 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: październik 2015 r.),

- dnia 10 listopada 2015 r. kwota 1000 zł (ze wskazaniem: listopad),

- dnia 10 listopada 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: listopad),

- dnia 10 grudnia 2015 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: grudzień),

- dnia 8 stycznia 2016 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: styczeń),

- dnia 21 stycznia 2016 r. kwota 1000 zł (ze wskazaniem: zadłużenie, styczeń 2016 r.),

- dnia 10 lutego 2016 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: luty 2016 r.),

- dnia 24 lutego 2016 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: luty, zadłużenie),

- dnia 11 kwietnia 2016 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: marzec 2016 r.),

- dnia 21 kwietnia 2016 r. kwota 500 zł (ze wskazaniem: kwiecień 2016 r.).

Wpłaty dokonane przez pozwanych w dniach 10 lutego 2016 r., 24 lutego 2016 r., 11 kwietnia 2016 r. i 21 kwietnia 2016 r. (nie uwzględnione w kartotece za okres do 1 lutego 2016 r.) przewyższyły o 652,99 zł wysokość należnych opłat za ten okres.

Dowód: - kartoteka finansowa za okres 30.04.2013-30.01.2016 r., k.152-153

- potwierdzenia wpłaty, k. 29-31

Sąd zważył, co następuje:

Strona powodowa cofnęła pozew w części dotyczącej kwoty 2.000 zł, czyli co do wpłat dokonanych przez pozwanych przed i po wniesieniu pozwu, dlatego zasadnym było umorzenie postępowania co do kwoty 2.000 zł, o czym orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Powództwo, po jego ograniczeniu, zasługiwało na uwzględnienie w części.

Żądanie strony powodowej znalazło podstawę w przepisie art. 659 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz oraz w przepisie art. 680 ¹ k.c., z którego wynika, że jeżeli umowa najmu została zawarta w trakcie trwania małżeństwa, a dany lokal ma służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych założonej rodziny, to wówczas oboje małżonkowie automatycznie stają się współnajemcami danego lokalu. Dla powstania wspólności najmu nie ma znaczenia to, jaki panuje ustrój majątkowy między małżonkami. Małżeńska wspólność najmu lokalu mieszkaniowego ma charakter łączny i przymusowy. Oznacza to, że korzysta ona ze szczególnie mocnej ochrony prawnej i roszczenia z tytułu takiej umowy mogą być dochodzone solidarnie od obojga małżonków.

Treść łączącego stronę powodową i pozwanych stosunku najmu lokalu, pozostawanie pozwanych w związku małżeńskim i wspólne zamieszkiwanie w lokalu nie pozostawały w sprawie sporne. Dla oceny zasadności roszczenia w oparciu o wskazaną regulację prawną konieczne było ustalenie wysokości czynszu i opłat niezależnych od właściciela, które Gmina W. – jako właściciel lokalu – powinna otrzymywać z tytułu najmu oraz ustalenie wysokości dokonanych wpłat przez pozwanych.

Rozważeniu podlegał zarzut przedawnienia roszczeń i spełnienia świadczenia. Pozwani nie kwestionowali wysokości opłat naliczanych przez stronę powodową z tytułu czynszu i opłat niezależnych od właściciela.

W ocenie Sądu, zarzut przedawnienia zasługiwał na uwzględnienie w części dotyczącej należności głównej wraz z odsetkami za okres przed dniem 14 marca 2016 r. Stąd też powództwo w tym zakresie należało oddalić, jak orzeczono w pkt III orzeczenia.

Roszczenie strony powodowej niewątpliwie jest roszczeniem okresowym, dlatego należało do niego zastosować trzyletni termin przedawnienia (art. 118 k.c.). Przedawnieniu uległy więc wszystkie roszczenia o zapłatę za okres od 30 kwietnia 2004 r. do dnia 13 marca 2013 r. włącznie, bowiem bieg przedawnienia w stosunku do opłaty za marzec 2013 r. rozpoczął się w dniu 10 marca 2013 r., gdy roszczenie stało się wymagalne. Pozew został wniesiony dopiero w dniu 14 marca 2016 r., kiedy to bieg przedawnienia wymagalnego roszczenia opłaty za marzec 2013 r. zakończył się.

Mając ponadto na uwadze, iż świadczeniem okresowym są również odsetki, uznać należy, że przedawnieniu uległy nie tylko należności główne wymienione w pozwie, lecz także odsetki za opóźnienie w zapłacie poszczególnych przedawnionych kwot.

Odnośnie roszczenia przypadającego na okres nieprzedawniony i zarzutu spełnienia świadczenia – strona powodowa w okresie od kwietnia 2013 r. do lutego 2016 r. naliczyła nieopłacony czynsz i opłaty niezależne od właściciela (przy zaliczeniu wszystkich wpłat pozwanych dokonanych w tym okresie) w wysokości 1.693,77 zł wraz z odsetkami za opóźnienie 1.215,42 zł. Pozwani po dniu 1 lutego 2016 r. dokonali wpłat z tytułu czynszu i zadłużenia na kwotę 1000 zł przed wytoczeniem powództwa i 1000 zł po wytoczeniu powództwa (10 lutego 2016 r., 24 lutego 2016 r., 11 kwietnia 2016 r. i 21 kwietnia 2016 r.). Wpłaty te o 652,99 zł przekraczały należności za te miesiące i Sąd zaliczył tę kwotę na poczet zadłużenia objętego pozwem. Wobec nieopłaconej przez pozwanych należności w wysokości 1.040,78 zł (1.693,77 zł – 652,99 zł) i odsetek przypadających na okres nieprzedawniony w kwocie 1.215,42 zł, powództwo w tym zakresie należało uznać za zasadne.

Orzeczenie w zakresie odsetek Sąd oparł o przepis art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Wobec wysokości zaległości przypadającej na okres nieprzedawniony, powództwo w tym zakresie należało uznać za zasadne.

Zważając na przytoczone powyżej argumenty, Sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz strony powodowej kwotę 2.256,20 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od nieuiszczonej kwoty należności głównej 1.040,78 zł od dnia 2 lutego 2016 r. do dnia 13 marca 2016 r. oraz od kwoty należności wraz z naliczonymi odsetkami 2.256,20 zł od dnia 14 marca 2016 r. do dnia zapłaty, jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w przepisie art. 100 zd. 1 k.p.c., z którego wynika, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Wobec faktu, iż wpłata 1.000 zł została dokonana przez pozwanych przed wytoczeniem powództwa, stąd też stronę powodową należało potraktować za podmiot przegrywający proces w 89%, pozwanych natomiast za przegranych w 11%. Strona powodowa poniosła koszty procesu w wysokości 300 zł opłaty sądowej od pozwu i 4.800 zł kosztów zastępstwa procesowego, w sumie 5.100 zł, z czego należał jej się zwrot 561 zł (11% x 5.100 zł). Pozwani ponieśli koszty zastępstwa procesowego w wysokości po 4.800 zł każdy, z czego należał im się zwrot kosztów w kwotach po 4272 zł (89 % x 4.800 zł). Zatem Sąd zasądził od strony powodowej na rzecz każdego z pozwanych po 3.711 zł (4272 zł – 561 zł) tytułem zwrotu kosztów procesu. W tym stanie rzeczy, o kosztach postępowania należało orzec, jak w punkcie IV i V wyroku.